Devil Love รักวุ่นวายของยัยปีศาจ

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 5 : ตกหลุมรัก !?

5

(ตกหลุมรัก ?!)

ณ.บ้านใบมิ้น เวลา 05.30 น.

วันนี้เป็นวันที่ฉันจะได้รับสายคาราเต้สีดำ ฉันจึงตื่นเช้ามาเป็นพิเศษ วันที่ฉันเฝ้ารอมานาน จากวันนี้เป็นต้นไป ฉันก็จะได้สายรัดสีดำ ! โฮกก ปลื้มตัวเอง T-T
                ~ไปๆ ไปลงนรกซะเถอะที่รักฉันจะลงโทษเธอ~

“แปบจ้า แต่งตัวอยู่ ‘น้ำอุ่น’ คงโทรมาปลุกฉันสินะ วันแบบนี้ใครจะตื่นสายลงกันละเพื่อนเอ่ย ฮัลโหลอุ่น”ฉันกดรับสาย

‘มิ้น ตื่นแล้วใช่มั้ย ?’เสียฉันดูเหมือนคนเพิ่งตื่นมากเลยหรอ

“ตื่นแล้วสิ แต่งตัวเสร็จแล้วด้วย”

‘จะให้ฉันไปรับมั้ย?’ปรกติน้ำอุ่นจะไม่ค่อยมารับซักเท่าไหร่หรอก แต่เพราะว่า วันนี้ฉันจะไปโรงเรียนสายมั่ง

“ก็ดีเหมือนกันขี้เกลียดเดินไปพอดี =..=”

ณ หอประชุม

“นางสาว พรรณวรท สุพัต”กรี๊ดดด ถึงชื่อฉันแล้ว ในที่สุดฝันของฉันก็เป็นจริง สายสีดำที่รัก!! แล้วฉันก็ลุกขึ้นจากที่นั่งละเดินไปตามจุดที่เค้ากำหนดไว้ แล้วก็คำนับประธานแล้วเดินไปรับสายมา ในที่สุดก็ได้มาแล้ว สายสีดำที่ฉันพยายามมาตลอด น้ำตาจะไหล T^T เมื่อฉันเดินลงมาด้านล่างพวกรุ่นที่แล้วก็มาแสดงความยินดีให้ (ปล. จริงๆคือ เค้าไม่รู้ว่ามันมีพิธีรับสายสีดำอะไรหรือป่าว เพราะว่าเค้าไม่เคยเรียนคาราเต้อะไรทั้งสิ้น ใอ่ที่คิดมาทั้งหมดนี่คือมั่วๆเอาทั้งสิ้นคะ :D << เยล)

“ยินดีด้วยสำหรับสายสีดำน่ะค่ะ พี่มิ้น ^^”ฉันยิ้มตอบให้รุ่นน้องที่จบก่อนฉันไป แล้วรีบเปลี่ยนสายทันที เมื่อเสร็จพิธีรับฉันก็เดินไปเปลี่ยนชุด

“ไง ได้สายสีดำแล้วหรอ ? ดีใจด้วยนะ ^^”ดาร์กเดินมาแสดงความยินดีให้กับฉัน ช่วงนี้ฉันสนิทกับดาร์กมากขึ้น ไปไหนมาไหนก็มักจะมีดาร์กอยู่ด้วย เรียกได้อีกอย่างคือ เพื่อนสนิทคนใหม่ (ไม่ใช่แฟนหรอกหรอ หวังอยู่นะเนี้ยโด่ =_=’ << รีดเดอร์)

“อืม สายสีดำเชี่ยวนะ ^O^”ฉันชูสายให้ดาร์กดูแล้วดาร์กก็ยิ้มตอบมา ให้ตายสิ พอหมอนี่ยิ้มแล้วความหล่อมันเพิ่มขึ้นมาเป็นกองเลย!

“อืม งั้นฉันไปเรียนก่อนนะ บาย”^///^ น่ารัก เอ๊ะ! นี่ฉันเป็นอะไรไป แล้วฉันก็เดินไปเปลี่ยนชุด เมื่อเปลี่ยนเสร็จแล้วฉันก็เดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด ฉันไม่ยอมเก็บสายไว้ในตู้ แต่กลับเดินถือออกมาละจ้องมองอย่างมีความสุข

ตุบ!

“อ๋อก! ขอโทษค่ะ =[]=!”ให้ตายสิมั่วแต่จ้องสายใหม่ เลยเผลอชนกับใครเข้าก็ไม่รู้ จนหลนไปคุบกบ T-T

“ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ?”เมื่อฉันเงยหน้าไปดูก็จบกับ O_O ... เจ้าชาย! ไม่สิๆ เทวดา เอ๊ะ หรือว่าเทพบุตร โอ๊ยบอกไม่ถูกแต่ว่าหล่อมากน่ารักสเป๊ก กรี๊ดด ~ >///<

“อ่า ไม่เป็นไรคะ ^^”หว่าๆ น่ารักเกินไปแล้ว คนๆนี้คือใครกันนะ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย โอ๊ย นี่สินะที่เค้าเรียกว่า ‘รักแรกพบ’ ♥

“นี่ใช่คุณใบมิ้นรึป่าวครับ” เอ๋ รู้จักฉันด้วย (โรงเรียนนี้ใครไม่รู้จักแกก็เชยบรรลัยกันละ < เยล)

“อ่าค่ะ ใบมิ้นเองคะ ^^//”ฉันตอบไปอย่างเขินๆ

“โห น่ารักกว่าที่ผมคิดอีกนะเนี้ย ^^”โอ๊ย!! ให้ตายสิ แม่ขอเป็นลมซัก 10 วิเถอะ!!

“แฮะๆ ขอบคุณที่ชมนะคะ ^///^ แล้วก็ต้องขอทาด้วยนะคะที่ชนคุณ เอ่อ เป็นอะไรรึป่าวค้ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ^^”นะ...น่ารักชะมัด =///= อยากรู้ชื่อจริงๆ

“ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอคะ”ถะ...ถามไปแล้ว ปากฉันจะตรงกับใจเกินไปมั้ยเนี้ย !

“บาเทลครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ใบมิ้น J”รอยยิ้มละลายใจสาววว ♥ แต่รอยยิ้มของเธอก็สะกดใจฉันได้แล้ว >< (เพ้อ << ยูเอล)

“เอ่องั้นฉันขอไปเรียนก่อนนะคะ พอดีถึงคาบเรียนแล้วนะคะ แฮะๆ”

“อ่อออ ได้คับ ^^”

ขณะกำลังเรียน

“มิ้น แกเป็นอะไรนะ ?”อุ่นเดินมาถามฉันด้วยความสงสัย เก่งจริงๆ ยัยอุ่นของฉัน แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าฉันแปลกไป แต่นะ ฉันมีความรู้สึกว่าโลกนี้เป็นสีชมพู นี่สินะ คืออาการของคนมีความรัก อ๊ายยย ><

“ก็นะ ฮิฮิ ว่าแต่นะแกรู้จัก บาเทล ป่าว ที่หน้าตาหล่อๆ น่ารักๆ น่ากินๆ(?)อะ ><”แล้วอุ่นก็ใช้นิ้วชี้จิ้มปากเหมือนกับกำลังใช้ความคิด ท่าทางแบบนี้มันดูน่ารักมากถ้าใช้กับอุ่น แต่ถ้าใช้กับฉันเอ่อ ... ไม่อยากจะคิด =_= แล้วจู่ๆ อุ่นก็ใช้กำปั้นมาตีมืออีกข้างเหมือนกับคิดออกแล้ว

“รู้จักนะ ป๊อปใช่เล่นเลย แต่ฉันว่าแก...”

“อ๊ายยยยย !!! ป๊อปเลยหรอ กรี๊ดกร๊าดดด”ฉันตัดคำพูดของอุ่นแล้วกรี๊ดเหมือนสาวน้อยมีรักแรก (แต่มันก็แรกจริงนะ =_=)

“ช่วยฟังให้จบก่อนเถอะ ใบมิ้น TT”อุ่นพึมพำอะไรกับตัวเองไม่รู้ แต่ฉันไม่สนใจหรอก เพราะตอนนี้ในหัวฉันมีแต่บาเทลพ่อหนุ่มในฝันของฉัน ♥ ><

ติ๋งต๋องงง ~

เสียงคาบศาสนาที่แสนจะน่าเบื่อก็ผ่านไป ส่วนคาบต่อไปนะหรอ >< คาบพักไง กรี๊ดด ~

“ไง มิ้น”ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสียงใคร เสียงดาร์กคุง(?)นั้นเอง เพราะปรกติเวลาถึงคาบพักหรือเลิกเรียน ดาร์กก็จะมาหาแบบนี้แหละ เป็นกิจวัตรละ =.=

“ดาร์ก จ๋า ~ >O<”ฉันกระโดดกอดดาร์ก จนเจ้าตัวตกใจว่าฉันเป็นอะไรไป =_=

“ปล่อยก่อนมิ้น ฉันหนัก ว่าแต่เป็นอะไรไปละ ? =_=////”ดาร์กถามพลางแกะมือกาวชั้นดีของฉันออก

“ฉันคิดว่า ฉันกำลังมีความรักแหละ >O<////”ฉันพูดไปพลางเขินจับใจ ก็นะฉันไม่เคยชอบใครมาก่อน แถมมาบอกคนอื่นแบบนี้มันอายชะมัดเลย >//<

“งั้นหรอ ? ใครละ เธอ...ไปชอบใครเข้าหรอ ?”ดาร์กพูดเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง คงอึ้งละสิที่คนอย่างฉันจะชอบคนเป็นนะ =w=

“เค้าชื่อ บาเทล...”

“ใอ่(ขอวิบัติจะได้ไม่โดนเซนเซอร์<< ยูเอล)บาเทลนั้นหรอ! เธออย่างไปยุ่งกับมันนะมัน....”ฉันยังไม่ทันได้พูดจบ ดาร์กก็ขัดขึ้นมาแบบนี้ มีหรอที่ฉันจะยอม ฉันจะชอบใครละมันผิดตรงไหนห่ะ!!

“ทำไมฉันละ ฉันชอบบาเทลไม่ได้หรอไง ถึงเค้าจะเป็นยังไงฉันก็รับได้ L ”ฉันเถียงกลับไปเหมือนกับน้อยใจ ละถือกระเป๋าเดินออกจากห้องโดยลืมเรียกอุ่นออกมา แต่เดี๋ยวอุ่นก็ตามมาเองแหละ เหอะ! อารมณ์เสียจริงๆ

(น้ำอุ่น)

“นี่ดาร์ก”ฉันเรียกดาร์กเบาๆ เพราะฉันรู้ดีว่าเจ้าตัวก็เริ่มอารมไม่ดีแล้ว

“ว่า?”แค่นี้ก็คงรู้แล้วใช่ไหมคะ ? ว่าอารมณ์ดีหรือป่าว -*-

“นายนะ สนิทกับบาเทลสินะ ^^”ฉันพยายามใจดีสู้เสือ ฉันรู้ดีเลยละ ว่าดาร์กเป็นคนยังไง ก็แปลกเท่าไหร่หรอก เพราะตอนเด็กๆฉันเคยเรียนกับหมอนี่มาก่อน แม้ว่าจะนานมากๆแล้วก็เถอะ

“อืม”

“งั้นนายก็คงรู้สินะ ว่าบาเทลเค้าจะทำอะไรต่อไป ถ้าใบมิ้นไปยุ่งด้วยแบบนี้ ... ถือว่าฉันขอช่วยละกันนะ ช่วยปกป้องมิ้นด้วย ^^”ฉันพูดเป็นประโยคสุดท้ายพร้อมกับถือกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง แน่ละ ถ้าฉันอยู่นานมีหวังใบมิ้นสงสัยเข้าพอดี

(ใบมิ้น)

“เอ๊ะ ! ใบมิ้นนี่...”ใครบังอาจมาทักฉันตอนนี้กัน -___-!

“อะไร! … อ๊ะ! บาเทล”ตายละ ฉันเผลอไปตะคอกใส่บาเทลซะงั้น -*-

“เอ่อ ... ขอโทษ เหมือนฉันจะมาทักไม่ถูกเวลา = =”

“อ้ออ เปล่าจ้ะๆ คือเราไม่รู้ว่าเป็นบาเทลนะ ^-^~”ฉันยิ้มอย่างน่ารัก(?) กลับไปให้บาเทล แน่ละถ้าหากทำหน้าเป็นนางมารบาเทลได้วิ่งหนีไปพอดี = =

“อ่า ถ้างั้น สนใจไปกินข้าวกับผมไหมคับ ^^”บาเทลใช้ยิ้มละลายหัวใจอีกแล้ว อ๊ากก ด้วยความยินดีเลยคะ!! ><

“ด้วยความยินดีเลยคะ!! ^O^”ปลื้มคะ ได้กินข้าวกับบาเทลด้วย!

ณ. ตอนกำลังกินข้าว

“คือว่าผมมีตั๋วอยู่ 2 ใบ...”

“ไปคะ! >O<”ไม่ทันที่บาเทลจะได้พูดจบ ฉันก็ตัดบทไปทันที นี่ฉันดีใจออกหน้าออกตาไปไหมนะ =_=

“อ่าจริงหรอครับ งั้นวันเสาร์นี้ ตอนเที่ยงตรงเจอกันที่เซนทรันใกล้โรงเรียนนะครับ ^^ ผมไปเรียนต่อละนะ บายย ~”บาเทลลุกขึ้นเอาจานไปเก็บละเดินกลับไปที่อาคารของตัวเองทันที

“ค่ะ ^^”กรี๊ดกร๊าดดดด เดทกับบาเทล เย้ !! วู้วๆ \(><)\ \(><)/ /(><)/

“เป็นอะไรนะใบมิ้น -_-”ดาร์กเดินมาถามฉัน เพราะเห็นฉันกำลังเต้นเป็นลิงโลด

“อารมณ์ดีนะดาร์ก ^O^”ฉันลืมเรื่องที่โกรธดาร์กเมื่อกี้ไปเรียบร้อยแล้วละ คิกๆ ~

“อารมณ์ดีอะไร ? ”ดาร์กถามอย่างสงสัยเหมือนกับว่า สิ่งที่ฉันกำลังดีใจอยู่มันคือสิ่งที่ไม่ดี

“ก็วันเสาร์นี้ฉันไปเดทกับบาเทล...”

“นี่เธอ! ไม่เคยเชื่อกันเลยหรอ ฉันเตือนเธอไม่เคยฟัง! ใอ่บาเทลนะมันตัวอันตราย หัดฟังกันมั่งสิ ยัยบ้า!!!” =[]= โดนดุอีกแล้ว แต่เรื่องอะไรฉันจะยอมละ ชอบยุฉันให้โกรธจริงตาบ้านี่!

“นี่มันเรื่องของฉัน ฉันจะโดนบาเทลทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับนายนี่! นายจะมาจุ้นทำไม!” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูโมโหกลับไป

“เกี่ยวสิ ...เกี่ยวมากๆด้วย...”หะ! อะไรไม่ได้ยิน ?

“นายว่าอะไรนะ ?!”ฉันถามกลับไปเผื่อจะได้ยินสิ่งที่พูดชัดขึ้น

“ป่าว ไม่มีอะไร ... ฉันไปเรียนก่อนละ”ดาร์กเป็นอะไรไปเนี้ย ?

แล้วฉันก็ยืนเกาหัวอย่างงงอยู่คนเดียว = =;;

__________________________________________________________________________

  ในที่สุดเค้าก็มาอัพตอนที่ 5 !
ต้องขอบคุณที่ชายสุดที่รักมากที่มาเร่งให้เค้าแต่ง = =
ไม่งั้นป่านี้ตอนนี้ก็ไม่คลอดออกมา =O=/
ขอ ขอบคุณทุกๆคอมเม้ลที่เม้ลให้เยลนะคะ ^^
ขอบคุณผู้อ่านทุกคน
ขอบคุณทุกๆคน ที่บอกว่านิยาย(เน่าๆ)ของเยลสนุกนะคะ ^^♥
ANGEL SPlus