คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่13
@ Bakery Hill
ผมมาถึหน้าร้านแล้วผมอรถไว้รหน้าร้าน(#ถ้าไม่อรถที่หน้าร้านให้ไปอที่ไหนะ
ลาถนนหรอลู)แล้วเินเ้าไปในร้านทันที
“ทำไมมีแ่ผู้ายว่ะ
ผู้หิแทบไม่มีเลย”ผมเินเ้าประูไปพนัาน็พู้อนรับออมา
‘ยินี้อนรับรับ’ผมแทบะหันหา้นเสียทันทีเพราะเสียมันุ้นหูมา
“โลา!”พอผมพูื่อออมาโลาสะุ้เล็น้อยแล้วหันลับไปทำาน่อ
เมินผมถูโลาเมิน หึ๊ย!! ไ้เราะไ้เห็นีันผมะไม่แสนีับโลาแล้วผมะเป็นัวอัวเอ
“ทำัวี้วยแล้วไม่อบ
อบให้ใ้วามรุนแร้วยใ้ไหม”ผมัฟันพูับัวเอแล้วเินไปหาโลาท่ามลาสายาผู้ายนับสิบมอผมเินไปหาโลา
แปลรึไว่ะ?
“โลามาุยันหน่อยสิ”ผมพูเสียเรียบใส่โลา
แ่เ้าัวเล็็ไม่ยอมหันมาุย้วยผมเลยระาแนเ้าัวเล็ไปทาห้อๆหนึ่น่าะเป็นหลัร้าน
‘โอ๊ยเ็บ ปล่อยนะ’โลาพูพราสะบัมือให้หลุาผมแ่ผมบีบแน่นเินไปทำให้เิรอยแับแนที่ผมับเอาไว้แ่โลา็ไม่สามารถสะบัออไปไ้อยู่ี
“หยุเี๋ยวนี้นะโลา! พูีๆแล้วไม่ฟั เมินใส่ัน ทำัวีใส่็แล้วอบวามรุนแรนัหรอ
อบนเลวนัรึไห๊ะ!!”ผมวาโลาัลั่นหลัร้านนมีนมุู
“มุมาูันทำไมอบเสือเรื่อาวบ้านนัรึไ!!”ผมวาใส่พวนที่มุูอย่าไม่ใส่ในันมีนระาผมแล้ว่อยที่มุมปา
พลั่
‘ุทำร้ายเพื่อนผมทำไมรับ’มีผู้ายที่ัวเท่าๆับผม่อยและพูถามออมา
[savan End part]
[ sola part]
วันนี้าฟานเาเปลี่ยนไปปิเาอบอ้อนผมแ่อนนี้เาทั้รุนแรและไม่มีเหุผลเอหน้าันปุ๊บแทบะ่าผมไ้
ผมแ่เมินเาเพื่อที่ะแล้แ่ลายเป็นว่าผมยั่วโมโหเาแทนนัวเอเ็บัวแบบนี้
พลั่
‘ุทำร้านเพื่อนผมทำไมรับ’เสียหมัระทบับเนื้อพร้อมำพูและน้ำเสียที่แสนุ้นหู
“ท็อปมึมาไ้ไเนี่ย”ผมวิ่ไปเอาแนล้อบ่ามันแล้วเอาหมันหมััน
‘ไ…ไอ้เี้ยไม่เอันเือนนึไม่เปลี่ยนไปเลยนะ’เอำว่าเี้ย็ี๊
“ไม่ไ้เี้ยเว้ยแสูเอาหาันสู168็เือบะมารานายไทยแล้วนะ”ผมทำมูย่นใส่ท็อปไปแล้วมัน็ยืนมายีหัวนผมยุ่
‘้า ้า
พ่อหนุ่มน้อยสู๊เท่ามารานไทย’ผมเลยบหัวมันไปเบาๆทีนึ
‘บหัวูทำไมไอ้เี้ย’ผมุำว่าเี้ยเลยะสบศึับมันแล้วนหล่อิแล้วเ็
“เออ พอไ้แล้วป่ะ
แไปรอั้นสอ่อนเี๋ยวูามไป”พอผมพูแล้วะผลัมันออไป็มีนััหวะเราสอน้วยน้ำเสียที่โรธมา
‘เี๋ยวะไปไหนัน’พอาฟานพูบ็เอามือวาที่บ่าผมทันที
ผมเลือที่ะเมินและปัมืออเาออแล้วไปอแนอท็อปแน่น
“มึทำามน้ำ่อน”ผมัฟันพูับมันเบาๆมันพยัหน้ารับแล้วเริ่มทำามน้ำอผม
“ไปันเหอะท็อปไปที่ห้อูันไปนั่เล่น่อิ๊อว์แบบที่พวราอบเล่นัน
ห่อหมฝาร้าน้วยนะ!”พอผมพูับท็อปและฝาร้านให้พนัานูแล้วลาั้นไปทันทีแ่ยัไม่ไ้ออไปผม็โนอุ้มท่าเ้าสาวนัวลอย
‘ใรบอให้ไปโลาไปับพี่เี๋ยวนี้!!!!’เาวาแล้วอุ้มผมท่าเ้าสาวทันทีแ่เารีบอุ้มเินไปนผมเือบร่วผมเลย้อเอามือล้ออเาไว้
“วาผมล ท็อป ไอ้ท็อป!! ่วยู้วยิ”ผมิ้นและแะาฟานแ่เา็ไม่ปล่อยท็อป็ไม่ล้าเ้ามาเพราะนสนิทอเาอนนี้เ้ามาในร้านผมและประบผมและาฟานไว้
ใรๆ็รู้ว่าพวนี้มีิสัหารมา
‘โทษทีว่ะโ…ู่วยไ้เท่านี้ริๆ’านั้นมัน็เินไปที่เาน์เอร์ทันที ไอ้เพื่อนเวร’
อีทิ้เพื่อน ไอ้ปล่อยเพื่อนไปาย โว๊ย’ ผมบ่นมันในใแล้วหยุิ้นเพราะแม่เหนื่อย
ผม็เริ่มน้ำาลอ
ส่วนาฟาน็ับผมยัึ้นรถแล้วุยอะไรับลูน้อ็ไม่รู้แล้ว็ับรถพาผมไปที่ไหนสัที่นึ
ผมนั่ร้อไห้แบบไม่มีเสียปล่อยให้น้ำาทั้หมไหลออมานเผลอหลับไป
ผมื่นมาอีที็รู้สึถึลิ่นและลมอทะเล
ไ้ยินเสียลื่นัไปมา
ผม่อยๆลืมาเพื่อปรับโฟัสรหน้าผมนอนอยู่รเปลหน้าบ้านหลันึที่อยู่ิับทะเล
มันให้วามรู้สึผ่อนลายอย่าบอไม่ถู
‘อ่ะ น้ำินะแล้วไปล้าหน้าล้าา’เายื่นน้ำมาให้ผมเมินมันแล้วเินเ้าไปในบ้านึพูึ้นมาว่า
“2-3วันที่ผ่านมาที่ผมเป็นุทำนิสัยแบบนั้นมันือภาพลวาใ่ไหมรับ”ผมไม่มอน้าหลัว่าทำสีหน้าอย่าไรแ่ผมรู้สึเ็บที่หน้าอและหน่วที่หัวใ
ทำให้น้ำาผมรื่นึ้นมาอีรั้
พอผมล้าหน้าล่าาเสร็็ไม่พบาฟานแล้วผมไม่อยาหาเา
ไม่อยาสนใเา เลยออไปเินที่ายทะเล ถอรอเท้าทิ้ไว้เพื่ออยาให้ผิวที่เท้าสัมผัสับทรายและน้ำทะเล
ผมเป็นนอบทะเลมาทุรั้ที่มาทะเลผมแทบไม่ใส่รอเท้าเิน้วย้ำทำให้ผมโนเศษหอยบาบ่อยๆ
“โอ๊ย!”นั่นไูว่าละ
พูไม่ทันาำู็โนหอยเล่นเลย
ราวนี้แผลมันบาลึและยาวว่าเิมผมเินไม่ไหวเลยนั่
ผมเริ่มมึนหัวเพราะเสียเลือาหอย(น้อยมา)และพวไม่อบลิ่นและสีเลือมันน่าลัว
‘มานั่ทำอะไรรนี้รับนสวย’อยู่ีๆ็มีนลุ่มหนึ่มาล้อมผมไว้แล้วเรียผมว่านสวย
พวมันิว่าูเป็นนาเอแล้วพระเอะมาฟาพวมันเพื่อ่วยผมแล้วอุ้มท่าเ้าหิเพื่อเ้าบ้านพั
เหอะฝัน!
“ผมไม่ใ้นสวยรับผมหล่อาหาแล้วผม็เป็นผู้าย้วยรับ”ผมพยายามยืนึ้นแ่มันมึนหัวเลยเไปนินึ
พอพวมันะมาแะัวผมเลยใ้ยูโสายำมาับพวมันทุ่มลับพื้นแล้วอัมันทีละน
ผมอัพวมันนพวมันล้มลไปับพื้นส่วนผม็เินเสิรับเพราะออแรที่เท้ามาทำให้เลือไหลเยอะว่าเิมไม่หยุเลย้อไปโรพยาบาลแล้วะว่าะนั่รถลับบ้านเลย
@โรพยาบาล ZoZoomomali
@ห้อุเิน
‘ุิิาน์เสียเลือมาเี๋ยวหมอะให้ยาบำรุธาุเหล็ในเลือไปนะรับ
อนนี้ยเท้ามาให้ผมเย็บแผล่อนนะรับ’านั้นผม็ยเท้ามาให้หมอรัษาแผลให้
‘ุิิาน์ไปทำอะไรมารับทำให้ปาแผลีหนัว่าเิมอี’
“อนแรผมโนหอยบารับานั้นผม็นั่ลเพราะเริ่มมึนหัวและมีพวลุ่มผู้ายมาล้อมและำลวนลามผม
ผมเลยใ้ยูโที่เรียนมาเอามาป้อันัวเอรับแล้ว็ีอย่าที่เห็นแหละ”
‘อ่า…เสร็แล้วรับเย็บไปสี่เ็มระหว่านี้อย่าลน้ำหนัที่เท้า้ายนะรับ
เิไปรับยา้านอไ้เลยรับ หายไวๆนะรับุิิาน์’
“รับอบุมารับหมอ”ผมเินออมาา่อรับยาหลัรับยาเสร็แล้วสำรวูว่ามียาอะไรบ้า
“โห…นี้ยาหรือเม็นุนว่ะให่ิบหายเลย”านั้นผม็เินนใรนนึเ้าผมเเพราะาวารับน้ำหนัไ้ไม่เ็มที่
‘ไัวเล็มาโรพยาบาลทำไมไม่บอหาให้วุ่นวายไปหม’เาพู้วยน้ำเสียราบเรียนอีาเย ไม่มีวามห่วใยันเลยสินะ
“ุสน้วยหรอรับ”ผมพูพราทำหน้าายียวนวนประสาทใส่
‘อย่ามาวนประสาทันอนนี้นะ’เาลาให้ผมเ้ามาิในัวเาแ่ผมไม่ทันะไ้้าวไปพร้อมๆับแรึเลยทำให้ผ้า็อเริ่มมีเลือออ
“โอ๊ยเ็บ ี”ผมน้ำาลอเบ้าอีรั้เพราะแผลน่าะีานั้นเา็เ้ามาพยุผมและอุ้มึ้นท่าเ้าหิทันที้วยวามที่ผมอายเลยมุเ้าับแผออเา
ทั้อบอุ่นและรู้สึปลอภัย
‘มารับลับบ้านรับัวเล็ไปบ้านเรานะ’เาพูบ็มาูบมับผมและพาึ้นรถไปแ่้วยฤทธิ์ยาที่หมอให้ินอน่อนเย็บแผลทำให้รู้สึ่วนเผลอหลับไป
ความคิดเห็น