คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : conquer or defeat
conquer or defeat
ลับ Levels Bar &
Lounge
“เห้ยย อะไรวะอิ อย่ามาแะัวู ปล่อยโว้ยยยย ูะเมา” เสียันที่โนผู้าย ‘เท’ เมามา เมามาริๆ ันะโน แหปาโวยวาย เ้นปล่อยเนื้อปล่อยัว “อิฟ้า” หรือ ‘อิ’ พยายามห้ามัน ันุ ผลั โวยวาย แ่มัน็ยัะูแลเนอะ เพื่อนีวะ แ่ผู้ายมันเลวววว มัน ‘เท’ ันไละ เรื่อมีอยู่ว่า
‘ ัน ลมหนาว หรือ
‘หนาว’ เพื่อนสนิทอิ ันไ้บับรุ่นพี่ ั้แ่ม.5
บันมาน มหาลัยปี2 เาบอเหุผลว่า ันหวเนื้อหัวัว
หึ ี่เ่า น่ารำาน ื ื ไร้น้ำยา เลยอเลิับัน บ้าเอ้ยย ันรัมันมาั้
เือบ4ปี แม่ ิะเ็แล้วทิ้ สารเลวมา ไอบ้านั่นื่อ “เียร์” เาทำให้ันเมาเละนานี้ไละ รัมา เ็บมา
เมามา แม่ อ้วมา เี่ยวหรอ??”
‘หนาววว แ หนาว พอเถอะ
ลมาาเวทีเถอะ พอไ้แล้วหวานน!!!’ อิเือมา อิเผลอะอใส่ัน
“ไม่อ๊าววว ั๊นน ไม่เยมาวว”
โอ๊ยยยไม่ไหวแล้วะอ้ว านั่นันระโลาเวทีรไปห้อน้ำหิแ่ทะว่า!!!
ันอ้วใส่นรหน้าระหว่าทา
“อุ๊หว๊ะะะ” ลั่นไม่อยู่แล้วอโทษนะนายสุหล่อ
‘เห้ยย! นี่เธอ! ? อ้วไมู่น สถานที่ สถานาร์รึไ บ้ารึเปล่า’
เอ๊ะันเินมาที่ไหนเนี่ย ันะไปอ้วที่ห้อน้ำ แ่ันเินทาผิเลย
อ้วใส่ผู้ายหล่อๆับสาวเส์ี่ เอ็์บึ้ม ำลัูบันอย่าลึึ้ ถ้าันไม่ัไปลที่เียสินะ
พอไ้สิันพยายามอโทษ และวิ่ออมา ันไ้ยินเสียอิ เรียันแบบใมาและัมาเพราะห่วว่าันวิ่ไปที่ไหน
หลรึเปล่า อาารเป็นยัไ อนนี้ ‘สร่า’ เ็มที่ ลมหนาว ัมแบ็แล้ว แ่ นที่อิะโนและวิ่มาหา ัน็หมสิไป ฟุ่บบบ!!
โอ๊ยย ปวหัวมาเลยอะ อนโเรานี่หว่า ใรแบวมาวะ ันำลัเินลาเีย
แ่ลไปไม่ี่้าว ัน็เแล้วล้ม
“แม่เอ๊ยย ินไปเยอะนาเินแทบไม่ไ้เลยหรอวะ”
ันถอนหายใเฮือให่
“ให้ายสิ ะทำไีเนี่ยหนาววว ันะไปมหาลัยยัไมีเรียนาบบ่าย้วย”
‘ยัยหนาววื่นแล้วทำไมไม่บอ ปวหัวอยู่ไหม อาารีึ้นรึยั
ไปม.ไหวไหม หิวอะไรไหว ปวหัวทานยายั แนั่ทำไรรนี้หนาว อบมาให้หม!’
มาถึอิมัน็รั่วำถามเป็นุเลย ำไม่ไ้เว้ยย
“แล้วนี้ใรแบหนาวมา” อยารู้ริ อิมันลาหนาวไม่ไ้แน่เพราะเมานานี้
‘็พี่ผู้ายที่แอ้วใส่ไ เ้าไม่รู้ว่าเรียใรี เ้าเห็นพอีเลยเรียมา
าแแล้วอบำถามเ้าเลย’ อ่อว์รู้ละ ไม่อยาเมาเลยวะ สร้าวีรรรมเยอะเินทน
“ำไม่ไ้แล้วว รู้อย่าเียว ปวหัว อนอน่อน ฝาเ็บีส้วยนะ
อบใมาอิ”
‘้าาาอิลำยอหนาววว เมาแล้วยัสร้าวีรรรมเยอะมานะแนะ
เออเ้าไปเรียน่อนละัน บายินยา้วย พัเยอะๆ’ อิพูบ็รีบไปมหาลัยเี๋ยวไม่ทันเ้าเรียน
านั้นัน็ไลน์ลุ่มเพิ่อนอัน เพื่อนันมีอยู่ทั้หม6น รวมัน้วย็เป็น7 ็ะมี
อิ นานามิ แบร์ ฟลอร์ เยลลี่ เมลา และ็ัน
หนาววว: พวแ เ้าไม่ไปเรียนนะ เ้าไม่ไหวื่มเยอะไป
แบร์: ื่มไม่วนไ เออๆ อิบอแล้ว หายไวๆ
เยลลี่ : อีสลัผั ผัวเทไม่บอ ไปเมานเียววว
นานามิ: บ้ามา ไม่วนพวเราไป
เมลา : หายไวๆเลยแ มีเรื่อะเม้าท์เยอะะายยย
อิ : โหยยยะบอไรให้พวแ หนาวมันอ้วใส่รุ่นพี่ที่ ม.เราเว้ยยยยย เป็นประธานมหาลัยวะแ แม่ อ้วแล้วไปััหวะเาสวีทอี
หนาววว : อิ๊ อย่าเล่า อายเาาาา โอ๊ยยปวหัวนอนแล้ว
เมลา : แหมมม โนแนิเียหนีเลยนะแ
แบร์ : หนีเ้าปายยยย
ฟลอร์ : ระวัโนพี่เาาาม่านะเว้ยยย
พอฟลอร์พิมพ์บัน็ปิแทไลน์แล้วหลับไปทันที
แร๊ แร๊
ันลืมาึ้นเมื่อไ้ยินเสียประูเปิ
“พวแหรอ ที่เ้ามาเนี่ย” เียบยบ
ไม่มีใรพู
‘…..’
“เห้ยย พวแมาปะเนี่ย อย่าเล่นแบบนี้สิ” ใเริ่มไม่ไ้แล้ววะ
‘….’
“เห้ยพวแมาปะ..” เี่ยยยย ใรวะ ใส่โม่วะ มีีย์าร์+ุแไ้ไวะ
“ แเป็นใรอะ มาที่นี่ไ้ยัไ เ้ามาทำไม” ลัวิบหายเลย ใรวะเนี่ยยย
‘ ำผมไม่ไ้หรอรับ นที่เธออ้วใส่ในลับอะ’ านั้นเาเอาไอ้โม่ออ
“อ่อออ แล้วะใส่โม่มาหาพ่…มาทำไมะ??”
เือบ่าไปแล้ว
‘เพื่อนเธอาให้เอา้าวมาให้’ แ่เนี่ยแล้วให้พี่เามาไมวะ
“แล้วเาให้พี่มาหรอะ?”
‘ป่าวว พี่อาสามาเอ’ บ้าหรอะอาสามาเอ
“พี่ื่อไระ อาสามายัไม้รู้ัันเลยะ พี่แปลหน้า”
ันพูยั่วโมโหพี่เา แ่พี่เาแบบโอ๊ยย แม่ ไม่สะท้าน
‘พี่ื่อาร์ น้อละรับื่อไร’
อ่อยหรอะ อ่อยยย อ่อนมาอ่อยลับ
“ื่อหนาว ยินีที่ไ้รู้ัาร์” ัไปุให่ไฟระพริบ
‘โหยย หนาวเทห์วะ รู้ัไม่ถึ5นาทีเปลี่ยนสรรพนาทในารเรียแล้ว’
“มีปัหามานั ็ไปไลๆเลยไป” รำานวะ
‘เ๊โหนะรับเนี่ยยยยย สเปเลย โห แสบ เทห์’ เอ๊ะ ันเป็นแบบนี้ไปแล้วหรอ
“นายบอว่า ันเป็นน โห แสบ เทห์ หรอ หูฟาใ่ไหมเนี่ย”
‘ป่าว พูริไม่โห’
“เห็น นาแฟนเ่าบอว่าัน ื ื ไร้น้ำยา หวเนื้อหวัวเลยนะเว้ย
บ้าเปล่าอย่ามายอิาร์” ริรันะเนี่ยย
‘ริๆิ เธอเป็นแบบนี้ริๆ’
“นายไม่ไ้โหะ”
‘แล้วะโหเพื่ออะไรละ’
“เออริ นายลับไปไ้แล้วละ อนอน่อ ปวหัว”
‘อืออ ิน้าวินยา้วยละ’
เห้อมมม เาออไปแล้ว ิหนัอีเรา
Kard talk
เธอนี่น่ารัะมั เธอแสบ ปาั เท่ห์ะายสเปผมเลย ผม้อสืบหน่อยแล้วว่าให้ทำให้เธอเป็นแบบนี้
ผมึโทรหาแท๊ลูน้อนสนิทอผมในลับ
“แท๊ ูมีเรื่อให้มึ่วยวะ สืบหานหน่อย”
‘ไ้รับลูพี่ ใรรับ’
“แฟนเ่าลมหนาว ที่อยู่ม.เียวับูแ่ปี2
นไหนสืบมาให้ที”
‘ไ้รับลูพี่’ ผมวาสายแล้วนัเพื่อนผมไปลับผม่อ
ลับผมมีื่อว่า Dark moon clud ส่วนพื่นผมมี5น รวมผม้วยเป็น6
็ะมี ไอ้ิน ไอ้ไนท์
ไอ้โบ๊ท ไอ้บาส ไอ้ปิปอ และผม
ผมโทรหาทุัว เอ้ย ทุน แล้วรวมสายัน
“พวมึ มารวมันหน่อยิที่ลับ”
‘เออ เี๋ยวพวูไปรับุประธานนัเรียนน’
“เออ!” ผมพูบ็ัสายไป
ผมมอูนาฬิา เร แม่พึ่เที่ย แล้วูะนัไปลับทำไมวะ ใัวเอ
เออไป็ไปลับวะ ่อนไปลับแวะไปหาหนาวีว่า
Kard talk end
โอ๊ยยยย ิแล้วเรียอ่าาาา นิสัยเปลี่ยนหรอ หืมมม นึแปปมันเปลี่ยนไ้ไ
อื้มมมม อืมมมม เออวะ เมื่อวานเมาหนัมาสสัยเฮิร์ทัละมั้
เอาละใ้โอาสนี้เปลี่ยนลุแม่ สบายใี
12.30น. นี่็ไปมหาลัยทันนะ ไปๆเหอะไม่อยาไ้F
ยิ่ลาๆอยู่้วย ันึบุไปอาบน้ำแล้วใสุ่นัศึษา
“ให้มันเป็นเพล
บนทาเินเีย ที่ะมีเพียเสียเธอับัน อยู่้วยันราบนานๆ
ั่ในใวามบอในวีว่าราบใที่มีรัย่อมมีหวั ือทุรั้ที่รัอเธอส่อใ ันมีปลายทา” อบมาท่อนนี้
‘มีวามริอยู่ในวามรัั้มามาย
และที่ผ่านมาันใ้เวลาเพื่อหาวามหมาย แ่ไม่นาน็เพิ่รู้
เมื่อทุรั้ที่มีเธอใล้ ว่าถ้าีวิือทำนอ
เธอ็เป็นัำร้อที่เพราะและึ้ับใ’
“นี่! นายเ้ามาไ้ยัไ แล้วมา่อเพลที่ันร้อน้ำเน่าไปปป?”
‘เินเ้ามาไ ปิเธอลานเ้ามาหรอ’ หน๊อยยย ทำหน้าวนีนไปอี
“ออาห้อไ้แล้ว หนาวะไปมหาลัยแล้ว”
‘อืม ไปีๆละ’ พอมันพูบันเินออาห้อไป
13.30น. หน้าึสถาปัถ์
‘ายแล้ววว! หนาวว แวิ่หนีใรมา’ เมลาเอันแบบนี้ เลยะโนถามทั้ที่อยู่ห่าแ่30เนิเมร
“โอ๊ยยย ะโนทำไมเม ห่าันแ่นี้เอ ลัวมาเรียนไม่ทันไ F ัวโๆเลยระถ้าไม่มาเนี่ย”
‘เออวะลืมม’
“แล้วเพือนที่เหลืออะ ไปไหนหม”
‘มันไม่มาเรียน มันหยุ พวเราสุ่มันว่าใระ้อมาเรียนแทน มันันเป็นันไ
วยะมั’มันพูทำหน้าอนใส่ัน สมแล้วละ555
“พวนั้นไปไหนันอะแบอหน่อย” สสัยริๆถ้าน้าไปันะไป
‘ที่ลับDrak moon ไปอน1ทุ่ม’ โหยยอีั้นานไอ้พวนั้นะโเพื่ออ
“เม แว่าเราวรามพวนั้นไปีปะ อยาไปอะ นะ นะ นะ นะ นะ” ออ้อนหน่อยย
‘เออๆ ไป็ไป’ เยสส
--ผ่านไป2ั่วโม—
16.00น.
“ไอ้เม ไปเปลี่ยนุเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยาไปะแย่แล้ว” ยัยเม้าัวะ
‘หนาวแรอแปปส์ะป๊ะ รอไม่ไ้หรอ’ นาเริ่มโหแล้ว
“่าาา รอ็รอ่าาา” ันนั่รอมันสัพัมัน็ออมา มันสวยมาแ่ันสวยว่า
เหอะ
เรสยาวเ็ี่
โว์ไหล่ ั่อผ้าโปร่ีทรู่วเอว้านหน้าุสีำ ส่วนันใสุุ่เรสยาวสีฟ้า
อลม แนแ่ระบาย 1 ้า อี้าเป็นแนุ ้านหลัเป็นระุม เว้วเปิโว์หลั
เอว้านหลัเป็นแบบยื เอวทั้สอ้าะเย็บผ้าสำหรับผูโบว์ ,
ผ้าีฟอเนื้อผ้าีมีน้ำหนั มีับในทั้ัว, รระโประมีิปหลั ลุสวยหวาน
น่ารัๆ แอบเ็ี่นิๆ
หลัานั้นพวเรา็ับรถไป Dark moon cludเี๋ยวนี้แหละ>.<
Kard
talk
เี่ยยยย
เผลอไปนอนบนเียยัยนั่นอนออาห้อ ห้อหนาวหอมมาๆ อะ ลิ่นหอมสุๆเลย
ื
ื ื
‘ปิปอ calling’
“โหล ปิมีอะไรวะ หะ โทรั” มันโทรมาทำไมวะ นึไม่ออริๆ
‘ไอ้สัสาร์มึลืมหรอวะ มึนัอะไรพวูไว้’
“นัไรวะมึ ำไม่ไ้” เออวะ นัว่าวนไปแเหล้า
‘รีบมา่วนๆเลยรับ ลับอมึอะ รีบมาเลย ามึนเียว มึหายหัวววไม่เลย’
“เออๆเี๋ยวรีบไป” ุแรถไปไหนวะ
รุ๊
รั๊
“เี่ยยยย ุแรถหาย เวรแล้วไ ไม่เป็นไรมีีน วิ่ไ้ ไม่าย าพัให้พวนั้นใ้”านั้นผมวิ่เือบ10โล มาลับ
ระหว่าผมวิ่มีนทัมามายเลยรับ ‘ไอ้หนูอแำลัายหรอ’
ับ ‘ไอ้หนูรถเมล์-แท๊ี่็มีไม่นั่ไปละหนู’
ผมะโนว่า “ไม่รับ! ผมฮาร์ทอร์” นที่ทัถึับเหวอเลยอะ
5555 อี1โลเว้ยยะถึลับแล้วว
อี500เมร อี100เมร ถึแล้วโว๊ยยยยย พอถึหน้าร้านผมนี้รีบเลยรับ ไปหาพวมันแล้วยน้ำื่มปาเหือ
มันเหนื่อยอะเ้าใปะ วิ่มาอะ หอบ เหนื่อย ไม่าย็บุแล้วละ
‘
ไอ้าร์ มึวิ่อย่าับหนีสึนามิ มึวิ่มาาไหนเนี่ย’พอูถึมึรับถามเลยนะไอ้ิน
“วิ่ั่แ่อนโ b.boring ั้30โบ เหนื่อยิบหายสัส
ุแมันหายทำไไ้ แฮๆๆ”
‘ุแรถหายพ่อมึิ รเ็มัไมึ ถ้าเป็นูมันายแล้วละ”ไอ้ไนท์มันพู่อ ห๊ะไหนุแ ผมเลยมอที่เ็มััวเอ เรร
“ไอ้เี่ยยมาไ้ไวะ หาั้นานเลยนะเว้ย เหนื่อยมามายย” พูไม่ไหวแล้ววว
‘แล้มทำไม่นั่แท๊ี่ บ้าปะวิ่มาเพื่อ’ มาเป็นุ
“ฮาร์ทอร์ มีไรปะ”านั่น็เสยผมไป้าหลัเพราะผมมันปรา
ความคิดเห็น