คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO [100%]
INTRO
ผมนั่อยู่บนเ้าอี้ในห้อสี่เหลี่ยมสีาวเียบๆ
บีบฝ่ามือเ้าหาันวาบนัอย่าประหม่า ลืนน้ำลายอึให่ลอ
ในหัวพลันิไป่าๆ นานาหาเหุผลว่าผมมาทำอะไรที่นี่
ลิ่นแอร์เหมือนลิ่นยาในห้อ่ายยา อาาศหนาวๆ ไหนะเสียเรื่อปรับอาาศทำาน มีแ่ผมับผู้ายอีนในนี้แ่สอน
มันไม่ผ่อนลายเลยสันิ
“สวัสีรับ
ไม่้อเรียนะ ุยันสบายๆ”
นั่นเป็นประโยแรที่เาพูับผม
น้ำเสียนุ่มนวลโทนอบอุ่นััับเสียเรื่อปรับอาาศ ทิ้ท้าย้วยรอยยิ้มว้าๆ
โว์เี้ยวแหลมๆ รมุมปาที่าวิ๊
โห่ว
ยิ้มารลาอแท้ แ่ใรมันะุยสบายๆ ับนแปลหน้าไ้ล่ะ
“เอ่อ
รับ” ผมอบ้วยวามประหม่า
“ุษมา
นัศึษาปีสอ ะนิิศาสร์”
“รับ”
ผมยิ้มบาๆ
แหม่ไม่อ่านบ้านเลที่ผม้วยเลยล่ะรับหมอ เาละสายาออาเอสารประวัิส่วนัวในมือแล้วหรี่ามอผมนิๆ
นั่พิมพ์๊อแ๊ๆ ลในอมพิวเอร์รหน้า ผม้อหน้าเาเพราะไม่รู้ะทำอะไรี
สำรวใบหน้าอุหมอหนุ่มแผนิเวที่ะลายมาเป็นหมอประำัวอผมในอนา
ถ้าผมไ้มาที่นี่อีอะนะ
เาเป็นนัวสูผิวาวใสามแบบบับหมอเป๊ะ
หน้าี้ใสี๊เห็นเส้นเลือฝาที่แ้มเลย มูโ่ ปาระับสีแสแบบนสุภาพี
าั้นเียวี่ๆ เหมือนมีเื้อีน เรื่อหน้าีามรามสเปนิยมอสาวๆ
เลยล่ะรับ ัอยู่ในหมู่ cute boy ำพวนั้น
“มีอะไรไม่สบายใหรือรับถึไ้มาหาหมอ”
หมอมอหน้าผมแล้วยิ้มให้หลัถามบ
ผมระพริบาปริบๆ สบาหมอปุ๊บในี่แว่ปั๊บเลย
เออรู้ว่าหล่อแ่อย่าทำเหมือนอ่อยไ้ป่ะ? หน้า็เพิ่เอแล้วมาทำหน้าระรื่นใส่อี
“ุษมา
ุษมารับ”
“ฮะๆ
อ่า...รับ”
ผมหัวเราะแ้เ้อ
เผลอิอะไรเพลินไปะไ้
“เรียผมว่าินเยๆ
็ไ้รับหมอ” ผมเาหัวแร่ๆ “เรียื่อริแล้วผมไม่ิน ฮ่ะๆ”
“โอเรับ”
หมอมันยิ้ม “ื่อินเหรอรับ” ยิ้มแล้วถาม่อ
“อ่า
ื่อแผ่นินน่ะรับ ะเรียินเยๆ ็ไ้”
“รับิน
่วยเล่าปัหาอุให้หมอฟัไ้มั้ยรับ”
“เอ่อ...ปัหาอผม”
ผมเียบไปสัพั่อนะเริ่มเล่าเรื่อ่าๆ
ให้หมอฟั เาฟัผม้วยวามั้ใ านรับบ้า ถามเพิ่มเิมบ้า
แล้ว็ปล่อยให้ผมเล่า่อไป
เาไม่มีทีท่าหรือแสอาารใออมาเลยแม้แ่น้อยเมื่อไ้รู้ว่าผมเป็นอะไร
เาแ่รับฟัและบันทึมันลในอมพิวเอร์
“่อนหน้านี้ผมเยรันนหนึ่มารับ
เาเป็นนที่ทำให้ผมรู้ัวามรัเลย แ่เา็มาทิ้ผมไป”
“เาทิุ้ไปเพราะอะไร
เาไ้บอมั้ยรับ”
“ฮ่ะ”
ริมฝีปาผมยึ้น้าเียวราวับำลัเย้ยหยันอะไรบาอย่า านั้นไม่นาน็หุบับลล้ายับนึึ้นไ้ว่าเผลอแสออไปไม่เหมาะสม
“เาบอว่าเราเ้าันไม่ไ้
ผมไม่สนใเา”
“รับ”
“แล้วเา็ทิ้ผมไปบับเพื่อนสนิทผม”
ผมเหยียายาวๆ
ไปับพื้นหลันั่มานานพอสมวร
ุหมอรหน้าพิมพ์้อวามบาอย่าลในอมพิวเอร์่อนะหันมาหาผมแล้วถามอี
เราุยันเป็นเรื่อเป็นราวเลยล่ะ ผมพูไปเรื่อยๆ ในะที่เา็ฟัไปโยไม่ั นี่เป็นรั้แรที่ผมมาพบิแพทย์
ผมไม่รู้ว่า้อพูอะไรให้หมอรู้ว่ามันเป็นปัหาอผม ปัหาที่ทำให้ผมรู้สึแย่
แย่นแทบไม่อยามีีวิอยู่่อ...
เรื่อราวมันบานปลายั้แ่อนนั้นรับ
แฟนนล่าสุอผมไม่เป็นที่ยอมรับอรอบรัวผม
ผมถูทาบ้านยื่นำาให้เลิับเาแ่ทายสิว่าผมเลิมั้ย? แหนะๆ อยารู้ล่ะสิ
ไม่บอหรอ ผมเอ็อยารู้เหมือนันว่าถ้าุอยู่ในสถานาร์แบบผมุะเลืออะไร
รอบรัวหรือนรั?
ความคิดเห็น