++มาตามี++

ลำดับตอนที่ #1 : 8

ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่าลงเรื่องนี้ไปแล้ว7ตอนนะ
และเผอิญว่าลืมพาสเวิล จึง หยุดลงไป
ตอนแรกๆเรายังไม่เกาภาษาเท่าไรแต่ตอนนี้เริ่มเกาบ้างแล้วนะอ่านดูจะเห็นความแตกต่างได้
ที่เขียนเรื่องนี้เพราะชอบแนวแฟนตาซีและที่เคยอ่านผ่านมา ไม่ค่อยมีฉากหวานๆๆนัก เลยลองแต่งแบบนี้ดู หุหุ
ตอนเก่าก่อน ดูได้ที่

www.dek-d.com/entertain/view.php?id=44455 1


http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=45093 เริ่ม2-7

ดูเอานะว่าลืมพาสเวิลมากี่ครั้งแล้ว เฮ้อ ชีวิต
*************************************
---ความเดิมเมื่อนานๆๆๆๆมากแล้ว---

"คุณ" น้ำตาจะไหลด้วยความโกรธจึงรับพลิกตัวหนี ชายหนุ่มจับกระแสความรู้สึกได้

น้ำตาคำนี้ก้องอยู่ในอก ……อ่อนแอ……พ่ายแพ้……

"ฮึ อย่าใช้กำลังกับข้า"ประกาศจบจึงลุกออกจากเตียง

*************************************

แสงแดดสาดส่องบอกถึงยามเช้า

"คุณ" น้ำตาจะไหลด้วยความโกรธจึงรับพลิกตัวหนี ชายหนุ่มจับกระแสความรู้สึกได้

น้ำตาคำนี้ก้องอยู่ในอก ……อ่อนแอ……พ่ายแพ้……

"ฮึ อย่าใช้กำลังกับข้า"ประกาศจบจึงลุกออกจากเตียง

*************************************

แสงแดดสาดส่องบอกถึงยามเช้า

ร่างบนเตียงลืมตาขึ้น นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้อารมณ์เริ่มกรุ่นอีกครั้ง(ไม่เคยมีใครเถื่อนกับเราแบบนี้

มาก่อน ยี้เมื่อคืนเราโดน....ไม่อยากจะคิด ครั้งแรกของเราซะด้วย)

 รีบวิ่งไปที่ลำธารใช้น้ำลบล้างรอยสัมผัส

 ภาพนี้อยู่ในสายตาของผู้ที่ออกมาสงบจิตใจตั้งแต่เมื่อคืน..........

แขนขวาถูกรวบ แรงกระชากทำให้ตกอยู่ในวงแขน ริมฝีปากร้อนบดเข้ากับปากนุ่ม.........นิ่งนาน

..........................................

..........................................

..........................................

"พลั่ก..ตุบ"ผลักร่างในวงแขนออก คนไม่ทันตั้งตัวล้มลงกับพื้น

"ห้ามลบรอยจากข้า" จะฟังรึก็หาไม่ รีบใช้มือถูริมฝีปาก

"ดี" พลันความรู้สึกของรสจูบก็กลับเข้ามาอีกครา

"หากลบจะยิ่งรู้สึก ฮา ฮา ฮาๆ"จากไปพร้อมเสียงหัวเราะ

เราทำอะไรใช้พลังไปเพื่อสิ่งใด ไร้ประโยชน์สิ้นดี ใจเราทำไมร้อนรน ระอุเหมือนไฟเช่นนี้

จาเจ้าทำอะไรข้า หลายคำถามผุดขึ้นมาแต่ยังหาคำตอบไม่ได้

"นายท่าน" เจ้านกน้อยส่งเสียงมาก่อนตัว

"ข้าทำตามคำสั่งแล้ว"

"ดี ผลเป็นเช่นไร"

"นางสัญญาจะตามหาคู่ให้ข้า"

"อืม" (สัญญาเป็นสิ่งผูกมัดเจ้า)

"นายท่านข้ามีข่าวมารายงานครับ"เจ้านกใช้ภาษาของโลกได้คล่องเพราะไปมาอยู่ตลอด

"ว่าไป" กอดอกรอรับฟัง

"ข้าได้ยินนางสนทนากับผู้ใดไม่ทราบที่ลำธารครับ ไม่มีรูป กลิ่น และร่างมีเพียงเสียง"

(นอกจากเมตารัส เจ้ายังมีใครอีก)มือกำแน่น แววตาเข้มขึ้น

"เสียง คงมาจากแดนอื่น" เจ้านกน้อยรายงานโดยไม่รู้อารมณ์ของนายเอาเสียเลย

"อืม" รับคำแกนๆ สีหน้าสงบแต่ใจร้อนดั่งไฟ (จากแดนอื่นรึ จา เจ้าจะไปจากข้าแล้วหรือ)

8