คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 เจอกันโดยบังเอิญ??
ตอนที่1
ณ สนามบินอินชอนประเทศเกาหลีใต้
“ ทำไมคนเยอะอย่างนี้แล้วจะหาคนมารับฉันเจอไหมเนี่ย " เดินวนไปวนมา
(^o^)/▤▤▤▤
“ นั้นไงเจอแล้ว “ นึกว่าต้องนอนที่สนามบินแล้วนะเนี่ย T^T
“ สวัสดีคะ(ภาษาเกาหลี) ฉันเป็นนักเรียนทุนมาจากประเทศไทยชื่อนางสาวพลอยไพริน คุณคือคนที่มารับฉันใช่ไหมคะ ? “
“ ครับ ผมชื่อคิมหันเป็นคนที่จะมารับคุณไปส่งที่หอพักครับ “ พูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้
“ งั้นไปกันเลยไหมคะ? “
“ งั้นตามผมมาครับ “
เกาหลีเป็นประเทศที่สวยมาก ตึกสูงกับรถก็เต็มไปหมดและที่สำคัญฉันเห็นโปสเตอร์โฆษณาของEXO เต็มไปหมดเลยแล้วฉันจะมีโอกาสเจอตัวจริงของEXOมั้งไหมนะ คิดแล้วเลิฟยูคนสวยเขิน >/<
“ ถึงหอพักแล้วครับ เนื่องจากหอพักที่ใกล้มหาลัยเต็มหมดแล้ว เลยต้องมาพักที่นี้แทน ตอนเช้าต้องรีบตื่นหน่อยนะครับ “
“ ไม่เป็นไรคะ “ แต่เค้าพูดเหมือนรู้ทันเลยว่าฉันชอบตื่นสาย ฉันล่ะเบื่อคนรู้ทันจริงๆนะ (-3-)
“ ห้องพัก 407 นะครับ “ พร้อมยื่นกุญแจห้องมาให้
“ ขอบคุณคะ “ ยื่นมือไปรับ แล้วก็เดินขึ้นไปหอพัก
ห้องพัก
“อ้าเตียงนุ่มจัง “ ขึ้นไปกระโดดบนเตียง
“ ง่วงจัง นอนก่อนล่ะกันตื่นมาค่อยไปหาอะไรกิน ♡ ”
ฉันตื่นมาก็ประมาณ 4โมงเย็น ตื่นมาก็มาจัดของดูโน่นดูนี้ไปทั่ว แต่จูจู่ก็อยากดื่มกาแฟขึ้นมาก็เลยออกมาข้างนอกเพื่อไปหากาแฟดื่มแล้วฉันก็ใส่เสื้อกันหนาวเมนลู่หานด้วยล่ะ ><
ร้านCaffebene
“ เอาลาเต้เย็นแก้วนึงคะ “ สั่งกับพนักงานหญิงตรงเคาเตอร์
“ ได้คะ รอสักครู่นะคะ “
” ผมสั่งเอสเพรสโซ่แก้วนึงครับ “
พนักงาน ≧▽≦ ♡ “ดะ ดะ ได้คะรอสักครู่นะคะ >/< “ พนักงานหญิงเขินแก้มแดง
ฉันสงสัยทำไมพนักงานหญิงคนนั้นถึงเขินเลยหันไปมองข้างๆ โอ้แม่เจ้า นั้นลู่หานโอปป้าของฉัน คนที่ฉันอยากเจอมากที่สุดตอนมาเกาหลีตอนนี้เค้ามายืนอยู่ข้างๆฉัน ตัวจริงหล่อกว่าในโปสเตอร์ในห้องของฉันอีก หล่อมาก หล่อลากดิน หล่อไปหมด เลิฟยูไม่ไหวแล้วเลิฟยูจะเป็นลมมมมม........ แล้วทุกอย่างก็มืดไป
ลู่หานPart
“ คุณ คุณครับ เป็นไรไปครับ “ ผมเรียกผู้หญิงผมเขียวที่เป็นลมข้างๆผม เเละที่สำคัญเธอเป็นแฟนคลับของผม ใส่เสื้อเมนผมด้วยเขินจัง แต่ตอนนี้ผมต้องอุ้มเธอไปที่โซฟาก่อน
“ ฝากดูแล เธอด้วยนะครับ “ ผมบอกกับพนักงาน ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่จอดอยู่ด้านนอก
หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ แฟนคลับหัวเขียวของผม ^^
เลิฟยูPart
ฉันลืมตาขึ้นมา แล้วก็นึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนที่ฉันจะเป็นลม ฉันเข้ามาสั่งกาแฟแล้วก็เจอกับผู้ชายคนนึงแล้วผู้ชายคนนั้นก็คือลู่หาน ใช่! ลู่หานโอปป้าของฉัน
“ พนักงานคะ ลู่หานล่ะคะ “ ฉันถามพนักงาน
“ เค้ากลับไปแล้วคะ เค้าอุ้มคุณมาที่โซฟาด้วยนะคะ >/< ฉันล่ะอิจฉาคุณจริงๆ “ พนักงานบอกด้วยอาการเขินแบบสุดขีด
“ อุ้มฉันหรอคะ !? “ เป็นความจริงหรอเนี่ยลู่หานอุ้มฉัน โอ้ยยยยย เขินจนจะเป็นลมอีกรอบแล้ว >< พ่อจ้าแม่จ้ายัยแก้ม หนูได้เจอกับสามีหนูแล้วนะ
ฉันกลับมาที่หอพักด้วยอาการเขินแบบสุดๆ (เขินตั้งแต่อยู่ร้านยันกลับหอก็ยังไม่เลิกเขิน) ลู่หานเค้าอุ้มฉันด้วย นี้มันเรื่องจริงหรือฉันฝันอยู่นะ ทดสอบดีกว่า เปรี๊ยะ(ตบหน้าตัวเอง) เจ็บอะT^T ไม่ได้ฝันจริงๆด้วยมันคือเรื่องจริง >< อย่างนี้ต้องให้ยัยแก้มรับรู้ว่าเพื่อนคนสวยไปเจออะไรมา ไลน์หาดีกว่า
เลิฟยูจุ๊ปๆ : ยัยแก้มฉันมีอะไรจะเล่าให้ฟัง ><
แก้มใส : อะไรหรอ ?????
เลิฟยูจุ๊ปๆ : ฉันเจอลู่หานโอปป้าของฉันด้วย -/-
แก้มใส : อะไรนะ ! แกเจอลู่หานที่ไหนเล่ามาสิ
เลิฟยูจุ๊ปๆ : เจอที่ร้านกาแฟ หล่อมากอะแก แต่ฉันอายอะ
แก้มใส : ทำไมถึงอาย ??
เลิฟยูจุ๊ปๆ : เพราะฉันเป็นลมต่อหน้าลู่หานโอปป้า TOT
แก้มใส : ฮ่าฮ่า (พร้อมส่งสติ้กเกอร์รูปขำมาให้)
เลิฟยูจุ๊ปๆ : ขำอะไร ฉันอายนะ T^T ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
แก้มใส : สงสัยจะเป็นพรหมลิขิตมั้งที่ทำให้แกเจอลู่หาน แต่สงสัยพรหมลิขิตคงอยากแกล้งแกด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า
เลิฟยูจุ๊ปๆ : (ㄒoㄒ)
พรหมลิขิตงั้นหรอ ? ไม่จริงหรอกมั้ง... ฉันคิดว่านะ
ลู่หาน Part
แฟนคลับหัวเขียวนั้นแปลกคนจริงๆนะ เวลาแฟนคลับเจอผม ก็ต้องดีใจ ขอลายเซ็น ขอถ่ายรูป แต่แฟนคลับหัวเขียวคนนั้นกับเป็นลมเฉยเลย สงสัยเป็นเพราะผมหล่อเกินไป ฮ่าฮ่าฮ่า
ชานยอล “ฮยองเป็นไรเนี่ย เห็นนั่งยิ้มคนเดียวตั้งนานแล้ว “
เซฮุน “ นั้นดิ เป็นไรไปคร้าบบบบบ “
ซิ่วหมิน “ อาการแปลกๆนะเนี่ยไปหาหมอไหม ?? “
คริส “ หรือว่านายโดนผีเข้า !!!! “
เหล่าเอ็กโซ “ หรือว่าฮยองโดนผีเข้า !!! “
ลู่หาน “ ฉันไม่ได้เป็นไรเว้ย ฉันสบายดี “
ดีโอ “ หรือว่าฮยองเจอผู้หญิงน่ารักเข้าแล้วล่ะสิ ฮ่าฮ่าฮ่า “
ลู่หาน ” ก็ไม่เชิงหรอก ผู้หญิงคนนั้นน่ารักดีนะ แต่แปลกไปหน่อย “
ดีโอ “แปลกยังไง ผมอยากเห็นจังเลย ผู้หญิงที่ทำให้ฮยองนั่งยิ้ม อย่างนี้ ...”
เช้าวันต่อมา ที่หอพักเลิฟยู
“ เย่เฮทแล้วไง! ตื่นสายได้ไงเนี่ย “ ฉันบอกกับตัวเอง เพราะฉันตื่นตอน 7โมงครึ่ง แล้วมีเรียนตอน 8 แล้วฉันจะไปเรียนทันไหมเนี้ยยยย
มหาลัยเกาหลี
เลิฟยู “ขออนุญาตคะ ขอโทษจริงๆนะคะที่มาช้า”
อาจารย์ “ ไม่เป็นไร เธอเป็นนักเรียนทุนที่มาจากประเทศไทยใช่ไหม ? “
เลิฟยู “คะ ฉันชื้อนางสาวพลอยไพริน ชื่อเล่นเลิฟยู เป็นนักเรียนทุนมาจากประเทศไทยคะ “ ฉันแนะนำตัวกับอาจารย์และเพื่อนในชั้น
อาจารย์ “ อืม งั้นทุกคนมาเริ่มเรียนกันดีกว่า วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องประวัติศาสตร์ของโลกกัน... “
ในที่สุดวันเริ่มเรียนวันแรกในมหาลัยของฉันก็ผ่านไปด้วย(ถึงมันจะมีปัญหาบ้างก็เฮอะ -0- ) โคร๊กคร๊ากกกกก ~ท้องร้องดังเกินไปไหมเนี่ย คนอื่นมองฉันหมดแล้วฉันอายนะเนี่ยไอ้กระเพาะบ้า o(╥﹏╥)o
ร้านเบเกอรรี่
ว้าวววว! เค้กน่ากินจังแต่ก็แพงอะ แต่ไม่เป็นไรเพื่อเค้กที่ฉันรักฉันยอมมมม ~ ฉันนะรักการกินเค้กที่สุดในโลกเลย ไม่ว่าจะฉันโกรธหรือฉันงอลแค่เอาเค้กมาให้ฉันก็หายแล้ว แต่ถ้าฉันกินเค้กที่ร้านนี้บ่อยๆฉันต้องจนแน่เลย เงินที่เป็นทุนเรียนเดือนนึงก็ได้ไม่ค่อยเยอะไหนจะค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ สงสัยต้องกินแกลบแทนข้าวแล้วมั้ง T^T อยากทำงานจังฉันจะได้ไม่ต้องกินแกลบแทนข้าว T_T แต่เรื่องนั้นเดี๊ยวค่อยคิดล่ะกันสั่งเค้กก่อนดีกว่า
มองไปที่ตู้เค้กแล้วสั่งกับพนักงาน
“เอาเค้กเรดเวลเวท ที่นึงคะ “
“ ได้เลยคะ “ พนักงานตอบ
“หู้ยทำไมเค้กน่ากินอยากนี้เนี้ย โอ้ยน้ำลายจะไหล แต่ยังกินไม่ได้ต้องถ่ายรูปก่อน >< “ ฉันพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเค้ก
“จะกินล่ะนร้า อั้มมม “ อร่อยมาก ความรู้สึกเหมือนได้เจอโอปป้าเลย (ไรท์:เกี่ยวกันตรงไหนเนี้ยเลิฟยู)
ดีโอPart
อีกฝั่งข้างร้าน
“ สั่งอะไรดีล่ะไค ? “ ผมถามไคที่นั่งอยู่ตรงข้าม
“ แล้วแต่ดีโอเลย “ ไคตอบ
“ อืมม.. งั้นเอาเค้กเรดเวลเวทกับเค้กบราวนี่ล่ะกันอยากกินมานานล่ะ “เค้กเรดเวลเวทกับเค้กบราวนี่ ที่ร้านนี้อร่อยมากเลย ^^
“ ผมว่านะ ดีโอทำเค้กอร่อยเหมือนกับร้านนี้เลยนะ วันหลังทำให้พวกเรากินหน่อยนะ “ ไคบอกพร้อมกับทำหน้าอ้อนใส่
“ อืมได้สิ แต่ต้องทำเยอะน่าดูพวกเมมเบอร์กินกันเยอะมากเลยล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า “
“ นี่ดีโอดูผู้หญิงผมเขียวคนนั้นสิ พูดอยู่คนเดียวกว่าจะกินก็มัวแต่ถ่ายรูปอยู่นั้นล่ะ ฮ่าฮ่า น่ารักดีนะครับ ” ไคพูดพร้อมกับหันไป มองผู้หญิงคนนั้น
“ ไหนๆ ” ผมหันไปมองตามที่ไคพูด เด็กผมเขียวนั้นเป็นเหมือนที่ไคบอกจริงๆด้วย กว่าจะกินก็มั่วแต่ถ่ายรูปอยู่นั้นล่ะ แต่มองไปมองมาเด็กหัวเขียวนั้นน่ารักจริงๆเลย ปลายผมสีเขียว แก้มเยอะๆ น่าตาจิ้มลิ้ม น่ารักจัง ผมแอบใจเต้นเลยนะเนี่ย -/-
“ นี่ๆ ดีโอเป็นไรไปเนี่ย อาการเหมือนเจอรักแรกพบเลยนะ ฮ่าฮ่า “ พูดแหย่พร้อมกับทำหน้ากวนใส่ผม
“ จะบ้าหรือไง“ รักแรกพบหรอ... ?
เลิฟยู Part
อิ่มจังเลย แต่กินทุกวันคงได้อ้วนกว่านี่แน่ๆ ที่เกาหลีมีแต่เค้กน่ากินไปหมดและที่นี้ของก็แพงอยู่เหมือนกันนะ อยากหางานทำจังจะได้มีรายได้เพิ่ม แต่ตอนนี้ไปจ่ายก่อนตังค์ดีกว่า
“ ทั้งหมดเท่าไรคะ ? ”ฉันถามพนักงาน
“ 4000 วอนคะ “
“เอ๋! มันประกาศรับแม่บ้านนี้” ฉันมองตรงเคาเตอร์
“ พี่คะๆ ป้ายรับสมัครแม่บ้านเค้ายังรับอยู่ไหมคะ” ฉันถามกับพนักงานที่อยู่ตรงเคาเตอร์
“ ออ ยังรับอยู่คะ รายได้ดีมีบ้านพักให้ด้วยนะคะ “
“จริงหรอคะ งั้นฉันลองติดต่อดูดีกว่า “ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์ตามที่เค้าให้ไว้
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด (เสียงรอสาย)
“ สวัสดีค่ะ “ ปลายสายตอบกลับมา
“สวัสดีค่ะ คุณคือคนที่ประกาศหาแม่บ้านใช่ไหมคะ “
“ ออใช่แล้วคะ คุณสนใจใช่ไหมคะ แล้วคุณทำงานบ้านอะไรได้มั้งคะ ? ”
“ ทำได้ทุกอย่างเลยคะ แล้วค่าจ้างเท่าไรหรอคะ? “
“ ก็ประมาณ 700000วอน ต่อเดือนคะ มีที่พักพร้อม อยู่ฟรีด้วยคะ “
700000 วอนต่อเดือนมันเยอะมากกกก แถมอยู่ฟรี มีที่พักพร้อมด้วยดีจัง ^^ ทำไมคนสวยถึงโชคดีอย่างนี้นะ
“แล้วพรุ่งนี้คุณพอจะมีเวลาว่างไหมคะฉันอยากสัมภาษณ์คุณ เพื่อที่จะรับเข้าทำงาน ”ปลายสายพูดขึ้นมา
“ว่างช่วงเย็นประมาณ 5โมงเย็นคะ “
“ ดีเลยคะงั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ร้านCaffebene ตอน5โมงเย็นนะคะ “
“ ได้เลยคะ “ ร้าน Caffebene อีกแล้วหรอเขิน >///<
วันต่อมา 5โมงเย็นที่ร้านCaffebene
”สวัสดีคะ ฉันชื่อชอนซา เป็นคนที่คุยกับคุณเมื่อวานคะ ” คุณชอนซากล่าวทักทาย
“ สวัสดีคะ ฉันชื่อเลิฟยูคะ เป็นนักเรียนทุนจากประเทศไทย “ เขินจัง คุณชอนซาเป็นคนที่สวยมากขนาดผู้หญิงด้วยกันยังแอบเขินเลย
“ ออคะ คุณทำงานบ้านเป็นทุกอย่างใช่ไหมคะ “
“ ทำเป็นทุกอย่างเลยคะตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ “
“ ถ้าคุณไปเป็นแม่บ้านคุณต้องย้ายไปอยู่ที่บ้านพักของเรานะคะ “ คุณชอนซาพูดพร้อมกับยิ้มให้
“ ฉันทราบแล้วคะ แล้วบ้านพักที่ฉันต้องไปเป็นแม่บ้านไกลจากมหาลัยเกาหลีมากไหมคะ? ” ฉันถาม เพราะถ้ามันไกลเกินไปฉันคงไปรับงาน ปกติตื่นสายอยู่แล้ว ถ้าอยู่ใกล้กว่าเดิมฉันคงไม่ต้องมาเรียนแล้ว (- -;)
“ เดินทางประมาณ 20 นาทีก็ถึงแล้วคะ “
“ ดีจังเลยคะ แล้วบ้านที่ฉันต้องไปทำงานอยู่ตรงไหนแล้วฉันต้องไปทำงานกับใครคะ ? “
“ ออ... “
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด(เสียงโทรศัพท์)
“ ฮัลโล โอเครจะไปเดี๊ยวนี้ล่ะ ต้องขอโทษจริงๆนะคะคุณเลิฟแต่ฉันมีธุระด่วนจริง แต่เดี๋ยวฉันจะเขียนแผนที่บ้านให้ พรุ่งนี้คุณเริ่มทำงานได้เลยนะคะ ” คุณชอนซารีบเขียนแผนที่ให้และก็รีบออกไป
ฉันหยิบแผนที่ขึ้นมาดู อยู่ใกล้มหาลัยเกาหลีจริงด้วย อยากรู้จังว่าฉันจะได้ไปทำงานกลับใคร กลับไปเก็บของดีกว่าพรุ่งนี้ต้องรีบย้ายฃองแต่เช้า...
*** จบตอนที่2 แล้วนะ อยากรู้จริงๆเลยว่าเลิฟยูเด็กผมเขียว จะได้ไปเป็นแม่บ้านที่บ้านใครนะ ><***
แฟนคลับหัวเขียวคนนี้น่ารักจัง ><
ความคิดเห็น