คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“เย้ ! ดีใจจังวุ้ยยย สอบเสร็จแล้ว นี้ยัยแก้มเราไปกินไอติมกันไหม ? “ ฉันชื่อเลิฟยูเป็นเด็กม.6 ที่เพิ่งม.6จบมาเมื่อกี้ และตอนนี้กำลังจะไปกินไอติมกับเพื่อนรักของฉัน ^^
“ ไปดิๆ อยากกินมานานล่ะ ฉันกำลังเครียดกลัวน้ำหนักจะลดจาก 90กิโล ไปเป็น 45โล “
“ อืมม... แล้วแต่แกล่ะกัน” ยัยแก้มเป็นเพื่อนตัวอ้วนที่ฉันรักที่สุดเลยล่ะ เราคบกันมาตั้งแต่ ม.1ยันม.6เลย แก้มกินเก่งมากกิน ได้ทุกอย่าง เอฟวี่ติ่งจิงกาเบลล์เลย ฮ่าฮ่าฮ่า
“ นี่ๆ ยัยเลิฟฉันรู้สึกเหมือนแกกำลังนินทาฉันในใจเลย -3- “
“ อะ อะ อะไร ป้าวววววว “ รู้ทันตลอดเลยนะยัยอ้วน
“ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตอนนี้หิวจนจะกินช้างได้ทั้งตัวล่ะ “ ยัยแก้มบอกฉัน พร้อมกับทำหน้าตาหงุดหงิด
“ เห้ยๆ ยัยแก้มนั้นมันโปสเตอร์วงEXO นี้ หล่อกันทั้งวงเลย กินอะไรเป็นอาหารนะถึงได้หล่อลากใจคนสวยอย่างนี้ >< “ ฉันพูดพร้อมกลับเขิน บิดตัวไปมา
“ เวอร์เกินไปล่ะยัยเลิฟ ไปหาไรกินกันเถอะถ้าแกไม่ไปฉันจะพังโปสเตอร์วงโอปป้าของแก “
“ ใจร้ายที่สุด T^T ไปๆ ไปกินไอติมกันเดี๊ยววันนี้ฉันเลี้ยงเอง “
ณ ร้านไอศกรีม
“ นี้ๆ ยัยเลิฟผลสอบที่แกไปสอบชิงทุนประกาศผลหรือยัง ? “
“ ยังเลยแต่ไม่เกิน 2 วันนี้ “ ฉันไปสอบชิงทุนเรียนต่อที่เกาหลีเมื่อเดือนที่แล้ว มีคนไปสอบเยอะมากคนที่ไปสอบก็มีเหตุเดียวกับฉันสะส่วนใหญ่ ก็คืออยากไปเจอโอปป้าของเราที่เกาหลี แต่ฉันจะสอบติดหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็ขอให้ติดล่ะกัน สาธุ -^-
“ อืมยังไงก็ขอให้สอบติดนะ ก็จะได้ไปเจอคนที่แกอ้างว่าเป็นสามีแกมาตลอด...ลู่หานโอปป้าแกอะ “ พูดเสร็จยัยแก้มก็ทำหน้ากวนประสาทใส่ฉัน
“ ฮุ้ย! เบาๆสิยัยแก้มเดี๋ยวคนเค้าก็มองว่าฉันเป็นคนเพ้อเจ้อหรอก “
“ ก็มันจริงนี่น้า “
“ T^T แกทำร้ายช้านนน “ ใจร้ายที่สุดเลยยัยอ้วน
บ้านเลิฟยู
“ กลับมาแล้วคะแม่ สวัสดีคะพ่อ “ ฉันพูดพร้อมยกมือไหว้ท่านทั้งสอง
“ กลับมาแล้วหรอ “ คุณพ่อพูดพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้
“ หิวข้าวหรือเปล่า วันนี้แม่ทำของโปรดแกด้วยนะ มากินสิ “
“ คะ “ เดินไปนั่งที่เก้าอี้
“ อร่อยมากๆเลยคะ มีแต่ของโปรดหนูทั้งนั้นเลย หนูรักแม่ที่สุดเลย “
“ พ่อกับแม่ดีใจด้วยนะลูกของพ่อจบม.6 แล้ว “ คุณพ่อพูด พอพูดเสร็จคุณพ่อก็หันไปสะกิดคุณแม่
“ ยินดีด้วยนะ นี้เป็นของขวัญที่พ่อกับแม่ไปซื้อให้ลูกเป็นของขวัญจบม.6 แต่ไม่รู้ว่าลูกจะชอบหรือเปล่า “ พร้อมยื่นมาให้ฉัน
“ นี้มันเสื้อกันหนาวเมนลู่หานนี้คะ พ่อกับแม่รู้ไงได้ว่าหนูชอบลู่หานEXO “ ฉันพูดไปยิ้มไป
“ ถามจากหนูแก้ม เห็นหนูแก้มบอกว่าลูกชอบคนนี้มาก “
“ ขอบคุณนะคะ พ่อกับแม่น่ารักที่สุดเลย “ ฉันเดินไปกอดคุณพ่อกับคุณแม่
เช้าวันต่อมา
“ เลิฟยู มีจดหมายมาส่งมาหาลูก จ่าหน้าซองมาจากมหาลัยเกาหลีที่ลูกไปสอบชิงทุน “ แม่ตะโกนบอกฉันที่อยู่ในครัว
“ จริงหรอแม่ แปปนะ “ พร้อมโยนผักลงในซิงล้างจาน
“ ทำดีๆสิลูก เดี๋ยวผักก็ช่ำกันพอดี “ แม่ส่งสายตาพิฆาตมาให้
“ ขอโทษคะ “ พูดเสร็จก็รีบหยิบเอาจดหมายจากคุณแม่มาเปิดอ่าน
“ จดหมายว่าไงมั้งลูก เค้าบอกว่าอะไร? “ คุณแม่กุมมือเข้าหากันพร้อมทำหน้าตื่นเต้น
“ แม่...แม่ หนูได้ไปเรียนต่อที่เกาหลีแล้ว เย้ๆ ดีใจจังเลย “ กระโดดไปกอดคุณแม่
“ ดีใจด้วยนะลูก แล้วจะไปวันไหน “
“ อีกอาทิตย์หนึ่งคะ “
“ เดี๋ยวแม่โทรบอกพ่อก่อนนะ “ คุณแม่รีบกดโทรศัพท์หาคุณพ่อทันทีพร้อมกับยิ้มแก้มแทบปริ
โทรไปหายัยแก้มดีกว่า ยัยแก้มต้องดีใจกับฉันแน่ๆเลย ตื้ด ตื้ด ตื้ด ตื้ด (เสียงรอสาย)
“ อันโย ว่าไงเยิยยู “ พูดเสียงอู้อี้เหมือนกำลังกินอะไรอยู่
“ นี้แกกินขนมอยู่ใช่ไหม พูดไม่ชัดเลย “ ว่างก็กินตลอดเลยนะยัยเพื่อนคนนี้
“ ฉันจะบอกแกว่าฉันได้ทุนไปเรียนต่อที่เกาหลีแล้วนะ ฉันจะได้เจอโอปป้าแล้ว เราจะแต่งงานกัน มีลูกที่น่ารักด้วยกันสัก 11 คน >< “
“ จริงดิ ดีใจด้วยนะยัยเลิฟ แต่แกได้ทุนไปเรียนต่อนะไม่ใช่ตั๋วแต่งงานฟรีกับลู่หานโอปป้าของแก -0- “
“ ฉันคิดไว้ก่อนย่ะ เพราะวันคือเรื่องจริงที่จะเกิดขึ้นในอนาคตของฉันกับลู่หาน “
“ แล้วแต่แกล่ะกัน ฉันล่ะเบื่อความมโนอลังการงาน งานสร้างของแกจริงๆ “
1 อาทิตย์ต่อมาที่สนามบินสุวรรณภูมิ
“ แกไปแล้วอย่าลืมฉันนะ “ ยัยแก้มพูดพร้อมทำหน้ากลมเหมือนจะร้องไห้
“ ฉันไม่ลืมแกหรอกยัยอ้วน อย่ากินให้มากล่ะ ฉันเป็นห่วง “ เดินไปกอดกับยัยแก้ม
“ อืมมมม ฉันรักแกนะยัยเลิฟยูหัวเขียว “
“ ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆนะ โทรมาหาพ่อกับแม่บ้างนะลูก “ คุณแม่พูดพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
“ อย่าร้องไห้สิแม่ หนูไปเรียน4ปี เดี๋ยวก็กลับแล้ว”
“ พ่อรักหนูนะ “ คุณพ่อพูดเสร็จ ฉันก็เดินไปกอดคุณพ่อกับคุณแม่
“ คะหนูไปแล้วนะ บายๆ “ ยกมือบายบายทุกคน
คอยดูนะไปเกาหลีครั้งนี้ฉันจะต้องเจอกับลู่หานโอปป้าของฉันให้ได้เลย !
***ไรท์ลบตอนเก่าไปนะ ไรท์แต่งใหม่หมดแต่ก็มีเค้าโคลงเดิมอยู่บ้าง นี้เป็นเรื่องแรกของไรท์เป็นยังไงก็เม้นต์ด้วยนร้า ตอนหน้าเลิฟยูเด็กหัวเขียวจะได้เจอกับลู่หานแล้วนะ >< ♡ ***
ความคิดเห็น