ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฝึกงาน (อะไร)?
บทที่ 5 ฝึกงาน (อะไร)?
ก่องแก้วลงจากรถเดินตามลุงนิกร หัวหน้างานเข้าบ้านลูกค้า จะเรียกว่าบ้านก็คงจะยังไม่ได้ มองจาก สภาพแล้วมันก็เป็นเหมือนป่ารกๆ พ่อจับเธอมาฝึกงานกับบริษัทใช้ให้ขับรถให้ลุงนิกร ตั้งแต่นายธนวัตรสอบติด มีอนาคตเป็นนายแพทย์ พ่อก็เลยเบนเข็มมาให้ลูกสาวเตรียมรับมรดกบริษัทรับเหมาก่อสร้างเล็กๆ ของพ่อแทน
ถึงบริษัทของพ่อจะเล็ก แต่ก็ไม่เคยขาดงาน อาจจะด้วยหลายๆสาเหตุประกอบกัน คนงานมีฝีมือ ไว้ใจได้ พ่อดูแลลูกน้องดี หรือข่าวลือแปลกๆว่ารับสร้าง วางฮวงจุ้ย พร้อมก็ไม่รู้ได้ ปกติวันนัดอย่างนี้แม่จะมาด้วย หรืออย่างน้อย แม่ต้องมาดูก่อน ไม่ใช่แม่รู้ซึ้งเรื่องฮวงจุ้ย เพียงแต่แม่มีประสาทพิเศษ สัมผัสนอกเหนือสามมิติได้ มันก็ช่วยได้บ้าง นี่แม่บอกเองเลย ก็ข้อห้ามในการสร้างบ้านแต่โบราณก็มีว่าไว้ ใครจะไปรู้ละว่าที่เราจะสร้างบ้าน มันจะไปคร่อมตอตั้งแต่สมัยไหน
พ่อบอกว่าไม่เชื่ออย่าลบลู่ ก็เลยไม่มีเรื่องกันมาจนบัดนี้
งานนี้ แม่ให้ก่องแก้วมาดู ว่าจะเห็นอะไรบ้างหรือเปล่า แม่แวะมาดูก่อนแล้ว แม่ไม่เชื่อเธอบ้างหรือไงนะ จริงๆ แล้ว นอกจากกาญจนาเทวีเธอไม่เคยเห็นอะไรเลยนะ แต่ประสาทสัมผัส ไม่รู้สิ เธอเรียกมันว่าลางสังหรณ์มากกว่า
ก่องแก้วมองซ้ายมองขวา ลุงนิกรกำลังกางรูปแผนที่ สลับกับมองที่ดินตรงหน้า หญิงสาวหลับตาลง สูดลมหายใจลึกๆ รวบรวมสมาธิอย่างที่กาญจนาเทวีเคยพรำบอก
ฮือม์ อากาศสดชื่น สะอาดปอดน่าดู หญิงสาวสูดลมหายใจอีกเฮือก เอ๋ คราวนี้มีกลิ่นหอมๆ เอดอกอะไร ก่องแก้ว หายใจเข้าลึกๆ สมองวิ่งจี๋ ดอกอะไรน่า
ชัด หญิงสาวลืมตาโพลง มันไม่ใช่กลิ่นดอกไม้
เจ้าของกลิ่นยืนอยู่ตรงหน้า สูงจนต้องแหงนคอมอง เธอไม่เตี้ยนะ ในกลุ่มถึงจะไม่ใช่คนสูงที่สุด ก็ไม่เตี้ยที่สุด แล้วเธอนะ ต่ำกว่า 170 แค่ 2 เซ็นต์เท่านั้น หญิงสาวขยับจะถอย ถ้าอีกฝ่ายไม่ถอยออกไปก่อน
“ขอโทษ คิดว่าเป็นอะไร”
อย่างนี้ค่อยยังชั่ว เธอเงยหน้ามอง เขาหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาดี ผิวสวย สีเนียน ไม่ขาวไม่ดำ เหลือง ก่องแก้วฟันธง เขาเป็นคนผิวเหลือง รอยเขียวข้างแก้ม และใต้จมูก บอกว่าเขาโตจนต้องโกนหนวดแล้ว ฮา ฮา ฮา หญิงสาวรีบห้ามอาการเรื่อยเจื้อยของตัวเอง
ก็เขาหน้าตาดี ตาโตมีประกายกล้า กล้าแข็งมากจนคิดว่าคงหาคนชมเขาไม่ได้ว่าขนตายาวจนน่าอิจฉา คิ้วเข้ม จมูกโด่ง หน้าคมมีโหนกแก้มชัด ก็ขนาดนี้จะว่าหน้าตาไม่ดีได้อย่างไร ชายหนุ่มแต่งตัวตามสบาย กางเกงขาก๊วย เสื้อยืด ผมยาวมัดไว้ข้างหลัง
“มาเรื่อง บ้านใช่ไหม” บูรณะถาม
เดิมลัดมาจากวัดเห็นเด็กคนนี้หลับตา กางแขน สงสัยนิดๆ ว่าสติปกติหรือเปล่า ตอนลืมตาเห็นแววตาชัดนี่ ไม่ใช่พวกสติเลื่อนลอยหรอก
“ค่ะ” ก่องแก้วหันไปเรียกลุงนิกร
“คุณลุงคะ”
นิกรหันมา รับไหว้ชายหนุ่มที่ทำความเคารพก่อน อย่างรู้ว่าตัวเองเด็กกว่า
“คุณบุญ มาแต่เช้า”
“ไม่เช้าแล้วครับ ผมมาช้า” บูรณะเคาะหน้าปัดนาฬิกาให้ดู
“ที่สามเหลี่ยม เป็นที่ชายธง” นิกรเริ่ม
“ครับ”บูรณะพยักหน้า
“ผมกำลังต่อรองกับแปลงข้างๆ อยู่”
ก่องแก้วหันไปตามมือชี้ ไม่อยากเชื่อเลย เธอเห็น
เธอเห็นหญิงสาว สวย ห่มสไบบาง ซิ่นจีบหน้านาง เธอยืนอยู่ใต้ร่มไม้ มองมา ถึงจะคุ้นเคยเธอก็ขนลุกเกลียว ลางสังหรณ์ของเธอเริ่มทำงาน แม่ต้องเห็นแม่ถึงให้เธอมา แต่เพื่ออะไรล่ะ
ก่องแก้วจับจ้องที่หญิงสาวคนนั้น เธอชื่อคุณแฉล้ม บิดาของเธอเป็นเจ้าของที่แถบนี้ทั้งหมด คุณแฉล้มเสียชีวิตตั้งแต่ยังสาว คุณพ่อเธอสร้างวัดอุทิศส่วนกุศลให้ลูกสาว ตั้งแต่เธอเสียชีวิตเธอก็อยู่ดูแลที่ทางแถวนี้ตลอดมา ก่องแก้วรับรู้ได้ ไม่ใช้คำพูด แค่การรับรู้
“คุณต้องการอะไร”เธอนึกถาม
มาดูเจ้าของคนใหม่
ก่องแก้วตาโต คุณแฉล้ม หายไปแล้ว
โอ๊ะโอ ก่องแก้วอุทานเป็นเทเรเทบปี้เลยคราวนี้
“ถ้าอย่างนั้น สะดวกเมื่อไร ติดต่อไปนะครับ” นิกรพูด รับไหว้บูรณะ
การสนทนาจบไปแล้ว ระหว่างที่ก่องแก้วให้ความสนใจกับคุณแฉล้ม เธอรีบไหว้ลาเขา เดินตามนิกรไปที่รถ ลางสังหรณ์เธอทำงานอีกครั้ง ก่องแก้วหันหลังวิ่งตามร่างสูงไปก่อนจะทันคิดอะไร
“ระวัง”
หญิงสาวตะโกนโถมตัวกระแทก ร่างสูงๆ เต็มแรง ก่อนมะพร้าวทั้งทะลายจะหล่นลงมาโดน บางลูกยังกระเด็นกระดอนมาใส่
บูรณะหันกลับเมื่อได้ยินเสียงตะโกน แรงกระโดดใส่โดยไม่ยั้ง ทำให้เซถอยไปหลายก้าว ก่อนล้ม แรงเยอะน่าดูนะแม่หนู สัญชาติญาณ ทำให้กอดร่างบางๆที่ถลามาชนไว้ ชายหนุ่มเก็บคอ งอตัวลดแรงกระแทกให้มากที่สุด
มากกว่าหงายหลังทั้งยืน ก็เขามีน้ำหนักถ่วงอีกทั้งคน เขาตะลึงมองมะพร้าวทั้งทะลายที่ลอยระลิ่วลงมา ถ้าเมื่อกี้ไม่มีคนมาชนให้ถอยมาอีกหลายก้าว เขาคงอยู่ไม่ห่างตรงนั้นเท่าไรนัก เสียววูบเย็นวาบเลยทีเดียว ชายหนุ่มกอดร่างบางๆ เอาไว้กดศีรษะไว้แนบบ่า พากลิ้งหลบออกไปอีก
“อู๊ย” ก่องแก้วคลำสีข้าง ได้ยินเสียงลุงนิกรแว่วๆ
“เป็นไงบ้าง”
สาวน้อยเงยหน้ามองร่างที่เธอละเห็ดขึ้นมาทับเขาอยู่ทั้งตัว
“อูย”
ก่องแก้วร้องอีกที ขยับตัว อ้อมแขนแกร่งรัดแน่นขึ้น สติกลับมา หญิงสาวตัวแข็ง รู้สึกตัวเต็มทีเลยว่าทับเขาในลักษณะไหน
“ขอโทษ”
บูรณะขยับตัวตะแคง คลายอ้อมแขนออก ต้องขอบคุณสาวน้อยคนนี้ที่ทำให้เขาไม่เจ็บตัว อาจจะไม่แค่เจ็บตัว
“ขอบคุณค่ะ”
ก่องแก้วบอก ขยับลุก ยึดมือเรียวแข็งแรงที่ยื่นส่งให้ ปัดใบไม้ที่ติดเสื้อกระโปรง วันนี้ยังโชคดีที่เธอใส่ผ้าใบลายดอกไม้คู่สวย ถ้าต้องใส่คัตชู ไม่อยากจะนึกเลย คัตชูกับร่องสวนนี่นะ
“เป็นไงบ้างยายแก้ว ตอนหันกลับมาเห็น ลุงใจหายวาบ”
“วิ่งตามคุณบุญมาทำไม”
นั่นทำให้บูรณะนึกได้
“เออ” ก่องแก้วชักไม่แน่ใจ ว่าบอกความจริงไป จะรับกันได้ไหม
“จะมาล่าลายเซ็นนักแสดงดังหรือไง”
ก่องแก้วยิ้มแหย แฮะๆ จะให้ว่าอะไรดี กาญจน์
เอ นักแสดง นักร้อง
“คุณนั้นเอง ที่ชนแก้ว” ก่องแก้วโพลงเสียงดัง
“หนูก็เด็กซุ่มซ่าม” บูรณะสวนทันที
นิกรมองสองหนุ่มสาวไปมา จากที่เห็นนั่น ก่องแก้วชนบูรณะนะ แล้วก็ไม่มีใครซุ่มซ่าม มีแต่เขาที่เชื่องช้า
“เอ้า เรากลับกันสักที” นิกรบอกหลัง จัดแจงส่งกระดาษปากกาขอรายเซ็น บอกเสร็จสรรพว่าให้ใครบ้าง
“คุณบุญ ระวังตัวด้วยนะคะ”
ก่องแก้วอดไม่ได้ที่จะเตือน เมื่อเดินกลับมาถึงที่ที่เธอเคยเห็นคุณแฉล้ม ก็ลองเสี่ยงมองไป คุณแฉล่มยิ้มให้เธอ ก่องแก้วขมวดคิ้ว มันหมายความว่าอะไร
“เอากุญแจมา ลุงจะขับเอง เดี๋ยวจะแวะส่งที่บ้าน เจ็บใช่ไหมล่ะ”
“ก็ นิดๆหน่อยๆ”
ก่องแก้วยังคลำสีข้าง ปีกไหล่ ก็เธอทับเขาอยู่ อะไรที่มันควรจะถูกเขา มันก็หล่นใส่เธอแทน รับเคราะห์แทนไป
“ตกลงคุณบุญ เขาจะปลูกบ้านตรงนี้หรือคะ” ก่องแก้วชวนคุย
“ใช่ เป็นที่สามเหลี่ยมนะ โบราณเขาก็ถืออยู่ สมัยใหม่ก็ออกแบบยากนิดหนึ่ง แปลงมันเล็ก นี่ว่าจะรอก่อน จะซื้อที่ติดๆ กันก่อน จะได้เป็นคางหมูแทนสามเหลี่ยม”
“งั้นเราก็ยังไม่ได้งานนะซิคะ”
“ยัง “ลุงนิกรชำเลืองมองเด็กสาวที่เห็นมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก
“แต่คงไม่ไปไหนหรอก ลองแม่เรามาดูที่แล้ว บอกว่าไม่ยาก ก็ไม่เห็นจะหลุดไปสักราย ลุงไปนอนรอ ออกแบบบ้านรอได้เลย”
“งั้นเราก็ได้งานซิคะ”
“จะว่างั้นก็ได้ แต่ยังไม่เซนสัญญา อะไรมันก็ไม่แน่นอน”
“งั้นเราก็ยังไม่ได้งานซิคะ” ก่องแก้วแหย่
“จะว่างั้นก็ได้” นิกรตอบปนหัวเราะ
เด็กสาวคนนี้เขาเพียรจีบให้ นภ นภดลลูกชายคนโต เจ้านั่นก็ไม่สนใจ รึไปมีแฟนนางแบบ เป็นเพื่อนก่องแก้วเสียอีก นะ นทีเจ้าคนรอง เป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่เด็ก เกินกว่าเขาจะเชียร์ไหว เจ้านา นาวีคู่แฝดของนที เจ้านี่กับก่องแก้วเป็นคอหนึ่งคอสองกัน จนเขาไม่กล้าออกปากให้ลูกชายจีบ เจ้าเนตรลูกคนเล็กก็เด็กกว่ามาก ลูกชายสี่คนล้วนๆ
ขอมาเป็นลูกบุญธรรมเสียเถอะนา บ้างทีเขาก็คิดอย่างมั่นเขี้ยว
ก่องแก้วลงจากรถเดินตามลุงนิกร หัวหน้างานเข้าบ้านลูกค้า จะเรียกว่าบ้านก็คงจะยังไม่ได้ มองจาก สภาพแล้วมันก็เป็นเหมือนป่ารกๆ พ่อจับเธอมาฝึกงานกับบริษัทใช้ให้ขับรถให้ลุงนิกร ตั้งแต่นายธนวัตรสอบติด มีอนาคตเป็นนายแพทย์ พ่อก็เลยเบนเข็มมาให้ลูกสาวเตรียมรับมรดกบริษัทรับเหมาก่อสร้างเล็กๆ ของพ่อแทน
ถึงบริษัทของพ่อจะเล็ก แต่ก็ไม่เคยขาดงาน อาจจะด้วยหลายๆสาเหตุประกอบกัน คนงานมีฝีมือ ไว้ใจได้ พ่อดูแลลูกน้องดี หรือข่าวลือแปลกๆว่ารับสร้าง วางฮวงจุ้ย พร้อมก็ไม่รู้ได้ ปกติวันนัดอย่างนี้แม่จะมาด้วย หรืออย่างน้อย แม่ต้องมาดูก่อน ไม่ใช่แม่รู้ซึ้งเรื่องฮวงจุ้ย เพียงแต่แม่มีประสาทพิเศษ สัมผัสนอกเหนือสามมิติได้ มันก็ช่วยได้บ้าง นี่แม่บอกเองเลย ก็ข้อห้ามในการสร้างบ้านแต่โบราณก็มีว่าไว้ ใครจะไปรู้ละว่าที่เราจะสร้างบ้าน มันจะไปคร่อมตอตั้งแต่สมัยไหน
พ่อบอกว่าไม่เชื่ออย่าลบลู่ ก็เลยไม่มีเรื่องกันมาจนบัดนี้
งานนี้ แม่ให้ก่องแก้วมาดู ว่าจะเห็นอะไรบ้างหรือเปล่า แม่แวะมาดูก่อนแล้ว แม่ไม่เชื่อเธอบ้างหรือไงนะ จริงๆ แล้ว นอกจากกาญจนาเทวีเธอไม่เคยเห็นอะไรเลยนะ แต่ประสาทสัมผัส ไม่รู้สิ เธอเรียกมันว่าลางสังหรณ์มากกว่า
ก่องแก้วมองซ้ายมองขวา ลุงนิกรกำลังกางรูปแผนที่ สลับกับมองที่ดินตรงหน้า หญิงสาวหลับตาลง สูดลมหายใจลึกๆ รวบรวมสมาธิอย่างที่กาญจนาเทวีเคยพรำบอก
ฮือม์ อากาศสดชื่น สะอาดปอดน่าดู หญิงสาวสูดลมหายใจอีกเฮือก เอ๋ คราวนี้มีกลิ่นหอมๆ เอดอกอะไร ก่องแก้ว หายใจเข้าลึกๆ สมองวิ่งจี๋ ดอกอะไรน่า
ชัด หญิงสาวลืมตาโพลง มันไม่ใช่กลิ่นดอกไม้
เจ้าของกลิ่นยืนอยู่ตรงหน้า สูงจนต้องแหงนคอมอง เธอไม่เตี้ยนะ ในกลุ่มถึงจะไม่ใช่คนสูงที่สุด ก็ไม่เตี้ยที่สุด แล้วเธอนะ ต่ำกว่า 170 แค่ 2 เซ็นต์เท่านั้น หญิงสาวขยับจะถอย ถ้าอีกฝ่ายไม่ถอยออกไปก่อน
“ขอโทษ คิดว่าเป็นอะไร”
อย่างนี้ค่อยยังชั่ว เธอเงยหน้ามอง เขาหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาดี ผิวสวย สีเนียน ไม่ขาวไม่ดำ เหลือง ก่องแก้วฟันธง เขาเป็นคนผิวเหลือง รอยเขียวข้างแก้ม และใต้จมูก บอกว่าเขาโตจนต้องโกนหนวดแล้ว ฮา ฮา ฮา หญิงสาวรีบห้ามอาการเรื่อยเจื้อยของตัวเอง
ก็เขาหน้าตาดี ตาโตมีประกายกล้า กล้าแข็งมากจนคิดว่าคงหาคนชมเขาไม่ได้ว่าขนตายาวจนน่าอิจฉา คิ้วเข้ม จมูกโด่ง หน้าคมมีโหนกแก้มชัด ก็ขนาดนี้จะว่าหน้าตาไม่ดีได้อย่างไร ชายหนุ่มแต่งตัวตามสบาย กางเกงขาก๊วย เสื้อยืด ผมยาวมัดไว้ข้างหลัง
“มาเรื่อง บ้านใช่ไหม” บูรณะถาม
เดิมลัดมาจากวัดเห็นเด็กคนนี้หลับตา กางแขน สงสัยนิดๆ ว่าสติปกติหรือเปล่า ตอนลืมตาเห็นแววตาชัดนี่ ไม่ใช่พวกสติเลื่อนลอยหรอก
“ค่ะ” ก่องแก้วหันไปเรียกลุงนิกร
“คุณลุงคะ”
นิกรหันมา รับไหว้ชายหนุ่มที่ทำความเคารพก่อน อย่างรู้ว่าตัวเองเด็กกว่า
“คุณบุญ มาแต่เช้า”
“ไม่เช้าแล้วครับ ผมมาช้า” บูรณะเคาะหน้าปัดนาฬิกาให้ดู
“ที่สามเหลี่ยม เป็นที่ชายธง” นิกรเริ่ม
“ครับ”บูรณะพยักหน้า
“ผมกำลังต่อรองกับแปลงข้างๆ อยู่”
ก่องแก้วหันไปตามมือชี้ ไม่อยากเชื่อเลย เธอเห็น
เธอเห็นหญิงสาว สวย ห่มสไบบาง ซิ่นจีบหน้านาง เธอยืนอยู่ใต้ร่มไม้ มองมา ถึงจะคุ้นเคยเธอก็ขนลุกเกลียว ลางสังหรณ์ของเธอเริ่มทำงาน แม่ต้องเห็นแม่ถึงให้เธอมา แต่เพื่ออะไรล่ะ
ก่องแก้วจับจ้องที่หญิงสาวคนนั้น เธอชื่อคุณแฉล้ม บิดาของเธอเป็นเจ้าของที่แถบนี้ทั้งหมด คุณแฉล้มเสียชีวิตตั้งแต่ยังสาว คุณพ่อเธอสร้างวัดอุทิศส่วนกุศลให้ลูกสาว ตั้งแต่เธอเสียชีวิตเธอก็อยู่ดูแลที่ทางแถวนี้ตลอดมา ก่องแก้วรับรู้ได้ ไม่ใช้คำพูด แค่การรับรู้
“คุณต้องการอะไร”เธอนึกถาม
มาดูเจ้าของคนใหม่
ก่องแก้วตาโต คุณแฉล้ม หายไปแล้ว
โอ๊ะโอ ก่องแก้วอุทานเป็นเทเรเทบปี้เลยคราวนี้
“ถ้าอย่างนั้น สะดวกเมื่อไร ติดต่อไปนะครับ” นิกรพูด รับไหว้บูรณะ
การสนทนาจบไปแล้ว ระหว่างที่ก่องแก้วให้ความสนใจกับคุณแฉล้ม เธอรีบไหว้ลาเขา เดินตามนิกรไปที่รถ ลางสังหรณ์เธอทำงานอีกครั้ง ก่องแก้วหันหลังวิ่งตามร่างสูงไปก่อนจะทันคิดอะไร
“ระวัง”
หญิงสาวตะโกนโถมตัวกระแทก ร่างสูงๆ เต็มแรง ก่อนมะพร้าวทั้งทะลายจะหล่นลงมาโดน บางลูกยังกระเด็นกระดอนมาใส่
บูรณะหันกลับเมื่อได้ยินเสียงตะโกน แรงกระโดดใส่โดยไม่ยั้ง ทำให้เซถอยไปหลายก้าว ก่อนล้ม แรงเยอะน่าดูนะแม่หนู สัญชาติญาณ ทำให้กอดร่างบางๆที่ถลามาชนไว้ ชายหนุ่มเก็บคอ งอตัวลดแรงกระแทกให้มากที่สุด
มากกว่าหงายหลังทั้งยืน ก็เขามีน้ำหนักถ่วงอีกทั้งคน เขาตะลึงมองมะพร้าวทั้งทะลายที่ลอยระลิ่วลงมา ถ้าเมื่อกี้ไม่มีคนมาชนให้ถอยมาอีกหลายก้าว เขาคงอยู่ไม่ห่างตรงนั้นเท่าไรนัก เสียววูบเย็นวาบเลยทีเดียว ชายหนุ่มกอดร่างบางๆ เอาไว้กดศีรษะไว้แนบบ่า พากลิ้งหลบออกไปอีก
“อู๊ย” ก่องแก้วคลำสีข้าง ได้ยินเสียงลุงนิกรแว่วๆ
“เป็นไงบ้าง”
สาวน้อยเงยหน้ามองร่างที่เธอละเห็ดขึ้นมาทับเขาอยู่ทั้งตัว
“อูย”
ก่องแก้วร้องอีกที ขยับตัว อ้อมแขนแกร่งรัดแน่นขึ้น สติกลับมา หญิงสาวตัวแข็ง รู้สึกตัวเต็มทีเลยว่าทับเขาในลักษณะไหน
“ขอโทษ”
บูรณะขยับตัวตะแคง คลายอ้อมแขนออก ต้องขอบคุณสาวน้อยคนนี้ที่ทำให้เขาไม่เจ็บตัว อาจจะไม่แค่เจ็บตัว
“ขอบคุณค่ะ”
ก่องแก้วบอก ขยับลุก ยึดมือเรียวแข็งแรงที่ยื่นส่งให้ ปัดใบไม้ที่ติดเสื้อกระโปรง วันนี้ยังโชคดีที่เธอใส่ผ้าใบลายดอกไม้คู่สวย ถ้าต้องใส่คัตชู ไม่อยากจะนึกเลย คัตชูกับร่องสวนนี่นะ
“เป็นไงบ้างยายแก้ว ตอนหันกลับมาเห็น ลุงใจหายวาบ”
“วิ่งตามคุณบุญมาทำไม”
นั่นทำให้บูรณะนึกได้
“เออ” ก่องแก้วชักไม่แน่ใจ ว่าบอกความจริงไป จะรับกันได้ไหม
“จะมาล่าลายเซ็นนักแสดงดังหรือไง”
ก่องแก้วยิ้มแหย แฮะๆ จะให้ว่าอะไรดี กาญจน์
เอ นักแสดง นักร้อง
“คุณนั้นเอง ที่ชนแก้ว” ก่องแก้วโพลงเสียงดัง
“หนูก็เด็กซุ่มซ่าม” บูรณะสวนทันที
นิกรมองสองหนุ่มสาวไปมา จากที่เห็นนั่น ก่องแก้วชนบูรณะนะ แล้วก็ไม่มีใครซุ่มซ่าม มีแต่เขาที่เชื่องช้า
“เอ้า เรากลับกันสักที” นิกรบอกหลัง จัดแจงส่งกระดาษปากกาขอรายเซ็น บอกเสร็จสรรพว่าให้ใครบ้าง
“คุณบุญ ระวังตัวด้วยนะคะ”
ก่องแก้วอดไม่ได้ที่จะเตือน เมื่อเดินกลับมาถึงที่ที่เธอเคยเห็นคุณแฉล้ม ก็ลองเสี่ยงมองไป คุณแฉล่มยิ้มให้เธอ ก่องแก้วขมวดคิ้ว มันหมายความว่าอะไร
“เอากุญแจมา ลุงจะขับเอง เดี๋ยวจะแวะส่งที่บ้าน เจ็บใช่ไหมล่ะ”
“ก็ นิดๆหน่อยๆ”
ก่องแก้วยังคลำสีข้าง ปีกไหล่ ก็เธอทับเขาอยู่ อะไรที่มันควรจะถูกเขา มันก็หล่นใส่เธอแทน รับเคราะห์แทนไป
“ตกลงคุณบุญ เขาจะปลูกบ้านตรงนี้หรือคะ” ก่องแก้วชวนคุย
“ใช่ เป็นที่สามเหลี่ยมนะ โบราณเขาก็ถืออยู่ สมัยใหม่ก็ออกแบบยากนิดหนึ่ง แปลงมันเล็ก นี่ว่าจะรอก่อน จะซื้อที่ติดๆ กันก่อน จะได้เป็นคางหมูแทนสามเหลี่ยม”
“งั้นเราก็ยังไม่ได้งานนะซิคะ”
“ยัง “ลุงนิกรชำเลืองมองเด็กสาวที่เห็นมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก
“แต่คงไม่ไปไหนหรอก ลองแม่เรามาดูที่แล้ว บอกว่าไม่ยาก ก็ไม่เห็นจะหลุดไปสักราย ลุงไปนอนรอ ออกแบบบ้านรอได้เลย”
“งั้นเราก็ได้งานซิคะ”
“จะว่างั้นก็ได้ แต่ยังไม่เซนสัญญา อะไรมันก็ไม่แน่นอน”
“งั้นเราก็ยังไม่ได้งานซิคะ” ก่องแก้วแหย่
“จะว่างั้นก็ได้” นิกรตอบปนหัวเราะ
เด็กสาวคนนี้เขาเพียรจีบให้ นภ นภดลลูกชายคนโต เจ้านั่นก็ไม่สนใจ รึไปมีแฟนนางแบบ เป็นเพื่อนก่องแก้วเสียอีก นะ นทีเจ้าคนรอง เป็นคู่กัดกันมาตั้งแต่เด็ก เกินกว่าเขาจะเชียร์ไหว เจ้านา นาวีคู่แฝดของนที เจ้านี่กับก่องแก้วเป็นคอหนึ่งคอสองกัน จนเขาไม่กล้าออกปากให้ลูกชายจีบ เจ้าเนตรลูกคนเล็กก็เด็กกว่ามาก ลูกชายสี่คนล้วนๆ
ขอมาเป็นลูกบุญธรรมเสียเถอะนา บ้างทีเขาก็คิดอย่างมั่นเขี้ยว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น