ช่วงเวลาที่...ว่าง

ลำดับตอนที่ #3 : ไพ่ยิปซี กับความคุ้นเคย

ไพ่ยิปซีกับความคุ้นเคย

เหมือนทุกอย่างที่เราจะทำ สร้างความคุ้นเคย ได้ไพ่ใหม่มา เพราะว่า ของเก่าของหนูเก็บดีเกินไป ขนาดเจ้าตัวยังหาไม่เจอ แต่แน่ใจว่ายังอยู่ในบ้านนี่ล่ะ

ซื้อมาใหม่ 1 สำรับ จำไม่ได้ว่าทำได้สำรับนี้มาเพราะมีสำรับเดียวในร้านหรือเปล่าหว่า ก็จำไมได้

เล่ม “ไพ่ยิปซีเปลี่ยนชีวิต” ของ อ.กิตติคุณ พลวัน

มีเทคนิค และเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยน่าสนใจค่ะ และในเล่มมีดวงสำหรับคนที่เหมาะกับการทำนายทายทัก ซึ่งทำให้ต้องรีบไปฟื้นวิชาผูกดวงมาเร็วรี่ ว่าอิฉันนี้พอจะเป็นแม่หมอกับเขาได้ไหม (ซึ่งมันก็ไม่น่าจะได้นะ ไม่อย่างนั้น คงเป็นแม่หมอไปเสียนานแล้ว)

ซึ่งผลคือ ไม่ใช่ (แอบโล่งใจนะนี่)

ดังนั้น การดูไพ่ยิปซี จึงเป็นกรณีศึกษาของคนอยากรู้อยากเห็นในช่วงเวลาว่างๆ เท่านั้น อย่ามาเอาสาระอะไรมาก เอาสนุกล่ะกัน

ตัวไพ่ค่อนข้างใหญ่ไปนิดสำหรับมือ เวลาสับ กระจุยเสียเป็นส่วนใหญ่ เลยอยากได้ไพ่เล็กสำรับใหม่ ลองเปิดดูภาพตัวอย่างในอินเตอร์เน็ต แล้วก็ เพลิดเพลินไปกับการหาอีกหลายวัน กว่าจะกลับตัวออกมาเปิดหน้าหนังสือไพ่ยิปซีอ่านต่อ

วันหนึ่งไปทำธุระนอกบ้าน เข้าห้างซื้อของ กำลังจะกลับนึกได้ว่ามีร้านหนังสือ หอบของพะรุงพะรัง เข้าไปหาไพ่ แฮะๆ ได้มาอีก 1 สำรับ 1 เดียวในร้านอีกเช่นกับ กับหนังสือเกี่ยวกับไพ่ทาโร่อีกหนึ่งเล่ม(ที่ยังอ่านไม่จบ) ไพ่สำรับนี้ อิฉันเรียกด้วยความเอ็นดูส่วนตัว ว่า “ไพ่แมว” ค่ะ

ไปคุยเรื่องที่มาที่ไปของไพ่เสียนาน ยังไมได้พูดถึงความคุ้นเคยกันเลย เอาไพ่มาหยิบๆ จับๆ นับไพ่ว่าครบสำรับไหมก่อน ลูบคลำกันให้ท่องแท้ หากไม่มีถุงให้มาก็หาถุงใส่ให้เธอด้วยนะคะ จะได้อบอุ่นเหมือนอยู่บ้าน

มีแม่หมอที่สนิทกัน เธอมีไพ่สำรับเก่าที่เยิ่นมาก...แต่ขลัง แล้วได้สำรับใหม่มา เธอบอกว่าให้เอาไพ่ใหม่กับไพ่เก่าประกบกันเอาไว้ แล้วค่อยใช้สำรับใหม่สำหรับทำนายค่ะ อันนี้แล้วแต่ความเชื่อเฉพาะของแต่ละบุคคลนะคะ แล้วเธอบอกว่า ไพ่ไม่ให้ซื้อเป็นของขวัญ เป็นของฝากนะได้ (แหม พล็อตนิยายสยองขวัญมาไรๆ เลยนะนี่)