คือ...ความรัก

ลำดับตอนที่ #2 : แก้ว แนะนำตัว

บทที่ 2

       ดิฉันแก้วค่ะ พี่แก้ว น้องแก้ว ป้าแก้ว ยายแก้ว ลูกแก้ว ย่าแก้ว อาแก้ว น้าแก้ว เจ๊แก้ว ก็แล้วแต่ใครจะสมัครใจเรียกแบบไหน ถึงขั้น ไอ้แก้วก็ยังมี แล้วก็มีคนเรียกคนเดียว เอ้ย กลุ่มเดียวเสียด้วย คือภายในครอบครัว จะมีนอกครอบครัว ก็เพื่อนซี้ คนเดียวเท่านั้น  รอเดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวจะเปิดตัว

       แก้วมีชื่อจริงๆ ในบัตรประชาชนและสำมะโนครัวว่า จีรังรัตน์ ซึ่งก็ลืมๆ ไปแล้วล่ะ ปกติก็ใช้ชื่อแก้ว แก้ว  จนเผลอๆคิดว่าตัวเองมีชื่อจริงว่า แก้ว เสียอีก

       แก้วมีชีวิตสุขสบาย ครอบครัวอบอุ่น การงานดี  แก้วไม่เข้าใจเลย ทำไมเพื่อนต้องมายุ่งกับแก้วด้วย และไอ้จอมยุ่งก็มีคนเดียวด้วยซิ ก็วุ้นไงล่ะ วุ้นมีชื่อเต็มๆ ว่า วารุณี  วารุณีที่แปลว่าสตรีขี้เมานั่นล่ะ แต่แก้วชอบเรียก เจ้าจุ้น จุ้นจริงๆ ด้วย โดยเฉพาะเรื่องของแก้ว

       “แกมาจุ้นอะไรกับฉันนักว่ะ” แก้วเคยโวยวายออกไป

“ก็แกเมื่อไรจะมีแฟนเป็นตัวเสียทีล่ะ มีแต่เป็นไข่ไม่ฟักเสียที” 

“มันเรื่องของฉันน่า แกมีของแกคนเดียวเถอะ”

“แกผิดปกติบ้างไหม”

“ผิดปกติชัวว์ แต่ไม่ใช่ฉัน แกล่ะไอ้จุ้น”

“ฉันถามนายจริงๆ นะ”

ลงใช้สรรพนามแบบนี้  แสดงว่าเจ้าจุ้นจะเอาจริงล่ะ

“เอ้า ตอบก็ได้” แก้วถอนหายใจ ทำหน้าเบื่อๆ จะเอาเรื่องไหนมาเล่าดี ให้เลิกยุ่งไปเลย

“ฉันก็สงสัยตัวเองเหมือนกันล่ะ ฉันมีอยู่สองตานี่นะ”

“เออ แกมีสี่ตา”

จริงๆ เลยนะ  มันน่ายันออกนอกประตูไปเลย แต่มันก็จริง ก็แก้วใส่แว่นตานี่ แก้วแพ้แสงนิด สั้นหน่อย แล้วก็เอียงอีกน้อยๆ

“ฉันก็ดู ทั้งผู้หญิงผู้ชาย”

วุ้นพูดสวนดักคอ

“ดู แล้วแกก็คิดว่า หือม์สวยว่ะ แต่ขาถ่างไปนิด อา หล่อค่ะ แต่ว่าพอถอดเสื้อออกมา คงมีแต่กระดูก ไม่มีเนื้อ”

“แล้วจะกินอะไร” แก้วส่งเสียงแทรกมาประสานกัน ต่างคนต่างมองหน้า แล้วหัวเราะกันลั่น

“แกก็รู้นิ” แก้วพยักหน้า

วันหยุดมานอนเขลงอยู่บ้านวุ้น  บ้านวุ้นทำโรงงานส่งออกเสื้อผ้า ทอผ้า แก้วยังมาเคยออกลายผ้าให้มาม๊าของวุ้น ได้ค่าขนมไปหลายบาท

“แล้ว ตรี….” วุ้นถาม

“หน้าตาใช่ได้ การงานดี เสียอย่างเดียว” แก้วเว้นวรรค เอาด้ามส้อม วนๆ รอบรัศมีดวงตาจมูกของเพื่อนซี้เหมือนจะสะกดจิต

“อะไร” วุ้นถามเสียงเขียว เรื่องแฟนนี่ ปล่อยผ่านไปได้ไง

แก้วยิ้มอย่างสมใจ ว่าแล้ว เจ้าจุ้นทนไม่ได้หรอกให้ใครมาว่าสุดที่รักของเจ้าหล่อนนี่น่ะ

“โง่ว่ะ ที่ได้แกเป็นแฟน เหมือนได้แม่บวกยายบวกทวดบวกเที..”

“พอ” วุ้นรีบห้าม

สำหรับแก้วแล้ว ใครๆ ก็รู้ว่าปากจัดแค่ไหน ไม่ใช่ด่า แต่เป็นการวิจารณ์ แต่คนรู้ก็น้อยจริงๆ เพราะแก้วเรียบร้อยมากในสายตาคนอื่น ที่ไม่คุ้นกับเธอ

“แกก็แก่จนป่านนี้แล้ว เมื่อไรจะหาแฟนได้เสียที”

“รอให้ไม่มีวันพระจันทร์ขึ้นก่อน” แก้วตอบผ่านๆ พลิกหนังสือในมือ อ่านถึงตอนสนุก พระจันทร์เต็มดวง พระเอกสุดหล่อขวัญใจจะกลายร่างเป็นหมาป่าไหม

“ทุเรศ จะเอาลงข่าวหนังสือพิมพ์หรือไงย่ะ” วุ้นค้อนจนตาคว่ำ เจ้าแก้วจะรอจนถึงวัยหมดประจำเดือนก่อนหรือไง ไอ้บ้า

“เออซิ” แก้วตอบ มือซ้ายจิ้มขนมเข้าปาก มือขวาพลิกหนังสือ

“แกเคยรักใครมั่งหรือเปล่า” วุ้นเปลี่ยนหัวข้อแทน

ตากวาดมองซ้ายมองขวาไปทั่วๆ ตามประสาพี่สาวใหญ่จอมจับผิด เหลือบตามองนาฬิกา รถรับน้องชายมาแล้ว แต่เจ้าทะโมนคู่แฝดไปไหนไม่กลับมาด้วย

“เค้ย”

“ใคร” คราวนี้วุ้นกระตือรือร้น เลิกสนใจเรื่องน้องชายไปชั่วคราว

“ฉันหมายถึงผู้ชายนะ ไม่ใช่ญาติ พี่น้อง เพื่อนฝูง ไม่ใช่เด็กๆ ผู้ชาย วัยเจริญพันธุ์”

วุ้นคิดว่าวางกรอบได้ครอบคลุมแล้ว

“อือม์” แก้วพยักหน้า ซ่อนยิ้ม ที่เห็นเจ้าวุ้นสนใจมากขนาดวางส้อม จ้องหน้าเขม็ง แก้วใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์ ขนมอีกสองสามชิ้น กับหัวคิดแล่นฉิว

“พูดมาซิเว้ย” วุ้นเอ็ด

“ตอนนั้นสักปีสองได้” แก้วเล่า สบายมาก เพราะเรียนกันคนล่ะสถาบัน

“ถูกใจคนหนึ่ง หน้าตาดี ท่าทางดี เรียนเก่ง ขับรถมาเรียน เพอ-เฟ็คท์”

“แล้วไง เขาไม่มองแกรึ” วุ้นถาม แก้วหัวเราะอย่างอดไม่ได้

“ถึงมันจะเอาฉัน ฉันก็ไม่เอาด้วย”

“ก็แหง๋ล่ะ ไม่งั้นจะจะอยู่เป็นโสดบาดใจฉันอย่างงี้เรอะ” 

วุ้นหยิบส้อมขึ้นมาคืน มองจานขนมที่ว่างเปล่า แล้วก็มองหน้าเพื่อน วางส้อม กวักมือเรียกเด็กเอาขนมจานใหม่มา สักถามได้ความว่าเจ้าคู่แฝดไปติวพิเศษ ลืมไปเลยว่าน้องชายโตจนจะเอ็นสะท้านแล้ว ก่อนหันกลับมาซักฟอกเพื่อนต่อ

“อ้าว ไหนว่าเพอ-เฟ็คท์ ซะขนาดนั้น”

“อ้าว ยังสนใจอีกหรือ” แก้วเลิกคิ้ว มองสายตามุ่งมั่นของเพื่อน แล้วก็เริ่มใหม่

“เขาน่ารักใช่ไหมล่ะ ก็มีคนมาสนใจเยอะ”

“แกเลยอดหัก” วุ้นสอด สนใจกับขนมจานใหม่มากกว่าเพื่อนล่ะ

“จะฟังไหม” แก้วชายตามอง เวลาทำท่าแบบนี้ ใครก็ว่าแก้วทำให้คนเกรงใจได้เสมอ แม้แต่วุ้น ซี้เก่าของแก้วก็เถอะ

“เออ” วุ้นกระแทกตัวพิงพนัก จิ้มขนมเข้าปากไว้กันไม่ให้ตัวเองพูด

“บังเอิญฉันรู้มาว่า ตานั่นได้คะแนนวิชาอะไรไม่รู้น้อยกว่าฉัน”

“แค่นั้น!!!”

“ก็แค่นั้น”  แก้วยกไหล่

คิดเรื่องมาได้แค่นี้ จะยกเนื้อความในหนังสือออกมาก็ไม่ได้ เพราะหนังสือเล่มนี้ มันของเจ้าจุ้น

แต่เรื่องนี้มันก็อิงความจริงนิดๆ นะ ยกเว้นคะแนน ที่จริงเป็นผู้หญิงนะ ที่พี่เขาสอยได้น้อยกว่าเธอ  พี่เขาสอยแต่ผู้ชาย ที่เธอก็มีติดตรึมยิ่งกว่า  เวลาอยากทอดเสน่ห์ขึ้นมา ไม่อย่างนั้นแก้วจะมีเพื่อนฝูงเยอะแยะเรอะ

“ไอ้แก้วเอ๊ย แกจะหาใครวิเศษแค่ไหนว่ะ” 

วุ้นเริ่มสงสัยแล้วว่าเมื่อกี้จะโดนเพื่อนหลอก

“ก็ไม่รู้ซิ คนที่สามารถเอาฉันไว้ได้ในมือเขา ไม่ใช่มาอยู่ในกำมือฉัน”

เจ้าหล่อนยิ้มตาหยีให้เพื่อน

“ฉันชอบมือว่างๆ เอาไว้ใช้ประโยชน์ เช่นนี้” สาธิตด้วยการจิ้มขนมอีกชิ้น

“ฉันเห็นแต่แกควงสาวๆ” วุ้นบ่น

“คงติดนิสัยทางบ้านมาล่ะมั๊ง” แก้วบอก

“แต่ผู้ชาย ถ้ายอมให้ฉันควง ฉันก็ควงนะ”

บ้านแก้วมีลูกหกคน แก้วเป็นลูกคนที่ 5 มีพี่ 4 คน พี่สาว 2 พี่ชาย 2  กับน้องชายอีก 1 คน ส่วนมากในบ้าน แก้วจะเป็นแม่บ้าน ปรนนิบัติ บริการ พี่ๆ น้อง ๆ พ่อ แม่ ญาติมิตร เสมอ ก็เพราะแก้วมีนิสัยทนอะไรไม่ค่อยได้นี่ล่ะ แก้วถึงต้องลงมือทำงานเอง

“ไม่เห็นใครจะหลวมตัวมา”

“แกไม่เห็นเอง” แก้วบอก แล้วแอบยิ้ม โชคดีมหาศาลที่ได้เรียนคนล่ะที่กับเพื่อนซี้

“แกอย่ายิ้มอย่างนั้นนะเจ้าแก้ว”

“ทำไม” แก้วย่นจมูกล้อ

“แกยิ้มมีเลศนัยนี่หว่า แกคิดอะไร”

“ว่างเปล่า ไม่มีอะไร” แก้วตอบ แถมเคาะจานเปล่าประกอบ

“เหมือนๆ จานในนี้เลย”

“เดี๋ยวฉันนัดตรีไว้ แกไปกับฉันหน่อย” วุ้นเลิกสนใจอาการกวนของเพื่อน

“ไม่อยากเป็น ก.ข.ค. ถ้าฉันอยากกินข้าวนอกบ้าน ฉันไปเองได้”

“แกไปคนเดียวก็กินเหล้าแกล้มกับนะซิ” วุ้นดักคออย่างรู้ดี

ไม่เคยมีใครรู้ว่าแก้วกินเหล้าเป็นน้ำ สูบบุหรี่เหมือนโรงสี ดิ้นได้เหมือนมดในกระทะเลยทีเดียว แม้แต่พ่อแม่พี่น้องก็ไม่รู้ จะรู้ก็มีเจ้าวุ้นนี่ล่ะ ที่รู้ว่าแก้วเซียนแค่ไหน

“ฉันแก่แล้วนะ ไม่ต้องการพี่เลี้ยงด้วย แล้วแกก็ไม่ใช่แม่ฉัน เจ้าจุ้น”

“แม่แกก็คงไม่ชอบให้แกทำอย่างนั้น น่า ออกไปกับฉันดีกว่า”

แก้วบิดตัว  “กี่โมง ไปอย่างนี้ได้ไหม” 

แก้วก้มลงมองตัวเอง กางเกงขาสั้นหูรูด ลายดอกทานตะวันสีสดใส เสื้อยืดสีเทาดำ แขนห้อยย้วย ขับรถมาบ้านเพื่อน ไม่คิดว่าจะถูกลากออกไปไหนนี่ กะว่ากินข้าวเย็นด้วยแล้วจะขับรถกลับบ้านนอน  อาศัยเสื้อผ้าของเจ้าจุ้นอย่างที่เคยสมัยเด็กๆ ก็ไม่ได้เสียแล้ว กางเกงขาสามส่วนของแก้ว มันกลายเป็นขายาวบนร่างของวุ้น

วุ้นนะไม่มีปัญหากับเสื้อผ้าของแก้ว  แก้วก็ไม่มีปัญหาเลย เพราะมันยัดม่ายลง ไม่มีปัญหาสั้นยาวเลย จริ๊ง จริง ช่องว่างระหว่าง SS  กับ M  น่ะ

“ได้ ให้แกไปเถอะ จะแก้ผ้าไปก็ได้” วุ้นตอบ 

วุ้นรู้นิสัยเพื่อนดี เวลาว่างๆ เหงาๆ แก้วก็จะออกไปกินเหล้า เคล้าเสียงเพลง แล้วกลับมาหลับ

มันปวดร้าวนักสำหรับคนอ่อนไหวเช่นแก้ว เมื่อนึกถึงบ้านที่เคยสนุกสนาน ตรงนั้น พ่อเคยนั่ง เล่นเกมส์กับพี่ๆ แม่ทำกับข้าว มีแก้วเป็นลูกมือ หลานตัวนิดตัวน้อยเล่นอยู่หน้าบ้าน มีพ่อแม่เฝ้ามอง

ตอนนี้ บ้านขายไปแล้ว พี่น้องแยกกันไป แม้แต่วันทำบุญให้พ่อกับแม่ ก็ใช่ว่าจะมาครบกัน วุ้นรู้ดีว่าแก้วปวดร้าว และแก้วก็ต้องทำอะไรเพื่อไม่ให้สมองว่าง ไม่ก็กินเหล้า ออกไปสนุกไปวันๆ

“ดีใจจริง ได้ควงกับแก้ว”  ตรีเทพทักทายเพื่อนสนิทของแฟนสาว  ส่งยิ้มบาดใจให้สุดที่รักก่อนนั่งลง

“ดีใจมากไหมเอ่ย เราว่าเรามาเป็น ก.ข.ค. นะ”

“ก็มากล่ะ” ตรีเทพหัวเราะ หันมาทางคนรัก

“วุ้นทำยังไง ถึงเอาแก้วออกมาได้”

“ก็ชี้นิ้วสั่ง เฮ้ย ออกไปด้วยกัน” วุ้นทำท่ากรีดนิ้วสะบัดแบบคุณนาย แก้วย่นจมูก

“วุ้นสั่งอาหารให้แล้วนะ แก้วเขาเสนอรายการให้”

“คงอร่อย” ตรีเทพพูดยิ้มๆ แก้วทำกับข้าวอร่อย ช่างสรรหาของกิน ขณะที่วุ้นทำขนมอร่อย ช่างสรรหาของกิน (ขนม) เหมือนกัน

“พูดประชดเปล่า” แก้วเหลือบตามอง

แฟนเพื่อนคนนี้ ที่ทำท่าว่าจะเป็นตัวจริง แก้วไม่เคยคิดอะไรเลยนะ แม้แต่ว่าเขาจะมาแย่งเพื่อนสนิทไป อยากให้ไปจะตายอยู่แล้ว แต่แก้วรู้สึกว่าเขาไม่ชอบแก้วนะ แก้วก็เลยทำท่าขวางๆ  เอาบ้างให้รู้ว่า นี่เพื่อนฉันนะคุณ จะมาเอาเพื่อนฉันไปเป็นแฟนนะ ต้องเอาฉันไปเป็นเพื่อนด้วยนะ ไม่งั้น ฮ่าฮ่าฮ่า คิดเอาเอง  ดูเหมือนเขาจะคิดได้อยู่นะ ไม่อย่างนั้นเจ้าจุ้นจะยอมก้าวไปนั่งในดวงใจเขาหรือ

“เปล่านะ ผมพูดอย่างจริงใจนะนี่”

“หึงหน่อย วุ้น ช่วยหึงหน่อย” แก้วหันไปบอกเพื่อน

วุ้นกับตรีเทพอดหัวเราะไม่ได้

แก้วเพียงแต่ยิ้มๆ สร้างเสียงหัวเราะไม่ใช่เรื่องยาก ดีกว่าร้องไห้ตั้งเยอะ

ตรีเทพแทบจะนับครั้งที่แก้วหัวเราะได้เลย ตั้งแต่เขาเริ่มต้นจีบวุ้น ก็เจอแก้วเป็นด่านแรก เขาหมั่นไส้ท่าทางเฉยๆ ยิ้มนิดๆ แก้ปัญหาอย่างใจเย็น เป็นที่พึ่งพาของเพื่อน แม้แต่เดี๋ยวนี้ เขาก็ยังกึ่งหมั่นไส้กึ่งอิจฉาอยู่เหมือนเดิม แต่ลดลงมาแล้ว

เขาหมั่นไส้ที่แก้วประพฤติตนเป็นคนยิ้มยาก ทั้งที่เวลาแก้วยิ้มเต็มที่ หัวเราะเต็มเสียง แก้วน่ารักไม่ใช่ยิ้มนิดๆ ที่มุมปากด้วยความเคยชิน เขาอิจฉาที่แก้วเก่งกาจเป็นที่พึ่งของวุ้น แทนที่จะเป็นเขา และก็ทึ่งกับความสารถในการทำงานของแก้ว และความประพฤติที่แทบตรงกันข้ามกันของแก้วเลยทีเดียว

เขาคิดว่าแก้วเป็นผู้หญิงที่ เพอ-เฟ็คท์ ฉลาด ก็แก้วได้ปริญญาสองใบ ทั้งทางสถาปนิกและคอมพิวเตอร์ แก้วทำงานเป็นสถาปนิกที่บริษัทของพ่อเขา พร้อมทั้งเป็นโปรแกรมเมอร์ด้วย ทำงานพิเศษเป็นดีไซด์เนอร์ให้ร้านตัดเสื้อแห่งหนึ่ง วันหยุดก็ไปช่วยทำอาหาร เล่นดนตรีให้ร้านอาหารของเพื่อน ที่ไม่ใช่วุ้น

ความ ประพฤติส่วนตัวไม่มีเสียหาย เรียบง่าย มุ่งมั่นในงาน สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เคยได้เหรียญ 4x400 มาแล้ว พร้อมด้วยว่ายน้ำระหว่างคณะ

เห็นเป็นผู้หญิงสมัยใหม่อย่างนั้นก็เถอะ แก้วก็มีกิริยามารยาทนุ่มนวลอย่างผู้หญิงไทย การงานบ้านช่องก็เรียบร้อย อาหารการกินก็ทำเป็น แต่ว่าตรีเทพไม่เคยรู้ส่วนที่ไม่ดีของแก้วเลยทีเดียว เขาไม่เชื่อที่วุ้นบอกว่า แก้วดื่มเหล้าเป็นน้ำ สูบบุหรี่เป็นโรงสี  เล่นการพนันชั้นเซียน แล้วก็ดิ้นได้เหมือนมดในกระทะ เขาไม่เชื่อจริงๆ

ความรู้เกี่ยวกับแก้วทั้งหมดนี้ที่ได้มาจากเพื่อนๆ รุ่นพี่ของแก้วบ้าง คนรอบๆ ข้างที่ทำงาน ยกเว้นครอบครัวของวุ้น ถ้าไม่เก็บข้อมูลของคู่แข่ง เขาจะชนะใจวุ้นได้อย่างไร

นี่มันข้อมูลในอดีต ไม่ต้องใช้แล้ว สำหรับคู่แข่ง

แต่ยังต้องใช้อยู่ สำหรับเพื่อน