แฟนฟิก

ลำดับตอนที่ #1 : กำเนิดซีไนล์

โอ โอ้ ดวงอาทิตย์  เทพรา

ผู้โคจรผ่าน จากขอบฟ้า สู่ขอบฟ้า

ผู้ทรงนาม  เฆเปรา  ยามอรุณ

และ  อาตุม ในยามเย็น

พระผู้นำทาง แห่ง วิญญาณข้า

ข้าขอนมัสการ

โอ โอ้ พระบิดาผู้ทรงฤทธิ์  เทพโอซิริส

กสิกรรมเทพ ผู้กลับ จากความตาย

และ ทรงอำนาจเหนือ มรณา

พระผู้ ประสาท สรรพวิทยา

พระผู้ จะตัดสิน วิญญาณข้า

ข้าขอนมัสการ

โอ โอ้ พระมารดา เทพไอซิส

พระผู้ทรง ความอุดม

ผู้มั่นคง ในความรัก และภักดี

พระผู้ รักษาสัจ วาจา

พระแม่ แห่ง ฮอรัส

ข้าขอนมัสการ

โอ โอ้ เทพรา เทพบิดา เทพมารดร

ใยมิประทานลูกแก่ข้า

ทำไม

...

..

.

ทำไม

ดาริอุส ฟาโรห์แห่งอียิปต์เหนือและใต้ ยกจอกน้ำจันท์ชูต่อเทพอาตุมที่กำลังจะลับขอบฟ้า  ข้าเฝ้าสวดภาวนาบูชา และจัดเครื่องบวงสรวงไม่ให้ขาด นับแต่ข้าขึ้นครองราชย์ อาเมรา มเหสีพี่สาวที่รักยิ่งจากข้าไป  เนตีรา น้องสาวผู้งดงามก้าวเข้ามาครองตำแหน่งมเหสีองค์ที่สองได้ไม่นานก็จากข้าไปอีก และอาเตนบุตรสาวผู้ที่จะขึ้นสู่ตำแหน่งมเหสีองค์ที่สามกำลังจะจากข้าไป

ข้ากำลังจะไร้ซึ่งทายาท ไร้บุตรธิดาผู้จะทำหน้าที่แก้ต่างแทนตัวข้าก่อนก้าวสู่ชีวิตอันเป็นนิรันดร์ ข้าทำผิดสิ่งใดหรือ ท่านจึงได้ลงโทษข้าเช่นนี้ จอกในมือถูกเหวี่ยงทิ้ง ก่อนเอื้อมมือไปคว้าคอคนโทยกรินดื่ม แล้วเหวี่ยงทิ้งอีกคราเมื่อไร้ซึ่งเมรัยร้อนแรง

“ไปเอาเหล้ามาให้ข้า” รับสั่งเสียงเฉียบเย็น

เกศาเริ่มแซมสีขาวตามวัย หากอังสายังกว้างแข็งแรง แต่ไม่มีมเหสีหรือสนมนางใดมีโอรสธิดามาถวาย แม้แต่อาเตนยังเป็นพระธิดาบุญธรรมในอดีตมเหสีเนตีรา ข้ากำลังจะตายโดยไร้ทายาท

มือหนาคว้าคอขวดเหล้าที่ถูกยกเข้ามาถวายใหม่ขณะที่มหาดเล็กขานการมาขอเฝ้าของหัวหน้านักบวชผู้ทำการรักษาอาเตน มือข้างที่ว่างโบกอนุญาตอย่างไม่ใส่ใจ ข้าจะสนใจไปทำไมว่านางจะอยู่หรือตาย อย่างไรข้าก็ถูกสาปให้ไม่มีบุตร แม้ข้าจะมีนางสนมและชายามากมาย และไม่เคยละทิ้งพวกนางให้เดียวดาย หากปวงเทพต่างสาปให้ข้าไม่มีทายาท ข้าจะไปสนใจความเป็นความตายของนางทำไม

“องค์ฟาโรห์”

ดาริอุสโบกมือขัดจังหวะ “บอกข้าว่านางตายแล้ว นางไปเฝ้าพระบิดาแล้ว”

“พระเจ้าข้า”

มือหนาโบกอีกครั้ง หัวหน้านักบวชก้มศีรษะต่ำแสดงการเคารพก่อนถอยห่างเพื่อไปจัดเตรียมพิธีหลังความตายถวายพระนางอาเตน

ดาริอุส มองพระศพแห่งอาเตนที่ถูกหย่อนลงแช่ในน้ำยาหลังผ่านการชำระบาปทั้งปวงจากพระบิดา เทพโอซิริสแล้ว พระนางจะได้รับพระกรุณาให้เดินทางไปสู่ชีวิตอันนิรันดร์ร่วมกับพระบิดาและเทพองค์อื่นๆ ร่างของพระนางจะได้รับการรักษาอย่างดี รอการฟื้นคืนชีพอีกคราว หากเธอพึงประสงค์

เหล่านักบวชที่กระทำพิธีทำความเคารพองค์ฟาโรห์ก่อนปลีกตัวไปทีละคน ปล่อยให้พระองค์ทรงอำลาพระมเหสีเป็นครั้งสุดท้าย เพียงลำพัง

ดาริอุสทอดพระเนตรมองรูปสลักเทพีไอซิสทรงอุ้มเทพฮอรัส  ความปรารถนาของอาเตน ทรงอยากจะมีบุตรให้แก่พระองค์ ทรงครรภ์ไม่นานก็ประชวรจนสวรรคต เทพเจ้าทรงสาปไม่ให้ข้ามีทายาทสืบทอดเลยเชียวหรือ จะทรงให้ข้าตกทอดบัลลังก์แก่ผู้ใด เปโธสที่ข้าเนรเทศไปอยู่อย่างชนเผ่าร่อนเร่เช่นนั้นหรือ ทรงมีพระประสงค์เช่นนั้นจริงโปรดแสดงสัญญาณแห่งพระประสงค์มาเทอญ ข้าพร้อมจะยอมรับหากเป็นบัญชาของพระองค์

เสียงฝีเท้าล่วงเข้ามาในห้องพิธีแล้วหยุดชะงักเมื่อเห็นว่าในห้องนั้นมิได้ไร้ผู้คน ดาริอุสหันกลับไปมอง มันผู้ใดที่บังอาจกล้าเข้ามาในห้องนี้ ใครที่ผ่านองครักษ์รักษาตามช่องทางเดินเข้ามาได้ ก่อนจะตกตะลึงเมื่อเห็นสาวน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ทรวงอกกลมกลึงของนางงามยิ่งกว่ารูปปั้น ปากแก้มคิ้วคางงามงดกว่านางใดๆ ที่เคยเห็น ผมยาวดำสนิทคลุมไปถึงโค้งสะโพกผายงามที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผืนผ้าบางๆ ห่อหุ้มแนบไปกับเรียวขาจรดข้อเท้า ผ้าขาวที่มิควรห่อหุ้มปิดบังความงามราวเทพีอยู่ในมือน้อยและนางกำลังจะคลี่คลุมกาย

“อย่าทำเช่นนั้น เจ้าคือคำตอบของเทพีไอซิส”

ซีสส่ายหน้าช้า ก่อนค่อยๆ ขยับเท้าถอยกลับ นางไม่บังควรเข้ามาในห้องนี้ หากเป็นหน้าที่ของนางที่ต้องเข้ามาเก็บงำความเรียบร้อยในห้องทำพิธีอาบน้ำยา นางเป็นเด็กที่ถูกถวายตัวให้เทพีไอซิสตั้งแต่ถือกำเนิด มารดาของนาง ตามที่เสียงกระซิบลอยมา เป็นบุตรสาวของนักบวชอาวุโสท่านหนึ่งได้ถวายตัวต่อเทพเจ้าและให้กำเนิดนาง หลังให้กำเนิดนางมารดาถูกถวายให้ไปอยู่รับใช้เทพเจ้าในโลกหน้า นางถูกถวายให้เทพีไอซิส ทำหน้าที่ดูแลแท่นบูชาของพระนางตลอดชีวิต มิเคยได้ออกจากห้องน้อยที่อาศัยอยู่ภายในวิหาร นอกจากวาระสำคัญต่างๆ

นักบวชหญิงที่เลี้ยงดูนางเป็นผู้ชำนาญในการผสมตัวยาที่ใช้อาบแช่ศพ นางจึงได้รับมอบหมายให้มาทำหน้าที่ผู้ช่วย และงานในวันนี้คือ ตรวจเก็บเครื่องมือให้เรียบร้อย นางไม่คิดว่าจะยังมีผู้ใดอยู่ภายในห้อง จึ่งไม่ได้ คลุมหน้าตาตลอดจนเรือนร่างเช่นนักบวชผู้ปฏิบัติเคร่งคนอื่นๆ

“เจ้าไปไม่ได้”

มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กๆ กระชากนางเข้ามาใกล้ก่อนที่นางจะหายไป พระมารดาประทานนางมาให้ข้าแล้ว ข้าจะปล่อยนางไปได้อย่างไร

กลิ่นหอมของบัวแห่งลำน้ำไนล์ลอยออกมาจากผิวกายขาว ดาริอุสอดก้มลงสูดกลิ่นหอมกำจายนั้นไม่ได้ มิได้สนใจร่างบางที่พยายามบิดตัวออก ยิ่งนางดิ้นรนอ้อมแขนยิ่งรัดแน่น ดุจพญาอสรพิษรัดเหยื่อ

“เจ้าเป็นสิ่งที่พระมารดาไอซิสประทานมาให้ข้า เจ้าจะไปได้อย่างไร”

ซิสยิ่งตระหนก มือใหญ่กระชากผ้าหุ้มกายนางออก นิ้วหยาบกร้านยื่นมาเค้นคลึงอกอวบงามที่ไม่เคยให้ผู้ใดได้สัมผัส มือบางพยายามจะแกะมือใหญ่ที่เหมือนจะติดแน่นกับอกนางออก ร่างกายร้อนวูบวาบแปลกๆ

ดาริอุสคำรามอย่างขัดใจ ดึงมือเล็กไปรวบไว้ข้างหลังด้วยมือเดียวก่อนจะใช้ท่อนแขนดึงรั้งให้นางแอ่นหน้าอกขึ้นสูงให้เชยชิมได้ถนัด 

ซิสร้องเสียงแหลมเมื่อใบหน้าหยาบด้วยหนวดเคราเสียดสีลงบนเนื้ออ่อนๆ โดยเฉพาะปลายยอดทรวงที่อ่อนไหว มือหนาเลื่อนลูบลงไปตามสันหลังบอบบางก่อนเกาะกุมสะโพก

“อย่าได้โปรด” ซิสขอร้อง

นางยังจำคำบอกเล่าของอาจารย์ผู้เลี้ยงดูนางมาได้ หากไม่อยากจบสิ้นชีวิตเช่นมารดา นางต้องหลีกให้ห่างไกลบุรุษ แม้จะเป็นนักบวชก็ตาม นางจึงได้ปกปิดร่างกายอย่างมิดชิดมาตลอด ด้วยการเผลอเพียงครั้งแรก นางก็ประสพกับอารมณ์ที่ไม่อาจควบคุมของมนุษย์ผู้ชายเสียแล้ว

“ข้าจะโปรดปรานเจ้า” ดาริอุสบอกเสียงแหบห้าว

กลิ่นกายหอมหวานของนาง ผิวเนื้อนุ่มเนียนยามลูบไล้ กายสั่นสะท้านไหวราวกับไม้อ้อต้องแรงลม ปลุกอารมณ์ให้คุกรุ่น เมรัยร้อนแรงมากมายที่ดื่มราวกับเทน้ำ ความผิดหวัง การพลัดพรากจากมเหสีและโอรสในครรภ์ที่ยังไม่ทันจะได้ลืมตาดูโลก ทำให้ฟาโรห์ดาริอุสหมดความหวั่นเกรงในเทพเจ้า ว่าการกระทำหยามหยาบต่อสตรีที่อยู่ในการคุ้มครองของพระองค์นั้นจะชักพาเทพทัณฑ์มหันต์ใดมาสู่ตัวพระองค์และอาณาจักรอย่างไรบ้าง ยามนี้ นางคือผู้ที่องค์เทวีประทานมา เพื่อให้กำเนิดทายาท

กระตุกผ้าพันกายท่อนล่างของนางออกมือโลมลูบไปตามท่อนขาเรียว ขาของซิสอ่อนแรงจนการที่นางไม่ล้มพับลงไปกองกับพื้นเพราะแขนกำยำที่ยึดนางไว้แนบกับร่างแกร่งนั่นต่างหาก

มือหยาบลูบเลยไปตรงบรรจบระหว่างท่อนขาอวบ ความชุ่มชื้นร้อนแรงที่พบทำให้หัวเราะออกมาอย่างยินดี นางพรั่งพร้อมสำหรับข้า

“ปล่อยข้า”

ซิสพยายามผลักร่างหนาให้ห่าง สัมผัสใกล้ชิดดั่งจะดึงเรี่ยวแรงออกไปจากกายนาง นางไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง เป็นเพียงตุ๊กตาไร้วิญญาณที่บุรุษผู้นี้จะชักเชิดนางอย่างไรก็ได้ ท่อนขาเรียวถูกยกไปรัดรอบเอวกว้าง ก่อนจะดิ้นรนอย่างไร นางรู้สึกเจ็บแปลบราวกับร่างจะถูกแยกออกจากกัน หญิงสาวหวีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ท่ามกลางเสียงหายใจกระตุกของอีกฝ่าย

“อ้าช่างหวานนัก ดอกบัวทองของข้า หวานล้ำ”

ดาริอุสประคองดวงหน้าชุ่มด้วยหยาดน้ำตาขึ้น จุมพิตซับน้ำตาแห่งความเจ็บปวดของนาง ก่อนพรมลงไปตามสันแก้ม ปลายคาง ลิ้มชิมรสหวานจากปากอิ่มราวกลีบบัว ปลายลิ้นหยอกเย้าเรียวปากที่หุบสนิท เมื่อครู่ข้ายังได้ยินเสียงร้องของเจ้า หากยามนี้ไฉนเจ้าไม่เปิดทางให้ข้า มือหนาบีบคางกดลงบังคับนางให้เปิดปากรับปลายลิ้นซุกซนที่จู่โจมทันที ตวัด กวาด ลูบไล้เสียดสีลิ้นน้อยๆ ให้เต้นไปในจังหวะเดียวกัน

สะโพกที่นิ่งสนิทเริ่มขยับโยกไหวไปตามทำนองเก่าแก่ที่มีมาแต่โบราณ ฟาโรห์จอมคนหัวเราะเบาๆ ใส่ปากนางผู้เอียงอายอยู่เมื่อครู่ มือหนาเกาะกุมสะโพกกลมกลึง สอนนางให้รู้จักทำนองแห่งความสุขสันต์

สองร่างนอนอิงแอบกัน บนพื้นห้องทำพิธี ซิสลืมตาเพราะความหนาวเย็นของพื้นห้อง เพียงนางขยับตัวร่างหนาข้างๆ ก็ขยับเช่นเดียวกัน รั้งตัวนางขึ้นมาบนร่างกำยำเปลือยเปล่า ข้อมือข้างที่ขมวดพันผมนางเอาไว้ กดหลังศีรษะให้ก้มลงมา ริมฝีปากหนาเสียดสีปากอิ่มล่อหลอกให้บัวน้อยเผยกลีบ

“ข้า” ซิสเปล่งเสียงได้เท่านั้น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงถอนหายใจอย่างแสนสุข ร่างบางยันท่อนแขนลงกับอกกว้างยกตัวขึ้น เมื่อบุรุษแปลกหน้าปลดปล่อยนางจากจุมพิตกักขัง

ดาริอุสสะบัดข้อมือปล่อยพวงผมงามออก มือหนาวางลงบนไหล่ลูบไล้ลงไปตามแผ่นหลังหยุดที่เอวบาง ก่อนดึงร่างนางขึ้นมา เชยชิมอกงามที่อวดล่อสายตา

“อย่า” เสียงหวานห้ามเบาหวิว แต่นางจะห้ามได้หรือ ร่างบางถูกพลิกลงล่าง คราวนี้ไม่มีส่วนใดที่จะไม่ได้ถูกจุมพิตร้อนแรงประทับลงราวกับจะตีตราบนทุกอนูของนวลเนื้อ

เมื่อตื่นขึ้นอีกครั้ง ซิสเรียนรู้แล้วว่าหากบุรุษข้างกายรู้ตัวนางจะตกอยู่ในห้วงดำกฤษณาอีกครั้ง ราคะที่ฆ่าแม่ของนาง หญิงสาวเอียงศีรษะเพียงนิด ผมของนางถูกม้วนพันอยู่รอบข้อมือหนาแนบชิดกับหน้าคร้ามคม ริมฝีปากหนาแย้มเยือนอย่างอารมณ์ดียิ่ง มือบางควานหาไปรอบๆ นางต้องการของมีคมมาตัดสิ่งที่พันธนาการนางเอาไว้กับบุรุษผู้นี้ ร่างนางยังร้าวระบมกับการเรียกร้องอย่างไม่ผ่อนปรน

หากเขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหญิงสาวคิดอย่างหวาดกลัว มือบางกระทบของเย็นเฉียบ นางค่อยๆ หมุนศีรษะมองหา

มีดสั้น

ปลายนิ้วค่อยๆ เขี่ยอาวุธให้เข้ามาใกล้แม้คมจะบาดปลายนิ้วจนชุ่มเลือดก็หาทำให้นางย่อท้อไม่ มือกำมีดที่สามารถคว้าไว้ได้ ค่อยๆ ตัดปอยผมที่ยึดนางไว้กับบุรุษร่างกำยำที่ยังนอนนิ่ง ในที่สุดนางก็เป็นอิสระ ซิสคว้าเสื้อคลุมที่ทำตกคลี่ออกคลุมร่างก่อนรีบออกไปตามช่องทางลับอย่างรวดเร็ว นางได้ใช้เวลาในห้องนั้นไปเท่าไรแล้ว มีใครบ้างที่รู้ว่านางได้หายไป

เรือลำน้อยทำจากหญ้าปาปิรุสล่องลอยมาตามลำน้ำไนล์เรียกความสนใจจาก ฟาโรห์ดาริอุสและมเหสีซิเมตรา เมื่อเห็นดวงเนตรแวววาว ริมโอษฐ์บางเผยยิ้มของมเหสีผู้เยาว์วัย ดาริอุสจึงบัญชาให้ทหารบังคับเรือไปใกล้เรือลำน้อย ก่อนก้าวออกไปประทับริมเรือเพื่อจะเก็บไปประทานนางด้วยพระองค์เอง

เรือลำน้อยทำด้วยหญ้าปาปิรุสเลียนแบบเรือลำที่ใหญ่กว่า พระองค์หาเคยทอดพระเนตรเรือลำน้อยที่ประณีตเช่นนี้มาก่อน เป็นฝีมือผู้ใดแล้วทำขึ้นมาทำไม ทรงปรายพระเนตรไปทางทหารให้ลองตรวจสอบ อาจจะมีผู้ต้องการแย่งชิงบัลลังก์ซุกซ่อนของอันตรายเอาไว้ในเรือลำน้อยก็เป็นได้ ปลายไม้ยาวเกี่ยวผ้าขาวเนื้อดีขึ้นมา เพิ่งจะทรงสังเกตว่าเป็นผ้าอย่างเดียวกับที่ประทานให้นักบวชในวิหารนอกจากที่สงวนเอาไว้ใช้เพียงคนในราชวงศ์เท่านั้น ทอดพระเนตรอย่างใกล้ชิด สิ่งที่น่าตระหนกกว่านั้น คือเด็กทารกที่นอนอยู่กลางลำเรือ

เด็กผู้ชาย

และข้างกายเด็กน้อยนั้นวางมีดสั้นอยู่เล่มหนึ่งที่พระองค์ทรงจำได้ดี ด้ามมีดทำเป็นตัวเมลงสคารับฝังอัญมณีสีเขียวเพื่อขับไล่ความชั่วร้าย ทรงประทานให้มเหสีอาเตนเมื่อนางตั้งครรภ์ หากยังไม่สามารถคุ้มครองลูกข้า หรือนี่คือโอรสผู้กลับจากแดนแห่งความตาย

ฟาโรห์รีบช้อนอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เมื่อถูกขยับจากที่นอนอันแสนสุขและจังหวะกระเพื่อมของสายน้ำ เด็กน้อยก็แผดเสียงร้องอย่างหงุดหงิด  พระนางซิเมตราได้ยินเสียงร้องของเด็กน้อยก็รีบเสด็จออกมาโดยเร็ว

หัวหน้านักบวชที่รวมขบวนเสด็จ เก็บมีดสั้นจากเรือที่ถูกยกขึ้นมาวางบนเรือลำใหญ่ เขาจำได้ หลังจากทำมีดเล่มนี้เสร็จรับสั่งให้เขาสวดขอพรเพื่อคุ้มครองโอรสในครรภ์ของพระนางอาเตน

“ขอถวายพระพร พระโอรสทรงเสด็จกลับจากดินแดนแห่งความตายแล้ว จะทรงเจริญพระชันษาแข็งแรงเป็นฟาโรห์ที่ยิ่งใหญ่กว่าฟาโรห์องค์ใดๆ” หัวหน้านักบวชก้มลงคุกเข่าชูมีดเหนือศีรษะ

“อาลูกพ่อ เจ้ากลับมาหาพ่อแล้ว”

ทรงรับมีดมาจากมือหัวหน้านักบวช ก่อนหันไปทางพระนางซิเมตราที่ยื่นหัตถ์ออกมาแตะเด็กน้อย น้ำพระเนตรหลั่งออกมาด้วยความโสมนัส

“นี่คือโอรสของเจ้า ซิเมตรา พระบิดาเจ้าทรงโปรดให้เขากลับจากความตาย”

ซิเมตรารับพระโอรสที่ทรงประทานให้มาเห่กล่อมอย่างยินดี

ดาริอุสคุกเข่าหันหน้าไปทางเทพรา ทุกผู้บนเรือต่างกระทำตามเจ้าเหนือหัว บนสวดสรรเสริญเทพเจ้าดังกระหึ่มก้องลำน้ำ

โอ โอ้ ดวงอาทิตย์  เทพรา

ผู้โคจรผ่าน จากขอบฟ้า สู่ขอบฟ้า

ผู้ทรงนาม  เฆเปรา  ยามอรุณ

และ  อาตุม ในยามเย็น

พระผู้นำทาง แห่ง วิญญาณข้า

ข้าขอนมัสการ

โอ โอ้ พระบิดาผู้ทรงฤทธิ์  เทพโอซิริส

กสิกรรมเทพ ผู้กลับ จากความตาย

และ ทรงอำนาจเหนือ มรณา

พระผู้ ประสาท สรรพวิทยา

พระผู้ จะตัดสิน วิญญาณข้า

ข้าขอนมัสการ

โอ โอ้ พระมารดา เทพไอริส

พระผู้ทรง ความอุดม

ผู้มั่นคง ในความรัก และภักดี

พระผู้ รักษาสัจ วาจา

พระแม่ แห่ง ฮอรัส

ข้าขอนมัสการ

โอ โอ้ เทพรา เทพบิดา เทพมารดร

ผู้ยิ่งใหญ่ ขอบพระทัยในพระกรุณา

ทรงประทานบุตรชายเรืองฤทธา

สืบทอด รักษาบัลลังก์ทอง