เพื่อนเจ้าสาว

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

 

        “นี่ๆ กิ๊ฟ ไม่ลืมที่สัญญาไว้ใช่ไหม”

 

        สาวตัวเตี้ยที่ถูกเพื่อนสาวตัวสูงแถมยังหุ่นราวนางแบบลากออกมาที่มุมตึก แหงนหน้ามองเพื่อนอย่างงงๆ สาวเจ้าหรี่ตาที่ไม่ค่อยจะมี ดูหน้าหวานๆ ของเพื่อน มืออีกข้างที่เป็นอิสระก็ บรรจงดึงผมม้าให้ปิดหน้าผากเถิกๆ เอาไว้

 

        “สัญญา” เจ้าหล่อนทวนคำเพื่อน ถ่วงเวลาเอาไว้ พลางนึก ฉันไปสัญญาอะไรไว้เนี่ย เมื่อนึกไม่ออกจริงๆ ก็ ยอมเสี่ยงกับความโมโหของเพื่อนสาว “เรื่องไรอ่ะ ฝ้าย”

 

        “ฝ้าย ฝ้ายบอกกิ๊ฟยัง” หนุ่มหล่อร่างสูงโย่ง รีบเดินตรงดิ่งเข้ามาถาม ที่หล่อนี้หมายถึงถ้าคุณเห็นว่า กบหล่อนะ นายคนนี้หน้าเหมือนกบ ตาโตโปนๆ จมูกบี้ๆ สั้นๆ ปากกว้าง

 

        “ยัง บอกอะไรกิ๊ฟกั๊บ” กณิการ์หันไปแฟนหนุ่มของเพื่อนสาว

 

        มองหน้าเจ้าชายกบที่ดันชื่อยอร์ชทีไรให้ปวดใจทีนั้น หนุ่มหล่อๆ กี่คนมาจีบ เจ้าฝ้ายดันมาใจอ่อนที่เจ้ายอร์ชไปได้ แล้วก็โทษใครไม่ได้ นอกจากเธอ สาวฝ้ายมาสารภาพว่าถูกใจ จนปลงใจยอมเป็นแฟนยอร์ช ตอนที่ไปเที่ยวกันแล้วเธอขาแพลง ก็มีหนุ่มยอร์ชนี่ล่ะแสดงน้ำใจเพื่อนช่วยเทคแคร์มาตลอด แถมยังดุฝ้ายด้วยว่าทำไมไม่ดูแลเพื่อน เฮ้ยจะขัดขวางทางรักของคนคู่นี้ เธอเลยต้องตัดใจ ทำใจว่าพระพรหมท่านลิขิตมาเช่นนี้เอง

 

        “งานแต่งเรากับฝ้ายไง” หนุ่มยอร์ชพูดอย่างคนใจร้อน “นายจำได้ใช่ไหมล่ะว่านายสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนเจ้าสาว”

 

        “จำได้กั๊บ” กณิการ์พยักหน้า ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทของสาวฝ้าย แล้วยังเป็นเพื่อนคนเดียวของบรรดาเพื่อนของสาวฝ้ายที่คบหากับนายยอร์ชได้ด้วย คนอื่นๆ ทนสัตว์เลี้ยงสี่ขาในปากของนายนี่ไม่ไหว

 

        “เออ เตรียมตัวไว้นะ เสาร์นี้เดี๋ยวเราไปรับนายนะกิ๊ฟ”

 

        “ฮือ” กณิการ์รับคำตามความเคยชิน “เฮ้ย เสาร์นี้ไปไหน”

 

        “อ้าว ก็ เราจะไปขอฝ้ายไง นายก็ไปทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาว”

 

        นายยอร์ชเอานิ้วจิ้มหน้าผากโหนกๆ ของเพื่อนสาวที่รีบปัดนิ้วออก ก่อนตบๆ ผมม้าให้เข้าที่

 

        “โธ่ กะแค่ไปขอ กิ๊ฟต้องไปด้วยเหรอ”

 

        พิชิตก้มมองเพื่อนสาวตัวเล็ก ทำหน้าขรึมก่อนพยักหน้า เห็นสีหน้าอย่างนั้นแล้วของเพื่อน สาวกิ๊บจำต้องพยักหน้าหงอยๆ

 

        “ยอร์ชจะไปขอฝ้ายวันเสาร์เหรอ” กณิการ์ถาม ขณะที่เดินเกาะกลุ่มไปโรงอาหาร

 

        “ไปวันอาทิตย์” ยอร์ชบอก มองสาวฝ้ายที่เดินล่วงหน้าไปก่อนกับเพื่อนๆ

 

        “อ้าว แล้วเอากิ๊ฟไปส่งทำไมล่ะ” กณิการ์แหงนมองเพื่อนอีกครั้งนึกบ่นในใจ สาวก็สูง หนุ่มก็สูง ลูกออกมาไม่สูงยาวตั้งแต่ในท้องหรือไง

 

        “ไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวไง” พิชิตยักคิ้วให้ ก่อนเร่งฝีเท้าขึ้น ทำให้สาวขาสั้นต้องจ้ำตาม เมื่อไม่ทันแล้ว กณิการ์ใช้ไม้เดิม ดึงเสื้อพ่อตัวสูงเอาไว้

 

        “ฝ้ายๆ กิ๊ฟปล้ำเค้า”

 

        เสียงร้องแกล้งๆ ของหนุ่มยอร์ชทำให้เพื่อนกลุ่มข้างหน้าทั้งกลุ่มหันขวับกลับมา ที่เห็น คือสาวตัวเล็ก ดึงยื้อเสื้อหนุ่มตัวสูงที่พยายามวิ่งหนี พอเห็นเพื่อนหันมาไม่รู้ว่าความอยากแกล้งหรือเขินกันแน่ กณิการ์เลยปล่อยมือ นายยอร์ชยั้งตัวไม่ทันเลยถลาไปจับกบได้ตัวยาว สาวฝ้ายรีบถลามาฉุดแขนแฟนหนุ่มขึ้น ขว้างค้อนใส่เพื่อนสาว

 

        “กิ๊ฟไม่ได้แกล้งน้า” กณิการ์รีบยกมือสองข้าง สาบาล

 

        “ช่ายย” เพื่อนที่เจ็บตัวช่วย ไม่ได้ช่วยให้รอดตัวเลย มันช่วยซ้ำต่างหาก “กิ๊ฟไม่ได้แกล้งหรอกจ้ะฝ้าย กิ๊ฟมันเจตนาเลย”

 

        กณิการ์ส่งสายตา แกอยากตายไหมใส่เพื่อนหนุ่ม ก่อนส่งสายตาอ้อนสุดฤทธิ์ให้เพื่อนสาว

        “ฝ้ายก้อ กิ๊ฟแค่จะดึงให้ยอร์ชรอกิ๊ฟหน่อยเดียวเองอ่ะ พอมันดีดดิ้น กิ๊ฟตกใจเลยปล่อยอ่ะไม่ได้แกล้งเลย”

 

        “เห็นไหม” พิชิตยักคิ้วให้แฟนสาวก่อน แกล้งร้องโอยที่ถูกแฟนสาวแหนบ

 

        สาวฝ้ายส่ายหน้า ดึงแขนสาวตัวเล็กมาหนีบไว้ใต้แขนบังคับเดินไปด้วยกัน ทิ้งสาวในกลุ่มอีกสองคนให้เดินมากับยอร์ช ได้ยินเสียงสาวๆ แซวตรงๆ ว่าพ่อหนุ่มต่างคณะ จีบใครกันแน่ระหว่างสาวสวยฝ้าย กับสาวเกือบสวยอย่างเจ้ากิ๊ฟ แหง๋ นายปากปีจอต้องตอบสาวฝ้ายเอาใจแฟนสาวอยู่แล้ว

 

        วันเสาร์ พิชิตแวะรับกณิการ์ก่อนเพราะหอพักของเธออยู่ใกล้บ้านของเขาก่อนเลยไปรับแฟนสาวก่อนเอาไปส่งบ้านที่ต่างจังหวัด แวะกินน้ำก่อนรีบบึ่งรถกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวมาพรุ่งนี้

 

        แล้วหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวของกณิการ์ก็เริ่มต้นอย่างไม่รู้สึกตัวเลย