Devil & Ice Rose

ลำดับตอนที่ #1 : ตำนาน

ตำนาน  ทุกอย่างมักจะเริ่มจากตำนาน นิทาน เรื่องเล่าสืบต่อกันมา ฝากฝังไว้ในความทรงจำ ตั้งแต่เยาว์วัย

ณ ดินแดนที่บุคคลพิเศษถูกทอดทิ้ง 

คำพูดของบางคนถูกนำไปบันทึกเป็น

...ตำนาน

...คำพยากรณ์

สืบต่อสู่ลูกหลาน ยิ่งนานวันถ้อยคำเหล่านั้นบางส่วนตกหล่นสูญหายจนเหลือเป็นเพียงเรื่องเล่าขานสำหรับสร้างความเพลิดเพลินแก่เด็กๆ

สิ่งเหล่านั้น จะเป็นเพียงเรื่องเล่า หรือจะเป็นคำพยากรณ์ที่รอการพิสูจน์

ใครจะตอบได้

ใครจะค้นหา

ผู้เกี่ยวข้องกับถ้อยคำเหล่านั้นหรือ

“หม่อนฉันจะเล่าเรื่องหญิงสาวผู้นิทรามิรู้ตื่นถวาย หญิงสาวผู้รอคอยการปลุกจากเจ้าชายรูปงาม นางผู้ยังคงหลับใหลอยู่ดั่งเช่นพระองค์”

มือเรียวงามนุ่มเนียนลูบไล้เปลือกไข่ขนาดใหญ่สูงเกือบสองเมตร กินเนื้อที่เกือบครึ่งห้อง

แสงสว่างน้อยๆ ที่ลอดผ่านเปลือกไข่ออกมา บ่งบอกว่าทารกผู้ที่อยู่ข้างในสนใจ ใคร่จะฟัง นางนมลอบถอนหายใจกระแอมเรียกเสียง ก่อนขับขานตำนานสู่องค์รัชทายาท ...หากเขาเผยร่างออกมาเป็นชาย

“กาลครั้งหนึ่ง ยังดินแดนอันแสนไกล ในท่ามกลางป่าลึกต้นไม้ใหญ่เขียวชอุ่มปกคลุมจนแทบมองไม่เห็นพื้นดิน ในถ้ำเก่าๆ แห่งหนึ่งมืดมิดไร้แสงใดๆ หากใครจะรู้ว่า ภายในถ้ำนั้นมีสิ่งแปลกประหลาดไม่น่าจะอยู่ในที่นั้น หากก้นถ้ำนั้นกลับปรากฏสิ่งนั้นอยู่

เตียงมีม่านมุ้งคลุมอย่างดี แต่ด้วยกาลเวลาเหลือเพียงเส้นด้ายเปื่อยๆ ไม่กี่เส้น ขาเตียงเหลือเพียงสองขา แถมข้างหนึ่งอยู่หัวเตียงข้างซ้าย อีกหนึ่งอยู่ท้ายเตียงด้านขวา จนเตียงเอียงกระดกได้หากมีอะไรไปรบกวนสมดุลของมัน แต่นั้นไม่มีผลอะไรกับร่างที่นอนนิ่งอยู่บนนั้น ไม่ว่าจะผ่านวันคืนมานานเท่าไร ร่างนั้นยังคงงดงามสดใสราวกับมีชีวิต เหมือนดั่งนางเพิ่งทอดกายลงนอน

แต่เวลานั้น ผ่านมานาน นาน จนเกือบไม่มีใครจดจำได้แล้วว่านางคือใคร เหตุใดเตียงของนางจึงไปอยู่ในถ้ำกลางป่าเช่นนั้นได้”

ครืน ครืน เสียง ฟ้าคำรามแผ่วเบา มิได้ดังมาจากภายนอก หากต้นกำเนิดอยู่ภายในไข่ใบใหญ่ พื้นสั่นสะเทือนเบาๆ เมื่อเปลือกไข่ขยับ

แม่นมที่จบประโยคต้องยกมือกุมหว่างอก กดหัวใจที่เต้นตึกตักเอาไว้ อดก้าวถอยห่างจาก ผิวที่เปล่งแสงนวลออกมาอย่างหวาดกลัวมิได้

ใครเล่าจะมิหวาดกลัวปิศาจพันธุ์แท้ที่กำเนิดมาเป็นไข่บ้าง

ในยุดสมัยนี้ อย่าว่าแต่กำเนิดมาเป็นไข่เลย แม้จะกำเนิดมาเป็นตัวยังแทบ ไม่มีชีวิตรอดสักเท่าไร

ไข่ที่กำเนิดมายังมิมีใบใดเติบโตใหญ่เสมอเท่าไข่ใบนี้ จากฟองเล็กเพียงกำ มือ เติบโตจนครึ่งห้อง นั่นไงเล่า ผิวเปลือกไข่แยกออก ก่อนจะมีเยื่อบางๆ เชื่อมประสานตรงรอยแยก ไม่นาน สีก็สม่ำเสมอกันอีกครั้ง ไข่สูงไปชนเพดาน เสียงครืนครันดังขึ้นอีกครั้งเมื่อไข่ใบใหญ่พยายามขยับเขยื้อน

“องค์ชาย โปรดพระทัยเย็น ท่านกำลังจะทำให้ปราสาททลายลงนะเพคะ”

ราวกับจะเข้าใจถึงความเดือดร้อนจากน้ำเสียงนุ่มที่กล่าวตักเตือน ไข่ที่ขยับขยายใหญ่หยุดลง ทุกสิ่งสงบนิ่งลงอีกคราว

“เกิดอะไรขึ้น ไข่กำลังจะฝักตัวรึ” องค์ราชา ราชินีที่อุ้มเด็กหญิง เข้ามาถึงพร้อมๆ กันในห้องฝักไข่นี้ จะไม่มีการใช้เวทย์มนตร์เคลื่อนย้าย เพื่อป้องกันไม่ให้รบกวนการเติบโตของไข่

“หม่อนฉันยังไม่แน่ใจ” แม่นม โค้งกายรายงาน “แต่ดูซิเพคะ ไข่ขยายใหญ่ขึ้นอีกแล้ว”

องค์ราชาก้าวเข้ามาใกล้แตะมือลงบนผิวบอบบาง แสงสว่างนุ่นนวลตอบรับการสัมผัส

“ลูกรัก ยังไม่ตื่นอีกหรือ หากเจ้าอดใจได้ พรุ่งนี้พ่อจะพาเจ้าไปห้องที่ใหญ่กว่านี้”

แสงนวลกะพริบตอบรับก่อนจะดับลง

“ไข่ประหลาดนี้คืออะไร ทำไมน้องข้ายังไม่ออกมา มันกินน้องเข้าไปหรือเสด็จแม่” เด็กหญิงตัวน้อยเงยหน้าถามราชินี

องค์หญิงไอรีสไม่ใช่ราชธิดาที่กำเนิดจากองค์ราชินีหากกำเนิดจากมนุษย์ที่ผลัดหลงเข้ามายังแดนปิศาจกับองค์ราชา นางเสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้ องค์ราชินีจึงรับองค์หญิงไอรีสเข้ามาดูแลราวลูกสาวน้อยที่ทรงอยากได้เสียเอง ในเมื่อบุตรของพระองค์ที่ไม่รู้ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย ยังไม่เผยตัวออกจากไข่

พระนางให้กำเนิดไข่ใบนี้ หลังกำเนิดของไอรีสไม่กี่วัน ยังหวังให้เด็กทั้งคู่เติบโตมาพร้อมๆ กัน ให้ผูกพันรักใคร่ แต่นี่จนไอรีสจะสิบขวบอยู่แล้ว ลูกของนางยังมิออกจากไข่ ที่ดีใจคือไข่ยังมีการเติบโตมิได้ฝ่อไปเช่นไข่ปิศาจใบอื่นๆ

แม้การถือกำเนิดมาเป็นไข่จะจัดว่าเป็นปิศาจพันธุ์แท้ แต่มีน้อยนักที่จะเติบโตและฟักออกมาเป็นตัวได้ หากแต่ไข่ใบนี้คือความหวังของชาวปิศาจ ขนาดของไข่ที่ใหญ่ขึ้น เวลายาวนานที่อาศัยอยู่ในไข่ บ่งบอกว่าสายกำเนิดใกล้เคียงกับบรรพบุรุษที่เป็นปิศาจพันธุ์แท้ที่หาได้ยากยิ่งในโลกปัจจุบัน

“น้องโตอยู่ในนั้นจ้ะ ในนั้นอบอุ่นปลอดภัย”

องค์หญิงไอรีสดิ้นลง วิ่งเข้าไปใกล้ไข่ใบยักษ์สูงใหญ่กว่าตัวเธอ มือน้อยๆ เอื้อมไปจะแตะ หากแม่นมรีบคว้าจับเอาไว้ได้ก่อน นางไม่แน่ใจนักว่าลูกครึ่งปิศาจที่มีแนวโน้มไปทางมนุษย์เช่นองค์หญิงไอรีสหากแตะต้องสัมผัสไข่ของปิศาจพันธุ์แท้จะเกิดอันตรายอะไรหรือไม่ ในเมื่อตอนนี้ ทายาทแห่งองค์ราชาและราชินียังไม่ถือกำเนิด องค์หญิงไอรีสถือว่าเป็นทายาทผู้สูงค่าต่อโลกปิศาจเป็นอย่างยิ่ง

“เมื่อไรน้องจะออกมาเล่นกับไอรีสได้ ทำยังไงไอรีสจะได้เล่นกับน้อง” องค์หญิงตัวน้อยเขย่ามือผู้ที่ดูแลน้องของนาง

“ทรงมาเล่านิทานให้น้องฟังได้เพคะ” นางนมกล่าวอย่างอ่อนโยน “หม่อนฉันกำลังเล่าเรื่องเจ้าหญิงนิทราถวายให้ฟัง ทรงพอพระทัยมาก”

“เจ้าหญิงนิทรา ที่รอเจ้าชายมาจูบนะเหรอ” ไอรีสถามทันที นางจำนิทานก่อนนอนเรื่องนี้ได้เช่นกัน เป็นนิทานเรื่องโปรดที่เสด็จแม่ทรงเล่าก่อนจูบปลูกเจ้าหญิงน้อยที่ชอบนอนขี้เซา แกล้งไม่ยอมตื่น “ไอรีสจะจูบปลุกน้อง”

ก่อนที่ใครๆ จะเข้าใจและขัดขวางได้ องค์หญิงองค์น้อยก็ ชะโงกไปประทับจูบลงกับผิวเปล่งสีนวลนั้น

มาลงน้ำจิ้มประเดิมเอาไว้ก่อนนะเจ้าคะ