ที่มาของเรื่อง

ลำดับตอนที่ #4 : อลิสา (นนทวรรต อลิสา) จบแล้ว

อลิสา

      เขียนเรื่องนี้ตั้งใจให้เป็นของขวัญวันเกิดของเพื่อน อยากให้กำลังใจ อยากให้รู้ ว่าคนเราถ้าทำดี สักวัน ความดีนั้นมีผลตอบแทนแน่นอน

      กำลังคิดว่าจะเขียนเกี่ยวกับอะไรดี จะเปิดเรื่องยังไงดี ปากกาอยู่ในมือ กระดาษวางอยู่ตรงหน้า ตามองโทรทัศน์ เบญจกายแปลงตอนนางลอย ช่างทิ้งหางตาได้คมบาดใจ เปลี่ยนไปอีกช่อง การประกวดลีลาศ ชอบดูความพลิ้วของเครื่องแต่งกาย มาจบที่การแสดงดนตรีของ...จำไม่ได้ค่ะ ยานีน ยานีส อะไรทำนองนี้ล่ะ เสียงดนตรีเข้าไปเต้นระทึกในกระแสเลือด จำได้ว่าดูจบปุ๊บวิ่งลงไปร้านขายแผ่นเพลงซื้อเพลงของเจ้านี้มาหมดเลย ...แล้วก็มีมือดีมาแฮ้บเอาของเราไป ยังหาใหม่ไม่ได้

      นางเอกของเราจึงรักเพลงและการเต้นหนักหนา เป็นกำพร้าอยู่ในคณะแสดง ที่ยั่วยวนต่อการเสียคนที่สุด และเธอก็ยืนหยัดได้ เหมือนดอกบัวที่ผุดจากโคลนตรมจนมาเชิดชูช่ออยู่เหนือน้ำ

      ชื่อ อลิสา อลิเซีย น่าจะเป็นลูกครึ่งและทิ้งปริศนาเอาไว้เล็กน้อย ด้วยบันทึกของพ่อและแม่ของเด็กกำพร้าคนนี้

      ในคำบรรยายถึงนางเอก ไม่มีคำว่าสวยเลยนะ เวลาอยู่นอกเวที เธอก็เป็นเพียงเด็กสาวคนหนึ่ง ยามขึ้นเวที เธอคือแม่พระเพลิง

      มากล่าวถึงพระเอกกันบ้าง นนทวรรต ชอบชื่อนี้มากๆ เลย 555 กำลังอยู่ในช่วงหาชื่อสำหรับคนเกิดวันจันทร์ ชื่อที่ไม่มีสระไง นนทวรรต ปีที่มีความสุข ตั้งชื่อคู่กับพระเอกอีกเรื่อง นาควรรต คนเกิดปีงูใหญ่

      เขียนแล้วชอบทั้งพระเอกนางเอก เหมือนโลกเรายังมีอะไรที่ดีๆ ใสบริสุทธิ์อยู่

      อยากให้เพื่อนรู้นะ ความดีทำไปเถอะ สักวัน เราจะได้ดอกผลจากมันแน่นอน อย่าท้อถอยยอมแพ้ แก่ความง่าย ความสะดวกสบาย

      ส่งให้เพื่อนทันวันเกิด แต่ เพื่อนมันไม่ซึ้งกับเราเลย...