ที่มาของเรื่อง

ลำดับตอนที่ #3 : มารจันทรา I (น่านฟ้า ชลลดา ชน ) พิมพ์แล้ว

มารจันทรา I

      เรื่องนี้เริ่มตอนนอนมองพระจันทร์วันลอยกระทง ได้ยินเสียงกิจกรรมของนักศึกษาดังมาแว่วๆ ดวงจันทร์กลมโต ทำไมรู้สึกถึงความเหงา และความเย็นยะเยือกแบบเสียวสันหลัง โยงไปเข้ากับเจ้าแห่งกลางคืน แวมไพร์ดูดเลือด

      อา..ชักเริ่มน่าสนใจ แล้วเวลากลางคืนพระจันทร์ก็เริ่มจากเต็มดวง  ค่อยๆๆ หายไป ในคืนเดือนดับ เลยได้เรื่องนี้มา มารจันทรา

      เขียนเริ่มแรกตั้งใจจะให้เป็นเรื่องสั้นแล้วมันตัน ไปต่อไม่ได้ รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เลยจะลบทิ้ง แต่ก่อนลบ ส่งให้เพื่อนๆ ลองอ่านวิจารณ์กันดู …นี่คือเรื่องสั้นที่เขียนเอาไว้

ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12

      เงาร่างสูงยืนพิงระเบียงกั้นของศาลา เงามืดทอดบังร่าง คาดเดาจากส่วนสูง น่าจะเป็นผู้ชาย

ดวงจันทร์โคมทองราตรี ส่องสว่างอยู่กลางฟ้า

      เสียงประกาศจากเวทีของนักศึกษา ถึงกิจกรรมที่จะเกิดขึ้น แสงแวววาวของเทียนในกระทงที่ลอยละล่องอยู่ในสระของสถาบัน เสียงร้านค้าประกาศขายกระทง ขายสินค้าอยู่เซ็งแซ่

      แสงประหลาดประดุจชะลอพระจันทร์มาเพียงดวงเล็กๆ ปรากฏในศาลาที่มืดมิด

      ร่างสูงก้มลงมองรัศมีแห่งแสงจันทร์ ที่ส่องสว่างขึ้นจากอัญมณีหัวกำไล แสงสว่างเล็กๆ ส่งให้เป็นลวดลายประหลาดของกำไล ราวกับปากยักษ์กว้างๆ ที่อ้าอมดวงจันทร์

      เงาเล็กๆ สูงเพียงสามนิ้วเศษผุดขึ้นจากอัญมณี ลอยอยู่เหนือมณีสีเหลืองสด  ร่างเล็กๆ นั่นเป็นทรวดทรงองค์เอวของดรุณวัยกำดัด สะพรั่งทุกสัดส่วนด้วยเลือดสาว นางเงยหน้ายิ้ม อวดเขี้ยวน้อยๆ สองมุมปาก

      “เวลาเจ้าเหลือไม่มากนักนะ ยังไม่รีบอีกหรือ”

      “ไม่เป็นไร อาหารของข้ามิได้ต้องการเพียงโลหิตเหมือนเจ้า” ร่างสูงก้มลงตอบเบาๆ

      “เจ้า...ผู้ซึ่งเป็นอรรถภาคของข้ายังมิหลับใหล ข้าจะไปได้อย่างไร เจ้าซิ ควรไป...นอน...ได้แล้ว” เสียงแผ่วเบาของอิสตรีดังแผ่ว ยั่วยวนให้ไหลหลง

      ร่างสูงเพียงหัวเราะเบาๆ

      “เจ้าภูติน้อย เราเป็นอรรถภาคของเจ้า นั้นหรือ”    

      “มนุษย์... อา... เจ้าเป็นมนุษย์ เพียงหนึ่งในสี่ ยังยโสดังกบในกะลา...”

      “มารจันทรา” เจ้าของร่างสูง เรียกเสียงเข้ม

      “เจ้าเพิ่งตื่นขึ้นมา ก็ทะนงถึงเพียงนี้แล้ว เจ้ามารน้อย ข้าควรจะเอาเจ้ากลับไปเก็บไว้ในหีบหยกดีไหม”

      มารจันทรา เงยหน้ายิ้มหวาน

      “นายท่าน นายท่าน ช่างน่ารักเหลือเกินนะ เป็นพระคุณเหลือเกินนะ ที่พาข้าออกมานี่น่ะ”      นางแย้มให้เห็นเขี้ยววาววับ

      “เอาซิ เก็บข้าไว้ในหีบ เลี้ยงข้าด้วยโลหิตของเจ้า โลหิตผู้คุมเช่นเจ้า ย่อมดีกว่าโลหิตมนุษย์สกปรกนับพัน”

      “เจ้าอยากลิ้มรสโลหิตข้าอย่างนั้นหรือ นางมารน้อย” ถ้อยถามอ่อนหวานนัก 

      “เจ้ารู้หรือไม่ ว่าข้าเป็นใคร”

      ไหล่น้อยๆ ขยับไหว  พาทรวงอก สั่นไหวน้อยๆ

      “เจ้า...ก็แค่ผู้คุ้ม”

      “เจ้ารู้ว่าข้ามีเลือดมนุษย์ หนึ่งในสี่ เจ้าไม่รู้ว่าข้าคือใครอย่างนั้นหรือ” เสียงนุ่มๆ พิศวงนัก

      ร่างเล็กๆ จ่อมตัวลงในอัญมณี ที่แปรสภาพเหมือนเป็นดั่งอ่างน้ำอุ่นๆ ให้นางสระสนาน

      “เทพพระจันทร์หลงใหลข้า แบ่งภาคพาข้ามายังโลกมนุษย์ หวังว่ากิเลสตันหาของมนุษย์จะอำพรางข้าได้ เขาไม่คิดว่าข้าจะกินโลหิตมนุษย์ไปเกือบครึ่งโลก” นางหัวเราะเบาๆ

      “เทพราหูจึงมากักขังข้าเอาไว้ เทพจันทรายังรักข้าอยู่ จึงยอมให้ข้าออกมาได้ทุกคืนเพ็ญ แต่ เขาก็ให้อำนาจปลดปล่อยข้า กับนางมนุษย์ ที่เขาหลงใหล นางมีอะไรดี”

      ร่างในชุดดำหัวเราะเบาๆ

      “นั่นซิ นางมีอะไรดี”

      “ท่านไม่รู้จักนาง”

      “ไม่ ข้าไม่รู้จักนาง” ร่างสูงตอบ ใช้นิ้วเรียว แตะตวัดร่างน้อยลอยขึ้น

      “ไปหาอาหารของเจ้า แล้วกลับมาหาข้า ก่อนที่ข้าจะหลับ เจ้าตัวน้อย”

      ร่างเล็กๆ นิมิตกายให้ขยายเท่ามนุษย์ พร้อมเสื้อผ้าอาภรณ์ นางมองผู้ยึดครองกำไลราหู อย่างฉงน ร่างสูงโบกมือให้นางไป

      พันธะสัญญาที่มี  สรัญยิ้มขำๆ กับร่างโสภาที่เคลื่อนออกห่าง เขารับกล่องหยกพร้อมกำไลนี้มาจากคุณทวด ที่เขาเรียกว่าอาเล่าม่า

      อาเล่าม่าเป็นลูกจีนเกิดในประเทศไทย รับกล่องปริศนานี้มาจากการรับจำนำจำนอง แล้วก็ได้ หลานนอกคอกคือพ่อของเขา จากเด็กขัดดอก 

      ย่าแท้ๆ เขาเสียเมื่อคลอดพ่อ พ่อเลยได้เป็นเด็กติดสอยห้อยตามอาเล่าม่า ได้ดิบดีกว่าเด็กในบ้านอื่นๆ พ่อเขาค้นเจอสมุดข่อยโบราณจากหีบเก็บของของแม่ ออกค้นหาสมบัติ แล้วหายไป

      อาเล่าม่ามอบกล่องหยก กับหีบสมบัติเล็กๆ ให้เขาเป็นมรดก มันเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ เกินกว่าที่ใครๆ จะสนใจ

      สมุดข่อยบอกเล่าถึงที่มาของมารจันทรา สนมเผ่าปีศาจของเทพจันทรา ซึ่งฝ่าฝืนกฎสวรรค์ แต่เทพจันทราหลงนางนัก ลักลอบนำนางมาแอบไว้โลกมนุษย์ อย่างที่นางเอ่ยว่า นางกินมนุษย์เกือบครึ่งโลก เทพราหูรับบัญชามหาเทพมากักขังนาง โดยเบี่ยงเบนความสนใจของเทพจันทราโดย อัปสรที่จุติยังโลกมนุษย์

      เทพจันทราหลงนางอัปสรจนลืมมารจันทรา ราหูจึงกักขังนางได้ แต่เทพจันทรายังสงสารนางอยู่จึ่งอนุญาตให้นางออกมาได้ ชั่วยามจันทร์เต็มดวง หากนางฆ่ามนษย์ นางจะไม่ได้รับการปลดปล่อยอีก

      นี่ ทำให้เขาหลงติดอยู่ในนั้น

      “ยามเจ้าดื่มโลหิต เจ้าจะรู้ว่าใช่คู่เจ้าหรือไม่ แต่โรหิตาปีศาจที่ถูกปีศาจด้วยกันลิ้มรสโลหิตแม้เพียงหยดก็จะตายลง ถึงคู่ของเจ้าจะถูกสาบให้มาเกิดเป็นมนุษย์แต่วิญญาณของรามายะยังคงเป็นปีศาจ”

      น้ำตานางไหลริน ทำไมต้องย้ำ นางใช่ไม่เคยลิ้มรสโลหิตของรามายะ ความบ้าคลั่งของนางพรากเขาจากไป พระจันทร์ท่านช่างโหดนัก นางไม่เคยรู้ว่าพระจันทร์ส่งให้เขามาเกิดในภพมนุษย์ รอนางมาค้นหา

      พระราหูผู้สาบ ลงโทษนางสำหรับการฆ่า ของนาง

      “แต่เอาเถอะ ข้าไม่อยากจะโหดร้ายกับเจ้า ทุกผู้ที่เจ้าได้โลหิตมาด้วยความยินยอม ทุกสายเลือด ที่เกี่ยวพันกับผู้นั้น เจ้าจะรู้ว่ามีคู่ของเจ้าหรือไม่ เมื่อนั้นข้าจะยอมให้เจ้าพาเขากลับบ้านของเจ้า”

      เจ้าแห่งอสุระ ภูตผี ปีศาจแยกเขี้ยวให้

      “แต่เพื่อการนั้น เจ้าต้องตอบแทนด้วยการทำให้ความปรารถนาของผู้นั้นสำเร็จ”

      “นายท่าน”

      นางจำได้ว่าอุทานออกไปอย่างตกใจ การรับพรจากปีศาจมีสองด้านเสมอ

      “อา...ข้าหานายคนแรกที่จะควบคุมเจ้าได้แล้ว โรหิตา สายเลือดของข้า...”

      เสียงหัวเราะก้องคำรามอยู่ในหัวนาง แม้ในขณะนี้ เทพ มาร ร้ายกาจเสมอ น้ำตานางไหลริน การฝืนชะตาตอบแทนด้วยความเจ็บปวด ด้วยโลหิต

...เขียนได้เท่านี้ล่ะ แล้วด้วยแรงยุยงส่งเสริม เริ่มวางโครงเป็นเรื่องยาว

ตัวละคร

มารจันทรา     ภาคกลางวัน และพระจันทร์ส่วนสว่าง

                  ภาคส่วนมืดของดวงจันทร์

เขียนสัก 15-30 ตอน กำลังคิดว่าจะ  เริ่ม วันลอยกระทง  ขึ้น 15 ค่ำเดือน 12 ไปถึง  แรม 15 ค่ำ เดือน 12 หรือ  แรม 1 ค่ำเดือน 12 ถึง  วันลอยกระทง  ขึ้น 15 ค่ำเดือน 12 ดี

      เรื่องนี้เป็นงานเพิ่งเขียน (ไม่ใช่หมายถึงเรื่องแรกๆ หรือเริ่มเขียนนะคะ...หมายถึง เพิ่งเขียนสดๆ ร้อนๆ ) เริ่มเคี่ยว ฮาฮาฮา เลยมีการวางแผนการเขียนที่ดีขึ้น โดยกำหนดจากวันข้างขึ้นข้างแรม และกิจกรรมของพุทธศาสนิกชนให้สัมพันธ์กับเนื้อเรื่อง พาออกไปเที่ยวนิดๆ หน่อยๆ

      โดยยังคงโครงเรื่องจากเรื่องสั้นเอาไว้ ต้นแบบกำไลมารจันทรามาจากการที่เดินตามผู้ใหญ่รอบระเบียงวัดพระแก้ว ชอบใจกับภาพลิงอ้าปากกว้างอมพลับพลา (แล้วทำไมมาเป็นยักษ์ได้ก็ไม่รู้) 

ข 14-11  ตอนที่ 001...002

ตอนที่ 001 น่านฟ้า

ตอนที่ 002 ไพฑูรย์

ตอนที่ 1 และ 2 สนุกกับการที่ใช้ฉากเดียวกัน แต่เปลี่ยนตัวละคร

ข 15-11  ตอนที่ 003...004...005

ตอนที่ 003 น่านฟ้ากับชลลดาไปวัดกับคุณย่า ชลลดาเจอชน (วันเปิดโลก)

ตอนที่ 004 บุหงาเล่าเรื่องประวัติของกำไล

ตอนที่ 005 น่านฟ้าวานน้องสาวให้เลือดแก่มารจันทรา แทนคุณย่า

การตั้งชื่อของสามพี่น้อง ดินแดน น่านฟ้า ชลลดา เข้ากันดีนะ เปิดตัว ตัวละครเพิ่ม

ร 1-11   ตอนที่ 006...007...008...009

ตอนที่ 006 มารจันทรา แวะเยี่ยม น่านฟ้าและชลลดา

ตอนที่ 007 มารจันทรามาหาบุหงา

ตอนที่ 008 ชลลดาตื่นกลางดึก (006) วิ่งลงมาดูคุณย่า

ตอนที่ 009 ชลลดา บุหงา และมารจันทรา

ตั้งใจเขียนโรหิตามากๆเลย ปีศาจสาวที่มาเยี่ยมเยือน น่านฟ้า ชลลดาและบุหงา ในสามลักษณะ โดยกำหนดจากคนที่นางจะไปหา 

ร 2-11  ตอนที่ 010...011

ตอนที่ 010 เช้าวันรุ่งขึ้น ของน่านฟ้า ไมตรี นอนหมดสติอยู่ในสนาม

ตอนที่ 011 เช้าของชลลดา เปิดตัวพ่อแม่ของชลลดา

ตอนนี้เหมือนสรุปเหตุการณ์ก่อน ว่าถึงไหนแล้ว ก่อนจะวางแผนขั้นต่อไป

ร 5-11  ตอนที่ 012...013...014...015

ตอนที่ 012 ชลลดา และชน

ตอนที่ 013 มารศรี ชลลดา และชน

ตอนที่ 014 การเริ่มของความผูกพันระหว่างชนและชลลดา

ตอนที่ 015 มารจันทรา เยือน ชน

ตอนนี้ไม่ค่อยได้คิดอะไรเลย เหตุการณ์มันพาไป

ร 6-11  ตอนที่ 016...017...018

ตอนที่ 016 น่านฟ้าสะกิดใจ

ตอนที่ 017 เช้าต่อมาของชน

ตอนที่ 018 พักงาน...ชน

น่านฟ้าหายไปนานกลัวลืมเอามาออกโรงสักหน่อย และเก็บข้อมูลสำคัญ

ร 9-11  ตอนที่ 019...020...022

ตอนที่ 019  ไปงานทอดกฐิน

ตอนที่ 020  อุโมงค์ต้นไม้

ตอนที่ 021  ลืมกำไล

ตอนที่ 022  ช่วงคาบเกี่ยว

เขียนฉากไปเที่ยว ธรรมดาๆ ที่เป็นกันเอง อย่างครอบครัวอะไรอย่างนั้น

ร 10-11  ตอนที่ 023...02

ตอนที่ 023  วันทอดกฐิน...เลือดของชน

งัดเอาความรู้เกี่ยวกับการทอดกฐิน และค้นคว้าจากในเวบมาเพิ่งเติม ต้องขอขอบคุณเทคโนโลยี่จริงๆ ที่ทำให้เราค้นคว้าได้อย่างรวดเร็ว

ร 11-11  ตอนที่ 024...025

ตอนที่ 024  ข่าวร้ายจากต่างแดน

ตอนที่ 025  บุหงากับข่าวร้าย

ตัดสินใจยากมาก จะให้ตาย หรือไม่ตายดี

ร 15-11 ตอนที่ 026...

ตอนที่ 026  คำอธิษฐานของน่านฟ้า

ปล่อยให้การตัดสินใจเป็นของตัวละคร และแต่จะเป็นไป เขียนตามลักษณะนิสัยของตัวละคร ว่า เขา จะทำอย่างไร

ข 1-12 ตอนที่ 027

ตอนที่ 027  เลือดของน่านฟ้า ครั้งแรกที่น่านฟ้าให้เลือด มารจันทราไปหาบุหงา ทวนสัญญา เลือดของเจ้านาย

ข 15-12 ตอนที่  028

ตอนที่ 028  ลอยกระทง   คุณย่าจากไป มอบกำไลให้น่านฟ้า

มาดูตอนหลังๆ นี่ชักงงๆ กับตัวเอง สงสัยรวบตอนเสียละมั้ง

      การเขียนจะวางเรื่องจากวันที่ อย่างที่เกร่นเอาไว้ตอนต้น  แล้วเขียนเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในวันนั้นๆ ลงไป ยาวสั้น ยก รวบ เพิ่ม ลด หด หาย ตามสะดวก ก็ได้จบภาคหนึ่งลงอย่างที่คนอ่านโวย

เฮ้ย จบได้ยังไง

ก็จบแล้วอ่ะ ^____^