คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Kill me] Chapter II
Chapter II
[Kill me please]
SM.ENT.
“ม่ายยยย!!! ไม่เ้า!!! ไม่ปายยยยย!!! ม่ายยยย!!!” อึนบีเาะเสาแน่น
“บี.....เร็วๆสิ!!! เี๋ยว็ไม่ทันหรอ!!!” มาเบลีหน้าเรียแล้วออแรึอีรั้
“เบล....ันไม่อยาเอไอ้หมอนั่น!!! ไอ้โริ!!!” หิสาวส่ายหน้ารัวๆ
“ยัยอึนบี!! ห้ามเรียแบแบๆอันว่าไอ้โริเ็า!!!” มาเบลถลึาใส่แล้วออแรลาอีรั้ “ไป!!!! แ้อเ้าไปเี๋ยวนี้!!!”
“ม่ายยย!!!!”
EXO Practice Room
“ฮยออา.........เรามีิวานอะไรอีไหม???” ูโฮร้อถามเมเนเอร์
“มี.....วันนี้พวนาย้อถ่ายแบบ....”
“แ่มันไม่มีในาราิวนิรับ......” ริสมวิ้ว
“าน่วนน่ะ......่าภาพ็ไม่ใ่อสััเรา้วยนะ.....”
“ายหรือหิอ่ะฮยอ.....” เฮุนเยหน้าึ้นาโทรศัพท์ที่เล่นอยู่
“หิ.......”
“ห๊ะ!!!!! ริหรอฮยอ!!!” ไและเฮุนอุทานออมาพร้อมัน
“อืม....เป็น่าภาพมือหนึ่อีนน่ะ แ่ว่าเธอย้ายมาอยู่ที่เาหลี......”
“ื่ออะไรฮยอ....” านยอล้อหน้าอย่าอยารู้
“บยอน อึนบี......”
“ื่อนี้มัน......ุ้นๆนะ......” ริสมวิ้ว
“นั่นสิ.....ใรนะ......” ลู่หานมวิ้วอีน
“เอาล่ะๆ อยารู้็ออไปูเลย...เ้ามาแล้ว....”
[Kill me please]
“ไอ้หน้าหมี!!!!/ยัยาแ!!!!” ทั้สอมอหน้าัน้วยสายาทีุ่เือ
“เอาแล้วไ......มันะเป็นยัไวะเนี่ย......” ลู่หานยมือึ้นมาุมมับแล้วสะบัหัวไปมา
“ฮยอ.....านนี้มีเละ.....” เทาระิบ
“เละแน่ๆ แ่อยู่ที่หอ็ะ่าันายอยู่แล้ว.....แล้วยัะมาทำาน้วยันอี บอนแมนทีรับว่าใรให้เธอรับาน!!!” ลู่หานพ่นลมหายใอย่าเ็ๆ ่อนะเินหายเ้าไปใน้อแ่ัว
“เฮ้ยฮยอ!! เี๋ยวิ!!” เฮุนวิ่ไประาเสื้อลู่หานอย่าแร
“เฮ้ย!!! เป็นบ้าเหรอวะ!! ระามาไ้!!!” ลู่หานหน้ายุ่เมื่อถูเฮุนระา แล้วลาไปอีมุม
“ฮยอ...เห็นผู้หินนั้นไหม??” เฮุนี้ไปที่ผู้หินหนึ่ที่ยืน้าอึนบี
“เห็นิ.....าไม่ไ้บอนะเว้ย!!”
“โอ๊ยฮยอ!!! มาเพิ่มาโมโหอนนี้ิ!!! ผู้หินนั้นอ่ะ...ใ่เพื่อนอู่อริแบฮยอนฮยอรึเปล่า!!” เฮุนมวิ้วอย่าใร้อน
“ใระไปรู้วะ....!!!” ลู่หานรอาไปมาอย่าเบื่อหน่าย
“ั้นไปถามเธอัน!!!” เฮุนลาแนลู่หาน แล้วริ่ไปที่เธอ
“ะอยารู้อะไรนานั้นวะเนี่ย!!!”
[Kill me please]
19.23
VIP.1204
ปั!!!
“อึนบี!!! แเล่ามาเี๋ยวนี้ว่าเรื่อแับแบฮยอนอันมันเป็นยัไ!!! ทำไมลู่หานับเฮุนโอป้าถึถามันว่าแับแบฮยอนโอป้าเป็นแฟนันอนไหน เมื่อไหร่ ยัไ นานรึยั.....!!!” มาเบลพ่นำถามใส่อึนบีที่นั่อยู่บนโฟาเป็นุ “เล่ามาให้หมั้แ่...........”
“โว้ย!!! เียบปาไปเลยนะมาเบล!! ันไม่รู้อะไรทั้นั้นแหละโว้ย!!!” อึนบีลทุบโฟาอย่าหุหิ และะอใส่เพื่อนสาวอย่าอารม์เสีย
“นี่.....ันถามแริๆเหอะ.....แเยเป็นแฟนับแบฮยอนริๆป่ะ???” มาเบลเินมานั่ล้าๆ และถามอย่าเป็นห่ว เพราะหาเรื่อนี้รู้ไปถึแฟนลับ หิสาวะอยู่ไม่เป็นสุแน่ๆ
“ไม่......ันไม่รู้อะไรทั้นั้น.....ันำอะไรไม่ไ้.....” หิสาวส่ายหัวแล้วทำหน้าเรีย
“บี....แแน่ในะ....ว่าแไม่รู้.....”
“แ็รู้.....ว่าันเออะไรมา.....”
[Kill me please]
5 ปี่อน
านบารศึษามหาวิทยาลัยโล
“แบฮยอน!!!” หิสาวหน้าาน่ารันหนึ่วิ่มาที่เา
“อึนบี!!!” เาหันมาแล้วยิ้มว้า้วยวามีใ “ันนึว่าเธอะไม่มา....” เาพู้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“นายรู้ไหม...ันอุส่าห์รีบมาหานายเลยนะ...รับรึยั.....”
“ยัเลย.....เธอมาทันเวลาพอี.....” แบฮยอนส่ายหน้าอย่ายิ้มๆ
“เลิยิ้มไ้แล้วน่า....” หิสาวมวิ้วแล้วีหน้ายัษ์ใส่ เพื่อลบวามเินอาย
“ฮ่าๆ.....เินหรือไ....” แบฮยอนหัวเราะลั่นแล้วยิ้มนาปิ
“ไอ้บ้า!!! ็รู้แล้วยัะแล้ันอี!!!” เธอ้มหน้าุ
“นี่.....” แบฮยอนเยาึ้น แล้วหุบยิ้มล
“เป็นอะไรรึเปล่า......ันไม่ไ้โรธนายนะ....” หิสาวหน้าี
“ออน่อยสิ......” แบฮยอนมอใบหน้าหวาน้วยสายาที่อ่อนโยน
“ไ้สิ....” เธอยิ้มน้อยๆ ่อนะโผเ้าอเา
“ถ้าวันเรา้อาัน....เธอะอยู่ไ้ไหม.....” แบฮยอนลูบหัวเธอ้าๆ อย่ารัใร่
“ไม่ไ้หรอ.....เราเป็นแฟนันมาั้นาน...ันานายไปไม่ไ้หรอ....” หิสาวอบแล้วส่ายหัวในอ้อมออเา “นายล่ะ....ะอยู่ไ้ไหม.....”
“ไม่ไ้หรอ....ัน็อยู่ไม่ไ้เหมือนัน.....” แบฮยอนเริ่มรู้สึว่านเออบาร้อนผ่าว น้ำใสๆที่ลูผู้ายอย่าเาไม่วรไ้รับมันเริ่ม่อัวึ้น เาำลัร้อไห้...
“แบฮยอน.....นายร้อไห้ทำไม....” อึนบีเริ่มผลัเาออ แ่แบฮยอนไ้แ่อเธอเอาไว้อย่านั้น “น้ำามันไม่เหมาะับนายนะ หยุร้อไห้เี๋ยวนี้!!!” ลูแมวในอ้อมอู่เฟ่อๆใส่เาอย่าเป็นห่ว
‘แบฮยอน...นายเป็นอะไรนะ...’
“อึนบี....ถ้าวันนึเราเลิัน....เธอะว่าอะไรไหม....”
“นายว่าอะไรนะ....นายะเลิับันหรอ” หิสาวผลัเาออ ใบหน้าแ่ำ
“อึนบี.....” แบฮยอนเอ่ยื่อเธออย่าหวั่นๆ “ัน....ัน้อไปเป็นเทรนนี่ ือห้ามมีนรั....” แบฮยอนหลุบา่ำ “ัน้อเลิับเธอ....” น้ำาอเารินไหลออาวาอย่าเสียใ
“นายะเลิับันหรอ.....” น้ำใสๆรินไหลาวาทั้สอ้าอเธออย่าห้ามไม่ไ้ “แบฮยอน.....นายะเลิับันริๆใ่ไหม....ฮึ...” ใบหน้าหวานเริ่มุ่มไป้วยราบน้ำา หิสาวทรุัวลับพื้นอย่าหมแร โลทั้โลหมุนเว้ไปมา เสียสะอื้นอเธอทำให้แบฮยอนแทบาใ น้ำาที่ไหลอยู่แล้วลับหนัว่าเิม เาทรุัวลนั่รหน้าเธอ
“อึนบี.....ันอโทษ.....” เา้มหน้าลแล้วรอฟัำ่าทอาหิสาว
“ไม่เป็นไร.....อะไรที่นายทำแล้วสบายใ นายทำไปเถอะ...ฮึ” หิสาว้มหน้าล น้ำาไหลพราเป็นสาย แบฮยอนเยหน้าึ้นมา้วยวามรู้สึผิ เา้อารให้เธอเลียเา....ไม่ใ่ให้เธอให้อภัยเาแบบนี้....
“ันไม่เลียนายหรอนะ.....นายะอยู่ในใันเสมอ....” หิสาวเยใบหน้าทีุ่่มไป้วยน้ำาึ้นมามอเาอย่าน้อยใ แบฮยอนพูไม่ออ...ทำไมเธอ้อเสียใเพราะเา้ำแล้ว้ำเล่า......ทำไมเธอถึแสนีนานี้
“เธอเลียันเถอะ.....อร้อ.....” เามอใบหน้าทีุ่่มไป้วยน้ำาอีรั้้วยวามอ้อนวอน
“ันเลียนายไม่ไ้......ไม่!!!” หิสาวส่ายหน้าอย่าปิเสธ
“เลียันสิ!!!! เลียัน!!!” เาเย่าัวเธออย่าแร
“ไม่!!! ไม่ไ!!! ไ้ยินไหม!! ันรันายไ นบ้า!!!! ฮึ....ฮืออๆ...ฮึ..” หิสาวร้อไห้ออมาอย่าน่าสสาร แบฮยอนึเธอเ้าไปอปลอบ
“อโทษ....อโทษ....อย่าร้อไห้นะ....เลียันเถอะ....ไ้โปรเลียัน.....”
“ไม่......ไม่ไ้ยินหรือไ.....ันรันายไนบ้า!!!!” หิสาวส่เสียอู้อี้ในลำอ วาแ่ำ
“แบฮยอน......เรา้อไปแล้ว!!!” ายหนุ่มนหนึ่เินมาหยุรหน้า
“ไปไหน.....นายะไปไหน.....” หิสาวมอหน้าเา้วยสายาที่ัเพ้อ
“ลา่อน........” แบฮยอนลุึ้นแล้วเินาไป
“แบฮยอน......แบฮยอน!!!!!” หิสาวไ้เพียแ่นั่ร้อไห้อยู่อย่านั้น น้ำามามายไหลออาวาทั้สอ้า “ฮึ.....ฮือ....”
แปะ แปะ แปะ แปะ.....
ฝนที่ไม่มีเ้าว่าะลับลมาเสียื้อๆ แ่นั่น็ไม่ทำให้หิสาวที่นั่ร้อไห้อยู่รู้สึแม้แ่นิ เา....ไ้าเธอไปแล้ว.... ยิ่ิแล้วน้ำา็ยิ่ไหล เสียสะอื้นสอประสานับฝนที่โหมระหน่ำลมาเรื่อยๆและไม่มีทีท่าว่าะหยุลแม้แ่นิ หิสาวลุึ้น้าๆอย่าไร้เรี่ยวแร เธอเินออามหาวิทยาลัยแล้วเินไปามถนนเรื่อยๆอย่าไรุ้หมาย ฝนเริ่มโหมหนัึ้นเรื่อยๆ และมาพอที่ะทำให้รถยน์ที่ับอยู่บนถนนนั้นส่ายไปมา แ่หิสาว็ไม่ไ้สนใมัน เธอเพียแ่ปล่อยให้หยาฝนระทบเธอนเปียุ่ม ใบหน้าหวานเป็นไป้วยราบน้ำาที่ไหลแล้วไหลอี ทำไมเธอถึไ้อยาายนานี้.... ไม่ิเปล่า อึนบีหันไปมอถนนโล่ที่มีเพียแสไฟสลัวๆ ทำไมไม่มีรถผ่าน.... หิสาวเิน่อไปเรื่อยๆอย่าสิ้นหวั เธออยาายริๆ อยาายในอนนี้.... พลันมีแสไฟอรถสปอร์สีำสนิทแล่นมาา้านหลั สมอสั่ารเธอให้เิน้าวไปที่ลาถนนทันที ้วยวามเร็วและวามลื่นอถนนในะนั้นทำให้รถเบรไม่อยู่......
เอี๊ย โรมมมมมม!!!
[Kill me please]
“หมอรับ!!!! เธอเป็นยัไบ้า!!!” ายหนุ่มทีุ่้นาวิ่เ้ามาหาายุาวน์ นหนึ่ที่เินออมาาห้อุเิน
“ุแบฮยอนใ่ไหมรับ.....”
“ใ่รับ เธอเป็นยัไบ้ารับ.....” เาร้อนรน
“นไ้....อาารสาหัสมารับ ศรีษะระแทพื้นอย่ารุนแร แนหัทั้สอ้า า้าวาหั 2 ท่อน ปอี....ผมิว่า.....เธอไม่น่ารอ....”
“ไม่ไ้นะรับหมอ!!! หมอ้อ่วยเธอนะรับ!!!! นะรับหมอ!!! นะรับ!!!” แบฮยอนเย่าัวุหมออย่าบ้าลั่ น้ำาอลูผู้ายเริ่มไหลรินอีรั้...เพราะเา เธอถึเป็นแบบนี้....
“ุใเย็นๆ่อนนะรับ.......ผมะพยายามให้ถึที่สุ....” ุหมอพู แล้วเินลับเ้าไป้าในห้อุเินอีรั้ แบฮยอนทรุัวลับพื้น น้ำาแห่ลูผู้ายไหลออมาอย่าไม่หยุหย่อน...
“แบฮยอน....นายใเย็นๆนะ....” ูโฮเป็นนเินเ้ามาในะนั้น เารู้ทุอย่า...
“ฮยอ.....เพราะผม...เธอถึเป็นแบบนี้!!! เพราะผม!!! เพราะผมนเียว!!” แบฮยอนใ้ำปั้นทุบลพื้นนเลือึม....น้ำาไหลพรา
“นายำเป็น้อทำแบบนี้.....” ูโฮบบ่าเาอย่าปลอบใ
“เพราะผมแท้ๆ......” แบฮยอนร้อไห้นัวโยน....เาไม่สามารถ่วยเธอไ้เลย
เป็นเวลาว่า 5 ั่วโมที่แบฮยอนนั่รอุหมอที่หน้าห้อุเิน เาทำไ้แ่ภาวะนาให้เธอปลอภัย....โยมีูโฮเป็นนนั่อยู่้าๆ
“เี๋ยวหมอ็ออมา....นายใเย็นๆ...” บบ่ารุ่นน้ออย่าให้ำลัใ
ผลั!!
เสียผลัประูึ้นทำให้ทั้สอหันไปมอ
“หมอรับเธอเป็นยัไบ้า!!!” แบฮยอนวิ่เ้าไปหาายุาวน์ที่เปลี่ยนเป็นุผ่าั
“นไ้........ปลอภัยแล้วรับ......” ำพูนั้นทำให้แบฮยอนยิ้มออมา “แ่.....เธอ...วามำเสื่อมรับ....” และำพู่อมาทำให้หัวใแบฮยอนแทบหยุเ้น...เธอะำเาไม่ไ้...
[Kill me please]
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มาแล้ว~~~ยู้หู.....อนนี้ราม่านิหน่อย = =
แ่เรื่อนี้ NO DRAMA!! ่าา อย่าลืมิาม่อ้วยน๊า ^^
ความคิดเห็น