คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : อดีต : ลูน่า ฟอร์จูน่า
ปี 3007 หรือ 12 ปีที่แล้ว ก่อน"สงครามล้างปีศาจ ครั้งที่ 11" 5ปี
ฉัน 'ลูน่า ฟอร์จูน่า' อาศัยอยู่กับพี่ชายและแม่ที่อาพาร์ทเม้นต์เก่าแถบชาญเมืองของจักรวรรดิ์ แม่ฉันเป็นซัคคิวบัสเหมือนกับฉัน เธอชื่อ "ลิลิธ ฟอร์จูน่า"เป็นหมอที่เชี่ยวชาญการรักษาโรคนอนไม่หลับ แต่พี่ชายของฉันกลับเป็นมนุษย์ เขาชื่อ "อลัน ฟอร์จูน่า" ทำงานร้านสะดวกซื้อ
แม่มักจะออกไปทำงานดึกๆและกลับมาช่วงเช้าเสมอ แม่ทำงานหนักเลี้ยงเราสองพี่น้องด้วยค่าจ้างน้อยนิด พอไปโรงเรียนก็ถูกแกล้งตั้งแต่เด็กๆ ตอนที่ยังซ่อนหาง เขา และปีกของซัคคิวบัสไม่เป็น เวลาไปโรงเรียนก็โดนล้อจากทั้งเพื่อนและครู
"ทำไมไม่ไปเป็นพวกอีตัวแบบแม่แกล่ะวะ"
"นังกาลกิณี"
"เจ้าปีศาจ"
แรงหน่อยก็ลากเอาแม่กับพี่ชายมาล้อว่าเป็นเครื่องสำเร็จความไคร่ เพื่อนผู้ชายก็ไม่กล้าเข้าใกล้ เพื่อนผู้หญิงก็เกลียดเพราะพลังที่ทำให้ชายหลงใหล แต่อลันก็คอยช่วยเหลือและเป็นกำลังใจตลอด ฉันผ่านมันมาจนอายุ 11ปี ในวันที่ 24 มีนาคม วันนั้นเป็นวันเกิดฉัน จริงๆเขาควรจะถึงบ้านก่อนฉันแล้วรอเซอร์ไพรซ์แบบทุกครั้ง ฉันยังจำคำพูดที่พี่อลันบอกก่อนออกไปทำงาน
"วันนี้งานยุ่ง พี่จะกลับช้าหน่อยนะ"
"อะ..อืม..ไปดีมาดีนะคะ"
แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นกับพี่ชาย เขาไม่กลับมาบ้านถึงสองวัน ไม่นานนักก็มีคนพบเขา
พี่ชายของฉัน "อลัน ฟอร์จูน่า" เขา....ถูกเผาทั้งเป็น สิ่งที่ฉันเห็นตอนเจอศพของเขานั่นก็คือ ซากสีดำรูปร่างคล้ายมนุษย์ ขนาดหน้ายังจำไม่ได้ แต่ที่เกิดเหตุมีเค้กชิ้นเล็กๆ การ์ดวันเกิดที่เขียนชื่อฉันและยาบางอย่างตกอยู่ ฉันยังจำรูปร่างของยานั่นได้ไม่ลืม มันมีรูปตัว T ปั้มอยู่บนเม็ดยา
อัศวินหรือก็คือตำรวจในจักรรวรรดิ์สรุปคดีว่าเขาฆ่าตัวตาย มันจะเป็นไปได้ยังไง แต่อัศวินปฏิเสธที่จะทำคดีต่อเพราะสรุปคดีไปแล้ว แม่กับฉันจัดพิธิศพให้พี่ชาย "อลัน ฟอร์จูน่า"
ตลอดหนึ่งอาทิตย์ผ่านมา หลังจากงานศพพี่ชายก็มีแต่คนพยายามจะทำร้ายฉันและแม่ ทั้งขว้างปาสิ่งของ ถึงกับใช้กำลังและอาวุธก็มี ฉันเลยเก็บตัวอยู่แต่ในอาพาร์ทเม้น บางครั้งก็มีคนบุกเข้ามาทำลายข้าวของ โชคดีที่เรายังรอดมาได้ อัศวินประจำเมืองก็เหมือนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่
เพราะการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์และผู้คนที่หัวรุนแรง เราแม่ลูกจึงตัดสินใจย้ายบ้านไปที่สาธารณรัฐ ประเทศที่อยู่ทางเหนือของจักรวรรดิ์ ที่นี่เปิดรับผู้ทุกเผ่าพันธุ์โดยไม่แบ่งแยก เราอาศัยอยู่ในเมืองหลวง มีรัฐสภาที่ซึ่งอดีตเคยเป็นปราสาทจอมมาร ถึงอากาศจะหนาวไปบ้างก็เถอะ ส่วนแม่ก็ยังเป็นหมอเหมือนเดิม
ในระหว่างนั้นก็หาข้อมูลของยานั่นไปด้วย จนพบว่าจริงๆแล้วร้านสดวกซื้อที่พี่ทำงานอยู่นั้นเป็นฉากบังหน้าของแกงค์ค้ายา 'ยอร์มุนกานดร์'
โดยพวกมันจะหลอกเหยื่อให้ดื่มน้ำหรือเหล้าที่ผสมยา 'เรมีดี้' ไว้ก่อนทำงาน เมื่อยาหมดฤทธิ์ ผลข้างเคียงก็จะตามมา ถ้าไม่อยากทรมาณก็ต้องทำงานให้พวกมัน โดยมีค่าจ้างคือยาและเงินเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัย
จนในที่สุดฉันก็สอบเข้า 'ตำรวจสากล' ทำให้ฉันเข้าถึงข้อมูลและที่อยู่ปัจจุบันของพวกมันได้ และคราวนี้ฉันจะเป็นคนปิดบัญชีพวกมันเอง
"ปฏิบัติการเริ่มอีกสองถึงสามวันข้างหน้านี้ เวลาหนึ่งทุ่มตรง ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผน เราจะจับได้ทั้งพวก 'ยอร์มุนกานดร์' และหนอนบ่อนใส้ในองค์กรณ์ "
"รับทราบ งั้นอาเรียคะ เรากลับห้องเรากันเถอะค่ะ"
"อืม...งั้นหลับฝันดีนะลูน่า ผมไปล่ะ
"อืม...ทั้งสองคน...ขอให้โชคดีค่ะ"
อาเรียและลิลลี่กลับมาที่ห้องตัวเองในความรู้สึกเดียวกัน
"คืนนี้แน่นอน ผมรู้สึกได้
"หลอกศัตรูให้แนบเนียน ต้องหลอกมิตรก่อนสินะ แแหมร้ายจริงๆนะลูน่า เอ้านี่ของที่สั่ง
"เอ่อคุณลิลี่ครับ ไม่มีอันที่ดีกว่านี้แล้วเหรอคับ เขาจะหาว่าผมเป็นพวกโรคจิตเอานะครับ"
"ก็เป็นอยู่เดิมแล้วหนิ"
อาเรียจ๋อยไปเพราะสิ่งที่ลิลลี่ยื่นให้คือถุงน่องของลูน่า
ความคิดเห็น