คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : หมวด F ที่ XIII
ฉันวิ่งมาจนถึงด้านหน้าทางเข้า {สำนักงานกองตำรวจสากล} ฉันเคยมาครั้งหนี่งแล้วตอนสอบเข้า ด้านในรั้วนี้ทั้งหมดมีสามตึกคือ
ตึกกลางเป็นตึกสำนักงานหลัก เป็นอาคารสูงเกือบยี่สิบชั้น ใช้สำหรับเป็นศูณย์รับเรื่องร้องเรียนและเก็บข้อมูลเอกสาร
ตึกด้านขวาสูงประมาณสิบชั้นที่มีตรากาชาดคือตึกพยาบาล ใช้รักษาอาการบาดเจ็บและผ่อนคลายความเครียด
ตึกสุดท้ายมองเป็นตึกที่กว้างกว่าแต่มีแค่ห้าชั้นคือตึกส่วนซ่อมบำรุง สำหรับตัดเย็บและรับชุดเครื่องแบบ เบิกและซ่อมอาวุธประจำกายและภาหนะทุกประเภท สนามด้านหลังเป็นสนามฝึกยุธวิธีและการกู้ภัย ฉันหาลิฟท์แต่มันก็ดันขึ้นไปหมดแล้ว คุณลิลลี่จึงบอกให้ไปใช้บันไดแทน
ด้านหน้าเป็นห้องประชุมกว้างขวาง พื้นหินขาวสะอาดปูด้วยพรมแดงตรงกลาง ม่านที่ดูหรูหรา เวทีทำจากไม้ที่ดูเงางาม แต่ไม่มีใครอยู่เลย ฉันคิดว่าเราน่าจะมาก่อนใคร-
"มาได้ซักทีนะคุณอาเรีย อย่าคิดว่ามาไวนะคะ คนอื่นเขากลับกันหมดแล้ว"
"เอ๋ง! (เธอมาตั้งแต่เมื่อไร)"
มีคนอยู่บนเวทีด้านหน้าห้องประชุมตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
"คุณ..คุณคือ พันตำรวจเอกหญิง ไวส์ วินเทอร์ ใช่ใหมคะ???"
"ถูกต้องแล้วค่ะคุณลิลลี่ ขออภัยที่ไม่ได้แนะนำตัวค่ะ ส่วนคุณอาเรียกรุณารับตราเจ้าหน้าที่กับชุดเครื่องแบบด้านนี้ค่ะ "
"โฮ่ง! (เป็นเกรียติอย่างยิ่งครับ)"
ฉันเดินขึ้นเวทีโดยคุณลิลลี่รอด้านล่าง พร้อมกับความภูมิใจที่เอ่อล้น
"เป็นครั้งแรกเลยนะคะ ที่ได้ทำพิธีแต่งตั้งยศให้สุนัขค่ะ ยินดีด้วยค่ะ "เคไนน์"
"หงิง...(หมาป่าต่างหากเล่า)"
โดนเข้าใจผิดอีกแล้ว ฉันใช้ปากงับเอาเครื่องแบบที่พับไว้อย่างสวยงาม แต่คุณไวส์ก็เรียกคุณลิลลี่ด้วย
"และอีกอย่าง ยินดีด้วยค่ะคุณ คุณลิลลี่ พีซคีปเปอร์ คุณได้เลื่อนยศเป็นร้อยตำรวจเอก หรือก็คือผู้บังคับหมวด นับตั้งแต่วันนี้ค่ะ"
"จริงเหรอคะ บอบพระคุณมากค่ะ"
"ไม่หรอก มันคือผลงานของคุณเองค่ะ ส่วนลูกลูกทีมจะให้เจ้าหน้าที่อาเรีย เป็นลูกทีมนะคะ ถ้าอยากได้ลูกทีมเพิ่ม สามารถร้องขอลูกทีมได้ที่ตึกสำนักงาน ชั้นสองนะคะ"
"คุณอาเรียไม่สิ อาเรีย คุณจะเป็นลูกทีมฉันหรือไม่คะ เรียกลิลลี่เฉยๆก็ได้นะคะ"
เธอยื่นมือมาทางฉัน ฉันจึงเอาเท้าหน้าวางบนมือเธอตอบรับคำเชิญชวน
"ยืนยันสินะคะ เหมือนสุนัขบ้านจริงๆด้วย"
"กรรรร...(ก็บอกว่าไม่ใช่ไง!!!)"
"เลิกสวีทกันได้แล้วค่ะ รับนี่ไว้ด้วยค่ะ เจ้าหน้าที่ลิลลี่ "
ลิลลี่รับเอาเครื่องแบบอีกชุดไว้พร้อมกับซองสีน้ำตาลหนึ่งซอง ลิลลี่ค่อยๆเปิดอ่านข้อมูลทีละแผ่น พออ่านจบเธอหน้าแดงจนเหมือนลูกแอปเปิลสุก ฉันพยายามแย่งเอกสารนั่นว่ามันคืออะไร แต่เธอก็ไม่ให้ จนฉันต้องแปลงร่างกลับเป็นคนเหมือนเดิมแล้วใช้ความสูงฉกเอกสารนั้นมาแล้วค่อยๆอ่าน
ลูน่า ฟอร์จูน่า เผ่าซัคคิวบัส เพศหญิง อายุ23 ปี โสด รูปของเธอคือหญิงสาวผมสีดำถักเปียสองข้าง ใส่แว่นหนาเตอะและสเวตเตอร์สีคลุมโทน เด็กเนิร์ดงั้นเหรอ ถ้าจะเนียนไปกับอะไรก็ไม่แปลก
"นั่นคือลูกทีมอีกคนค่ะ อยู่ตึกสองห้อง203 ห้องข้างๆพวกคุณนั่นล่ะ "
"หา!!!"
"งั้นเหรอ ไปทักทายเธอกันหน่อยใหมครับลิลลี่"
"ไม่ๆๆ ไม่แน่นอนค่ะ นั่นๆๆซัคคิวบัสเลยนะคะ ขึ้นชื่อว่า ปะ ปีศาจลามกเลยนะอาเรีย"
"ฉันว่าคุณอาเรียควรแต่งตัวให้เหมาะสมกว่านี้นะคะ ไม่ใช่ใส่แค่ชุดชั้นในในที่สาธารณะ เดี๋ยวจะโดนหาว่าเป็นปีศาจลามกเอานะคะ"
"ขอโทษครับ"
ฉันเอาเสื้อผ้ามาจากลิลลี่ที่หันหลังเพราะความอายล่ะมั้ง แล้วสวมกลับเข้าไปเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณสำหรับหน้าท้อง- อะแฮ่ม ขอบคุณที่ทำงานหนักนะคะคุณลิลลี่ พีซคีปเปอร์ หมายเลขกองร้อยของคุณคือหมวด F ที่ XIII หรือ F XIII นะคะ ขอให้โชคดีค่ะ"
คุณไวส์พูดอะไรแปลกๆ สงสัยจะเหนื่อย เราสองคนจับมือกับคุณไวส์ ก่อนจะออกจากห้องประชุม กลับสู่หอพัก
หน้าห้อง203 มีชื่อเพียงชื่อเดียวคือ "ลูน่า ฟอร์จูน่า" เอกสารบอกว่า เธอ'มีปัญหาในการควบคุมพลังเวทย์สเน่ห์ จึงขอพักห้องเดี่ยว เพื่อหลีกเลี่ยงการเกิดปัญหาที่จะตามมา' ลิลลี่แอบดูอยู่ด้านหลังฉันเหมือนน้องสาวขี้กลัวขณะเคาะประตู
"สวัสดีครับคุณเพื่อนบ้าน- อ้าวคุณเมื่อตอนกลางวันนี่ ผม สิบตำรวจตรี อาเรีย รอบนี้มาเรื่องงานน่ะครับ ผมเข้าไปใด้ใหม"
"ไม่ได้ค่ะ ผะ ผู้ชาย ขะเ ข้าไม่ได้นะคะ คะ คือ..."
เธอคือคนเดียวกับที่ฉันช่วยเก็บเอกสาร เธอแต่งตัวปกติดีแต่เหมือนเป็นคนขี้อาย แค่แง้มประตูเล็กน้อยแล้วมองผ่านช่องประตูออกมา
"อ่านจากในประวัติแล้วน่ะค่ะว่าเป็นซัคคิวบัส อีกอย่างอาเรียเธอก็ผู้หญิงนะคะ ถึงแม้จะพิลึกหน่อยก็เถอะ วันนี้มาแจ้วเรื่องหมวดที่จะไปประจำการค่ะ"
"งะ งั้นเหรอคะ คะ คงไม่เป็นไรล่ะมั้ง ตามสบายเลยนะคะ"
เธอค่อยๆเปิดประตูให้เราเข้าไปโดยที่ลิลลี่อยู่ด้านหลัง ในห้องตกแต่งด้วยตุ๊กตาและของน่ารักต่างๆเต็มไปหมด แบบว่าหวานสุดๆไปเลย เรานั่งลงกลางห้องที่มีโตะกินข้าวทรงกลมเล็กๆสีชมพู ส่วนคุณลูน่าก็ใส่หน้ากากกันแกสทำไมก็ไม่รู้
"เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ ร้อยตำรวจตรี ลิลลี่ พีซคีปเปอร์ หัวหน้าหมวด F XIII มาแจ้งให้ทราบว่าต่อไปนี้เธอจะสังกัดหมวดฉันค่ะ คือหมวด F XIII นี่เป็นเครื่องแบบและตราเจ้าหน้าที่ค่ะ "
"ขะ...ขอบคุณค่ะ...เรียก...คุณลิลลี่ กับ คะ คุณอาเรียได้รึป่าวคะ"
"เรียกลิลลี่เฉยๆก็ได้" "เช่นกันครับครับ เรียกอาเรียเฉยๆก็ได้"
"ถึงจะเป็นซัคคิวบัส แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ฉันคิดเอาไว้เลยนะคะ จากนี้เราคือสหายกันแล้วนะคะ" ลิลลี่ยื่นมือไปจับมือเธอเพื่อเป็นการทักทาย แต่ผลกับตรงกันข้าม
"เอ๋....ไม่ได้น้าาาา!!!!!!"
ลำแสงสีชมพูเข้มส่องสว่างไปทั่วห้อง มันจ้ามากจนฉันต้องปิดตาไว้ พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบคุณลูน่า อยู่ในชุดว่ายน้ำแบบวันพีซพร้อมหน้าอกขนาดมหึมา ถุงน่องยาว เขาสองข้างที่อยู่เหนือหูแหลมและหางยาวที่มีปลายรูปโพธิ์ดำ นี่คงจะเป็นร่างจริงของคุณลูน่า
"ขอ..ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ...คือว่าไม่ค่อยถนัดคุยกับคนแปลกหน้าน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ!!!"
"ผมไม่ไเป็นไรหรอก แล้วลิลลี่ล่ะ-"
คุณลูน่าชี้มาที่ตัวฉัน ปรากฎว่าลิลลี่ที่ยืนอยู่ข้างๆฉันกำลังหอบหายใจแฮ่กๆ
"เอ่อ..คุณลิลลี่ครับ ให้ผมช่วยอะไรใหม-
"ช่วยเป็นภรรยาฉันทีนะค้า~~~"
"หวา!!!"
เธอกระโดคร่อมตัวฉันและใช้สองมือกดแขนฉันไว้กับพื้น ฉันพยายามขัดขืนแต่มันไม่ขยับเลย ก็ไม่รู้ว่าเธอเอาเรี่ยวแรงมาจากใหนด้วยแขนเล็กๆนั่นแถมเลียปากเหมือนเจอของอร่อยอีก
"มองอยู่ได้ คุณลูน่ามาช่วยกันหน่อยสิ!!! "
"คะ...ค่ะ...จะช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"
คุณลูน่าพยายามจับตัวลิลลี่เพื่อจะดึงเธอออกไป แต่ก็ดันมีแสงสีชมพูสว่างขึ้นแทนซะงั้น เมื่อแสงนั่นหายไปแล้วลิลลี่ก็รุกหนักขึ้น เธอยื่นหน้ามาใกล้ฉันจนเห็นนัยตารูปหัวใจสีชมพู ก่อนที่เธอจะประกบริมฝีปากของเธอกับฉัน
"อ่า~อุ่นจังเลย~ขออีกนะ~"
"ลิลลี่ ดะ...เดี๋ยวสิ--อุป"
เธอผละออกไปสักพักแล้วขออะไรไม่เข้าเรื่อง เธอประกบริมฝีปากแล้วเริ่มสอดลิ้นเข้ามาในปากฉัน ลิ้นเราค่อยๆเกี่ยวพันเหมือนกับเถาวัลย์ กลิ่นหอมจางๆจากลมหายใจอุ่นๆและเส้นผมสีเกาลัดเริ่มทำให้ฉันเคลิบเคลิ้ม หางมันโบกสะบัดไม่หยุด หัวใจเต้นแรงสุดขีดเหมือนมันจะทะลุออกมาจากอก มันรู้สึกสุดยอดจนไม่เหลือเรี่ยวแรงในการขัดขืนอีกแล้ว
ในที่สุดเธอก็ละลิมฝีปากออกไป เหลือเพียงรสชาติของกันและกัน เพียงเส้นด้ายสีเงินเชื่อมระหว่างเรา แล้วลิลี่ก็ทิ้งตัวลงมาบนหน้าอกฉัน เธอหลับไปทั้งอย่างงั้นเลย คุณลูน่าเอาแต่ขอโทษซ้ำไปซ้ำมา แต่มันไม่สำคัญอีกแล้ว ฉันปล่อยให้สติหลุดลอยไปพร้อมกับความสุขและความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวัน
.
.
.
ความคิดเห็น