คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เหตุการณ์ฉุกเฉิน
เราออกมาจากห้องอาบ ฉันเอาผ้าเช็ดตัวให้แห้ง แล้วลิลลี่ที่แต่งตัวสเร็จเมื่อไรก็ไม่รู้ก็คว้าเอาไดรเป่าผมออกมา ศัตรูคู่อาคาตโผล่มาอีกแล้ว *หวู~~~~* เธอเสียบมันเข้ากับปลั๊กไปแถวนั้น เริ่มเป่าผมและทำลายประสาทหูฉันไปพร้อมกัน
"ขอล่ะคุณหนูลิลลี่ อย่าใช้ไดรนั่นได้ใหม เสียงมันดังน่ะ"
"แต่มันจะแห้งใวกว่านะ คุณอาเรียไม่ลองดูเหรอคะ อีกอย่างฉันยี่สิบเอ็ดแล้วนะ"
"ไม่ล่ะครับขอบคุณ อ้อใช่ผมอายุสิบเก้าน่ะ คงต้องเรียกรุ่นพี่สินะ"
หา???เอาจริงดิ ยี่สิบเอ็ดยังตัวแค่นี้ เป็เอลฟ์รึไงกัน แล้วเธอก็ย้ายไดรมาเป่าหางฉัน มันก็เหมือนพัดลมแค่มันแรงกว่า หน้าตาเธอดูมีความสุขดีฉันเลยปล่อยไปก่อน จนฉันเช็ดหัวเสร็จหางฉันก็แห้งพอดี
ชุดแต่งตัวของฉัน ชั้นในเป็นสปอร์ทบรา กางเกงทหารและรองเท้าคอมแบท เสื้อยืดสีเขียวไม่มีลาย อย่าลืมสร้อยคอรูปกางเขน+กับมือถือ พอแต่งตัวเสร็จแล้วฉันก็รู้สึกว่าเธอยังจับหางฉันอยู่ ดูเหมือนเธอชอบมันมากเลยทีเดียว
"นี่คุณตัวจิ๋ว จะจับหางฉันไปถึงใหนปล่อยได้แล้ว"
"ลองดูสิคะ นุ่มนิ่มหน้าสัมผัส ฟูสุดๆไปเลยด้วย"
"ใหนลองซิ-"
นี่มัน!!! นุ่มฟูสุดๆ อยากจะนอนกอดทั้งคืนเลย แต่กลิ่นหอมนี่มันไม่ค่อยถูกใจเท่าไร แต่ว่ามัน นุ่มฟูสุดๆ พลังของแชมพูและครีมนวดน่ากลัวจริงๆ ชิ-ดันหลวมตัวตามน้ำไปซะได้
หลังจากที่ผลัดกันชื่นชมหางฟูนุ่มอยู่สักพัก เราเดินออกมานอกอาคาร ฉันกับลิลลี่แยกไปคนละทาง อ่า...ลืมขอบคุณเธอจนได้ ฉันเอาเสื้อผ้าใส่แล้วไปเก็บที่เต้นท์ ส่วนเธอก็ไปตามประสาของเธอ ดูเวลาจากมือถือแล้วก็เจ็ดโมงสิบห้านาที เหลือเวลาตั้งเยอะกว่าจะเริ่มประดับยศตอนแปดโมงครึ่ง ขณะที่ฉันจะเดินออกจากประตูหอพัก ก็ดันพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอกำลังเก็บเอกสารที่กระจายเกลื่อนอยู่ เธอมีผมสีดำและอยู่ในในชุดนอนพร้อมกับใส่หมวกซอมเบรโร่(Sombrero)ที่ดูไม่เข้ากันแม้แต่น้อย
"อย่าหนีน้า~"
"ให้ผมช่วยใหม?"
"..........."
ถึงแม้จะไม่มีเสียงตอบรับกลับมาก็ตาม ฉันก็ช่วยเธอเก็บเอกสารจนหมดและเอาไปคืนเธอ
"ขะ..ขะ...ขอบคุณค่ะ~"
"ไม่เป็นไรหรอก"
เธอรีบวิ่งเข้าหอพักไปแต่ฉันลืมถามชื่อไปซะสนิทเลย ช่างเถอะไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว
ฉันค่อยๆเดินเรื่อยเปื่อยไปตามถนนมุ่งสู่ {สำนักงานกองตำรวจสากล} แต่แล้วก็มีเสียงเอะอะโวยวาย แล้วลุงเผ่าออร์คก็ตะโกนมาทางฉัน
"พ่อหนุ่มมนุษย์สุนัขตรงนั้นน่ะ มาช่วยหน่อยได้ใหม!!!"
"ผมเหรอ? มีอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ" พอวิ่งเข้าไปดูก็พบว่ามีหญิงสาวเผ่ามนุษย์นอนจมกองเลือดอยู่
"มีชายคนหนึ่งกระชากกระเป๋าของหญิงคนนี้ เธอพยายามต่อสู้เลยถูกแทงส่วนคนร้ายหนีไปได้"
"งั้นต้องห้ามเลือดก่อน ขอทางผมหน่อย ลุงออคไปช่วยกันคนไม่ให้มุงที"
"คร.. ครับ"
เธอไม่มีสติแต่ยังหายใจอยู่ ฉันตรวจสอบแผลพบว่าไม่มีของมีคมคาอยู่ที่แผล นี่มันไม่ดีเลย แผลอาจฉกรรจ์กว่าที่คิดก็ได้ ฉันหยิบซองสี่เหลี่ยมผืนผ้าจากกระเป๋ากางเกง มันคือผ้าพันแผลจากกองทัพ ตรงกลางที่หนาเป็นผ้าจากใยอารัคเน่เคลือบสมุนไพรห้ามเลือด ข้างๆคือผ้าบางที่ใช้พันรอบแผล ฉันเอาส่วนหนาค่อยๆกดลงบนแผล แล้วค่อยๆมัดรอบตัวเธอ เสร็จเท่านี้ค่อยวางใจได้หน่อย-
"ผู้บาดเจ็บเป็นยังไงบ้างคะ-
"คุณลิลลี่!!!"
"คุณอาเรีย!!!"
ลิลลี่วิ่งมาพร้อมกับโล่ทาวเวอร์ชิลด์อันเดิมในชุดกระโปรงสีน้ำเงิน และเสื้อคลุมสีน้ำเงินที่เขียนตัวอักษรสีเหลืองว่า "POLICE"
"ไว้ถามทีหลังนะคะ คุณอาเรีย"
"ได้ แต่ผู้บาดเจ็บเสียเลือดมาก ใครก็ใด้เรียกรถพยาบาลที แพทย์สนามก็ได้ "
คุณลุงออคหยิบมือถือขึ้นมาดทรหารถพยาบาลทันที โล่งใจไปได้อีกหน่อยล่ะนะ -
"คุณอาเรียคะ ดูแลเธอไว้นะคะ ฉันจะไล่ล่าคนร้ายเองค่ะ"
"ไม่ คุณลิลลี่ ผมจะไปด้วย ผมได้คะแนนสอบด้านค้นหาและไล่ล่าA+ ผมช่วยได้แน่"
"ไม่ค่ะเธออยู่นี่ ฉันเอาเธอที่ยังเป็นพลเรือนไปเสี่ยงไม่ได้ คนร้ายหนีไปทางใหนคะ"
เธอวิ่งออกไปตามที่ลุงออคชี้โดยไม่ฟังฉันเลย บ้าเอ้ย- แล้วลุงออคก็ให้โอกาสผม
"ที่นี่ผมจัดการเอง ผมเป็นเพื่อนเธอคับ อีกอย่างผมแค่สิบสี่ไม่ใช่ลุงนะคับ"
"ขอบคุณ และก็ขอโทษนะครับ"
ฉันดึงผมเธอออกมาสี่ห้าเส้น แล้วค่อยๆดมกลิ่นมัน ฉันแยกแยะกลิ่นและระบุตำแหน่งคนร้ายแล้ววิ่งออกไป แต่หนุ่มออคหน้าลุงเรียกฉันไว้
"ทำอะไรน่ะคับ!!"
"วิธีแบบมนุษย์หมาป่าน่ะครับ อีกอย่างผมเป็นผู้หญิงนะ สิบเก้าเองด้วย"
"เอ่อ...งั้นคุณพี่สาวชื่ออะไรคับ
" 'อาเรีย'ครับ ขอให้เธอหายไวๆนะ"
"ผมจะจำชื่อนี้ใว้ ขอบคุณมากคับที่ช่วยเพื่อนผม โชคดีนะคับ"
ฉันออกวิ่งตามคุณลิลลี่ไป พบว่าเธอกำลังวิ่งตามคนร้ายที่อยู่บนจักรยานยตร์ บนถนนที่พลุกพล่านย่านใจกลางเมือง
ความคิดเห็น