คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เป็นสาวต้องสวย???
กริ้งงงงงง กริ้งงงงง กริ้งงงงง
รำคาญว้อย ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือที่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ หน้าบ่งบอกเวลาหกโมงเช้า อ้า~อยากนอนอีกสักห้านาทีจัง แต่กลัวมันจะกลายเป็นห้าชั่วโมงเนี่ยสิ แถมวันนี้ต้องไปเข้าพิธีสาบานตนและรับเครื่องแบบอีก
ฉันคลานออกมาจากเต้นท์ที่ด้านข้างตึกหอพักพร้อมกับความปวดล้าของกลัามเนื้อ สงสัยเมื่อวานรุนแรงไปหน่อย(มั้ง) ต้องไม่ลืมเสื้อผ้าที่ใช้เปลี่ยน,ผ้าเช็ดตัว,สบู่,แปรงสีฟันและยาสีฟันด้วย เมื่อก่อนก็มีคนถามว่าไม่ใช้แชมพูเหรอ ก็สบู่อเนกประสงค์ก้อนเดียวหัวจรดเท้า เจ๊งใหมล่ะ
ฉันเดินเข้าไปในโรงอาหารตึกสอง คนไม่ค่อยเยอะเลยสะดวกหน่อย อาหารเป็นแบบบุฟเฟ่ทานไม่อั้น แต่ควรแบ่งคนอื่นด้วย อาหารเช้าวันนี้มี ขนมปังสองแผ่น ใข่ดาวและเบคอน สลัดผัก ฉันหยิบมาชุดหนึ่งแล้วเอาขนมปังแผ่นประกบใข่ดาวและเบคอน ทาด้าได้แซนวิชแล้ว ฉันกินมันอย่างไวเพราะไม่ได้กินอะไรตั้งแต่มื่อเย็นวาน ขอบคุณสำหรับอาหารครับ แล้วนั่นคุณเจนอยู่หลังโต๊ะบุฟเฟ่ ถามที่เก็บจานหน่อยดีกว่า
"คุณเจนครับ เก็บจานที่ใหนครับ"
คุณเจนใช้ถาดบังหน้าแล้วชี้ไปทางด้านซ้ายของเธอ อาการเหมือนลูกสัตว์เจอนักล่านี้น่าจะ...ตาฉันอีกแล้วสินะ...ถึงว่าตอนอยู่กองทัพใด้ฉายา "บิ๊กแบดวูฟ"(ฺBig Bad Wolf) ใครที่จ้องตานี้ก็เป็นแบบนั้นกันหมดไม่รู้ว่ามันมีเวทอะไรรึป่าว แต่เจ้าตาคู่นี้เริ่มทำให้มีปัญหาจริงๆแล้วสิ
ฉันเก็บภาชนะใส่อาหารแล้วตรงไปห้องอาบน้ำ ห้องอาบถูกกั้นเป็นสองส่วนคือ ส่วนแห้งใช้เปลี่ยนเสื้อผ้าและล็อกเกอร์
เสื้อผ้าจากเมื่อวานถูกยัดใส่ในล็อกเกอร์ ก้าวเข้าห้องถัดไปโดยเหลือเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้น และส่วนนี้คือส่วนอาบ มันเหมือนกับห้องน้ำ แค่ไม่มีชักโครกแต่เป็นฝักบัวแทน ผนังกั้นห้องเป็นล็อกๆและประตู ดูเหมือนว่าจะไม่มีใคร
เลือกห้องใกล้ที่สุดจะได้ง่ายที่สุด จากหน้าห้องไม่ได้ล็อคแสดงว่าไม่มีคน ฉันเปิดประตูเข้าไปแล้วพบยัยลิลลี่เปี้ยกนี่อีกแล้วเหรอ!!! เธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่าหันมาพร้อมกับฟองสบู่เต็มทั้งตัวและหัว พยายามควานหาฝักบัว สำหรับฉันการอาบน้ำกับคนอื่นไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรมาก แต่ฉันอยากจะขอโทษเรื่องเมื่อวานเลยเอื้อมมือไปหยิบฝักบัวแล้วล้างฟองสบู่ให้เธอ แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้นกลับ
"อย่ากินหนูเลยนะค้า!!! หนูขอนะ หนูไม่อร่อยหรอกค่า!!! ฮือออ!!"
"ไม่กินหรอกน่า มานี่มา เดี๋ยวผมล้างฟองให้"
"ไม่น้า!!! หนูกำลังจะโดนหมาป่ากินแล้ว!!!"
ดูไปแล้วเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ชอบอาบน้ำ ทำเอาคิดถึงน้องๆฉันอยู่บ้างล่ะนะ ฉันค่อยๆล้างฟองออกจนหมด
"เห็นใหม ผมไม่กินเธอหรอกน่า"
"ขอโทษนะคะ เรื่องมะ...เมื่อวานที่ทำให้ลำบาก ตะ...ต้องไปนอนข้างนอก
"น่าๆเอาเถอะ ผมไม่คิดอะไรอยู่แล้ว หืม??"
เธอนิ่งไปสักพักแล้วทันได้นั้นเธอกลับเอามือจับหน้าอกฉัน มันรู้สึกแปลกๆเมื่อมีคนอื่นมาจับมัน
"นี่ของจริงเหรอ???"
"อึก...ถามแปลกๆ คะ....คิดว่าเป็นลูกโป่งน้ำรึไง อ้า.. เลิกขยำได้แล้ว"เธอหยุดกลางคัน แล้วจ้องหน้าฉันเหมือนจะขออะไรบางอย่าง
"ขอจับหางได้ใหม?? หูสุนัขนั่นด้วย"
"ก็ได้อยู่นะ ถือซะว่าเป็นคำขอโทษจากเมื่อวานแล้วกัน แต่ช่วยเบาๆหน่อยนะ นี่ของจริงและมีความรู้สึกด้วย และผมเป็นหมาป่านะ ไม่ใช่หมาบ้าน"
ฉันนั่งลงกับพื้น อนุณาติให้เธอเอื้อมจับหูหมาป่าที่อยู่กลางหัวฉัน ทำให้เห็นเรือนร่างคล้ายเด็กวัยกำลังโตนั่น ทำไมรู้สึกผิดเหมือนกำลังก่ออาชญากรรม ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็อาบน้ำให้น้องๆฉันเป็นเรื่องปกติ เธอรู้สึกเหมือนกำลังหงุดหงิดอะไรบางอย่าง แล้วเธอก็เปลี่ยนมาจับหางฉัน ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไรถ้าไม่จับมันหักหรือดึงล่ะนะ-
*ฟุ่บๆๆๆ*
"หวา!!! จะขยี้มันทำไมเล่า"
"ใช้อะไรสระผมคะ???"
"มีอะไรเหรอ ก็แบบที่ปกติทั่ว-"
"ใช้-อะ-ไร-สระ-ผม-คะ"
"สะ-สะ-สบู่ครับ อ้าก!!!!-"
พอตอบว่าสบู่เท่านั้นล่ะ เธอก็บีบหางฉันเลย ไม่น่าใจอ่อนให้จับหางเล้ย!!! ยัยเด็กผี
"เป็นผู้หญิงทำไมใช้สบู่สระผมล่ะคะ!!! หูสุนัขที่น่าจะนุ่มนิ่มนั่นและหางที่น่าจะฟูฟ่องมันอยู่ใหนคะ!!! มานี่เลยค่ะ จะจัดการเองค่ะ"
พูดจบแล้วเธอก็เปิดฝักบัวฉีดทั่วตัวฉัน ฉันก้มหัวลงไม่ให้น้ำเข้าหู ไม่นานนักเธอก็ละเลงแชมพูทั่วหัวและหางฉันแลย ฉันหลับตาอยู่พยายามจะหยิบสบู่ของฉันมาถูตัว แต่ดันไปคว้าขวดอะไรก็ไม่รู้มา
"ใช้อันนี้ค่ะ ครีมอาบน้ำ"
"กะแล้วเชียว"
เธอยัดเอาครีมอาบน้ำใส่มือฉัน กะแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ฉันจำใจบีบครีมอาบและเริ่มถูตัวขณะที่เธอกำลังสระหัวและหางฉันอย่างสบายใจ
"เสร็จแล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับงั้นผมไปล่ะ- อ้าก!!!"
เธอล้างฟองออกจนหมดแล้ว ฉันขอบคุณเธอแล้วกำลังจะออกจากห้องน้ำแต่เธอกลับดึงหางฉันไว้อีกครั้ง สองรอบแล้วนะจำไว้เลย
"ต้องใช้ครีมนวดผมด้วยค่ะ เพื่อความนุ่มฟูถึงที่สุด"
"ครับๆ อะไรก็ได้ แต่เลิกดึงหางผมได้แล้วนะ"
เธอบีบเจ้าครีมนวดผมแล้วค่อยๆนวดหางฉันอย่างเบามือ มันรู้สึกดีอยูนะ แต่เธอก็เอ่ยปากถามอะไรที่ปกติสำหรับฉัน
"แผลเป็นพวกนี้...ได้มายังไงหรือคะ"
"ผมเป็นทหารน่ะ ทหารสาธารณรัฐ แผลพวกนี้ส่วนใหญ่มาจากมีดเงินไม่ก็กระสุนเงินล่ะนะ"
"อาวุธเงิน...เป็นมนุษย์หมาป่าจริงๆสินะคะ"
"เห็นผมเป็นไก่แจ้รึไงเล่า"
เธอหัวเราะคิกคักขณะล้างเอาครีมนวดออก พอสบัดหางเธอก็บอกว่าเหมือนสุนัขบ้านเลย แต่จริงๆแล้วฉันไม่ซื่อสัตย์ขนาดจะเป็นสุนัขบ้านได้หรอกนะ พอฉันก็แปรงฟันจนสเร็จ เราทั้งคู่จึงออกมาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
ความคิดเห็น