ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หน่วยพิทักษ์สันติราช F XIII(13)

    ลำดับตอนที่ #10 : ปฏิบัติการ : ธอร์ บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 22 ม.ค. 63


         หลังจากนั้นอาเรียกับลิลลี่ก็ออกจากห้องไป ขอโทษนะคะทั้งสองคน แต่ฉันไม่อยากให้พวกเธอเข้ามาเกี่ยวข้องกับความแค้นส่วนตัวนี้ ฉันวางแผนให้ลิลลี่เอาของใช้ส่วนตัวแล้วให้อาเรียตามกลิ่น 


         ฉันแค่อาบน้ำล้างตัว และเปลี่ยนเสื้อเป็น เสื้อสเวตเตอร์ กางเกงขายาวและรองเท้าส้นสูง แว่นสีดำที่ใส่แล้วดูจืดลงทันที  ฉันแอบออกจากหอพัก ฉีดน้ำหอมแรงๆดับกลิ่นหน่อยก็ไม่มีปัญหา แล้วเรียกแทกซี่ตรงไปที่ท่าเรือขนส่งสุดเขตตะวันตก ที่นั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสูทสีดำรอรับอยู่ 

         

         "ตรงตามเวลาสินะคะ 'คาราเมล'

         "ค่ะ มาคุยเรื่องธุรกิจของเรากันดีกว่านะคะ เชิญด้านนี้ค่ะ 


          ฉันเดินตามเธอที่มีนามแฝงว่า 'คาราเมล' ไปสักพัก ปรากฏว่ามีคนในชุดสูทสีดำมากมายยืนรออยู่พร้อมอาวุธครบมือ


         "นี่มันหมายความว่ายังไงคะ 'คาราเมล'

         "ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้นล่ะค่ะ แค่กำจัดก้างขวางคอนิดหน่อย การจะขึ้นสู่อำนาจต้องมีการเสียสละ นิด-หน่อย-เอง-ค่ะ "ลูน่า ฟอร์จูน่า" "


    *แกรก* *คริ้ง*

    กลุ่มคนชุดสูทสีดำและ 'คาราเมล 'ขึ้นลำอาวุธและเล็งมาที่ฉัน

         

         "ฉันรู้มาสักพักแล้วนะคะว่าเธอ เป็น-สาย-ของ-ตำ-รวจ น่ะ เพราะ-ฉะ-นั้น การกำจัดหนอนบ่อนใส้ ก็เป็นงานของฉันเช่นกันค่ะ กรุณาตายอย่างไม่มีใครรู้นะคะ"

          {นี่ฉันต้องมาตายตรงนี้งั้นเหรอ ต่อให้เวทย์มนตร์อะไรก็หลบไม่พ้นหรอก -}

         "ขอให้พระเจ้าบนสวรรค์ทรงอยู่ข้างเรา 'Divine Guard' "


         มีบางอย่างร่วงลงมาจากท้องฟ้าพร้อมกับแสงสว่างสีทองและคำพูดแปลกๆ บางทีนั่นอาจจะเป็นทูตสวรรค์ที่มารับฉันก็ได้ ฉันทำได้เพียงแค่นั่งลงคุกเข่า หลับตาแล้วภาวนา ขอให้เรื่องนี้มันเป็นเพียงความฝันชั่วข้ามคืน 


                                  แล้วเสียงปืนนัดแรกก็ดังสนั่น 

                             ตามมาด้วยนัดที่สอง สาม และอีกนับไม่ถ้วน 


    พอเสียงปืนสงบลง ร่างกายมันยังคงหนักอึ้งเหมือนก่อน โลกหลังความตายมันคง-

         "นี่คุณลูน่า จะนั่งภาวนาจนเป็นนักบุญเลยรึไงคะ"

         "ละ...ลิลลี่ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้คะ...แล้วอาเรียล่ะ ฉันพรางกลิ่นแบบสุดๆแล้วนี่...ละ...แล้วทำไมถึง-"


    ลิลลี่ไม่พูดอะไร แค่ส่งวิทยุสื่อสารมาให้


        <เฮ้ยๆ ฉีดน้ำหอมฟุ้งแสบจมูกในแถบย่านสลัมนี่มันไม่เกินไปหน่อยรึไงวะ ตอบมาหน่อยซิ ยัยคุณลูน่า!!!>


         นั่นอาเรียงั้นเหรอ เสียงเธอดูโกรธเอามากๆเลยด้วย ขนาดนี้ยังตามเจออีก ฉันนี่มันโง่จริงๆ

         

         <ฆ่าซะเลยดีใหม>

          "ใว้ชีวิตฉันเถอะนะอาเรีย ขอร้องล่ะ-"

          "อาเรียคะ แค่ปลดอาวุธและทำให้ขยับไม่ใด้พอค่ะ"

         <รับทราบ ตัดเอ็นก็พอสินะ>
         
         "อย่าให้มีคนตายก็พอค่ะ"


    การสื่อสารตัดเงียบไปจากนั้นก็มีเสียงคนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงนั่นมาจากหนึ่งในกลุ่มคนชุดสูทสีดำ

         

        

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×