คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตราประทับแห่งรักและความรักของเด็กประถม
อยูับอูฮยอนเินูมือันมาามายหาหลัาที่หาทาออาถ้ำนั้นไ้อันที่ริ้อบอว่าอยูี้เียหาทาออเลยพัผนัถ้ำบาส่วนไปแล้วพาันออมาาถ้ำราวับไม่มีอะไรเิึ้น อูฮยอนที่เินูมือมา้วยันทำหน้า๋อยเาเสียายสถานที่สวยๆแบบนั้นมันพัล็เพราะฝีมือออยูนเียวเลยแท้ๆ
“ทำหน้าหมาหอยอยู่ไ้”อยูแวเ้าัว็รู้อยู่หรอว่าเหุผลที่อูฮยอนเป็นแบบนี้็เพราะเาพัผนัถ้ำนั้นเอ
“็นายน่ะทำลายที่สวยๆแบบนั้นน่ะันเสียายนี่”อูฮยอนเริ่มอแใส่นรหน้า
“ไม่มีที่ไหนสวยเท่านที่อยู่รหน้าันอีแล้วล่ะ”อยูุ้บที่หลัมือาวออูฮยอนแล้วส่ยิ้มหวานให้อย่าอ่อนโยนเาะรู้ไหมว่าอนนี้อูฮยอนะละลายอยู่แล้ว
“///////////////”
“ไปันเถอะป่านนี้ทุนเป็นห่วันหมแล้ว”อยูว่า่อนะูมืออูฮยอนให้เินามไปอย่าว่า่าย
โรแรม......
อู โฮย่า แอล อยอลและอทุนมารวมัวันบริเวเาท์เอร์รับแเผื่อว่าอยูับอูฮยอนะลับมาที่โรแรมแ่็ไม่มีวี่แววอสอนนั้นเลย
“หายไปไหนอเาันนะ”อูบ่นราวับแม่ที่เป็นห่วลูๆ
“ใเย็นสิฮยอ”โฮย่าพยายามพูให้อูใเย็นึ้น
“โอ้ะมานู่นแล้ว”อยอละโนเสียัเมื่อเหลือบาไปเห็นอยูับอูฮยอนเินูมือเ้ามาในโรแรม้วยัน
“มีเรื่ออะไรันหรอ”อยูถามหน้าายไม่ไู้สีหน้าอูเลยอนนี้อูพร้อมที่ะย้ำออยูทุเมื่อเลยล่ะ
“หายไปไหนันมาทุนเป็นห่วนะรู้ไหม”อูเริ่ม่อว่าทั้สอน
“็รู้ไถึไ้รีบลับมา”ปา็พูมือ็แะหูไป้วยท่าทาวนทรีนนนนนนะไม่มี
“เหอะให้มันไ้อย่านี้สิ”อูเบะปาใส่อยู
“นั่นอะไรน่ะ”อที่สัเุเห็นรอยบาอย่าบน้นอออูฮยอนอุทานึ้นพลาเอื้อมมือไปแ่ะ
เพี๊ยะ
“เ็บ่า”ยัไม่ทันที่ะแ่ะโนมือหนาออยู็ีมืออเือบแร
“ทุน่อไปนี้อูฮยอนะไม่ใ่พี่น้ออเราอี่อไป”
“หมายวามว่าไ”แอลที่นั่เียบอยู่นานเอ่ยปาถาม
“ทำไมล่ะอูฮยอนฮยอทำไรผิถึไ้ัออาารเป็นพี่น้อน่ะ”อยอลเ็ประถมเริ่มะแหวใส่อยู
“นั่นสิ”โฮย่าเห็น้วย อูยืนเียบเาพอะเาไ้ละว่าอยูะพูอะไรั้แ่เห็นรอยสันั่น
“ใเย็นัน่อนสิันสอนแล้วใ่ไหมว่าห้ามพูแทรอนันพูอยู่ลืมันแล้วรึไ”
“..........”พออยูพูเสียเ้มทุน่านิ่เียบันทำาปริบๆ>>>น่าลัว
“่อไปนี้อูฮยอนือนรัอัน”
“ห้ะ!!!”
“รอยสันี่ือสัลัษ์ว่าอูฮยอนเป็นอันหลัานี้่อไปอี1เือน”อูฮยอนรู้สึะหิๆับำพูออยู
“ทำไม้อ1เือนล่ะลอีวิเลยไม่ไ้หรอ”อูฮยอนว่า
“ันแ่พูเล่นน่ะ”อยู้มลระิบที่้าหูอูฮยอน เรียวปาบาลี่ยิ้มออมา้วยวามบันอยูเปลี่ยนไปแล้วาที่เียบรึมแลูน่าลัวเปลี่ยนไปราวับเป็นนละนลายเป็นผู้ายี้เล่นอบพูหยอล้อแถมยัยิ้มบ่อยว่าเมื่อ่อน้วย
“ันรันายอยู”
ุ้บ
“/////////////////”
อูฮยอนที่ำลัยื่นหน้ามาะหอมแ้มอยูโนอยูหันปาไปใหุ้้บแทนใบหน้าหวานแ่ำ้วยวามเินอายสายาู่อื่นๆ่ามอมา้วยวามอิา
“อิาัไปีว่า...ืนนี้ผมอไปเที่ยวผับนะ”แอลลุึ้นยืนเ็มวามสูถึปาะบออย่านั้นแ่ไม่้อรอำออนุาิมือหนา็ลาแนอยอลให้ามออไป้วย
“เฮ้ยๆปล่อยัน....”อยอลที่แหปาโวยวายลั่นถูแอลลาออาโรแรมไปเรียบร้อยแล้ว
“พวเราไปเินเล่นันเถอะ ะไป้วยไหม”โฮย่าวนอู่อนะหันไปวนอ
“ถ้าผมไป็ไม่ีสินะ...ั้นไม่ไปีว่าแหะๆ”อรู้ีว่าถ้าเาไป็เป็น้าวาอเปล่าๆ
“แสนรู้..เี๋ยวะื้อนมมาฝานะ”โฮย่ายื่นมือไปยี้หัวอเบาๆแล้วึเินูมืออูออไป
“ถ้าั้นับอูฮยอนไปนอนพัผ่อนันเถอะ”อยูว่าั้แ่ลับมาาเาะอยูมัะพูหรือมีท่าทาที่แปลๆไป
“นายะไปไหน”อูฮยอนว้ามืออยูไว้เาไม่อยาห่าาอยูเลย
“หึๆ...ไม่้อห่วันแ่ไปเินเล่นสูอาาศเยๆนายอยู่เป็นเพื่อนอ่อนนะันไม่อยาให้เ็นนี้อยู่นเียว”นัยน์าี่ปรายามออที่ำลัยืนเว้ว้าอยู่นเียว
“เ้าใแล้วนาย็รีบมานะ”อูฮยอนพยัหน้าอย่าเ้าใพลาียิ้มว้า
อยูลี่ยิ้มบาๆให้อูฮยอน่อนะเินออาโรแรมไปอูฮยอนมอามแผ่นหลัหนาไปนลับสายาเายััวลำพูออยูที่ว่า1เือนหรือว่ามันะเี่ยว้อับเาันนะ
“ไปันเถอะอ”อูฮยอนหันไปวนอที่ยืนมอเาอยู่เียบๆ
“รับ”อเินามอูฮยอนไปอย่าว่า่ายสิ่ที่เารู้ไม่รู้ว่าวระบออูฮยอนไปีไหม???
ผับ
เสียเพลัลั่นสลับับแสไฟหลาสีผู้นมามาย่าพาันมาสัสรร์ในที่ๆเป็นราวับสรวสวรร์อนัท่อรารีแอลเินเ้ามาในผับ้วยท่าทาส่านานๆทีะมีนหล่อๆแบบนี้มาเที่ยวผับทุน่าให้วามสนใหนุ่มหล่ออย่าแอลเพียแ่้าวเท้าเ้ามา้าวแรผู้น่า็พาันหลบเพื่อให้แอลไ้เินสะวๆเหล่าสาวสวย่าส่สายาเื้อเิให้แอลนั้นเ้าไปหา หาเป็นเมื่อ่อนแอลไม่ปล่อยสาวๆเหล่านั้นหลุมือแน่ๆแ่เพราะอนนี้เามีสิ่ที่ีว่าอยู่ในมือ อยอลเินหน้าบูามหลัแอลมาิๆะไม่ให้ิไ้ไ็แอลเล่นับมือเาลาเ้ามาในผับนมือุ่มไป้วยเหื่อแล้วนี่ แอลพาอยอลเ้าไปยัห้อวีไอพีึ่เป็นห้อส่วนัวไม่มีผู้นพลุพล่าน
“เฮ้อ...หายใแทบไม่ออ”อยอลพูปา็สูหายใเ้าออลึๆให้ายสิเาไม่อบที่ๆมี่นเยอะแบบนี้เลย
“นี่อย่าบอนะว่าไม่เยมาเที่ยวผับน่ะ”แอลแวเล่นๆ
“็ใ่น่ะสิ ทำไมนาย้อลาันมา้วยเนี่ยทั้ๆที่มาเที่ยวนเียวน่าะสนุว่าแท้ๆ”อยอลทำหน้าเ้าใส่แอล
“็อยาพาฮยอมาเปิหูเปิาบ้านี่”แอลพูะสั่อาหารับพนัาน
“ันไม่ไ้หลับสัหน่อยเปิาอยู่”อยอลปามุใส่แอล
“หรออออออออ”แอลลาเสียยาว
“ันอยาลับแล้ว”อยอลลุึ้นยืนเ็มวามสู
หมับ
“ผมไม่อนุาิ”แอลึมือหนาให้นั่ลัเิมอยอลทำท่าะัืนแ่เพราะสายาุๆอแอลทำให้เาหยุนิ่ พนัานนหนึ่เินเอาอมาเสริฟแอลส่แบพันให้แล้วไล่พนัานนนั้นออไป้วยสายา
“ิ”อยอลไม่อาทน่อสายาอแอลไ้ึยอมนั่นิ่ๆแอล่อยๆปล่อยมือออา้อมือออยอล เาหันมาเทไวน์ใส่แ้วอย่าประนี
“เอาหน่อยมะ”แอลยื่นแ้วไวน์ส่ให้อยอล
“ันไม่อบไวน์”
“ป๊อ”
“นายว่าใร”
“ไม่เยิน็บอมาเถอะ”
“ันเยินนะอแ็มา้วย”
“็ินสิ”แอลยื่นแ้วไวน์ให้อีรั้ อยอลรับมาอย่ารวเร็วเาะไม่ยอมให้แอลมาูถูวามเป็นายอเาเ็า
อึ อึ อึ
อยอลรอไวน์เ้าไปนหมภายในเวลาอันสั้นแอลอมยิ้มับท่าทาารื่มไวน์รั้แรออยอลมันไม่ไ้น่าลแ่ว่ามันน่ารั่าหาล่ะ
“อีแ้วสิ”อยอลยื่นแ้วเปล่าให้แอลมือหนาเอื้อมไปหยิบวไวน์มาเทให้อี อยอลื่มไวน์เ้าไปอีนี่เป็นรั้แรที่เาื่มแล้ว็ไม่ิว่ามันะอร่อยนานี้
อึ อึ อึ
“555 มีวามสุา”อยอลที่ื่มไวน์ไปนหมวเริ่มพูไม่เป็นภาษาทำให้แอลที่ำลันั่ิบไวน์มออมยิ้มไป้วย
“มามั้ยรับ”แอลถามเสียนุ่ม
“อื้มๆ”อยอลพยัหน้พลาทำเสียในลำอ
“ไม่้อื่มแล้ว”แอลยัวไวน์มาามือออยอล
“เอาืนมานะ”อยอลร้อโวยวายอย่าับเ็
“ฮยอเมาแล้วลับันเถอะ”แอลว่าเอื้อมมือไปับแนอยอลมาพาบ่า
“ไม่อาวววววววววไม่าบบบบบบบบบบ”อยอลที่ำลัเมาเริ่มพูาไม่รู้เรื่อ
“ฮยอยืนีๆสิ”แอลไม่ไหวะเลียอยอลัวทั้หนัทั้ให่แถมยัทรัวไม่ไ้แบบนี้เา็ลำบาสิ
ุบ
ร่าอทั้สอนเอนล้มลไปนอนบนโฟาโีที่ล้มบนโฟาไม่ั้นไ้เ็บัวันอีแน่
“ฮยอออไป่อนมันหนันะ”แอลว่าพลาผลัอยออลออแ่ทว่ามือเ้าัวยิ่ว่าุ้แเาะหนึบไม่ยอมปล่อย
“แอลอ่า....”
ึ ึ ึ.
เสียหัวใหนุ่มน้อยเ้นโรมรามเมื่อใบหน้าออยอลยื่นมาใล้นิที่แทบะูบันไ้อยู่แล้ว
“นายน่ะมันอันราย.....แอลอ่า.....นายทำให้ันหวั่นไหวนายรู้ัวไหม”อยอลพูไปเรื่อยแอลมวิ้วมุ่นำลัพยายามับใวามอยู่ว่าอยอลพูอะไร
“ทำไมัน้อรู้สึื่นเ้นเวลาอยู่ใล้นาย้วยนะ”นิ้วเรียวรลที่ปลายมูโ่อแอล
“ลิ่นอนายารระทำอนายมันทำันแทบบ้าเลย ันรู้ว่าันไม่วริแบบนี้แ่ว่านะ...ันอบนายแล้วล่ะ...ั้แ่อนที่นายเลียแผลัน่ะนะ..หรืออาะ...่อนหน้านั้น......”อยอลำลัะอ้าปาพู่อแ่็สลบไปใบหน้าหวานนอนบลบนออุ่นอแอล
“เฮ้อ....”แอลถอนหายใออมาเฮือให่เมื่อี้ใแทบายลัวะโนอยอลปล้ำ
“ฮยอื่นสิ”แอลเย่าร่าบาที่นอนอยู่บนอเบาๆ
“อื้อ...”อยอลทำเสียในลำอมือ็ยัอเอวแอลแน่น
“ฮยอ..อย่าทำแบบนี้สิมันไม่ี่อใผมนะ”แอลพูเสียอ่อนมือหนายึ้นมาลูบหัวอยอลอย่าอ่อนโยน
“เล่นพูมาแบบนี้แล้วหนีหลับไปื้อๆิว่านอย่าผมะยอมรึไ”
พรึบ
แอลพลิัวลับึ้นร่อมอยอลแทนใบหน้ามอยู่ห่าใบหน้าหวานไม่ถึืบมือหนาลูบไล้แนอย่าอ่อนโยน
“ผมรัฮยอนะ”แอลโน้มัวไปใล้ะว่าะูบอยอลแบบเท่ๆแ่ว่าเาพพลาแล้วล่ะ
หมับ
ุ้บ
อยอลที่ลืมาื่นึ้นมาึแอลเ้าไปูบอย่าเร่าร้อน แอลที่ำลัในอนนิ่ไม่ิว่าอยอละเป็นฝ่ายเริ่ม่อน ใบหน้าหวานแ่ำเพราะฤทธิ์ไวน์ที่ื่มไป แอลหลัาที่ั้สิไ้็อบรับูบนั้นออยอล้วยวามอ่อนโยน
ความคิดเห็น