คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สับเสต
แนะนำตัวก่อนเลยละกันนะฉันชื่อ “ ลาวา ” สาวน้อยหน้าใสที่กำลังเป็นที่นิยมของหนุ่มๆทั้งหลาย (นี่ไม่ได้ชมตัวเองนะ ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่นา) แต่ที่ฉันอยากบอกก็คือ “ ฉันเกลียดผู้ชาย ” ก็ฉันเคยโดนผู้ชายทิ้งมาก่อนเลยไม่อยากจะไว้ใจผู้ชายคนไหนอีก แล้วอีกอย่างฉันก็มี “ พี่ต้นน้ำ ”สาวหล่อประจำโรงเรียนของฉันเป็นแฟนอยู่แล้วด้วย
“นี่วา...ยัยวา.....ยัยลาวา!!!!!!”
“เออได้ยินแล้วแกจะตะโกนทำซากอะไรฮะ ขี้หูฉันมันออกมาเต้นรำหมดแล้วมั้งเนี่ย”
“ก็แกมัวแต่เหม่ออะไรของแกฮะ พี่ต้นน้ำเค้ามายืนรอแกเป็นชาติแล้วนะโว้ย”
ฉันหันไปดูที่ประตูห้องเห็นพี่ต้นน้ำยืนยิ้มอยู่ที่หน้าห้องพร้อมกับถูกรายล้อมด้วยสาวๆ เฮ้อ...ก็อย่างนี้แหละธรรมดาก็พี่แกเล่นหล่อเลิศเกินชายอย่างนี้หนิแต่ก็ดีฉันชอบบบบบบบบบ
“รอนานป่าวอะ”
ฉันถามเค้าขณะเดินออกมาจากหน้าห้อง(ฝูงชะนีนับร้อย)
“อืม ช่างมันเหอะกลับบ้านกัน”
เค้าตอบฉันพร้อมกับหยิบกระเป๋าที่มือฉันไปถือให้ ระหว่างทางที่ฉันและพี่ต้นน้ำเดินออกจาก ร.ร. สายตาของหนุ่มๆสาวๆทั้งหลายต่างจับจ้องมาที่ฉันกับพี่ต้นน้ำพร้อมกับเสียงซุบซิบต่างๆนาๆ
“พี่ต้นน้ำนี่นา เท่จังเลยอะฉันอยากเป็นคนที่เดินข้างๆพี่เค้าจัง น่าอิจฉาชะมัด”
อื้ม อันนี้พอรับได้
“น่าเสียดายหวะยัยเด็กนั่นออกจะน่ารัก ไม่น่าชอบไอ้บ้าน้ำมันเลยเสียของหมด”
โครมมมมม !!!
ไอ้พวกที่ปากพล้อยล้มลงไปกับพื้นด้วยหมัดของพี่ต้นน้ำ ฉันรีบไปดึงเค้าไว้ทันทีก่อนที่เค้าจะเดือดมากไปกว่านี้
“ฉันกับวาจะเป็นอะไรกันมันไปหนักส่วนไหนของพวกแกฮะหรือว่าเมื่อกี๊ฉันเดินพลาดไปเหยียบหางของพวกแกถึงได้เที่ยวเห่าหอนกันไม่เลิกสักที”
พี่ต้นน้ำตะคอกใส่หน้าเล่นเอาไอ้พวกนั้นหน้าเหวอไปเลย
“พอแล้วพี่ต้น วาว่าเราไปกันดีกว่าเย็นแล้ว”
ฉันรีบลากพี่ต้นน้ำออกจาก ร.ร. ทันที
“คิดว่าทำเพื่อนฉันแบบนี้แล้วจะกลับง่ายๆงั้นร๋อ”
เสียงๆหนึ่งดังขึ้นทัให้การเคลื่อนไหวของฉันกับพี่ต้นน้ำหยุดลง ฉันกับเค้าหันไปมองเจ้าของเสียงที่ดังขึ้น อะ !!! นั่นมัน
“ไอ้คู่เกย์สะท้านฟ้า”
“เมื่อกี้เธอว่าไงนะ”
ตายแล้วฉันไม่น่าปากพร่อยเลย ฉันหลบอยู่หลังพี่ต้นน้ำด้วยความกล้าๆกลัวๆส่วนหมอนั่นกับคู่ขาของมันก็เดินเข้ามาไกล้ฉันเรื่อยๆ
“เฮ้ย จะทำอะไรแฟนฉันวะ”
เสียงพี่ต้นน้ำดังลั่นไปทั่วสนาม ร.ร. กรี้ดๆๆๆๆแมนสุดๆแฟนฉัน ภูมิใจนำเสนอว่าพี่เค้าเป็นนักกีฬาเทควันโดของ ร.ร. สายดำขั้นสูงด้วยนะเฝ้ย ฮุฮุฮุ
“ก้อแฟนแกพูดว่าอะไรล่ะเมื่อกี๊หนะ ฮะ เธอว่าคัยเป็นเกย์ร๋อ”
ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรออกมาไอ้เกย์บ้านั่นก็เหวี่ยงหมัดมาที่พี่ต้นน้ำของฉัน
หวื้ด...
พลาด ฟู่นึกว่านายจะทำหน้าหล่อๆของแฟนฉันพังซะแล้ว
พรึบ !!!
เสียงคนล้มลงดังขึ้นอีกครั้ง อ้าก !!! นั่นมันพี่ต้นน้ำของฉันนี่ ฉันรีบวิ่งเข้าไปขวางไว้ก่อนที่ไอ้เกย์บ้าสะท้านฟ้าพวกนั้นจะทำอะไรพี่ต้นน้ำของฉันไปมากกว่านี้
“หยุดนะไอ้พวกบ้า ฉันบอกว่าพวกแกมันเป็นไอ้เกย์บ้าสะท้านฟ้าไงพอใจมั้ยหรือต้องให้ย้ำอีกไอ้พวกบ้า เจ็บมั้ยเนี่ยพี่ต้น”
“หนอยมันจะมากไปแล้วนะโว้ย”
ผู้ชายหนึ่งในนั้นตะโกนขึ้นพร้อมกับตรงมาที่ฉัน ตายแน่ทีนี้ฉัน
“หยุด”
ไอ้บ้านั่นยังคงเดินเดินต่อ
“ไอ้เฟิร์สฉันบอกให้แกหยุด”
ได้ผล ไอ้บ้านั่นหยุดพร้อมกับหันไปหาเจ้าของเสียงแบบเซ็งๆ
“อะไรของแกวะแฮ็คเซ็งชิบเลย”
“ฉันหมดอารมณ์แล้วกับดีกว่า”
นายเกย์คนที่ชื่อแฮ็คพูดพร้อมกับหันหลังเดินกลับไปตามด้วยพวกที่คาดว่าจะเป็น “ลูกน้อง”ของหมอนั่น ฉันรีบพยุงพี่ต้นน้ำขึ้น เค้าลุกยืนขึ้นพร้อมกับปัดฝุ่นที่กระโปรงออก
“เป็นอะไรรึป่าว”
เค้าถามพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาอันอ่อนโยน
“มะ...ไม่เป็นอะไร พี่ต่างหากที่เป็นมากเดี๋ยวไปใส่ยาที่บ้านวาก่อนนะวันนี้พี่กีวีไม่อยู่บ้าน”
พี่ต้นน้ำพยักหน้ารับแล้วจูงมือฉันไปที่รถของเค้าที่จอดไว้หน้า ร.ร. ระหว่างทางฉันก็หันไปเห็นนายแฮ็คนั่นในรถสปอร์ตสีดำคันหนึ่ง เชอะ...ไม่เห็นจะสนแต่ว่าไม่ว่าฉันจะหันไปกี่ครั้งหมอนั่นก็ยังคงมองมาทางฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย จนมาถึงหน้าบ้านฉันรถหมอนั่นก็หายไป ฉันพาพี่ต้นน้ำเข้ามาในบ้านพร้อมกับวิ่งไปหยิบยาในตู้มาใส่ให้เค้า
“เจ็บก็บอกนะเค้าไม่อยากเห็นพี่ตายเพราะมือตัวเองหนะ”
“คับ”
พี่ต้นน้ำยิ้มแล้วขยี้หัวฉันเล่นเบาๆ เฮ้อ...ฉันชอบเค้าตรงนี้แหละ ทำแผลเสร็จฉันก็เอายาไปเก็บแล้วไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆเค้า พี่ต้นน้ำดึงฉันเข้าไปนั่งไกล้ๆเค้าแล้วก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉัน ฉันคบกับพี่ต้นน้ำมาปี่กว่าๆแล้วพี่เค้าเป็นคนที่ให้เกียติร์ฉันมากไม่เคยแตะต้องฉันเลย(ยกเว้นฉันจะยอมเค้าเอง แต่อย่างมากก็แค่หมอแก้มกับกอด)จริงๆแล้วฉันก็เคยชอบผู้ชายนะแต่...เลิกคิดดีกว่าเพราะตอนนี้ฉันก็มีความสุขดี
20.00 น.
ฉันเดินไปส่งพี่ต้นน้ำที่หน้าบ้านเพราะรู้ว่าพี่กีวีพี่ชายคนเดียวของฉันกำลังจะกลับแล้วเค้าเป็นคนที่เกลียดทอมสุดๆเพราะฉนั้นฉันเลยไม่เคยแนะนำให้เค้า 2 คนรู้จักกันสักที พี่ต้นน้ำสตาร์ทรถแล้วก็ออกจากบ้านไปฉันจึงหันหลังกลับเดินเข้าบ้าน
หวื้ด...
อะไรหน่ะ เมื่อกี๊ฉันเห็นอะไรแว็บๆตรงเสาไฟ ฉันรีบวิ่งเข้าบ้านแล้วปิดประตูล๊อคทันทีถ้าพี่วี่มาคงเอากุญแจเปิดเองได้ หลังจากนั้นฉันก็รีบขึ้นไปอาบน้ำนอน
ก๊อกๆๆๆ
“น้องวาตื่นยัง 7 โมงแล้วนะเดี๋ยวก็ไปสายหรอก”
เสียงพี่กีวีดังขึ้นที่หน้าห้องฉัน
“ตื่นแล้วจ้าเดี๋ยวลงไปนะพี่วี่”
ฉันตะโกนบอกไปส่งๆแล้วหยิบกระเป๋าออกมาจากห้อง
“รีบๆลงมากินข้าวเลยเดี๋ยวพี่ต้องรีบไปทำวีซ่า”
“อืม...แต่ไปทำวีซ่าทำไมอะพี่จะไปไหน”
“ไปดูงานแทนหัวหน้า 2 อาทิตย์อะ เราหนะอยู่คนเดียวได้ป่าว”
“ร๋องั้นไม่กินแล้วเดี๋ยวพี่ไปไม่ทัน”
ฉันเดินเลยชามข้าวต้มของพี่กีวีตรงไปที่รถทันที
“ไปนะพี่วี่ บาย”
ฉันบอกพี่กีวีขณะที่ลงจากรถตรงหน้าร.ร.แล้ววิ่งเข้า ร.ร. ทันที
“ยัยวาทางนี้ เร็วๆเข้าอาจารย์มาล้ว”
นั่นคือเสียงของยัยเนื้อทรายเพื่อนสนิทของฉันที่นั่งอยู่บนอาคารแล้วตะโกนลงมาบอกฉัน ฉันจึงรีบตรงไปเก็บรองเท้าทันทีก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปที่ชั้น 2
โครม !!!!!
ด้วยความรีบของฉันทำให้ฉันสะดุดกับขอบบันไดหล่นลงมาที่พื้น แต่...ทำไมฉันถึงไม่เจ็บ
“โอ้ย...ยัยบ้าลงไปจากตัวฉันได้แล้ว”
ฉันหันไปทางเจ้าของเสียงเพื่อจะขอบคุณที่เค้ามาช่วยแต่...
“นายแฮ๊ค !!!”
“อะไรของเธอเนี่ยจะรีบไปไหนนักหนาฉันเดินของฉันอยู่ดีๆก็มีตัวประหลาดอย่างเธอหล่นมาใส่”
“แล้วใครเค้าใช้ให้นายมายืนตรงนี้เล่า เออ...ยังก็ขอบใจละกัน”
ฉันรีบวิ่งขึ้นไปที่บันไดก่อนจะแอบเหล่มามองหมอนั่นที่ยังคงยืนมึนอยู่ที่เดินแล้วเพื่อนของเค้าก็เข้ามา
“เฮ้ย จะรีบไปไหนวะวิ่งมาซะเร็วคาบนี้เราว่างไม่ใช่หรอ”
อะไรนะวิ่งมา ไหนนายบอกฉันว่ายืนอยู่ดีๆไง
“เอ.....อ ไม่มีอะไรหรอกฉันนึกได้ว่าลืมของแต่ช่างมันเหอะไปเตะบอลกันต่อดีกว่า”
หมอนั่นพูดกับเพื่อนแล้วพากันเดินออกไป ส่วนฉันก็รีบวิ่งขึ้นห้องระหว่างที่อาจารย์กำลังหันหลังอยู่
“แกไม่มาซะพุ่งนี้เลยล่ะยัยวา”
“เออ...โทษทีแต่ฉันว่าพุ่งนี้ฉันต้องสายกว่านี้อีก”
“อ้าว ทำไมอะ”
ยัยเนื้อทรายถามฉันแบบงง
“ก็พี่วี่ไม่อยู่ ฉันก็เลยไม่มีคนมาส่ง”
“แล้วแฟนแกล่ะก็ให้เค้าไปรับไปส่งแกสิดูเค้าจะเต็มอกเต็มใจจะตายนี่นา”
ก็แน่นอนสิยะแฟนฉันออกจะน่ารักขนาดนั้น
“เออแกวันนี้กินไรดีอะฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั้งแต่เช้าหิวมากกกกกก”
12.00 น.
ฉันกับยัยเนื้อทรายพร้อมด้วนพี่ต้นน้ำก็ตรงไปที่ร้านข้าวเจ้าประจำที่กินกันทุกวัน
“วันนี้เหมือนเดิมใช่ปะวา”
พี่ต้นน้ำหันมาถามฉัน
“อืม”
พี่ต้นน้ำผะยักหน้าแล้วเดินไปซื้อข้าวมาให้ฉัน ส่วนฉันนั่งรอเฉยๆเป็นคุณนาย
“นั่นรึป่าวผู้หญิงที่มีเรื่องกับพี่แฮ๊คเมื่อวานแล้วยังมาหาว่าพี่เค้าเป็นเกย์อีก หน้าตาก็ดีสมองไม่มีคิดเลยหรือไง”
เสียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งสุมหัวนินทาฉันอย่างเมามัน
“แต่ฉันว่ายัยนั่นพยายามเรียกร้องความสนใจจากพี่แฮ๊คมากกว่า”
อะไรนะฉันหนะร๋อเรียกร้องความสนใจจากหมอนั่น
“เออ ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ”
โธ่โว้ย...ไม่ไหวแล้วนะฉันกับยัยเนื้อทรายมองตากันแบบรู้ใจก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะของยัยพวกนั้น
“นี่พวกเธอมีอะไรข้องใจนักหนาร๋อฉันช่วยเอามั้ย”
“อย่ามายุ่งดีกว่าน่าไม่ใช่เรื่องของแก”
ยัยพวกนั้นก้มหน้าก้มตากินข้าวจนไม่สังเกตว่า ฉันกับยัยเนื้อทรายเดินมาถึงโต๊ะแล้ว
“ไม่ยุ่งไม่ได้หรอกเพราะคนที่พวกเธอกำลังพูดถึงมันคือฉัน”
ยัยพวกนั้นเงยหน้ามองฉันกับยัยเนื้อทรายแบบหาเรื่อง
“ใช่ แล้วไงเธอจะทำอะไรฉันฮะนังคนไร้สมอง”
ไร้สมองร๋อ เลือดขึ้นหน้าแล้วโว้ย
“พวกเธอคิดว่าคิดว่าตัวเองหนะมีสมองมากนักร๋อถึงได้เที่ยวใช้คำพูดแบบคนไร้การศึกษามาพูดรอยหน้าลอยตาแบบนี้ ไม่รู้จักอายคนอื่นเค้าบ้างรึไง ตัวก็เตี้ยอยู่แล้วอย่าทำนิสัยให้มันต่ำเหมือนตัวแบบนี้สิโรงเรียนจะพาลมัวหมองไปด้วย”
ยัยพวกนั้นถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันทีที่ฉันพูดจบ
“เธอกล้ามากนะที่ว่าพวกฉันแบบนี้ เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร”
หนึ่งในนั้นพูดขึ้น
“ฉันรู้”
ยัยเนื้อทรายพูดขึ้นแสดงถึงความฉลาดของตังเอง
“ก็ดีงั้นเธอก็บอกเพื่อนเธอด้วยละกันว่าฉันเป็นใครคราวหน้าจะได้ไม่กล้ากับฉันอีก”
ยัยเนื้อทรายหันมายักคิ้วให้ฉันแล้วพูดต่อ
“แต่ฉันว่าไม่ต้องหรอกเพราะพวกเธอมันก็แค่สับเซตของสัตว์มีนอสี่เท้าเท่านั้นเองไม่ใช่ร๋อไม่เห็นจะมีความจำเป็นเลย”
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ”
“โอ้ย...เสียงของยัยพวกนี้สามารถทำให้เซลล์สมองตายได้เลยนะเนี่ยฉันว่าเราไปกินข้าวกันเหอะยัยทรายพี่ต้นรอจนกินช้างได้แล้วมั้ง”
แล้วฉันก็เดินหัวเราะออกไปกับยัยเนื้อทรายปล่อยให้ยัยพวกนั้นร้องกรี๊ดๆเป็นเปรตขอส่วนบุญต่อไป ฮุฮุฮุ สะใจชะมัด
ความคิดเห็น