ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่1 : เดอะแก๊ง 30.per
02/03/2014 : ตอนที่ 1 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตึก ตึก ตึก ผมรีบวิ่งลงจากบ้านหลังเล็กเพื่อที่จะไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ แต่นี้ก็เลยเวลามานานแล้วและก็ได้เวลาที่ผมจะไปโรงเรียนด้วยฮะ งั้นระหว่างทางผมจะแนะนำตัวล่ะกันฮะ ผมชื่อ น้ำนิ่ง อายุ 16 ปี มีพี่ชายต่างมารดาชื่อ มโน ฮะแต่เราอายุเท่ากัน ใครๆก็หาว่าแม่ผมเป็นเมียน้อยทั้งๆที่แม่ผมมาก่อนซ่ะอีก แต่คุณพ่อก็ไม่เคยใส่ใจพวกเราเลย ดันยกย่องคุณแม่ของมโนให้เป็นเมียหลวงและอยู่บ้านใหญ่ ส่วนผมกับแม่ต้องมาอยู่ที่บ้านเล็กแทน เหตนี้แม่ผมเลยเกียจคนบ้านใหญ่มากๆ ท่านย้ำกับผมทุกวันว่าอย่าไปญาติดีกับพวกบ้านใหญ่แต่จะให้ผมทำไงได้ล่ะฮะ เฮ้ย เหนื่อยใจ
"เฮ้ยย!!" ระหว่างที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้น ก็ดันไปสะดุดกับก้อนหินเข้า โอ๊ยย เจ็บชะมัดเลยอ่ะ
"หึ ซุมซาม"ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงที่สูงโคตรๆจนจะหงายหลังแล้วเนี่ย คนบ้าอะไรสูงฉะมัดเลย
"ชิส์ ไม่ช่วยแล้วยังซ้ำเติมอีกน่ะ คนใจร้าย"ผมโวยวายที่อีกคนไม่ยอมช่วยผม เห็นคนล้มยังยืนหัวเราะอยู่ได้ ใจร้าย ใจดำ ใจอัมหิต ใจๆๆ....ใจไรดีเนี่ย
"กูเกี่ยว!!?"เออ ไม่เกี่ยวหรอก ผมล้มเอง คุณไม่เกี่ยวเลยซักนิสเดียว
"ชิส์ ลุกเองก็ได้ "ผมเชิดใส่อีกคนแล้วพยายามลุกขึ้นยืน พยายยามอยู่ตั้งหลายรอบแต่ก็ไม่ได้ผลเลยอ่ะ ผมเลยจำใจต้องนั่งจุ้มปุอยู่กับพื้นอย่างนั้น โดยที่ไม่ยอมมองอีกคนเลย งอนฮะทำตัวแบบนี้มีงอน
"ทำเป็นเก่ง"พูดจบก็ก้มลงมาช้อนตัวผมขึ้นไปไว้ในอ้อมอก เหมือนเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวเข้าหอเลย เอ้ย ไม่ใช่แล้ว
"คุณมโนทำไรฮะ "ผมบอกได้เลยว่าตกใจสุดๆ ผมรีบเอามือกอดคออีกคนแน่นด้วยความที่ว่ากลัวตก เพื่ออีกคนหมั่นไส้แล้วปล่อยผมลงพื้นผมก็ซวยอ่ะดิ
"ถามมากจริง"ผมเลยต้องรูดซิบปากไม่พูดไม่จาเพราะกลัวอีกคนจะรำคาญเอา มโนเดินอุ้มผมมาขึ้นรถแล้วพากันไปโรงเรียน พอมาถึงโรงเรียนผมที่กำลังจะก้าวลง จากรถก็ต้องชะงักกับเสียงร้องห้ามของอีกคนซ่ะก่อน
"มากูอุ้ม"เห่ มาไม้ไหนล่ะเนี่ยอีกอย่างนี้ก็โรงเรียนจะมาอุ้มกันทำม่ายอายเขาบ้างเถอะพ่อคุณ
"มะ ไม่ดีมั้งฮะ^^"ผมปฏิเสธเป็นพัลวัลก็คนมันอายนิใครจะไปหน้าด้านอย่างมโนกันเล่า บ้าจริงคนอะไรก็ไม่รู้
"อย่าให้พูดซ้ำ"เล่นบทโหดอีกแล้ว เฮ้ย สุดท้ายกระต่ายน้อยตกพ่ายแพ้ให้กับหมาป่า เย้ย ผิดเรื่อง- -!! ผมโดนมโนอุ้มออกไปจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียนท่ามกลางสายตาประชาชีและเสียงซุบซิบนินทาตามประสาคนอยู่แฟลช
"เฮ้ยๆ แกดูนั้นซิ นั้นพี่มโนนินา อุ้มใครมาอ่ะ หน้าตาอย่างกับปลาดุก สู้ฉันก็ไม่ได้"โหย แรงอะคุณน้อง พูดนี้ตบกับพี่ซักทีสองทีมั้ย เอิ่ม ไม่สิๆเรา เรียบร้อย จำไว้ๆไอ่น้ำนิ่ง
"ขำอะไรเล๊า"ผมทุบอกอีกคนเบาๆที่แอบขำผม ง่า ไอ่คุณมโนบ้าอายก็อาย แถมยังโดนด่าว่าหน้าเหมือนปลาดุกอีก
"ป่าว"ปากแข็งชะมัดเลย รู้หรอกว่าขำที่เราโดนด่าอ่ะคนนิสัยไม่ดี
"ชิส์ คนบ้า"ผมด่าด้วยความหมั่นไส้ และไม่นานพวกเราก็เดินมาถึงห้องเรียนมโนวางผมลงบนโต๊ะที่อยู่หลังห้องแล้วนั่งลงโต๊ะข้างผม เสียงแซวจากคนในห้องก็ดังขึ้นเป็นอย่างนี้ประจำแหละฮะไม่มีวันไหนที่จะไม่แซวผมกับมโนเลย
"เฮ้ย วันนี้ผัวทำไมถึงได้อุ้มเมียมาว่ะ"ไอ่สปอตแซวขึ้น ผัวเมียบ้าบออะไรของมันก็ไม่รู้ เฮ้ย ทุกคนคงสงสัยกับคำพูดของผม ที่จริงผมก็ไม่ได้เรียบร้อยอะไรมากมายหรอกที่เรียกมโนว่า คุณ ก็เพราะว่าโดนขู่มา ^^" เลยต้องพูดจาดีๆกับมโน ส่วนเพื่อนๆก็พูดกันตามปกติ อ๋อ ผมยังไม่ได้แนะนำเพื่อนๆผมให้รู้จักเลย กลุ่มผมก็มี สปอต มันสูงกว่าผม แต่เตี้ยกว่ามโน ผิวขาวเนียนรูปร่างผอมบาง ผมซอยประบ่า จะว่าหล่อก็ไม่ได้ ต้องเรียกว่าสวยถึงจะถูก คนที่สอง ชื่อ เมเจอร์ สูงพอๆกับมโน หน้าตาก็จัดว่าดูดี นิสัยกวน กาก เกรียน ถ้าไม่แยู่ห้องเด็กเรียนคงคิดว่า เด็กเลวซ่ะอีก (เยอะไป-3->>>เมเจอร์) ความฮอตไม่เป็นสองรองจากใคร ส่วนคนที่สาม แคลเซียม หล่อ ดูดี เพอร์เฟ็ก เทห์ สมาร์ท ไม่มีคำบรรยาย ฮ่าๆ ก็มันเป็นนายแบบนี้เนาะก็ต้องดูดีเป็นธรรมดาซิจริงมัอย นิสัย เป็นคนร่าเริง ไม่ยอมใคร ยกเว้นคนสุดท้าย ตาต้า เด็กหนุ่มร่างเล็ก น่าตาจิ่มลิ้มไม่หยอกเลยล่ะ ที่แคลเซียมต้องยอมให้เพราะว่านั้นอ่ะเมียมัน ฮ่าๆ นิสัยร้ายไม่หยอกผมไปแอบสัมภาษณ์เหล่ากิ๊กของไอ่แคลเซียมมาแล้วฮะ ขอสามคำกับความร้ายของตาต้า กิ๊กคนที่ 1 ลา ตาย ค่ะ คนที่ 2 แม่ คุณ เอ๊ย คนที่ 3 นาง มาร ร้าย คนที่ 4 ขอ นับ ถือ คนที่ 5 ร้อน ร้าย แรง ตามที่ผมได้ไปถามเหล่ากิ๊กๆของแคลเซียมถึงความร้ายของตาต้าแล้ว ผมเลยอยากจะบอกกับแคลเซียมมันว่า ไม่น่าเลย ไม่น่าเอาตาต้ามาเป็นเมียเนี่ย
"ปากหรอที่พูด"มโนตบหัวสปอตจนเขกไปกับโต๊ะ สมแล้วล่ะที่โดนอย่างนั้นเชอะ
"อะไรกันๆพวกมึง กวนกันแต่เช้าเลย "เด็กเกรียนของแก๊งเราพึ่งมาถึงโรงเรียนด้วยท่าทางเหมือนคนพึ่งตื่นยังไงยังงั้นแหละ เซอมากเลยฮะ
"เฮ้ ไอ้เกรียนช่วยกูด้วยไอ้มโนตบกูอ่า"ว่าแล้วมันก็ทำน่าบ๊องแบ๊วอ้อนไอ่เมเจอร์ เหอะไอ่สองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
"เฮ้ย มโนมึงทำไรเมียกูว่ะ"เมเจอร์ตะโกนแล้วชี้หน้ามโนทำท่าทางเหมือนคนอึไม่ออกยังไงยังงั้นแหละ
"เมียพ่องสิ เอ้อ เล่นด้วยแล้วเอาใหญ่เลยน่ะมึงอ่ะ"ไอ่สปอตมันงอนตุ๊บป่องกลับโต๊ะมันไปส่วนเด็กเกรียนก็ไปง้อเด็กบ๊อง วันนี้แคลเซียมติดถ่ายแบบโฆษณาเลยไม่ได้มาซึ่งตาต้าเองก็ต้องไปควบคุมพฤติกรรมของแคลเซียมด้วย กลุ่มเราเลยเหลือแค่นี้
"เฮ้ยเจ้ศรีมาโว๊ย"หัวหน้าห้องของม.4/1ตะโกนลั่นห้อง เอ่อ ไม่หน้าเลือกมันเป็นหัวหน้าเลยวัน นั้น
"เอาล่ะนักเรียน วันนี้ครูขอดูการบ้านหน่อย มนัน เก็บสมุดมาให้ครูด้วย "หัวหน้าห้องเดินเด็บสมุดวิชาคณิต +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาไปแค่นี้ก่อนน่ะค่า เพราะเราต้องแต่งใหม่หมดเบย t.t เลยได้แค่นี้ อาจจะไม่สนุกแต่เราก็ตั้งใจแต่น่ะค่ะ ฝากติดตามด้วยน่ะค่า รักคนอ่านทุกคน จุ๊ฟๆ
ตึก ตึก ตึก ผมรีบวิ่งลงจากบ้านหลังเล็กเพื่อที่จะไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ แต่นี้ก็เลยเวลามานานแล้วและก็ได้เวลาที่ผมจะไปโรงเรียนด้วยฮะ งั้นระหว่างทางผมจะแนะนำตัวล่ะกันฮะ ผมชื่อ น้ำนิ่ง อายุ 16 ปี มีพี่ชายต่างมารดาชื่อ มโน ฮะแต่เราอายุเท่ากัน ใครๆก็หาว่าแม่ผมเป็นเมียน้อยทั้งๆที่แม่ผมมาก่อนซ่ะอีก แต่คุณพ่อก็ไม่เคยใส่ใจพวกเราเลย ดันยกย่องคุณแม่ของมโนให้เป็นเมียหลวงและอยู่บ้านใหญ่ ส่วนผมกับแม่ต้องมาอยู่ที่บ้านเล็กแทน เหตนี้แม่ผมเลยเกียจคนบ้านใหญ่มากๆ ท่านย้ำกับผมทุกวันว่าอย่าไปญาติดีกับพวกบ้านใหญ่แต่จะให้ผมทำไงได้ล่ะฮะ เฮ้ย เหนื่อยใจ
"เฮ้ยย!!" ระหว่างที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้น ก็ดันไปสะดุดกับก้อนหินเข้า โอ๊ยย เจ็บชะมัดเลยอ่ะ
"หึ ซุมซาม"ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงที่สูงโคตรๆจนจะหงายหลังแล้วเนี่ย คนบ้าอะไรสูงฉะมัดเลย
"ชิส์ ไม่ช่วยแล้วยังซ้ำเติมอีกน่ะ คนใจร้าย"ผมโวยวายที่อีกคนไม่ยอมช่วยผม เห็นคนล้มยังยืนหัวเราะอยู่ได้ ใจร้าย ใจดำ ใจอัมหิต ใจๆๆ....ใจไรดีเนี่ย
"กูเกี่ยว!!?"เออ ไม่เกี่ยวหรอก ผมล้มเอง คุณไม่เกี่ยวเลยซักนิสเดียว
"ชิส์ ลุกเองก็ได้ "ผมเชิดใส่อีกคนแล้วพยายามลุกขึ้นยืน พยายยามอยู่ตั้งหลายรอบแต่ก็ไม่ได้ผลเลยอ่ะ ผมเลยจำใจต้องนั่งจุ้มปุอยู่กับพื้นอย่างนั้น โดยที่ไม่ยอมมองอีกคนเลย งอนฮะทำตัวแบบนี้มีงอน
"ทำเป็นเก่ง"พูดจบก็ก้มลงมาช้อนตัวผมขึ้นไปไว้ในอ้อมอก เหมือนเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวเข้าหอเลย เอ้ย ไม่ใช่แล้ว
"คุณมโนทำไรฮะ "ผมบอกได้เลยว่าตกใจสุดๆ ผมรีบเอามือกอดคออีกคนแน่นด้วยความที่ว่ากลัวตก เพื่ออีกคนหมั่นไส้แล้วปล่อยผมลงพื้นผมก็ซวยอ่ะดิ
"ถามมากจริง"ผมเลยต้องรูดซิบปากไม่พูดไม่จาเพราะกลัวอีกคนจะรำคาญเอา มโนเดินอุ้มผมมาขึ้นรถแล้วพากันไปโรงเรียน พอมาถึงโรงเรียนผมที่กำลังจะก้าวลง จากรถก็ต้องชะงักกับเสียงร้องห้ามของอีกคนซ่ะก่อน
"มากูอุ้ม"เห่ มาไม้ไหนล่ะเนี่ยอีกอย่างนี้ก็โรงเรียนจะมาอุ้มกันทำม่ายอายเขาบ้างเถอะพ่อคุณ
"มะ ไม่ดีมั้งฮะ^^"ผมปฏิเสธเป็นพัลวัลก็คนมันอายนิใครจะไปหน้าด้านอย่างมโนกันเล่า บ้าจริงคนอะไรก็ไม่รู้
"อย่าให้พูดซ้ำ"เล่นบทโหดอีกแล้ว เฮ้ย สุดท้ายกระต่ายน้อยตกพ่ายแพ้ให้กับหมาป่า เย้ย ผิดเรื่อง- -!! ผมโดนมโนอุ้มออกไปจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียนท่ามกลางสายตาประชาชีและเสียงซุบซิบนินทาตามประสาคนอยู่แฟลช
"เฮ้ยๆ แกดูนั้นซิ นั้นพี่มโนนินา อุ้มใครมาอ่ะ หน้าตาอย่างกับปลาดุก สู้ฉันก็ไม่ได้"โหย แรงอะคุณน้อง พูดนี้ตบกับพี่ซักทีสองทีมั้ย เอิ่ม ไม่สิๆเรา เรียบร้อย จำไว้ๆไอ่น้ำนิ่ง
"ขำอะไรเล๊า"ผมทุบอกอีกคนเบาๆที่แอบขำผม ง่า ไอ่คุณมโนบ้าอายก็อาย แถมยังโดนด่าว่าหน้าเหมือนปลาดุกอีก
"ป่าว"ปากแข็งชะมัดเลย รู้หรอกว่าขำที่เราโดนด่าอ่ะคนนิสัยไม่ดี
"ชิส์ คนบ้า"ผมด่าด้วยความหมั่นไส้ และไม่นานพวกเราก็เดินมาถึงห้องเรียนมโนวางผมลงบนโต๊ะที่อยู่หลังห้องแล้วนั่งลงโต๊ะข้างผม เสียงแซวจากคนในห้องก็ดังขึ้นเป็นอย่างนี้ประจำแหละฮะไม่มีวันไหนที่จะไม่แซวผมกับมโนเลย
"เฮ้ย วันนี้ผัวทำไมถึงได้อุ้มเมียมาว่ะ"ไอ่สปอตแซวขึ้น ผัวเมียบ้าบออะไรของมันก็ไม่รู้ เฮ้ย ทุกคนคงสงสัยกับคำพูดของผม ที่จริงผมก็ไม่ได้เรียบร้อยอะไรมากมายหรอกที่เรียกมโนว่า คุณ ก็เพราะว่าโดนขู่มา ^^" เลยต้องพูดจาดีๆกับมโน ส่วนเพื่อนๆก็พูดกันตามปกติ อ๋อ ผมยังไม่ได้แนะนำเพื่อนๆผมให้รู้จักเลย กลุ่มผมก็มี สปอต มันสูงกว่าผม แต่เตี้ยกว่ามโน ผิวขาวเนียนรูปร่างผอมบาง ผมซอยประบ่า จะว่าหล่อก็ไม่ได้ ต้องเรียกว่าสวยถึงจะถูก คนที่สอง ชื่อ เมเจอร์ สูงพอๆกับมโน หน้าตาก็จัดว่าดูดี นิสัยกวน กาก เกรียน ถ้าไม่แยู่ห้องเด็กเรียนคงคิดว่า เด็กเลวซ่ะอีก (เยอะไป-3->>>เมเจอร์) ความฮอตไม่เป็นสองรองจากใคร ส่วนคนที่สาม แคลเซียม หล่อ ดูดี เพอร์เฟ็ก เทห์ สมาร์ท ไม่มีคำบรรยาย ฮ่าๆ ก็มันเป็นนายแบบนี้เนาะก็ต้องดูดีเป็นธรรมดาซิจริงมัอย นิสัย เป็นคนร่าเริง ไม่ยอมใคร ยกเว้นคนสุดท้าย ตาต้า เด็กหนุ่มร่างเล็ก น่าตาจิ่มลิ้มไม่หยอกเลยล่ะ ที่แคลเซียมต้องยอมให้เพราะว่านั้นอ่ะเมียมัน ฮ่าๆ นิสัยร้ายไม่หยอกผมไปแอบสัมภาษณ์เหล่ากิ๊กของไอ่แคลเซียมมาแล้วฮะ ขอสามคำกับความร้ายของตาต้า กิ๊กคนที่ 1 ลา ตาย ค่ะ คนที่ 2 แม่ คุณ เอ๊ย คนที่ 3 นาง มาร ร้าย คนที่ 4 ขอ นับ ถือ คนที่ 5 ร้อน ร้าย แรง ตามที่ผมได้ไปถามเหล่ากิ๊กๆของแคลเซียมถึงความร้ายของตาต้าแล้ว ผมเลยอยากจะบอกกับแคลเซียมมันว่า ไม่น่าเลย ไม่น่าเอาตาต้ามาเป็นเมียเนี่ย
"ปากหรอที่พูด"มโนตบหัวสปอตจนเขกไปกับโต๊ะ สมแล้วล่ะที่โดนอย่างนั้นเชอะ
"อะไรกันๆพวกมึง กวนกันแต่เช้าเลย "เด็กเกรียนของแก๊งเราพึ่งมาถึงโรงเรียนด้วยท่าทางเหมือนคนพึ่งตื่นยังไงยังงั้นแหละ เซอมากเลยฮะ
"เฮ้ ไอ้เกรียนช่วยกูด้วยไอ้มโนตบกูอ่า"ว่าแล้วมันก็ทำน่าบ๊องแบ๊วอ้อนไอ่เมเจอร์ เหอะไอ่สองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลย
"เฮ้ย มโนมึงทำไรเมียกูว่ะ"เมเจอร์ตะโกนแล้วชี้หน้ามโนทำท่าทางเหมือนคนอึไม่ออกยังไงยังงั้นแหละ
"เมียพ่องสิ เอ้อ เล่นด้วยแล้วเอาใหญ่เลยน่ะมึงอ่ะ"ไอ่สปอตมันงอนตุ๊บป่องกลับโต๊ะมันไปส่วนเด็กเกรียนก็ไปง้อเด็กบ๊อง วันนี้แคลเซียมติดถ่ายแบบโฆษณาเลยไม่ได้มาซึ่งตาต้าเองก็ต้องไปควบคุมพฤติกรรมของแคลเซียมด้วย กลุ่มเราเลยเหลือแค่นี้
"เฮ้ยเจ้ศรีมาโว๊ย"หัวหน้าห้องของม.4/1ตะโกนลั่นห้อง เอ่อ ไม่หน้าเลือกมันเป็นหัวหน้าเลยวัน นั้น
"เอาล่ะนักเรียน วันนี้ครูขอดูการบ้านหน่อย มนัน เก็บสมุดมาให้ครูด้วย "หัวหน้าห้องเดินเด็บสมุดวิชาคณิต +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอาไปแค่นี้ก่อนน่ะค่า เพราะเราต้องแต่งใหม่หมดเบย t.t เลยได้แค่นี้ อาจจะไม่สนุกแต่เราก็ตั้งใจแต่น่ะค่ะ ฝากติดตามด้วยน่ะค่า รักคนอ่านทุกคน จุ๊ฟๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น