ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ได้พูดกันแล้ว ( เข้าข้างตัวเองสุด ๆ )
เมื่อคืน เน็ตเสีย ต้องขอโทษนะ เลยอัพ ซะเที่ยง ( หุ หุ )
วันนี้ (4 พ.ย.48) อย่างที่บอก ผมมีเรียนบ่าย แล้วก็กว่าจะไปถึง ก็เข้าเรียนกันแล้ว ผมก็เดินดุ่ม ๆ เข้าห้องไป พอผมขออนุญาติอาจารย์ เดินเข้าห้อง ก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง (อาจจะหลายอย่าง) ผมเข้าห้องผิดอ่ะ แถมเป็นห้องของนักศึกษา คณะอักษรฯ ปีที่1 อีกตะหาก ( หน้ามืดเข้าไปได้ ) และสิ่งที่ทำใหผมแทบหยุดหายใจ + แฟ้มรายงานหล่นกระจายหน้าห้องก็คือว่า นิศา คงรายงานอะไรบางอย่างอยู่หน้าชั้นเรียน เธอหันมายิ้มให้ผม ( ประมาณว่า ไอ้นี่โคตร เสร่อว่ะ เข้าห้องผิด ) ผมก็มือไม้สั่น แก้มแดง ปากแดง ก้มหน้างุด รีบเก็บแฟ้มอย่างเร็ว แล้ววิ่งออกจากห้อง แต่แล้ว เธอตามผมมาครับ นิศาวิ่งตามผม
คือเอ่อ ผมลืมถุงปากกาไว้อ่ะ เธอเลยเอามาคืนให้ พร้อมกับยิ้มหวาน น่ารัก น่าฟัด น่า........ (อิ อิ) แล้วเธอก็บอกผมว่า \" พอดีศาเห็นหล่นอยู่ค่ะ เลยวิ่งตามมาให้ \" ผมปลื้มสุด ๆ น่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนเธอยื่นถุงปากกาให้ผม ผมฟอร์มจับมือเธอด้วยอ่ะ ผมไม่เคยรู้สึกวูบวาบขนาดนี้เลย ตัวมันจะลอย ( ขนาดผมกอด ริน ทุกวัน ไม่เห็นรู้สึก เหมือนตอนแอบจับมือเธอเลยครับ )
หลังจากเธอเดินเข้าห้องไปแล้ว ผมก็ทำอะไรไม่ถูก นั่งใจลอยแถว ๆ หน้าตึกที่เธอเรียนอ่ะแหละ จนในที่สุดผมก็ตื่นจากอาการตัวลอย สมองเบลอ เห็นแต่หน้านิศา เพราะอะไรเหรอ ก็โทรศัทพ์มาหน่ะซิ รินโทรมาชวนไปดูหนัง เลยทำให้ผมรู้สึกตัว ว่า..............
ผมโดด ( ได้ไงอ่ะ ) อีกแล้ว แถมไม่ได้ส่งรายงานอีก ซวยเลยมั้ยหล่ะ ผมก็เลยต้องเดินคอตกให้อาจารย์สวดไปซัก ชั่วโมง แล้วถึงได้ออกมาจากมหาวิทยาลัยได้ แล้วก็ ไปรับ รินช้าอีก เฮ้อ !!!!
วันนี้ผมว่า ถ้าไปอ่านตำราหมอดู ก็คงทำนายว่า ผมดวงดี สลับ ดวงซวย แหง ๆ แต่ก็ดีนะ ได้ยินเสียงใส ๆ น่ารักของนิศา แล้ว ทำผมนอนหลับฝันดีชัวร์เลยเนี่ย
เพราะฉะนั้น เหมือนเดิม ไปนอนดีกว่า พรุ่นี้วันเสาร์ด้วย ตื่นเที่ยง แย้ ไปแอบเข้าห้อง รินดีกว่า ( หุ หุ )
วันนี้ (4 พ.ย.48) อย่างที่บอก ผมมีเรียนบ่าย แล้วก็กว่าจะไปถึง ก็เข้าเรียนกันแล้ว ผมก็เดินดุ่ม ๆ เข้าห้องไป พอผมขออนุญาติอาจารย์ เดินเข้าห้อง ก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง (อาจจะหลายอย่าง) ผมเข้าห้องผิดอ่ะ แถมเป็นห้องของนักศึกษา คณะอักษรฯ ปีที่1 อีกตะหาก ( หน้ามืดเข้าไปได้ ) และสิ่งที่ทำใหผมแทบหยุดหายใจ + แฟ้มรายงานหล่นกระจายหน้าห้องก็คือว่า นิศา คงรายงานอะไรบางอย่างอยู่หน้าชั้นเรียน เธอหันมายิ้มให้ผม ( ประมาณว่า ไอ้นี่โคตร เสร่อว่ะ เข้าห้องผิด ) ผมก็มือไม้สั่น แก้มแดง ปากแดง ก้มหน้างุด รีบเก็บแฟ้มอย่างเร็ว แล้ววิ่งออกจากห้อง แต่แล้ว เธอตามผมมาครับ นิศาวิ่งตามผม
คือเอ่อ ผมลืมถุงปากกาไว้อ่ะ เธอเลยเอามาคืนให้ พร้อมกับยิ้มหวาน น่ารัก น่าฟัด น่า........ (อิ อิ) แล้วเธอก็บอกผมว่า \" พอดีศาเห็นหล่นอยู่ค่ะ เลยวิ่งตามมาให้ \" ผมปลื้มสุด ๆ น่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนเธอยื่นถุงปากกาให้ผม ผมฟอร์มจับมือเธอด้วยอ่ะ ผมไม่เคยรู้สึกวูบวาบขนาดนี้เลย ตัวมันจะลอย ( ขนาดผมกอด ริน ทุกวัน ไม่เห็นรู้สึก เหมือนตอนแอบจับมือเธอเลยครับ )
หลังจากเธอเดินเข้าห้องไปแล้ว ผมก็ทำอะไรไม่ถูก นั่งใจลอยแถว ๆ หน้าตึกที่เธอเรียนอ่ะแหละ จนในที่สุดผมก็ตื่นจากอาการตัวลอย สมองเบลอ เห็นแต่หน้านิศา เพราะอะไรเหรอ ก็โทรศัทพ์มาหน่ะซิ รินโทรมาชวนไปดูหนัง เลยทำให้ผมรู้สึกตัว ว่า..............
ผมโดด ( ได้ไงอ่ะ ) อีกแล้ว แถมไม่ได้ส่งรายงานอีก ซวยเลยมั้ยหล่ะ ผมก็เลยต้องเดินคอตกให้อาจารย์สวดไปซัก ชั่วโมง แล้วถึงได้ออกมาจากมหาวิทยาลัยได้ แล้วก็ ไปรับ รินช้าอีก เฮ้อ !!!!
วันนี้ผมว่า ถ้าไปอ่านตำราหมอดู ก็คงทำนายว่า ผมดวงดี สลับ ดวงซวย แหง ๆ แต่ก็ดีนะ ได้ยินเสียงใส ๆ น่ารักของนิศา แล้ว ทำผมนอนหลับฝันดีชัวร์เลยเนี่ย
เพราะฉะนั้น เหมือนเดิม ไปนอนดีกว่า พรุ่นี้วันเสาร์ด้วย ตื่นเที่ยง แย้ ไปแอบเข้าห้อง รินดีกว่า ( หุ หุ )
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น