คู่มือปีศาจและศาสตร์มืด

ลำดับตอนที่ #3 : ลูซิเฟอร์-Lucifer

ลูซิเฟอร์ถือเป็นจอมมารแห่งนรก และเป็นหนึ่งในเจ็ดเจ้าชายแห่งขุมนรก โดยลูซิเฟอร์เป็นตัวแทนของความเย่อหยิ่งเป็นบาปที่หนึ่ง โดยคำว่าลูซิเฟอร์นั้น เป็นภาษาละติน มีผสมจากคำ 2 คำ ได้แก่ “Lux” ที่หมายถึง แสงสว่าง และ “Ferrer” ที่หมายถึง ผู้นำมาหรือผู้ถือ เมื่อนำเอาทั้งสองคำมารวมกันก็จะมีความหมายว่า “ผู้นำมาซึ่งแสงสว่าง” หรือแปลง่ายๆตามภาษาชาวบ้านว่า “รุ่งอรุณ” หรือ “เทพบุตรแห่งแสง”   

ทั้งนี้ก็เพราะ ลูซิเฟอร์เป็นอดีตอัคระเทวทูตที่เป็นผู้ถูกสร้างขึ้นมาจากแสงสว่าง  มีเป็นใหญ่รองลงมาจากพระเป็นเจ้า ซึ่งอาจถือได้ว่า เป็นอัคระเทวทูตที่ยิ่งใหญ่มากที่สุด ณ เวลานั้นเลยก็ได้ 

แต่ดเพราะถูกยุแยงจากซาตาน (ตามตำนานนี้ ฮิบรู ลูซิเฟอร์ และ ซาตาน จะเป็นคนละคนกัน) ทำให้หลงในอำนาจที่คิดว่าตนเองยิ่งใหญ่เหนือผู้ใด จึงทำให้ลูซิเฟอร์คิดก่อการกบฏเพื่อหักหลังพระผู้เป็นเจ้า นำกองทัพปีศาจบุกไปยังสวรรค์อาละวาด ต่อสู้กับเหล่าเทพบนสวรรค์ จนท้ายที่สุดก็ถูกลงโทษให้ตกจากสวรรค์ และกลายมาเป็น ”ปีศาจ” ในที่สุด

ลูซิเฟอร์ตกสวรรค์ โดยกุฟตาฟ ดอเร

พันธสัญญาเดิม

ในพันธสัญญาเดิมแนวความคิดเรื่องชื่อ "ลูซิเฟอร์" มีนักวิชาการให้ข้อสันนิษฐานไว้ 2 แบบด้วยกัน โดยแนวทางแรกยกมาจากหนังสืออิสยาห์ที่ยืนยันว่า ลูซิเฟอร์ หมายถึง พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 แห่งบาบิโลน เพราะพระองค์ทรงทนงตนและยกตนเทียบเคียงพระเจ้า และแนวทางที่สองยกมาจากหนังสืเอเสเคียล ที่ยืนยันว่า ลูซิเฟอร์ หมายถึง ทูตสวรรค์ที่ถูกพระเจ้าขลับออกจากสวรรค์ เพราะเป็นทูตสวรรค์ที่ถูกขับไล่โดยพระเจ้าและเคยเฝ้าศิลาเพลิงกับเครูปมาก่อน มีการกล่าวถึงสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับการสร้างทูตสวรรค์ตนนั้น

ตราสัญลักษณ์ของลูซิเฟอร์

หนังสืออิสยาห์

ชาวอิสราเอลในเยรูซาเลมไม่ได้เชื่อฟังคำสั่งสอนของพระเจ้าอีก พระเจ้าจึงต้องการลงโทษพวกเขา โดยอาศัยการเรืองอำนาจของจักรวรรดิบาบิโลนเข้าทำลายกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อเยรูซาเลมถูกทำลายลง ชาวยิวผู้เป็นผู้พยากรณ์ของพระเจ้า คือดาเนียลและเพื่อนถูกจับพร้อมเหล่าเชลยไปยังบาบิโลน ดาเนียลมีโอกาสทำนายนิมิตที่แปลกประหลาดให้แก่ พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 แห่งบาบิโลน ดาเนียลสามารถทำนายได้อย่างถูกต้อง ดาเนียลอธิบายว่าเดชานุภาพอันเกรียงไกรของพระองค์มาจากพรของพระผู้เป็นเจ้า และเมื่อดาเนียลทูลคำอธิบายจบแล้ว พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ทรงหมอบกราบดาเนียล และหันไปนับถือพระยาห์เวห์ ทรงตั้งดาเนียลให้ปกครองบาบิโลนทั้งมณฑล ภายหลังมีเหตุการณ์ที่สหายของดาเนียลทำให้พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์พิโรธจึงถูกโยนเข้าเตาไฟ แต่ก็ไม่เป็นอะไรเลย พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ยิ่งศรัทธาในองค์พระยาห์เวห์

ด้วยความทรงอำนาจและยิ่งใหญ่เกรียงไกรของพระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 ทำให้พระองค์หยิ่งผยองในความยิ่งใหญ่ล้นฟ้าของพระองค์ พระเจ้าจึงทำการลงโทษพระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ โดยการริบรอนราชอำนาจสติปัญญา และถูกขับไล่จากมวลมนุษย์ให้ใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน กินหญ้า เนื้อตัวเปียกชุ่ม เป็นเวลาเจ็ดกาล (มักถูกตีความว่าหมายถึงเจ็ดปี) ดังที่ปรากฏในหนังสืออิสยาห์ ว่า

“...โอ เจ้า​ร่วง​ลง​จาก​ฟ้า‍สวรรค์​อย่าง‍ไร​หนอ เจ้า​ผู้‍ส่อง‍แสง คือ​โอรส​แห่ง​รุ่ง‍อรุณ เจ้า​ถูก​เหวี่ยง​ลง‍มา​ยัง​พื้น‍ดิน​อย่าง‍ไร​หนอ เจ้า​ผู้​ทำ​ให้​ประ‌ชา‍ชาติ​ทั้ง‍หลาย​ตก‍ต่ำ เจ้า​เอง​รำพึง​ใน​ใจ​ของ​เจ้า​ว่า...ข้า​จะ​ขึ้น​ไป​เหนือ​ความ​สูง​ของ​เมฆ ข้า​จะ​ทำ​ให้​ตัว​ของ​ข้า‍เอง​เหมือน​องค์‍ผู้‍สูง‍สุด ’แต่​เจ้า​ถูก​นำ​ลง‍มา​สู่​แดน​คน‍ตายยัง​ก้น​บา‌ดาล บรร‌ดา​ผู้​เห็น​เจ้า​จะ​จ้อง‍มอง​เจ้าและ​จะ​คิด​พิจาร‌ณา​ตัว‍เจ้า​ว่า‘ ชาย​คน​นี้​หรือ​ที่​ทำ​ให้​โลก​สั่น‍สะ‌เทือน? ที่​เขย่า​อาณา‌จักร​ทั้ง‍หลาย?...” — หนังสืออิสยาห์

เมื่อผ่านไปเจ็ดกาล พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ทรงได้สติสัมปัญญาคืนมา เนบูคัดเนซซาร์กล่าวสรรเสริญพระยาห์เวห์ เหล่าขุนนางมาตามพระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่บัดนี้ได้ละทิ้งบาป ให้กลับไปครองราชบัลลังก์ตามเดิม

ดังนั้น "เทพบุตรแห่งแสง" ในหนังสืออิสยาห์นี้จึงหมายถึง พระเจ้าเนบูคัดเนซซาร์ที่ 2 แห่งบาบิโลน หาได้หมายถึงทูตสวรรค์ที่มีอำนาจมากและคิดกบฎต่อพระเจ้าจนถูกขับไล่ออกจากสวรรค์ไม่

เนบูคัดเนซซาร์ที่ 2โดย วิลเลียม เบลก ที่อยู่ในสภาพพระสติฟั่นเฟือน