ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    teenager วัยรุ่นพิทักษ์มิติ

    ลำดับตอนที่ #2 : อึมครึม

    • อัปเดตล่าสุด 12 ก.ย. 56


    บทที่2

    อึมครึม

                              อัลดริชอัลดริชนั่งอยู่ข้างเพื่อนสองคนที่เหมือนจะหลุดเข้าไปในโลกส่วนตัวของตัวเองและดูเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน เฮอ!มันมาคุอย่างนี้ตั้งแต่หมดคาบวิชาภาษาในคาบแรกแล้วอะไรกันเห็นเมื่อวานยังดีๆกันอยู่เลยเลิกเรียนตอนคาบคณิตก็ไม่มีอะไรแล้วไงมันเป็นอย่างนี้ไปได้ในคาบภาษาก็ไม่ได้สังเกตเพราะมัวแต่คุยกับเลสอยู่นะสิพอมานั่งในคาบเรียนวิทย์เท่านั่นแหละไอ้เพื่อนสองคนก็เริ่มก่อสงครามทางจิตวิทยากันขึ้นแต่ขอโทษเถอะมาก่อสงครามกันในคาบวิทยาศาสตร์เนี่ยนะคิดได้ไง เรียนก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอยู่แล้ว ยังจะมาอึมครึมใส่กันอีก เอาเข้าไปชีวิต อัลดริชคิดอย่างปลงๆ พร้อมขยับเก้าอี้ออกมาจากที่ตรงนั้นและพยายามตั้งใจฟังอาจารย์อธิบายจนหมดคาบเรียนจากนั้นก็มีเสียงเรียกชื่อประกาศเรียกชื่ออาจารย์ที่มีความรับผิดชอบในการจัดงานวิชาการประชุมด่วน

    เบื่อจังวันนี้เราว่างคาบบ่ายทั้งหมดเลยสิ”อัลดริชพูดขณะเดินออกจากอาคารเรียน

    ใช่ครับอัลดริช”นาสตอบ แต่สองคนนั้นยังเงียบกันอยู่

    นี่พวกแกสองคนเป็นอะไรกันหาทำไมไม่พูดกันเลย”อัลดริชทนไม่ไหวหลังจากที่คุยกับนาสจนทำให้เบื่อกันอยู่แล้ว

    นั่นสิครับพวกคุณเงียบกันมานานมากแล้วนะครับ”นาสพูดสนับสนุน

    ไม่มีอะไรหรอกพวกแกคิดมากกันไปเอง”พายตอบพร้อมกับโบกมือเป็นออฟชั่น

    ใช่ๆไม่มีอะไรกันจริงๆนะพวกนาย”โทมาสรบพูดสนับสนุน

    ทีอย่างนี้ก็เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะพวกแก

    อืองันเหรอแต่ฉันไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นะ”  อัลดริช ลากเสียงยานคางนี่บอกมาซะดีๆว่าพวกแกสองคนมีอะไรกัน”จากนั้นก็ขู่ฟ่อต่อท้ายอีกหนึ่งสเต็ป

    ไม่มีโว้ย”สองผู้ต้องหาพูดพร้อมกัน

    ช่างพวกเขาสองคนเถอะครับ อัลดริช”นาส พูดแทรกขึ้นมาหลังจากที่เงียบไปนาน

    เออ ไหนๆวันนี้ไม่มีคาบเรียนแล้วฉันไปซ้อมดนตรีก่อนแล้วกัน” โทมาส ใช้โอกาสนี้ชิงพูดขึ้นก่อนที่ความลับจะแตกและโดยไม่รอคำบอกลาก็เดินออกไปจากกล่มอย่างรวดเร็ว

    อ้อ ฉันก็มีงานที่จะต้องทำเหมือนกันพอดีถูกอาจารย์นัดไว้นะพวกนายก็อยู่กันสองคนแล้วกัน ไปละ”พายพูดเสร็จแล้วรีบเดินไปอย่างรวดเร็วอีกคน

    เฮ้ย! สองคนนี้”อัลดริชพำพำอย่างอารมณ์ขัดใจแล้วจากนั้นก็ลากนาสไปตามทางเดิน

    และวันนั้นทั้งวันพวกเขาสองคนไม่ได้เจอพายและโทมาสอีกเลย

    คุยกับกลอน๘

    อันคนเรามีความลับที่ปกปิด

    ให้คนคิดอยากรู้และสงสัย

    ให้ความอยากพาให้ถามอยู่เป็นนัย

    ให้ต้องตอบอยู่ร่ำไปอย่างงุนงง

    แต่ต้องปิดเพราะสัจจะกำหนดไว้

    ว่าต้องให้รู้ตัวเองก่อนแล้วคลาย

    ค่อยประสงค์ทำตามที่ตกลง

    อธิบายเรื่องราวทั่งหมดเอย

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×