ต้นข้าวสาลีแสนเย่อหยิ่ง

เนื้อเรื่อง

                  อยู่มาวันหนึ่ง  เกิดพายุลูกใหญ่พัดผ่านทุ่งแห่งนั้น  จากนั้นบรรดา

ข้าวสาลีก็เหลือแต่ตอข้าวดำๆและควันจางๆ
                 
                   ชาวบ้านแถวนั้นเล่าลือกันว่าเป็นเพราะเกิดฝนฟ้าคะนองและมีฟ้าผ่าลง

มาเปรี้ยงใหญ่
                 
                   นกกระจอกที่บังเอิญผ่านมาไปได้ยินจึงกลับมาถามต้นหลิวแก่ๆต้นหนึ่ง

ซึ่งขึ้นอยู่ไม่ไกลจากทุ่งข้าวสาลีว่า แท้จริงแล้วเหตุการณ์เป็นอย่างไร

                   ต้นหลิวแก่เล่นให้นกกระจอกฟังว่า  ต้นข้าวสาลีพวกนั้นมีนิสัยเย่อหยิ่ง

เวลาข้าวอื่นๆพูดอะไรมันก็ไม่ค่อยเชื่อ แม้แต่มันเองซึ่งเป็นต้นไม่เก่าแก่ประจำ

บริเวณนี้ พวกข้าวสาลีก็ไม่เคยฟัง จนกระทั่งเมื่อคืนนี้ที่เกิดพายุใหญ่ พวกต้นไม้ทั้ง

หลายพากันหุบดอกใบและพยายามทำตัวลู่ลมเข้าไว้ เพื่อไม่ให้ปะทะกับลมและฝนที่

ทั้งสาดและโหมเข้ามาอย่างรุนแรง

                    ต้นข้าวโพดได้ตะโกนบอกให้บรรดาต้นข้าวสาลีก้มหัวลงหลบฝน 

เพราะเจ้าพายุกำลังมา  แต่พวกมันไม่สนใจฟัง  มันบอกอีกว่า  ไม่ต้องการก้มหัวให้

ใคร  ต่อมาต้นหลิวก็เตือนว่าอย่าเงยหน้ามองฟ้า  ไม่อย่างนั้นสายฟ้าอาจจะฟาดมา

โดน  แต่ต้นข้าวสาลีก็ยังไม่เชื่ออีก เพราะมันทั้งหยิ่งและอวดดี  จนไม่นึกถึงความ

ปลอดภัยของตนเอง

                    พวกต้นข้าวสาลีเหล่านั้นเอาแต่เชิดหน้าอยู่ท่ามกลางพายุฝน  ในที่สุด 

ฟ้าก็ผ่าลงมาเปรี้ยงใหญ่  ต้นไม้ทั้งหมดพากันหมอบต่ำและหลับตาปี๋  พอเสียงดัง

สนั่นหวั่นไหวเงียบลง  พวกมันก็ลืมตา  และพบว่าเกิดไฟลุกทั่วทุ่งข้าวสาลี  ตอนนี้

ข้าวสาลีที่แสนเย่อหยิ่งก็ไม่ต่างอะไรกับวัชพืชที่เหี่ยวแห้ง  บางต้นถูกไฟไหม้จนดำ

เกรียม  ต้นหลิวได้แต่ถอนหายใจด้วยความเวทนา  มันบอกกับนกกระจอกว่า" นี่แหละ

คือบทเรียนของผู้ที่เย่อหยิ่งเกินไป "
                       

----------------  เอามาจากหนังสือนิทานแอนเดอร์เซนงับ  -----------------------