ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SF แมวน้อยที่รักตอนที่3 ( 2min)
SF อนที่3
วันนี้เป็นวันแรที่มินโฮื่นไปเรียนพร้อมับรอยยิ้มที่หาไ้ยา นเพื่อนแทบทุนอทัไม่ไ้ บาน็แวว่ามินโฮำลัอินเลิฟ เาันไป่าๆ นาๆ แ่มินโฮ็เพียยิ้มรับไม่อบำถามใๆ รอเวลาหมั่วโมเรียนเท่านั้น
วามิเียวที่วนเวียนอยู่ในหัวืออยาลับไปหาแทมิน ถ้าวันนี้ไม่มีสอบย่อยมินโฮไม่ยอมมาเรียนแน่
เวลาเย็นหลัาเลิั่วโมสุท้ายที่มีสอบาที่เยเอื่อยเื่อยแวะเที่ยวไปเรื่อย แ่วันนี้ร่าสูลับับรถแทบะบินไ้เพื่อลับไปหาแทมิน
เสียปลร็ออประูัึ้นเรียให้แมวน้อยที่นอนอยู่บนโฟาในห้อนั่เล่นลืมาึ้นพร้อมระโลเินไปรอรับารลับมาอมินโฮ
มินโฮเปิประูออวาสายาไปยัพื้นที่มีแมวน้อยยืนรออยู่ ร่าสูรีบอุ้มแทมินึ้นอย่าเบามือ พร้อมับมูลไปยันนิ่มอย่ารัใร่ อุ้มเท้าเล็ๆ ะปบเบาๆ หยอล้อลับไปยัมูโ่อมินโฮ
“ิถึันหรือเปล่าแทมิน”มินโฮ้มลถามแมวน้อยในอ้อมอ พร้อมเินเ้าห้อนอนอน
“เมี๊ยวววว”เสียร้อหวานอบรับับพร้อมทัุ้ใบหน้าลอเลียับออมินโฮอย่าอออ้อน มินโฮยิ้มว้าปาแทบี หัวใเ้นแรนแมวน้อยไ้ยินั
“น่ารััเลยน๊าแทมิน หิวมั้ย”มินโฮยัุยับแมวน้อยไปเรื่อยๆ ร่าสูนั่ลบนเียนอนปล่อยให้แมวน้อยนั่อยู่บนั
แมวน้อยไม่อบ ลับ้อมอใบหน้าหล่อนิ่ๆ อย่านั้น มินโฮ้ออบไม่เ้าใวามหมายอเ้าแมวัวน้อย พลันแทมิน่อยทิ้ัวลนอนหายท้อพลิัวไปมาบนเียว้าท่าทาน่ารั มินโฮหัวเราะเบาๆ มือหนาเลื่อนไปลูบไล้นที่หน้าท้ออแทมิน อุ้มเท้าเล็สอ้าะปบอรั้อมือหนาเอาไว้ พราร้อราเสียหวาน
“เป็นแมวยัยั่วไ้อีแฮะ”มินโฮแวแมวน้อยที่นอนหายท้อสะบััวไปมา
มินโฮเอนัวลพิับเีย พลาอุ้มเ้าแมวแสนยั่วไว้ึ้นมาวาไว้บนหน้าอ แมวน้อยนอนหมอบอยู่บนอ
แทมินในราบแมวน้อย่อยๆ ลานไปถูไถใบหน้าอนับใบหน้าหล่ออย่าอออ้อน ลิ้นเล็ถูส่ออมาไล้เลียาอร่าสูเบาๆ เรียรอยยิ้มว้าาร่าสู
“ไหนมาูบทีิ”มินโฮยัวแมวน้อยเ้ามาใล้่อนะูบลไปยัมูสีแสวยเบาๆ แทมินยื่นเท้านุ่มๆ มาะปบมูอมินโฮเบาๆ เป็นารห้าม
“เมี๊ยว”เสียร้อประท้วทำเอามินโฮหัวเราะร่วน ที่แล้แมวัวน้อยไ้มินโฮยัแลู้บไปอีหลายรั้
“ฮ่าๆ สู้ไม้ไ้ล่ะสิ”มินโฮหัวเราะำับท่าทีอแมวน้อยที่พยายามหลบหลีริมฝีปาร้อนๆ อร่าสู
“เมื่อไระถึเที่ยืนนะ อยาปล้ำนายะแย่อยู่แล้ว”มินโฮบ่นเบาๆ เรียเสียร้อประท้วาแมวัวน้อย แทมินระโลาอเินไปนั่หันหลัให้มินโฮที่ปลายเีย
“อนยัน่ารัเลยนะแทมิน”มินโฮลุามไปรวบัวนุ่มนิ่มเ้าอุหน้าถูไถับหน้าท้อนุ่ม
“้อหาอะไรินเพิ่มแรสัหน่อยแล้ว เี๋ยวืนนี้ไม่มีแรปล้ำแมวแสนสวยละแย่เลย”มินโฮวาแทมินลับเีย ร่าสูเินออาห้อนอนไปยัห้อรัวเพื่อูอาหารที่แม่บ้านัเียไว้ให้อย่าเย ร่าสูหันไปเทอาหารให้แมวน้อยที่เินามออมานั่มอ แ่มินโฮับวาานอาหารอไว้บนโ๊ะอาหารแทนที่ะวาไว้ับพื้นเหมือนเมื่อวาน
“ึ้นมาินบนโ๊ะ็ไ้แทมิน”มินโฮมอแทมินที่ยันั่มอน เมื่อไ้ยินร่าสูบอแทมิน็ระโึ้นมานั่อยู่หน้าานอาหารอัวเอ
“ทานแล้วนะรับ”สิ้นเสียร่าสูทั้สอ็ินอาหารอนเอ มินโฮไม่เยรู้สึว่าอาหารที่แม่บ้านทำให้นินะอร่อยไ้ถึนานี้ เมื่อมีแมวน้อยนั่ินอาหาร้าๆ อย่าเรียบร้อยอยู่รหน้า
“นายอาบน้ำไ้มั้ยแทมิน”มินโฮละาอาหารึ้นถามแมวน้อยที่ำลัั้ใินอาหาร แมวน้อยละาอาหารรหน้ามอหน้าร่าสูที่ถาม่อนที่ะพยัหน้าให้เป็นำอบ
“ั้นเี๋ยวเราไปอาบน้ำันนะ”มินโฮวนแมวน้อย แ่แมวน้อยแทมิน็ไม่สนใ้มหน้าินอาหาร่อไป
เมื่อทั้นและแมวน้อยินอาหารอัวเอเสร็ มินโฮ็อุ้มแมวน้อยเ้าไปในห้อนอนเพื่ออาบน้ำ
อนนี้ร่าายเปลือยเปล่าอมินโฮำลัอุ้มเ้าแมวน้อยเอาไว้พาเินเ้าไปยัอาบน้ำเพื่อำระล้าร่าายให้สื่น
แมวน้อยไม่มีท่าทีลัวน้ำแม้แ่น้อย เมื่อแทมินถูอนยูฝึให้อาบน้ำมาั้แ่ยัเป็นลูแมว มินโฮใ้แมพูสระผมโลมลไปยันที่เปียุ่มอย่าแผ่วเบา มือหนาถูไถไปทั่วร่าอแมวน้อย ่อนะหันลับมาถูสบู่ให้ัวเอ
ทั้สอำระล้าฟออ่อนนุ่มออพร้อมัน โยที่มินโฮอุ้มแทมินไว้ในอ้อมอ ปล่อยให้สายน้ำไหลรินรร่าอทั้สออย่าสบายใ เมื่อทั้ัวสะอาาฟอแล้วมินโฮ็ัารพาแทมินออาห้อน้ำ เ็นที่เปลียลู่ให้แห้สนิท้วยวามอ่อนโยน
แมวน้อยระโึ้นไปนอนสบายบนเียรอให้ร่าสูใส่เสื้อผ้า มินโฮเินไปเปิทีวีที่ปลายเีย่อนะทิ้ัวลนอน้าๆ แมวน้อย มือหนาเอื้อมอุ้มแมวน้อยึ้นมานอนบนหน้าอ ไม่วายมูสูมวามหอมอแมพูที่ัวอแทมิน
เวลาผ่านไป้าๆ แ่ลับไม่น่าเบื่อในวามรู้สึอมินโฮ เ็มนาฬิาบอเวลาใล้เที่ยืนเ้ามาทุที มินโฮนั่้อนาฬิาบนผนัห้อนอนแทนที่ะสนใารแ่ันฟุบอลที่อบหนัหนาในอทีวี
ในที่สุเ็มวินาที็เินทามาบรรบรับเ็มสั้นรเลสิบสอ ร่าแมวน้อย่อยๆ ไ่ลาอพลันผิวหนัที่เ็มไป้วยนสีน้ำาล็เปลี่ยนเป็นผิวหนันุ่มลื่นที่มินโฮใฝ่ฝันหา ร่าแมวน้อยำลัยายลายเป็นมนุษย์หน้าหวาน เพียไม่ี่วินาทีร่าแมวน้อยแทมิน็ลายเป็นนอย่าสมบูร์แบบ
มินโฮมอภาพรหน้า้วยใระทึ ใบหน้าหวานปรารอยยิ้มว้าทันทีที่เป็นน ่อนะโผเ้าอร่าสู
“แล้วเราะไ้เอันอีมั้ย”มินโฮถามออมาเสียเบา ลัวว่าถ้าืนแทมินไปแล้วะไม่ไ้พบันอี
“มินโฮ็ไปหาเราที่ห้อสิ อยู่ิันแ่นี้เอ”แทมินเสนอวามิที่ไม่เ้าท่าสำหรับ
“แล้วะไ้เอแทมินอนเป็นนแบบนี้เหรอ ถ้าไปหาอนเที่ยืนสสัยพี่อนยู้อไล่เะออมาแน่ๆ”มินโฮบ่นหุหิมือหนาเริ่มุนลาไปทั่วแผ่นหลัเนียนสวย
“น่านสิ เอาไีน๊า...นึออแล้วมินโฮ็อแทมินมานอน้วยบาวัน็ไ้”ใบหน้าสวยหวานยื่นไปให้ร่าสููบ มินโฮประทับรอยบนแ้มนิ่มเบาๆ
“แ่ันอยาอยู่ับแทมินทุวันหนิ”มินโฮประท้ว อ้อนแทมินลับ
“มินโฮทะลึ่”แทมินหน้าแ ุหน้าลับแผออุ่นพลาถูไถไปมา เรียเสียหัวเราะามินโฮ(มินโฮรู้สึว่าวันนี้ะหัวเราะบ่อยันะ)
“แทมินนั้นแหละทะลึ่ ันไม่ไ้พูอะไรัหน่อย”มือหนาเลื่อนไปยัสะโพนุ่มนิ่ม่อนะบีบเบาๆ แล้ร่าบา
“ี้โม้ เรามอหน้ามินโฮเรา็รู้แล้วว่ามินโฮิลาม”แทมินยู่ปายื่นเถียอย่าัใ มินโฮยิ้มรับับำ่อว่าแสนน่ารั มินโฮแล้บีบแ้ม้นร่าบาเบาๆ อย่าหมั่นเี้ยว
“แทมินเอ็ลามไม่่าันหรอน่า”มินโฮยัเถียให้หน้าหวานยู่หน้าลับแผออย่าเอาใ
“ไม่เอาแล้วเราะนอน โรธมินโฮนลาม”แทมินยันายหันไปนอนหันหลัให้ร่าสู สายาร่าสูมอไล้ไปยัแผ่นหลัเนียน้วยวามหลใหล
“ั้นอันนอนอแทมินไ้มั้ย แทมินี้อน”มินโฮสวมอแนบายิ
“เราไม่ไ้ี้อนนะ”เสียหวานแย้ออมาอย่าัใ ใบหน้าหวานหันมา้ออย่าเอาเรื่อ นี่ถ้ามีนพอัวู่ฟ่อใส่ร่าสูแน่ แ่ท่าทาแบบนี้ลับเรียเสียหัวเราะามินโฮ (มินโฮวันนี้ินอะไรผิหรือเปล่าเาัเป็นห่ว: ไรเอร์)
“หัวเราะอะไรอ่ะ”เสียหวานิุ่นเืออยู่ไม่น้อย มินโฮประทับูบลไปยัปาอิ่มที่เิึ้นอย่านเอาแ่ใแรๆ
“หัวเราะนน่ารั”มินโฮอบหลัาูบนหนำใ
“ไม่เอาแล้ว มินโฮทะลึ่เราะนอนแล้วะีสามแล้ว้วย...ะอ็รับอเลย”ร่าบาุัวลับออุ่นๆ มูเล็สูลิ่นายวามเป็นายอร่าสูอย่าสุใ และรู้สึปลอภัยนนัยน์าสวยปรือปรอย
“ไ้เลยรับ”มินโฮอบรับร่าบา ระับอ้อมอให้แน่นึ้น ร่าสูมีวามสุนลืมวามเบื่อหน่ายในีวิที่เยเาะินหัวใเ้ามานานหลายปีไปหม
สอร่าุัวเ้าหาัน่อนะเ้าห้วนิทราไป้าๆ รอยยิ้มบาๆ ปราอยู่บนใบหน้าอร่าสูโยไม่รู้ัว วามสุที่มาพร้อมับแมวน้อยแสนน่ารันาม แทมิน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น