ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF แมวน้อยที่รักตอนที่2 ( 2min)
อ่านหน่อยนะะ
เนื้อหาเรื่อนี้ไม่มีสาระ
เพราะไรเอร์่วนี้อยาทำัวไร้สาระ
เนื้อหาเรื่อนี้ไม่มีสาระ
เพราะไรเอร์่วนี้อยาทำัวไร้สาระ
SF อนที่2
“อ๊านายเป็นใร เ้ามาในห้อันไ้ไ”เสียโวยวายัปลุให้ร่าเปลือยเปล่าผิวาวนวล่อยๆ ลืมาึ้น
“นัยน์าสีน้ำาล้อนึ้นสบาร่าสูที่ยัยืนอ้าปา้าี้มือมาที่น ร่าบาหัวเราะำับท่าทาที่ร่าสูเป็น
“ยัะหัวเราะอี แทมินหายไปไหนนายเอาแทมินไปไว้ไหน เมี้ยวๆ แทมินๆ”มินโฮเรียหาแมวน้อยหันมอหาทั่วห้อนั่เล่น
ร่าบาที่นั่อยู่บนโฟาถอนหายใออมาเสียั ลุึ้นมานั่้าเผยให้เห็นิ่ไสีมพูหวานและแนาย้านหน้าที่สวยนนที่ำลัลั่ะั้อมอา้า
“็อยู่นี่ไ”เสียพูออมา่าหวานหูนไม่น่าเื่อว่านที่พูะเป็นผู้าย มินโฮระพริบาปริบๆ มอไปยันแปลหน้าที่สวยนเาไม่สามารถเอ่ยำพูอะไรออมาไ้
“เรานี่แหละแทมิน เลิหาีที”ร่าบาอบพลาหัวเราะิัมือเนียนสวยยึ้นปิปาัวเอ
“นะ..นายะบ้าหรือไ แทมินเป็นแมว แมวสีน้ำาลัวเท่านี้”มินโฮทำท่าประอบรูปร่าอแมวน้อย
“็เราไแทมินเื่อเถอะ”แทมินอบพลาเลื่อนัวลมานั่ที่พื้น ผิวาวเนียนสวยทำเอาร่าสูลืนน้ำลายอึให่
“แล้วทำมั้ยถึไ้ลายเป็นนไ้ละ”มินโฮพยายามืนสิ ยับ้าวเ้าไปหาร่าบา
“ไม่รู้เหมือนันเป็นมานานแล้วแ่เ้านายอนยูไม่รู้หรอ เราลายร่าเป็นนไ้แ่สามั่วโมเท่านั้นแหละ”แทมินอบเสียเรียบเหมือนเป็นธรรมา
“สุยอเลย น่าเอาไปออทีวีะัน่าู”มินโฮถลามานั่้าๆ ร่าบา แทมินหันไป้อนร่าสู
“น่าเลีย ถ้านายเอาเราไปออทีวีเราะ่วนหน้านายให้เละเลยอยู และเรา็ไม่ลายร่า่อหน้านหรอเอะ”แทมิน้อนสะบันหน้าเมินไปอีทา มินโฮหัวเราะับวามน่ารัอร่าบา
“ันพูเล่นว่าแ่...นายะไม่อะไรใส่หน่อยเหรอ”มินโฮใ้สายาโลมเลียไปทั่วร่าบาสำรววามสวยอร่าบา
“แล้วทีนายยัใส่ผ้าเ็ัวผืนเียวเลย อีอย่าเาเป็นแมวไม่เป็นหรอ นายะนอนแล้วไม่ใ่เหรอมาเรา่วยเ็หัวให้”แทมินึผ้าพื้นเล็ามือมินโฮ ร่าบาเยิบเ้าิ้านหลัอมินโฮพลาเ็ผมที่เปียื้นอย่าเบามือ
มินโฮนั่สัอารม์อีรั้ ผิวอแทมินที่นุ่มลื่นแนบอยู่หลัอนำลัะปลุน้อายอนึ้นมา
“อ่ะเรียบร้อยแล้ว”แทมินวาผ้าสีาวพาอมินโฮพร้อมททั้เลื่อนัวลับมานั่้าๆ
“เป็นอะไรไปมินโฮ ทำมั้ยเียบไป”เสียหวานถามึ้น้วยวามเป็นห่ว แทมินยื่นหน้าเ้าใล้มินโฮ้มมวามแปลประหลาแบบที่แมวอบทำ(็น้อแทมเป็นแมวนะ)มือบายึ้นไปวาบนหน้าผาร่าสู
“ัว็ไม่ร้อนหนิ”แทมินยัเื้อยแ้วถามวามถึวามเียบับอีน มินโฮไ้แ่พยายามปปิวาม้อารที่ำลัพุ่สูาารเ้ามาลอเลียอแทมิน
“เอ่อ...แทมิน..นาย่วยยับออไปหน่อยไ้มั้ย”มินโฮัสินใบอออมาในที่สุ...แทมินเอียหน้าไม่เ้าใในเ้าพูอมินโฮ
“ทำมั้ยแหละเราัวเหม็นเหรอ”แทมิน้มลมร่าายที่เปลือยเปล่าอัวเอ
มินโฮที่มอามแทมินที่้มมัวเอถึลับใเ้นแรพยายามลั้นใสะบัหน้า
“ปะ..เปล่าแทมินไม่ไ้ัวเหม็น...แ่ว่า..นายสวย...สวยมาๆ..เห็นแล้วันทนไม่ไหว”มินโฮอบแทมินไปหน้า็แไป
“ทนอะไรมาไหว”ำถามอันใสื่อทำให้มินโฮถอนหายใออมาแรๆ พลาลุึ้นเินลับห้อนอนเพื่อหาเสื้อผ้าใส่
แทมินรีบลุึ้นเินามมินโฮไปิๆ มือนุ่มว้าแนอมินโฮเอาไว้เมื่อมินโฮไม่ยอมอบำถาม
“มินโฮนายไม่อบเราเหรอ นายไม่อยาให้รึ่นรึ่แมวแบบเราอยู่้วยใ่มั้ย”เสียหวานสั่นเรือนมินโฮหยุรื้อหาเสื้อใส่ มินโฮหันมาสบาับนัยน์าที่มีน้ำใสลอหน่วย
“ไม่ใ่อย่านั้น...็แ่..แทมินสวย...สวยมาๆ สวยนัน้อาร...แทมินอาะไม่เ้าใวาม้อารอนหรอ ไม่้อร้อไห้นะ”มินโฮึแทมินเ้ามาอปลอบ มือหนาพยายามลูบไล้เส้นสีน้ำาลเ้มที่นุ่มสวย
“วาม้อารอนืออะไรล่ะ”แทมินถามอู้อีุ้หน้าอยู่ับอเปลือยเปล่าอมินโฮ้วยวามใสื่อ แ่แล้วร่าบา็รู้สึถึารสั่นไหวุนันอยู่ที่หน้าท้ออน แทมินผละออมามอมินโฮทั่วทั้ัว
“นายิสัเหรอมินโฮ”ำถามอแทมินเรียเสียหัวเราะเื่อนๆ ามินโฮไ้ไม่น้อย มินโฮึแทมินเ้ามาอพร้อมทัู้บเบาๆ ที่หน้าผามน
“นเาไม่ใ้ำว่าิสัหรอนะแทมิน นมีวาม้อารลออเวลา เหมือนันนี่ไ ถ้าเอนสวยๆ ถูใ็มีอารม์แบบนี้แหละ”มินโฮอธิบายให้ร่าบาในอ้อมอเ้าใ แทมินพยัหน้าหึๆ เ้าใึ้นมานิหน่อย
“แ่เราเป็นัวผู้”แทมินแย้ เรียเสียหัวเราะามินโฮอีรั้
“แ่แทมินสวยว่านที่เป็นผู้หิริๆ นะ”ำพูอมินโฮทำให้ใวน้อยระุวาบ ใบหน้าหวานับสีเลือ >///<
“ถ้ามินโฮ...เอ่อ..อยาไ้เรา...เรา็ไม่ว่าอะไรหรอ”แทมินพูออมาเสียะุะั้วยวามอาย แ่ในสายาอมินโฮมัน่ายั่วยวน(ะน่ารัไปไหน)
“แทมินพูรินะ”มินโฮอร่านุ่มนิ่มแน่นึ้น แทมินพยัหน้ารับ (>///<) มินโฮยิ้มว้า้อนอุ้มแทมินัวลอยพาเินไปยัเียให่ลาห้อนอน
“อบในะที่เ้าใัน แทมินน่ารัที่สุเลยรู้มั้ย”มินโฮวาแทมินลบนเียอย่าอ่อนโยน ร่าสูามึ้นไปร่อมทับพร้อมทัู้บลไปยัแ้มใส
“เอ่อ..แ่ว่า..เร็วๆ นะ่อนที่เราะลายเป็นแมวอี”แทมินเินัุหน้าลับหมอนไม่ล้ามอหน้ามินโฮ มินโฮหันไปมอนาฬิาที่วาไว้้าเีย
“ยัมีเวลาอีั้สอั่โมว่า เวลาเหลือเฟือ”มินโฮูบลไปยัปาบาอ่อนนุ่มเบาๆ ร่าสูส่ลิ้นร้อนๆ เาไปุนันให้ร่าบาเผยอปาอบรับลิ้นร้อนเ้าไป้าใน ลิ้นเล็อบรับอย่าล้าๆ ลัวๆ วามสุ่านไปยัประสาท ร่าสูวัลิ้นร้อนเ้ารอบรอันำให้ร่าบาทำาม
NC
มินโฮล้มัวลอร่าบา้าใ้ไว้อย่ารัใร่ สอร่านอนอประสานเป็นหนึ่ ลมหายใหอบถี่อสอร่าเ้าู่ไปับเสียเ้นอหัวใ
“รู้สึีมั้ย”มินโฮถามแทมินเมื่อร่าายลับมาเป็นปิ แทมินพยัหน้า้าๆ รอยยิ้มหวานอออ้อนปราึ้นทำให้ใบหน้าหวานยิ่สวยและน่ารัึ้นไปอี
“ี...แ่เ็บนิหน่อย”แทมินอบพลาถูหน้านิ่มไปับบ่าอมินโฮ มินโฮ มอมอารระทำอันแสนน่ารัอย่าสุใ
“นอนันเถอะพรุ่นี้ันมีเรียนอนเ้า”มินโฮพลิัวถอนแนายออ แทมินสะุ้เผลอปล่อยเสียราหวาน แทมินุัวเอลับออร่าสู
“เราอบลิ่นอมินโฮั”มูเล็สูมลิ่นวามเป็นายามินโฮ่อนะปิเปลือาล้าๆ มินโฮูบไปยัหน้าผามน
“ัน็อบลิ่นนายเหมือนันแทมิน”พร้อมระับอ้อมอให้แน่นึ้น่อยๆ หลับาเ้าสู่ห้วนิทราไปพร้อมัน
บอนฮับ
ิาม่อไปว่าวามรัอทั้สอะลเอยแบบไหน
เรื่อนี้ยัไม่บนะ
ใรบอว่า 2 minอเราไวไฟ ้อเ้าในะะเรื่อนี้เป็นเรื่อสัน
เรื่อ้อไปไวหน่อย ้อเ้าใมินโฮ้วยนะะเอแทมินแบบนั้นใระอใไ้ แทมิน็น่ารัสะ
เรื่อ้อไปไวหน่อย ้อเ้าใมินโฮ้วยนะะเอแทมินแบบนั้นใระอใไ้ แทมิน็น่ารัสะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น