ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบกัน 100%
อนที่2 ารพบัน
อนเ้าหลัาผ่านเรื่อราว่าๆ มาแทมินไ้ลับัวเอว่าะไม่เ้าใล้มินโฮเินวามำเป็น และเา็ะพยายามไม่ให้มินโฮรู้ว่าเาวามรู้สึอเาที่มี่อมินโฮไม่เหมือน่อน แทมินนั่อยู่ในห้ออาหารรอมินโฮลมาทานอาหารเ้าะออไปมหาลัยพร้อมันามที่ไ้บอไว้เมื่อืน
ร่าเล็ีใที่เาะไ้ไปเอรุ่นพี่อนยูหลัที่ไม่ไ้เอับมาเป็นอาทิย์ เพราะัวเามีสอบและ้อเรียมรับมินโฮที่ับมาานอ
“้อให้พี่ฮยอนพาไปที่ห้อมรมให้ไ้เลย”เสียหวานบอับนเอ
“สวัสีอนเ้าแทมิน”เสียอมินโฮพูอยู่้าแ้มอร่าเล็ แทมินใหันหน้าไปหาเสียที่ไ้ยินทำให้แ้มไปโนมูอร่าสูที่รอให้แทมินะหันมา ร่าสูมูและปาอัวเอลไปที่แ้มใสเ็มๆ
“ื่นใแ่เ้าเลย แทมินใีัให้พี่ไ้หอมแ้มแ่เ้า”มินโฮแล้ล้อแทมินที่มอเาาโ หลัาที่เาเินมานั่ที่โ๊ะอาหาร
“พี่มินโฮแล้ผมอีแล้ว”แทมินว่าทั้ที่หน้าแไปหม
“ใรบอพี่แล้ พี่แ่ทัทายอนเ้าเอนะ”มินโฮไม่ยอมรับแถมทำหน้าายให้ร่าเล็
แทมินเินนไม่ล้าสบาับร่าสูที่้อมอนอย่าแฝวามหมาย
“พี่มินโฮทานอาหารเ้าีว่านะฮะะไ้ไปทำเรื่อเรียน”แทมินเสวนมินโฮสนใอาหารบนโ๊ะ ะไ้เลิมอเา
“ำลัทานอาหารเ้าันหรอ พี่ทาน้วยนิแทมิน”เสียใสอายหนุ่มผมสอสีึ่เินเ้ามาในห้ออาหารั้แ่อนที่มินโฮหอมแ้มอแทมินัึ้น
“พี่ฮยอน / ฮยอน”แทมินับมินโฮเรียพร้อมันเมื่อเห็นว่าผู้พูเป็นใร
ฮยอนยิ้มให้ับมินโฮเพื่อนรัที่เินมาหา มินโฮเินเ้าไปอฮยอน และพาันเินมาโ๊ะอาหาร แทมินมอมินโฮอฮยอนแล้วรู้สึแปลๆ ที่มินโฮอนอื่นนอานเอ
“ิถึแว่ะมินโฮเป็นไ”
“็ี ัน็ิถึแวะฮยอน”
“ผมว่าทานอาหาร่อนีว่านะรับ เี๋ยวะสาย”เสียหวานแทรเมื่อเห็นว่าเพื่อนรัอาะุยันยาว
“มินโฮนายะเรียนที่ับันใ่ไหม”
“ใ่ ทำเรื่อไว้แล้วแ่้อไปที่มหาลัยว่าะเรียนะไหน”
“ผมว่าเราไวุ้ยันอนเินทา็ไ้นะรับพี่ทั้สอ”เสียแทมินเริ่มไม่พอใที่มินโฮับฮยอนุยันไม่เลิ
“รับเ้าหิ”เสียใสอฮยอนอบรับ
“ทำไมฮยอนเรียแทมินว่าเ้าหิ”มินโฮสสัยมอหน้าฮยอน
“ถ้านายไปมหาลัยแล้วพาแทมินไปนาย็ะรู้เอมินโฮว่าทำไมันถึเรียแทมินว่าเ้าหิ ทาน้าวเถอะ”ฮยอนพูเสร็็เอาแ่มอหน้าแทมินแล้วอมยิ้มไม่ยอมบออะไรอี
มินโฮไ้แ่สสัยว่าสิ่ที่ฮยอนพูืออะไร ็ในเมื่อแทมินยัเรียนมอปลายอยู่ ไม่ไ้เรียนที่มหาลัยเหมือนพวเา แล้วทำไหมพอแทมินไปที่มหาลัยถึเรียนแทมินว่าเ้าหิ
“วันนี้มีเ็ใหม่มาาเมา มาเ้าะเรานี่”เสียเ้มอายหนุ่มร่าสูหน้ามวนเพื่อนที่เอหน้าันุยในระหว่าที่เินไปห้อมรม
“เห็นฮยอนว่าเป็นเพื่อนสมัยเ็ นายสนเ็ใหม่้วยหรอแทยอน”เ้าอร่าหนาแวเพื่อนับ
“ัน็แ่สสัยว่าะเป็นนแบบไหน ะนิสัยีเหมือนฮยอนหรือหน้ารัแบบแทมิน นายไม่สนใหรือไอนยู”ร่าสูยัไม่ยอมเลิแล้เพื่อน
“ไม่หนิ ันยัไ็ไ้็แ่รุ่นน้อในะ ถ้ามาเ้ามรม็ว่าไปอย่า”อนยูแ้ทำเป็นไม่เ้าเรื่อที่แทยอนว่า
“็ไม่แน่ ฮยอนอาพามาเ้ามรมอเรา็ไ้”
“แล้วนายะให้เ้า่ายๆ หรือไ แทยอนนาย็รู้ว่ามรมเราเ้ายานาไหน ถ้านายให้เพื่อนอฮยอนเ้ามา่ายๆรับรอบนอื่นไม่ยอมแน่”
“ใรบอว่าันะให้เ้า่ายๆ แ่ันว่าในเมื่อเาเป็นเพื่อนอฮยอน็ไม่ธรรมานะ”
“็รอูไปสิ ฮยอนว่าะไปรับมาวันนี้ เรา็ะไ้เห็นละว่าเป็นยัไ”
“รู้สึว่าฮยอนะบอนายทุเรื่อเลยนะอนยู”
“แล้วฮยอนไม่บอนายหรอแทยอน ันเห็นนายุย้วยันออบ่อย”
“นายหึหรือไอนยูที่ันสนิทับฮยอน”
“แทยอนนายนี่นะเล่นไม่เลิ ันบอนายทั้หลายรั้แล้วนะว่าันไม่ไ้ิับฮยอนแบบนั้น”อนยูบ่นแทยอนเสียเ้ม
“โอเ ัน็แ่ล้อเล่น ันรู้ว่านายิว่าฮยอนเป็นน้อายเหมือนับแทมินอย่าทำเสียเลียแบบนั้นสิ”
“นาย็เลิล้อเล่นแบบนี้สัที เียวนอื่นเ้าใผิันพอี”
“นอื่นที่นายว่าใ่น้อีย์หรือเปล่า”
“แทยอนนายไปไลๆไป ันอารมไม่ีแล้ว”
“อนยูใเย็น ันไม่แล้นาย็ไ้ เลิทำหน้าหน้าลัวเลย เี๋ยวแทมินใันพอีที่นายทำหน้าแบบนี้”
“ให้มันไ้แบบนี้สิ แทยอนนายนี่มันหน้าัให้สัุริๆเลยไอเพื่อนวนปราสาท”
“เ้าหิมาว่ะ” เสียพูุยอพวที่นัศึษาที่นั่เล่นใ้ึัึ้นทันที่ที่แทมิน้าวเท้าเ้ามาในะที่ฮยอนเรียนอยู่
“แู่เหมือนเ้าหิะมีเ้าายมา้วยว่ะ”
“้า็ว่าั้นไอหล่อนั้นมันใรเินมาับเ้าหิอเราไ้ มันมาับฮยอนหรือว่าะเป็นเพื่อนที่ฮยอนบอไว้ว่ะ”
“้าว่าเราไปบอพี่แทยอนีว่าว่ะ ว่าฮยอนมันพาเพื่อนมาแล้ว”
“มินโฮนายิยัไถึเรียนภาเียวับัน”ฮยอนยัสสัยไม่หายอนไปิ่อเรื่อเรียน ทำไมมินโฮถึเลือภาเียวันในเมื่ออนแรมินโฮบอว่าะเรียนภาอินเอร์เพราะใ้ภาษาอัฤษไ้ีว่าภาษาเาหลี
“นายไม่ีใหรือไที่ันะไ้เรียนับนาย”
“ีใิ ันะมีเพื่อนหล่อๆ มาประับบารมีั้น”
“ีนะแมีเพื่อนไว้ประับบารมี”
“แทมินรับมอหาใรนะ”มินโฮเห็นแทมินมอเหมือนหาใรบานั้แ่เ้ามาในะ
“เปล่ารับ ผมมอไปเลื่อย”ร่าเล็หันับมามอร่าสูที่้อนอยาสสัย
“มอหาพี่อนยูใ่ไหมแทมิน”
พี่เป็หาานให้น้อแทมแล้วไ o.o;
“เปล่านะพี่ฮยอน”ร่าบอปัแ่ยัมอร่าสูที่เริ่มอออาารเหมือนเมื่อืนที่นว่า เป็นอฮยอน
“พี่อนยูือใรฮยอน”เสียมินโฮเ้มึ้น ทั้ายัมีแววแปลๆปราึ้น
เพื่อนร่าเี้ยยัไม่รู้ว่าเพื่อนอัวเอเริ่มปล่อยไอวามเย็นออมา
“รุ่นพี่ในะนะ มินโฮถามทำไม”เป็ยัไม่รู้ัวว่าำลัหาานให้รุ่นพี่ที่รั
“แทมินรู้ัไ้ยัไ”
“็แทมินมาหาันที่นี่บ่อย็เลยรู้ันะ”
“สนิทันมาไหม”
“็สนิทนะ ทำไมนายไม่พอใหรือไ”ระหว่าที่ฮยอนุยับมินโฮแทมินพยายามึเสื้อฮยอนให้หยุพูเรื่อออนยู
“พี่ฮยอนเลิพูเรื่อพี่อนยูเถอะรับ”แทมินระิบบอฮยอน เพราะลัวพี่มินโฮที่มีระแสวามเย็นวิ่ออมา
“ทำไมละแทมินมีอะไร” ฮยอน้มหน้าระิบับแทมิน
“ูาพี่มินโฮสิหน้าลัวอะ ผมว่าพูเรื่ออื่นีว่านะเพื่อวามปลอภัย”ฮยอนหันไปมอามที่แทมินบอ เาถึับนลุสยออย่าบอไม่ถู
“มินโฮนายะเ้ามรมอะไรปีหนึ่้อเ้ามรมนะ”ฮยอนพยายามเปลี่ยนเรื่อ
“้อเ้า้วยหรอ”ร่าสูหันมาสนใประเ็นใหม่ที่เพื่อนเป็ว่า
“็แ่ปีหนึ่ พอปี่อไป็แล้วแ่เราว่าะอยู่่อหรือไม่็ไ้”
“แล้วมีมรมไหนน่าสนใ”
“นายสนใอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าะไ้แนะนำให้”
“็ไม่ไ้สนอะไรเป็นพิเศษ แล้วนายอยู่มรมอะไรฮยอน”
“มรมทีม”
“มรมทีมมันเป็นมรมแบบไหน ทำไมื่อทีม” มินโฮถามอย่าสสัย
“มรมเราเน้นารทำานเป็นทีม มีทั้ร้อ เ้น เล่นละรเวทีแล้ว็อื่นๆ พู่ายๆือเราทำทุอย่าที่อยาทำแ่้อทำเป็นทีม”ฮยอนอธิบาย
“ันไม่่อยอบอะไรที่้อทำหลายน”ร่าสูว่าอย่าเบื่อน่าย
“็แล้วแ่นายไว้เลือวันหลั็ไ้ วันนี้นายไปับัน่อนแล้วัน แทมินไปับพวพี่ใ่ไม”
“รับ ผมอยาูพวพี่ที่มรมเาเรียมารแสอะไร”
“ะมีารแสอะไรัน”มินโฮถาม
“ทุมรม้อมีผลาน หรือไม่็โว์ให้ทามหาลัยรวว่าทำิรรม ที่มรมัน็เลยมัมีารแสละรเวที ไม่็ัเป็นานแสวามสามารถอนในมรม”ฮยอนอธิบาย
“็น่าสนใี”
“เราไปที่มรมัน ลามนี้ไปันเลย”
ห้อมรม (ยิมนาลาที่มีเวที) * แทยอนเป็นประทานมรม อนยูเป็นรอ
“วันนี้เราะทำารโหวันว่าลปีนี้มรมเราะทำอะไร”แทยอนำลัประุมเลือารแส
“ใระเสนออะไร็ว่ามา”หลับเสียพู็มีารเสนอารแสมามาย
“ออนุารับ”เสียอฮยอนเรียวามสนอสมาิในมรมให้หันมอเพราะรู้ว่าวันนี้ฮยอนะพาเพื่อนานอมา แถมยัมีนเห็นว่าแทมิน็ามมา้วยทำให้ารมาอฮยอนเป็นที่สนใมาว่าปิ
ปิฮยอน็เป็นที่สนใอสมาิในมรมเพราะเามีวามสามารถในารร้อเพลแถมยัแ่เพลเ่มีวามสามารถที่โเ่น
“วันนี้มา้านะฮยอน มัวแ่พาเ้าายไปไหนมา”แทยอนแล้ล้อ
“เ้าายที่ไหนรับ ผมพาเ้าหิมาให้พี่แทยอนัหา”ฮยอนแล้แทยอนับ้วยารับัวแทมินที่ยื่น้าๆ นทำให้พวในมรมหัวเราะอบใ
“พี่ฮยอนรับอย่าเล่นแบบนี้สิรับ”
“เอาน่าแทมินำๆ พวในมรมเายัอินับารแสอพี่แทยอนับแทมินอยู่”
“ผมำไม่อออ่ะ มอพี่มินโฮสิรับ”มินโฮมอแทยอนสายาไม่หน้าไว้ใ
“พี่ำไม่ออเหมือนัน หน้าลัวิบเลิเล่นไม่เอาแล้วลัวาย แทมินไปัไอมินโฮให้มันสบที่ิ”ฮยอนผู้รัน้อยิ่รีบส่แทมินไปับเพื่อนรัที่ปล่อยรัสีพิาออมา
T-Tพี่อ่ะรัน้อมาเลยนะ น้อแทม้อหยุพี่มินโฮ่อนที่พี่สุหล่อะลายร่าเป็นเอเลี่ยนล้าโล (- -)!
“พี่มินโฮรับไม่มีอะไรหรอ ผมแ่เยมา่วยเล่นละรนะรับ”เสียอแทมินทำให้มินโฮเลิ้อแทยอนหันมาสนใร่าเล็ที่เินเ้ามาับมือน
“ที่ฮยอนเรียแทมินว่าเ้าหิเพราะมาเล่นละรให้ที่มรม”เสียถามยัเ้มบอให้แทมินรู้ว่าร่าสูยัไม่หายโรธ
“ฮะ ็แ่รั้เียวเอนะฮะพี่มินโฮ”แทมินพยายามอธิบายให้มินโฮหายโรธ
“ทำไมแทมินถึไม่เยเล่าให้พี่ฟั”มินโฮยัไ้อสสัย
“ไว้ผมเล่าให้ฟัอนลับบ้านแล้วันนะรับ”
“เพื่อนอฮยอนใ้ไ้เลยนะ รูปร่าหน้าายัับพระเอหลุมาาหนัสือาร์ูนที่พวผู้หิอบอ่านันว่าไหมอนยู”แทยอนหันมาุยับอนยูที่ยืนอยู่้าันบนเวที
“็ใ้ไ้”
“อนยูนายเป็นอะไรไปว่ะ”
“ันรู้สึว่ามันะมีเรื่อบาอย่าเิึ้นเพราะเพื่อนอฮยอน”
“เรื่อไรว่ะ”
“ัน็ไม่รู้ แ่ว่า้อมีเรื่อแน่”
“รอูันไป็แล้วันว่ามันะเป็นยัไ”
“ลปีนี้เราะทำอะไรันี”แทยอนเรียวามสนใับมา
“แสละรอีไม่ไ้เหรอรับพี่ ปีที่แล้วเราทำไ้ีเลยนะมีนมาูเ็มยิม พวอาารย์ยัมเลยรับ บัรเรา็ายไ้เินเ้ามรม้วย”
“แล้วนอื่นว่าไมีใระเสนออะไรเพิ่มไหม”
“ถ้าั้นปีนี้เราะแสเรื่ออะไร”หลัาเลือและโหวันอยู่พัให่
“ลปีนี้เราะเล่นเรื่อโมามับเ้าายอสูร”แทยอนสรุปผล
“ใระแสบทไหนไว้พรุ่นี้เราะมาัเลือัน วันนี้พอแ่นี้”
หลัาที่ทุนแยย้ายฮยอนพามินโฮเ้าไปทำวามรู้ัแทยอนับอนยู
“มินโฮ นี่พี่แทยอนับพี่อนยูเป็นประทานับรอเพื่อนผมื่อมินโฮรับ”ฮยอนแนะนำ
“สวัสีรับ”มินโฮทัทายรุ่นพี่ทั้สอ แ่เาให้วามสนใอนยูเพราะฮยอนบอว่าแทมิน สนิทับอนยู อนยูเอ็มอสบามินโฮเพราะเารู้สึว่ามินโฮมีเรื่อบาอย่าอยาุยับเา
ฮยอนแนะนำมินโฮให้รู้ัรุ่นพี่เา็หันไปุยับแทยอนเรื่อารแสปล่อยให้มินโฮอยู่ับอนยู
“พี่อนยูเป็นไรับไม่เอันั้นาน”แทมินเ้ามาทั
“พี่สบายีแล้วแทมินละสอบเป็นไบา”
“็ี พอทำไ้นะรับ”มินโฮมอารพูุยอแทมินและอนยูอย่าสนใในวามสนิทอทั้สอน เาพอะับวามรู้สึที่อนยูมีให้แทมินไ้ และวามรู้สึที่แทมินมีให้อนยูไ้
“พี่อนยูะมอแทมินเหมือนน้อาย แ่แทมินเนี่ยถ้าทาะอบพี่เา”มินโฮบ่นับัวเอหลัาสัเารุยอทั้สอน
“สวัสีผมีย์”เสียหวานเอ๋ยให้มินโฮหันมอามเสียอนพูที่อยู่้านหลัอเา
“นายเพื่อนอฮยอนที่พึ่ย้ายมาสินะื่อไรละ”
“ทำไมัน้อบอนาย้วย”
“็รู้ัันไว้ไม่เห็นเสียหาย”
“ไม่ำเป็นเพราะันไม่อยารู้ันาย”
“เย็นาัเลยนะ นายไม่บอ็ไม่เป็นไรเอาเป็นว่าันสนในาย็แล้วัน”
“แ่ันว่ามีนที่เาสนในายอยู่แล้วไม่ใ่เหรอ”มินโฮสัเั้แ่ีย์เินเ้ามาุยับเาพี่อนยู็มอมาทานี้ไม่่อยสนใแทมินทีุ่ยอยู่้วย
“นายหมายวามว่าไใรสนใใร”ีย์สสัยในสิ่ที่มินโฮบอ
“ันไม่ำเป็น้อบอ เรื่ออนายไม่เี่ยวับันแทมินเราับบ้านันเถอะ”มินโฮวนแทมิน ลับโยไม่สนใะุยหรือลาใร
“ทำไมนาย้อับแทมิน้วย”ีย์ถามมินโฮแ่มินโฮไม่สนใีย์ เาเินไปหาแทมินที่ำลัลาอนยูับแทยอน
“แทมินับไ้แล้ว”
“รับ ผมรู้แล้วพี่มินโฮลาพี่สอนเา่อนสิรับ”แทมินพยายามรัษามารยาท
“ผมับนะรับ” แทยอนับอนยูไ้แ่พยัหน้ารับับำพูอมินโฮ
ระหว่าที่มินโฮยืนลาแทยอนับอนยูอยู่ ีย์็วิ่เ้าระโหอมแ้มมินโฮ
“เฮ้ย” เสียร้อใอแทมิน ฮยอน อนยู แทยอน
“นาย้อเป็นอันมินโฮ”ีย์พูบ็วิ่ออาห้อมรมไป
“นาย้อใ้ับสิ่ที่ทำลไปีย์”มินโฮบอับัวเอแทมินไ้ยินสิ่ที่มินโฮพูถึับสยอแทนีย์านนี้มีเรื่อแน่
"เิเรื่ออย่าที่นายว่าริอนยู"แทยอนหันมอสบาับอนยู
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น