หัวใจน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #2 : >>เปิด

“กัสสสสสสสสสสส  แกไปทำอะไรกับผมของแกมาห้ะ”
“ป้า............. ก็แค่ไปตัดผมเองอ่ะ   ทำเป็นโวยไปได้”
“ก็ถ้าแกตัดผมทรงนักเรียนธรรมดา  ฉันจะไม่ว่า ไม่ด่าอะไรแกซะกะคำ แต่นี้แกดูผมของแกซิ”
“โด๋   ป้าปีนี้หนูก็จะเข้ามหาลัยอยู่แล้วน่ะป้าจะเครียดอะไรมากมายเนี่ย”
       เหอะ!!!!ก็จะไม่ให้ป้าว่า ได้ยังไงล่ะ ก็เล่นตัดผมทรงเดียวกับ กูแจฮี นางเอกหนังเรื่อง to the beautiful you ซะขนาดนั้น แหม่ ก็คนมันปลื้มพระเอกนิ หล๋อ หล่อ ในเมื่อพระเอกชอบยังไง ฉันก็ต้องเป็นอย่างนั้น ในเมื่อ กูแจฮี ไว้ผมทรงนั้น มีหรือที่คนอย่างฉันจะไม่ทำตาม อิอิ
“ก็ป้ารู้  ว่าอีกไม่กี่วันแกก็จะเข้า มหาลัยในฝันของแก แต่....  แกไม่คิดว่า เพื่อนๆของแกที่มหาลัยจะไม่คิดว่าแกเป็นทอมหรอก”
“ก็........... แต่ก็ชังมันเถอะ ยังไงๆ หนูก็ตัดไปแล้ว  ปลงๆๆน่ะป้า”
“เอ้ออออ  ตามใจแก แกก็โต อายุก็จะ 18 ในไม่กี่วันนี้ แล้ว  มีหัวสมองให้คิดว่าอันไหนเหมาะ อันไหนไม่เหมาะ  คงคิดได้น่ะ”
“จ้า  หนูรักป้าที่สู๊ดดดดเลย”

      หลังจากเถียงกับป้าเสร็จ เอะ ไม่ใช่สิ  หลังจากขออนุญาตป้าตัดผมทรงนี้ หลังจากตัดมันแร้ว (งง คือ ขออนุญาตหลังตัดเสร็จ) ป้าก็จำยอม ปล่อยๆมันไป  กัสผู้มีหัวใจเป็นนักกีฬา ก็รีบเร่งสปีด ขึ้นห้องทำภารกิจสุดยอด นั้นคือ  นิยาย (ถุย!!!!)

ในเวลาเดียวกัน
“เจ้าชายโรเรน  วาเนบลี แกจะไม่ไปลา ไอ้ก้อนน้ำแข็งเดินได้ หน่อยหรอก”
“กระหม่อม..........  กระหม่อมคิดว่าคงไม่สมควร  พะยะค่ะ”
“ทำไมแกพูดยังไง ล่ะ โรเรน”  องค์ราชินีเฟลิโอน่า ตรัสกับเจ้าชายแห่งคาโนวาล
“กระหม่อมไม่มีเวลาแล้ว  กระหม่อมทูลลา องค์ราชินี เฟลิโอน่า”เจ้าชายคนเดียวของคาโนวาลตรัสลา เสด็จแม่เฟลิโอน่า

กับ กับ กับ
“นี่เราต้องเดินทางอีกกี่วัน โกรบ”
“ประมาณ 3 วัน กระหม่อม”
  บุรุษตรงหน้าตอบเจ้าชายผู้มีผิวสีขาวอมชมพูดั่งดอกซากุระตรงหน้าอย่างหวาดหวั่น
“ออกไปได้  จนกว่าเราจะเรียก”
  เจ้าชายโรเรน  วาเนบลี เดอะ ปริ๊น ออฟ คาโนวาล เจ้าชายในคิงคาโล วาเนบลี และองค์ราชินีเฟลิโอน่า วาเนบลี หรือพระธิดาแห่งความมืด ผู้มีผิวสีขาวอมชมพูดั่งดอกซากุระ  นัตย์ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาลเหยียดตรง ผู้มีฉายาน้ำแข็ง ซากุระ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด   เจ้าชายโรเรน หล่อ หล่อ”
“พี่กัส  กรี๊ดทำไม เป็นอะไร  เบาๆหน่อย”
“ก็ดูสิ  ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ผิวขาวอมชมพู ตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาล หล่ออ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

  ด้วยความอยากรู้บนความอยากเห็น จากเจ้าน้องสาวตัวดี  ยัยจัส ดันมาอยู่ข้างหลังด้วยความเร็วสูง โดยรีบทิ้งหนังสือ โอ๊ย ยัยน้องบ้า ทิ้งหนังสือยังงี้สิ ถึงจะฉลาด เชอะ ยัยน้องบ้า
 

“แฟนพี่หรอ พี่กัส  ไหนๆ ดูหน้าหน่อยดิ ว่าหล่อเหมาะกับจะเป็นพี่เขยฉัน บ้างอ่ะป่าวววว”
“คนนี้แหละ จัส คือเนื้อคู่พี่  พี่รู้ดี  พี่เชื่ออย่างนั้น กรี๊ดดด  เจ้าชายโรเรนค่ะ กรี๊ดดด”
“แฟนพี่เป็นเจ้าชายหรอ  แล้วเจอกันได้ยังไง อ่ะ ไปรู้จักกันตอนไหน เจ้าชายเมืองอะไร”

     แกจะถามอะไรฉันมากมายเนี่ย ยัยน้องบ้า   “เอาไปดูรูปพี่เขยแกเลยไป  ถามมากอยู่ได้”  แล้วก็ส่งหนังสือนิยายให้ ยัยน้องบ้า เผื่อมันจะหยุดถามฉันซะที 
“เห้ยยยยย  พี่กัส อยากบอกฉันน่ะว่า ไอ้ ผู้ชายผิวสีขาวอมชมพูเหมือนซากุรง ซากุระ  เนี่ยคือ...ไอ้คนนี่น่ะ”
      ยัยน้องจัสบ้า ชี้ไปยังรูปของเจ้าชายโรเรนที่เป็นภาพวาด หมด หมดกัน  ยังน้องบ้า ชี้ตรงไหนไม่ชี้ดันไปชี้ ตรงๆๆ นั่น อ่ะ  กรี๊ดดดดดด ยัย จัส แกตายยยย
“ใช่แล้วจ๊ะ น้องสาว”

(ชิ ว่า แล้ว ทำไมพี่กัสถึงไม่มีแฟน ก็น่าจะเพราะอย่างนี้แหละมั้ง ไอ้บ้า นิยาย ตัวการ์ตูน)
“ฉันว่าฉันไปอ่านหนังสือเรียนต่อดีกว่า  อ่านหนังสือแบบพี่มีหวัง ฉลาด ตายเลย”
“เชิญ  งั้น ฉัน นอนก่อนน่ะ ฝันดี ยัยจัส น้องสาวตัวแสบ”

Im overboard
And I need your love to pull me up
I can't swim on my own
It's too much  ( เสียงเรียกเข้า)

“hello  เพอร์ซี่  มีไรป่าว โทรมาซะดึกเลย”
“อ่อ ป่าว แค่จะถามว่าพรุ่งนี้วันเกิดแกใช่ม่ะ”
“อ่อ  ใช่  ทำไมอ่ะ แกจะซื้อของขวัญ ให้ฉันหรอ อ่ะ เพอร์”
“แกรู้ได้ยังไง”
“แล้วมันคืออะไรอ่ะ  บอกหน่อยดิ”
       มันจะเอาอะไรให้ฉันน่ะไอ้เพอร์ แฟนซี้ตายยาก เมื่อ 2 ปีก่อน ก็ซื้อหนอนใส่กล่องให้ฉัน  ปีที่แล้วก็ใส่หน้ากากผีมาหลอกฉันดึกๆดื่นๆ   แต่ปีนี้คงไม่เผาบ้านฉันเป็นของขวัญหรอกน่ะ

“บอกแกตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพร์น่ะซิ รับรอง ปีนี้เป็นของขวัญที่แกคาดไม่ถึงเลยล่ะ กัส”
“งั้นก็ตามสบาย ฉันรับได้ทุกรูปแบบ อยู่แล้ว กัสซะอย่างไม่หวั่นอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ”
“งั้น แกไปนอนเถอะ ฉันมีธุระน่ะ  ฝันดีเว้ย มีไรบอกมั้ง”
“อืม เช่นกัน”  เป็นไร เหมือนมันรู้อะไรซะอย่าง แต่ก็ช่างเถอะ

        อ่อ ไอ้เพอร์  หรือไอ้เพอร์ซี่ ผู้ที่มีนัตย์ตาสีแดงกร้าน เส้นผมสีออกสีฟ้า (ไม่ได้ทำสีผม มันบอกอย่างนั้น) เป็นเพื่อนซี้ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ มันย้ายมาจากต่างประเทศ แต่มันไม่แค่บอกว่าประเทศอะไร แต่ก็ช่างเถอะอย่าไปสน เลย

“นี่จัส อย่า ลืม ว่าพรุ่งนี้วันอะไร น่ะ  ฝันดีอีกรอบล่ะ”

        จริงๆแล้วพี่กัสไม่ใช่พี่สาวฉันแท้ๆหรอก เหอะๆๆ  แต่ทำไงได้ก็เธอดันมีอายุมากกว่าฉันแค่ 5 เดือน แกก็เป็นพี่ฉันทันที

“ท่านแม่ จะทำยังไงต่อดี พะยะค่ะ กระหม่อมไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย กระหม่อมส่งสารพระองค์  กระหม่อมไม่อยากให้พระองค์ทรงทราบเรื่องเลย”
“แล้วเราจะทำยังไง ในเมื่อนั้นมันเป็นหน้าที่ของเรา สวรรค์คงกำหนดมาให้เป็นอย่างนี้แหละ ลูก”
“แล้วถ้าหากกระหม่อม จะไม่ทำตามที่สวรรค์กำหนดมาล่ะท่านแม่”
“ลูกอย่าคิดทำเป็นอันขาด ครอบครัวเรามีหน้าที่ต้องทำ  และตอนนี้แม่กำลังจะทำสำเร็จแล้ว   พ่อของลูกก็ทำสำเร็จแล้ว  คงเหลือแต่ลูกเท่านั้น ที่ยังทำหน้าที่ไม่สำเร็จ หากแต่มันกำลังจะเริ่มขึ้นต่างหากล่ะ จริงไหม ลูก”
“ครับ กระหม่อมรู้แล้ว ท่านแม่”

ในเวลาเดียวกัน
ณ  วังคาโนวาล   
  วังคาโนวาลเป็นวังที่คิงองค์ปัจจุบันทรงรับสั่งให้มีการปลูกต้นไม้นานาพรรณแล้วแต่ราชินีทรงปลูก วังคาโนวาลเป็นพระราชวังที่มีสีขาวแก้มทอง มีการสร้างแบบชิโนโปรตุรกีส หากแต่หลังคาของพระราชวังนั้นอาจจะคล้ายกับมัสยิสไปซะนิด หากแตกเบื้องหลังพระราชวังกลับเป็นอาคารสีน้ำตาลออกโทนสีเทาไปเพราะอาคารพวกนี้เป็นโรงฝึกทหารของคาโนวาลให้สมกับเมืองแห่งนักรบ และด้านข้างพระราชวังนั้นกลับเป็นแม่น้ำสีมรกตเนื่องด้วยราชินีเฟลิโอน่าทรงอยากให้มีสระน้ำอยู่ข้างๆกับสวนดอกไม้ที่พระองค์ทรงปลูกไว้

“คาโล  นายคิดว่าลูกเป็นอะไร” ราชินีเฟลิโอน่าหรือ เฟรินบอกด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ลูกคง  จะคิดว่าฉันไม่สนใจมั้ง ก็ดูสิ ช่วงนี้ฉันไม่ว่าง สอนเวทย์ให้โรเรนเลย คงจะโกรธ” คิงก้อนน้ำแข็งเดินได้ ตรัสด้วยวาจาเฉียบคม แสดงถึงความจริงจังมากๆๆ
“อ่อ ฉันก็คิดยังไงน่ะ(หรอออออออออ) แล้วอีกอย่างลูกก็อยู่ป้อม อัศวิน ปี 3 แล้ว นายยังสนเวทย์ในลูกยังไม่หมดเลย คาโล”  เฟรินหลอกด่าคิงคาโล น่าตายมากกก
“อืมคงจะเป็นยังไง ล่ะมั้ง  อ่อ เฟริน ท่านจ้าวปีศาจบอกฉันว่า อยากอุ้มหลานสาวบ้าง  เธอว่างหรือป่าว ล่ะ ช่วงนี้” คาโลเริ่มยิ้มกรุ่มกริ้ว แต่หน้าตายังเย็นชา หากแต่แฝงไปด้วยความสุข
“แกจะบ้าหรอคาโล ไอ้ หื่น กาม” มันหื่นอีกแล้ว “ไอ้คาโลบ้า มีไอ้โรเรนคนเดียวไม่พอ แล้วยังอยากจะมีอีก ฉันขี้เกียจเลี้ยงเว้ย” ไอ้บ้า  แล้วคาโลก็กวดองค์ราชินีข้างกาย ก่อนที่ องค์ราชินีจะเผลอหลับ บนแผ่นอก ของคิงคาโล