หัวใจน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #3 : >>เสียง

อาเชียร์น่า  อาเชียร์น่า มาหาข้าได้แล้ว ข้าคิดถึงเจ้า
อาเชียร์น่า  อาเชียร์น่า มาหาข้าได้แล้ว ข้าคิดถึงเจ้า

“พี่กัส  ตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนได้แล้ว”ยัยน้องตัวดีอีกแล้ว  จะปลุกอะไรเนี่ย เช้าอยู่อีก
“พี่เพอร์ รออยู่ข้างล่างนานแล้ว น่ะ พี่กัสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ตื่น”  โอ่ สภาพเหมือนไปกัดกับใครมาเลย กัส
“อืมม เดะ ตื่นของอีก 10 นาที น่ะ ทำสมาธิก่อนตื่นนอนก่อนน่ะ จัส น่ะ ขอร้องล่ะ” ไอ้น้องบ้า ปลุกทำไมเนี่ย ขอร้องล่ะ
“ไม่ได้ ป้าสั่งว่า ให้พี่ไปตื่นเดี๋ยวนี้ ตื่นนนน” ขี้เซ้าชะมัด
“อืมมม  ตื่นแล้วๆๆ  อ่อ ถามไรหน่อยสิ จัส  หาวววววว  เมื่อ กี้เธอพูดอะไรหรออ”
“พูดอะไรของพี่ ฉันเพิ่งขึ้นมาปลุกพี่ เมื่อกี้นี้เองตื่นไป อาบน้าได้แล้ว  พี่เพอร์ซี่รออยู่เร็ว”

 ด้วยความที่เป็นลูกผู้หญิงเต็มร้อย อาบน้ำแค่นี้  ฮ่าๆๆๆๆ

“อะไรของพี่กัสเนี่ยยย  อาบน้ำหรือผ่านน้ำเนี่ย เร็วจังง” สกปรกมากกเลยไอ้พี่กัสส
“นิ พูดดีๆหน่อย  ฉันน่ะระดับไหนแล้ว”เหอะ ฉันอาบน้ำย่ะไอ้ย้องบ้า
“อืมๆๆ  รีบลุกไปเถอะ พี่เพอร์ซี่รออยู่ นานแล้ว ถ้า ป้ารู้ว่า พี่ปล่อยให้แขกรอนาน มีหวัง โดยเทศน์เป็นชุดใหญ่แน่” ป้าลิบลี่ ป้าฉันเองมีนิสัย รักความสะอาด มีระเบียบ อยู่ในกฎ ทุกอย่างต้อง ok ไม่ไง เหอะๆๆ

อีกด้านหนึ่ง
“โกรบ ใกล้ถึงหรือยัง”
“ใกล้ถึงแล้วกระหม่อม ดีน่ะกระหม่อม ที่องค์ราชินีทรงพระราชทานเกวียน ของเดมอสมา มิเช่นนั่น คงรออีก 2 วันกว่าจะถึงโรงเรียน”
“อืม ออกไปได้แล้วเราอยากพักผ่อน” เจ้าชาย ทรงรับส่งให้นายทหารคู่ใจ ออกจากเกวียน เนื่องจากพระองค์ทรงอยากประทับอยู่คนเดียว

ณ ปัจจุบัน
“นี่ เมื่อคืนเป็นไง  หลับสบายม่ะ”
ฉันเดินไปหยิบน้ำให้ไอ้เพอร์ เพราะป้าสุด ที่รักสอนไว้ว่า ถ้าใครมาบ้านต้องหาน้ำหาท่าให้เขาดื่มกิน
“เห้ย ไอ้เพอร์ ฉันมีเรื่อง อะไรจะบอกแกว่ะ  เมื่อกี้ ก่อนฉันจะตื่น ฉันเหมือนได้ยินว่ามีคนเรียกชื่อ  อาเชียร์น่า อะไรนี้แหละแก” ก็ไอ้เสียงที่ฉันพยายามตั้งใจฟังดันหายไปเพราะไอ้จัสนี้สิ
“แล้วยังไงต่อ ไอ้กัส  เค้าพูดอะไรต่ออีกม่ะ” อยากรู้อยากเห็นมากไปอ่ะ ป่าวเพื่อน
“อืมมม คิดก่อน  อ๋อ รู้สึกว่า.......อ๋อ อาเชียร์น่า  อาเชียร์น่า มาหาข้าได้แล้ว ข้าคิดถึงเจ้า นี่แหละ”  จำได้แล้ว
“อ่อ  อืม แกฝันไปมั้ง” ไอ้งี่เง่า ทำเป็นสนใจ สุดท้ายก็สรุปแบบง่ายๆ  ฉันฝันไปถุย!!!
“แล้ว.............ไหนของขวัญที่แกบอกว่าจะเซอร์ไพร์ฉัน อยู่ไหนอ่ะ”  จำได้แล้วว่าฉันลืมอะไร  ฮ่าๆๆ ของขวัญจากเพื่อซี้
“ยังไม่ถึงเวลา  เดะก็รู้เอง แหละ  พอถึงเวลาน่ะ” ไอ้นี่พูดให้อยากแล้วก็จากไป เชอะ ๆ    ถ้าไม่มีแกตายแน่
“อืม” แล้วฉันกับไอ้เพอร์ซี่ก็นั่งเล่นเกมส์กันยาวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว


หน้าโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก
“ถึงแล้วกระหม่อม” โกรบทหารคู่ใจ เจ้าชายพูดเพื่อให้เจ้าชายรู้ว่าถึงแล้ว
       เจ้าชายโรเรนมองไปเรื่อยๆ จนพบเข้ากับอะไรบ้างสิ่งบ้างอย่างเข้า เส้นผมสีม่วงยาว นัตย์สีม่วง ใช่แล้ว น่าฆ่าตระกูล ฟีลมัส แห่งซาเรส   แล้วผู้ที่เจ้าชายดูอยู่นั่นก็เข้ามาทักเพื่อนซี้   ที่พึ่งมาถึงในไม่กี่นาทีนี้เอง
“อ้าว ไอ้เจ้าชายน้ำแข็งซากุระ  พึ่งมาถึงหรือว่ะ” นักฆ่าตระกูลฟีสมัสตบบ่าของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าชายอย่างแรง
“อืม ฉันพึ่งมาถึง แล้วนี่แกมาถึงนานแล้วหรอ นิก” นิกดัส ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส  ลูกชายของเพื่อนซี้ ท่านพ่อและท่านแม่ อย่าง คิลมัส  ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส  และ เรนอน  ฟีลมัส เดอะ ปริ๊นเซส ออฟ คาโนวาลแอนซาเรส ที่ท่านพ่อและท่านแม่ทรงพาไปหาที่ซาเรสอยู่ๆ ทำให้เจ้าชายโรเรนและนักฆ่า สนิทกันมาก
“พึ่งถึงก่อนแกแค่ไม่กี่วิว่ะ” นิกตอบ
“นิ โรเรน แล้ว ......”นิกหยุดพูดแล้วเปลี่ยนไปกระซิบแทน “แล้วไอ้ขอทานกำมะละ นาม เชกเตอร์อยู่ไหน ยังไม่มาอีกหรอ”
  เชกเตอร์  เซวาเรส  เดอะ เบ็กการ์ ออฟ ทริสทอร์  นายขอทาน ผู้เลื่องชื่อด้วยความรู้
“ยังเลย  ว่าแต่ ทำไม พวกเรานัดกันเร็วขนาดนี้ อีก 2 วันกว่าจะเปิดเรียน  รู้ไหมว่าฉันเกือบทำให้ท่านแม่สงสัย  หากท่านแม่รู้  มีหวังตายแน่เลย  ยิ่งช่วงนี้เห็นท่านแม่เครียดๆอยู่ ท่านพ่อก็อีกคน ถ้ารู้ว่าโรงเรียนยังไม่เปิด แล้วรู้ว่าฉันมาก่อนแบบนี้มีหวังตาย เป็นโรเรนแช่แข็งแน่”  เจ้าชาย บอกเพื่อซี้ก่อนจะเดินไปคุยกับเพื่อนๆต่อ
“นี่ได้ข่าวเรื่องนี้หรือป่าวว  เรื่องของ ธิดาแห่งกาลเวลาน่ะ”  เสียงเจื้อยแจ้วของ บูลนอท ธันเดอร์ เดอะ วอริเออร์ ออฟ ไนล ลูกสาวคนเดียวของ ท่านครี้ด  เดอะ วอริเออร์ ออฟ ไนล เพื่อร่วมป้อมของท่านแม่และท่านพ่อ ด้วย เช่นกัน
“ทำไม หรอจ๊ะ บูลนอท”  นิก ผู้มีนิสัยเหมือน คิลมัส ฟีสมัส เริ่ม
“ก็ธิดาแห่งกาลเวลา นี่สิ ตอนนี้ ไฮคิง และ พวกไม่หวังดีต้องการตัวอยู่ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร เรื่องนี้ฉันไม่รู้” บูลนอท บอกเพื่อนร่วมป้อม
“เสียดาย ว่า นายขอทาน เชกเตอร์ไม่อยู่”

“ท่านแม่  ลูกต้องพาพระองค์ไปก่อนพรุ่งนี้จริงหรือ”
“ใช่แล้ว ลูกรัก เพราะเป็นเวลาที่ประตูเปิด”
“ลุกกลัวท่านแม่  ลูกกลัวว่าลูกจะทำงานไม่สำเร็จดั่งหวัง ลูกกลัว ลูกไม่อยากทำ ท่านแม่”
“แต่ลูกต้องทำ ลูกมีเวลาแค่คืนนี้เท่านั้นน่ะ จำไว้ คืนนี้เท่านั้น”

Im overboard
And I need your love to pull me up
I can't swim on my own
It's too much  ( เสียงเรียกเข้า )
“hello ว่าไงอีกเนี่ย” ไอ้เพอร์จะโทรมาทำไมอีกเนี่ย คนกำลังสนุก  ไอ้ที่บอกว่าสนุกน่ะ ก็คือฉันกำลังเล่นเกมส์ ฟังเพลง แล้วก็อ่านหนังสือ(ก็คงรู้น่ะว่าหนังสืออะไร)อยู่
“บ้านแก จัดงานวันเกิดกี่โมงว่ะ ฉันจะได้หาซื้อของขวัญ  อุ๊บ!!!! แต่งตัวหล่อๆไปถูกเวลา” เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ  ถ้ายัยกัสรู้ว่าผมยังไม่ได้ซื้อของขวัญให้มีหวัง ตาย!!!!!!!แน่
“ก็น่าจะประมาณ 1 ทุ่มตรงมั้ง เห็นยัยจัสบอกอย่างนั้นน่ะ  เดะ ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงยังไงเดะโทรบอกก็แล้วกันน่ะ   อ่อ อีกอย่าง อย่าลืมของขวัญน่ะ ไมไง แกไอ้เพอร์ ดับ สยอง คาปาร์ตี้วันเกิดชั้นแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“อืม  ได้เลยไอ้กัสส”

อีกด้านหนึ่ง
ณ วังคาโนวาล
“นี่ คาโล ฉันว่าฉันจะไปหาลูกที่โรงเรียนดีกว่า  อยากรู้ว่ามันเป็นอะไร เมื่อวานนี้อ่ะ”
“ตามใจ” โอ๊ย ไอ้บ้า พูดแค่เนี่ยน่ะ ฉันเมียแกน่ะเว้ย
“อืม ไงฉันไปกับ คิลมันน่ะ”
ไอ้น้ำแข็งบ้าจะห้ามซะคำก็ไม่มี ไอ้ คาโล ฉันไปกับผู้ชายน่ะ
“เดียวฉันเสร็จงานแล้วเดียวตามไป น่ะ เฟลิโอน่า วาเนลลี”
“อืม จ้า ไอ้น้ำแข็งเดินได้”

“ท่านแม่”
“ลูกทำป้ายอาญาสิทธิ์หาย กระหม่อม ลูกควรทำอย่างไรดี ท่านแม่”
“เดี๋ยวแม่ลูกไปถึง เจ้าจงเร่งหาบุรุษที่เป็นพวกวาร์เดน แล้วจงนำป้ายอาญาสิทธิ์มาครอบครองไว้ แม่ว่าลูกรู้น่ะ ว่าพวกวาร์เดนน่ะมีลักษณะยังไง”
“ครับ ท่านแม่”
“ถึงเจ้าจะเป็นเจ้าชายแห่ง เคอร์กัน แต่ในเมื่อ กษัตริย์เอรากอน แห่ง วาร์เดน รับสั่งให้เราทำหน้าที่นี้ ก็จงทำให้สำเร็จสมกับที่พระองค์ทรงไว้วางพระทัย”
“กระหม่อมทราบแล้ว ท่านแม่”