เรื่องซึ้งๆเกี่ยวกับ "พ่อ" - เรื่องซึ้งๆเกี่ยวกับ "พ่อ" นิยาย เรื่องซึ้งๆเกี่ยวกับ "พ่อ" : Dek-D.com - Writer

    เรื่องซึ้งๆเกี่ยวกับ "พ่อ"

    เราอ่านเรื่องนี้แล้วซึ้งมากมายอ่ะ ทำให้เรารู้ความรู้สึกของพ่อที่มีต่อลูกอ่ะ อยากให้ทุกคนลองอ่านกันดูนะ

    ผู้เข้าชมรวม

    3,467

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    17

    ผู้เข้าชมรวม


    3.46K

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  2 ธ.ค. 50 / 15:45 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      ผมเดินออกจากบ้าน ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้แฟนของผม
      เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาว คณะของมหาลัยของเรา
      ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม
      ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บน โต๊ะ
      หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว
      ผมปรี่ออกจากบ้านไปหา เธอ โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น
      ผมเห็นพ่อของ ผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด
       "พ่อ  ทำอะไร หนะ"  ผมโพล่งถามด้วยความ โมโห
      พ่อหน้าซีดทันที "เหมียวหนะ  มันโดนกัด
      พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือด
      "พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาไปให้แฟน"
      พ่อเงียบ ผมเกลียดจริงๆ
      เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา
      ความโมโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งจะตบหน้า พ่อ
      พ่อเบือนหน้า "พ่อขอโทษ มานี่....."
      พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้า
      "พ่อจะเอาไปซักให้เอง" 
      ผมงอนพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควรไม่ยอมลงจากบ้าน
      เป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้า ใคร
      หมกตัวอยู่กับห้อง
      มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม
      ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใดทุก ครั้ง  ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา
      ผมเริ่มรู้สึกว่า
      บางทีผมอาจจะทำเกินไป
      ~~ 14 กุมภาพันธ์ ~~
      ตั้งแต่ครั้งที่ผมเห็นแม่เสียใจ
      ผมก็รู้สึกว่าผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า
      ผมยอมออกมาจาก ห้อง
      ผมไม่เห็นพ่อ เดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า
      กะละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืนข้างๆ
      มีกองเลือด อยู่
      และที่ราวตากผ้ามี ผ้าเช็ดหน้าของ ผม
      ถึงจะล้างรอยเลือดไม่หมด  ก็ยังดีที่พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่
      พ่อ  ผมอยากขอโทษครับ
      หันหน้าจะกลับเข้าบ้าน  ก็พบกับแม่
      แม่ร้องไห้มาแต่ไกล  วิ่ง มากอดผม
      "พ่อเสียแล้วนะ "
      ผมอึ้ง
      แม่ลำดับเหตุการณ์  และทำให้ผม ทราบว่า
      พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ
      รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อ จาม ออกมา
      พ่อมองไม่เห็น  
      "พ่อกำชับแม่มา ตอนที่ลูกโกรธว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย "
      "ทำไมล่ะครับ"
      "พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน"
      ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง
      พ่อบอกแม่ด้วยว่า
      ถ้าพ่อเสียวันนี้  อย่าเพิ่ง บอกลูก
      ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์พลาดโอกาสอย่างนี้
      เพราะพ่อคนเดียว  พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก
      แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำ "ดีที่สุด แล้ว"
      ผมกอดแม่ ร้องไห้
      วันนี้จะเป็นวันวาเลนไทน์ที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×