คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : COFFEE BTS
- COFFEE BTS-
NOTE : นี่ไม่เกี่ยวกับ BangTaan Boys นะคะ แต่คิดพล็อตได้จากชื่อเพลงนี้เฉยๆ~~
_________________________________________________________________________________
คงจะดีถ้าผมได้มานั่งอยู่ในที่แบบนี้ทั้งวัน กลิ่นหอมของมันทำให้ผ่อนคลายความเครียดในหลายๆเรื่อง แถมเพลงทำนองช้าๆที่เปิดยังเข้ากับบรรยากาศในช่วงหน้าหนาวนี้ชะมัด แต่วันนี้ผมเลือกที่จะนั่งหน้าร้าน มองดูการใช้ชีวิตของผู้คนไปเรื่อยๆ
ผมก็แค่นักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในย่านนี้
ผมชอบกาแฟ..
ชอบกลิ่นของมัน
รสชาติของมัน
"คาปูชิโน่เย็นกับเค้กนมสดได้แล้วค่า"
คาปูชิโน่ กาแฟที่มีทั้งความขม หอม และ มัน ผสมกันอย่างลงตัว มือขวาหยิบแก้วพลาสติกขนาดกลางขึ้นมาดูด ก่อนจะวางลงและสนใจสมาร์ทโฟนในมืออีกข้างต่อไป..
"เฮ้ย! นั่น! มันอยู่นั่น!!!"
เสียงโหวกเหวกโวยวายของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทงเฮละสายตาจากโทรศัพท์มือถือก่อนจะหันไปยังต้นเสียง
เด็กผู้ชายอายุประมาณ17 , 18 ตัวขาวๆ ผมสีแดงเพลิง ดูก็รู้ว่าไม่ได้เป็นสีธรรมชาติแต่อย่างใด กำลังวิ่งหน้าตั้งก่อนจะหยุดยืนลังเลหันซ้ายหันขวา..
"แฮ่กๆๆ" เด็กนั่นยืนหอบอยู่ไม่นานก็วิ่งตรงมายังซอยที่มีผู้คนสัญจรเยอะตามปกติ
หนึ่งในซอยนั้นก็มีผมอยู่ล่ะนะ..
"แฮ่กๆๆ พี่.." ไม่ทันไรเด็กหัวแดงก็มายืนอยู่ข้างหน้าผมซะงั้น แถมยังเรียกผมอีก (?)
ผมใช้มือชี้เข้าหาตัว ประมาณว่าพี่ที่ว่าเนี่ย หมายถึงกูหรอ
"เออ พี่นั่นแหละ.. ขอดูดหน่อยนะ" ไม่พูดเปล่า จบประโยคเด็กนี่ก็คว้าแก้วคาปูชิโน่ของผมไปดูดหน้าตาเฉย ใจคอจะดูดให้หมดแก้วเลยมั้ยล่ะ
ครืดดด ๆ
กรรม..
แม่งดูดหมดจริง
ผมส่ายหน้าพลางวางเงินไว้บนโต๊ะ ทิ้งเค้กที่น่าตาน่ากินไว้บนโต๊ะนั้น พร้อมกับเด็กหัวแดงคนนั้นด้วย
"เดี๋ยวดิพี่" ทงเฮเหล่มองซ้ายขวาก่อนจะชี้มือเข้าหาตัวเหมือนทีแรกที่มันขอกินน้ำ
อย่าบอกนะว่ามึงจะกินเค้กกู...
"กลับบ้านไงอ่ะ มีรถปะ?" เจ้าของหน้าหวานทีมองดูดีๆอาจจะคล้ายผู้หญิงด้วยซ้ำถ้าไม่ติดที่ว่านิสัยห้าวๆนี่เอ่ยถาม
"." ผมขมวดคิ้ว
"เร็วๆดิพี่!" เอ้า.. มีการมาเร่งกูอีก..
"กลับรถไฟฟ้า" แม้จะเกลียดการขึ้นรถไฟฟ้าในเวลาที่ผู้คนต่างมีจุดหมายตรงกันคือ ‘กลับบ้าน’ แต่มันก็เป็นทางเลือกเดียวที่ทำให้เขากลับถึงบ้านได้อย่างปลอดภัยและเร็วที่สุด แม้บางวันหรือเรียกได้ว่าเกือบทุกวันจต้องยืนโหนราวรถไฟ เพราะที่นั่งถูกจับจองจนเต็มไปจนถึงสถานีที่ทงเฮต้องลงก็เถอะนะ
นึกแล้วก็หงุดหงิด เมื่อหลายวันก่อนเขาเห็นที่นั่งว่างข้างๆป้าคนนึง แต่ยังไม่ทันจะหย่อนก้นลงนั่งป้าแกก็เอากระเป๋าใบเท่าฝาโอ่งมาวางไว้ข้างๆ ทำเอาเขาหงุดหงิดไม่น้อย ถ้าไม่เห็นว่าชราแล้ว ต้องมีเถียงกันบ้างแหละ
เห้อ..
"โอเค! งั้นผมไปด้วยคน" เด็กนั่นหันมายิ้มจนตาหยี แต่ก็ไม่วายหันกลับไปมองปากซอยด้วย
"เออๆ" อันที่จริงก็ไม่อยากจะมีภาระกลับไปด้วยหรอกนะ แต่ว่าน้องมันน่ารักดี เอ๊ะ!? ผมจะไปชมเด็กหัวแดงนี่ทำไม..
เพราะซอยนี้เป็นซอยตัน เวลาจะเดินออกจากซอยก็ต้องออกทางเดียวกับตอนเข้า นั่นทำให้เด็กตัวขาวผมแดงข้างๆผมดูจะกังวลเป็นพิเศษ
"นั่น!! ไอ้ฮยอกแจ!!!" เสียงทุ้มของนักเรียนชายคนหนึ่งตะโกนขึ้น ทำให้คนข้างๆผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะทำหน้าตาเหรอหราซึ่งดูแล้วตลกสิ้นดี
แต่เดี๋ยวนะ..
ตกใจแบบนี้ ชื่อเมื่อกี้ที่เด็กอีกฝั่งของไฟแดงเรียกคงไม่ใช่ไอ้เด็กหัวแดงนี่หรอกนะ..
"พี่ออกกำลังกายบ้างรึเปล่า" จู่ๆเด็กข้างๆนามว่าฮยอกๆอะไรซักอย่างก็เอ่ยถามผมขึ้นด้วยน้ำเสียงติดจะรีบร้อนสุดๆ
"ฉันเข้าฟิตเนสทุกวัน" มันต้องอวดกันบ้างอ่ะนะ หึหึ
"ดีเลย! งั้นวันนี้พี่ไม่ต้องไปหรอกฟิตนงฟิตเนส เดี๋ยวผมพาพี่ออกกำลังกายเอง เรียกเหงื่อสุดๆรับรอง"
ยังไม่ทันได้ถามหรือตอบอะไร เด็กหัวแดงก็พาผมวิ่งชนิดที่ว่าเหยียบตีนหมาสุดๆ ลัดเลาะเข้าซอยนู้นออกซอยนี้ ชำนาญทางสุดไรสุดครับ
ว่าแต่ทำไมจะต้องพาเขามาเผชิญชะตากรรมอะไรแบบนี้ด้วยวะครับ ?
"วู้ว เกือบได้กินแล้วพี่ แฮ่กๆ" เด็กหัวแดงพาวิ่งตามตรอกตามซอยจนในที่สุดก็มาหยุดอยู่หน้าสถานีรถไฟฟ้าหรือที่คนเรียกสั้นๆว่าบีทีเอสแล้วล่ะครับ เด็กนี่พาผมวิ่งจนผมตั้งตามแรงลมไปหมด วิ่งเร็วมากจนผมลมแทบจับ
"กินอะไร เกือบเป็นลมล้มหน้าวัดพื้นล่ะสิไม่ว่า"
"กินตีนไง.."
แล้วมันธุระอะไรของทงเฮที่จะต้องมาหนีตีนด้วยวะครับ
เอ้อนี่ แล้วนี่ไอ้เด็กผมแดงนี่มันจะกลับบ้านกับผมด้วยจริงดิ
"นี่.. จะกลับบ้านยังไง?"
"อ๋อ พี่กลับไปเหอะ ผมต้องไปเรียนพิเศษต่อ"
"." ผมขมวดคิ้วทำหน้าตาให้รู้ว่าไม่เชื่อสุดๆ ก็เมื่อกี้ไอ้เด็กนี่มันพึ่งจะใส่เกียร์หมาพาผมวิ่งหนีคู่อริมันมาเองนะ
"อะไร? ทำหน้างี้ไม่เชื่อหรอ" เออ อี ทงเฮไม่เชื่อสุดๆครับ
"เนี่ย ตึกข้างๆสถานีเนี่ย เรียนวิชาอังกฤษอยู่ชั้นสี่" เด็กตัวขาวนั่นพูดพร้อมชี้มือไปทางข้างสถานีประกอบ มือซ้ายของมันยังถือกาแฟแก้วโปรดของผมอยู่เลยครับ แต่ตอนนี้มันเริ่มละลายแล้วล่ะ
"เอ้อ พี่ เผลอดูดเพลินเลย อร่อยดีนะ ขอบคุณมากครับ ไว้วันหลังผมซื้อให้ดูดคืนเลย"
ตรงไหนล่ะที่ให้ดูด คอ มั้ย ?
เอ่อ ไม่ใช่เนาะ ที่น้องคิดน่าจะเป็นกาแฟมากกว่า ~
"อืม ถ้าเจอกันอ่ะนะ"
"แล้วพี่ชื่อไร ผมฮยอกแจนะ"
"ทงเฮ"
"งั้นเรียกพี่ทงเฮ" นั่นแหละใช่เลย ชื่อว่าที่แฟนในอนาคตของน้องนั่นแหละ -///-
"ผมไปนะพี่" เด็กผมแดงยกมือขึ้นมาโบกบ้ายบายและตั้งท่าจะเดินลงบันไดไป
"เดี๋ยวก่อน!"
".....?...."
"ถ้าวันหลังอยากเลี้ยงขนมต้องทำไงอะ?"
"คึ~ ผมเรียนตึกข้างๆเนี่ย ชั้นสี่ เลิกหกโมงเย็น อย่าลืมคำพูดนะ!" พอพูดจบก็ฉีกยิ้มกว้างมาให้ก่อนจะเดินลงบันไดไป
หึหึ ให้อี ทงเฮเลี้ยงทั้งชีวิตยังได้เลย ♡
บางทีการขึ้นรถไฟ ฟ้าในเวลาเลิกงานแบบนี้อาจจะไม่ได้แย่เสมอไปหรอกมั้ง..
END. OR TBC. (?) ♥
TALK : ไม่รู้จะจบหรือจะต่อดี.. เพราะฉะนั้นเอาไปแค่นี้ก่อนนะคะ55555 เราก็ไม่ได้แต่งเก่งอะไร (ออกแนวห่วยซะด้วยซ้ำ;__;) ถ้าภาษามันไม่ดียังไงเราต้องขอโทษด้วยน้า
เรายังไม่ลืม MY BOY นะ แต่ยังเรียบเรียงต่อไม่ถูก เลยเอาเรื่องนี้มาให้อ่านไปพลางๆก่อน
ขอบคุณทุกๆการติดตามนะคะ เราก็แต่งเรื่อยๆ ไม่ซีเรียสเรื่องเม้น5555555
ความคิดเห็น