ใกล้...กัน
ใกล้...กัน ว่ากันว่ายิ่งใกล้กัน ยิ่งมองไม่เห็น
ผู้เข้าชมรวม
97
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตอนที่ 1
“กินข้าว กินข้าว กินข้าว...” ต้นหอมส่งเสียงเรียกลูกน้องให้มากินข้าว
“มาแล้วครับบบบ” “มีอะไรกินมั้งเจ้” ไอหยองส่งเสียงถาม
“มี...ตีน มึงกินไหม?” เจ้ต้นหอมของเด็กๆส่งเสียงกลับ “ผมป่าวกวน...นะเจ้” ไอหยองแก้ต่าง
ต้นหอมเปิดร้านซ่อมเครื่องยนต์ มีหุ้นส่วนอีกคน ชื่อโต้ง โต้งกับต้นหอม เรียนจบวิศวกรรมศาสตร์สาขาเครื่องกลมาด้วยกัน
ทั้งคู่ลงทุนเปิดร้านซ่อมเครื่องยนต์ทุกชนิด อาศัยวิชาที่เรียนมา เด็กๆในร้านก็มาจากรุ่นน้องร่วมสถาบันฯ
“มีใครเห็นพี่โต้งมั้ง” ต้นหอมนึกสงสัย เพราะตั้งแต่เช้าเธอยังไม่เห็นหัวหุ้นส่วนเธอเลย
“ผมเห็นอยู่ร้านเจ้เบียบ หน้าปากซอย” ไอหยองเป็นคนตอบ ในขณะที่ทุกคนรีบตักข้าวเข้าปาก เพราะทุกคนรู้ดีว่าระเบิดกำลังจะลงในวินาทีต่อมา
“..................................” ต้นหอมไม่ตอบ ได้แต่คิดในใจ วันๆไม่ช่วยทำมาหากิน ไปเฝ้าแต่สาว
โต้ง ดูแลจัดหาอะไหล่และหาลูกค้า ส่วนต้นหอม มีหน้าที่ดูแลบัญชีและค่าใช้จ่ายต่างๆ ทั้งสองแบ่งหน้าที่ช่วยกันดูแล
หลังจากที่เรียนจบ ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปหางานทำ จนทั้งคู่คิดว่าไม่เหมาะกับการทำงานประจำ จึงอาศัยวิชาที่เรียนมาเปิดร้านซ่อมเล็กๆ
และชักชวนน้องๆมาทำงานร่วมกัน ทั้งคู่เปิดร้านมาได้ 2 ปีแล้ว กิจการก็ดูเหมือนจะดำเนินไปด้วยดี
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ ห่างหายมานาน ^^
ผลงานอื่นๆ ของ ปากกาสีนำเงิน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ปากกาสีนำเงิน
ความคิดเห็น