วิวาห์บำเรอใจ

วิวาห์บำเรอใจ

เพราะขัดใจบิดา มารดาไม่ได้ ทำให้เขาต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก

เพราะไม่เคยมีปากมีเสียง ทำให้เธอต้องแต่งงงานกับคนที่รักไม่ได้

คฑาวุฒิ อมรเดชา (ชาย)

                         รักสนุกไม่ผูกพัน คือนิยามเพลย์บอยอย่างเขา ความรักคืออะไรไม่เคยรู้จัก แต่ไม่รู้ว่าการเคยแอบรักเพื่อนสนิทเนี้ย...นับไหม

มีนา ธีรกุล (มีน)

                         เรียบร้อย อ่อนหวาน คือนิยามสาวเรียบร้อยอย่างเธอ ความรักคือสิ่งสวยงาม แต่การรักว่าที่สามีคือสิ่งที่ไม่พึ่งกระทำ

+++++

               “พี่ชายไปคิดให้ดีก่อนดีกว่าค่ะ มีนกลัวว่าเราจะหย่ากันไม่ได้หากมีนท้องขึ้นมาจริงๆ” มีนาคิดหนัก

               “ก็อย่าท้องสิครับ พี่เองก็คงไม่หน้ามืดเอาเด็กที่ยังไม่โตมาทำเมียหรอกน่า”

               มีนามองหน้าคนพูดพร้อมกับทำหน้าอย่างโกรธเคือง ไม่ได้โกรธที่เขาหลงตัวเองแต่โกรธที่บอกว่าหล่อนยังไม่โตมากกว่า

               “มีนโตแล้ว พี่ชายอย่ามาพูดไม่เข้าหูมีนนะ” คนตัวเล็กกว่าโมโห

               ทว่าคฑาวุฒิกลับมองว่าน่ารักเสียอย่างนั้น เหมือนเด็กที่โดนขัดใจแล้วอยากเอาชนะ ใจจริงเขาก็ต้องยอมรับว่าเจ้าหล่อนโตพอที่จะทำอะไรอื่นๆ ด้วยตัวเองได้ แต่ใบหน้าจิ้มลิ้มมันทำให้เขาคิดว่ายังไงก็ยังเด็กไปหน่อยสำหรับเขา

               “พี่หยอกหรอก ถึงน้องมีนจะโตจนนมล้นเต้าแต่สำหรับน้องมีนก็ยังเป็นเด็ก”

               “พี่ชาย!” มีนาถลึงตามองอย่างโกรธเคือง เขาพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน

               “พี่ขอโทษ แต่พี่แค่อยากบอกว่าเราสองคนคงมีลูกด้วยกันไม่ได้หรอก พี่ไม่อยากให้มีนต้องมาเสียใจเพราะพี่ในอนาคต พี่ถึงไม่เข้าใกล้เราไง” คฑาวุฒิรู้ดีว่าตนเองเป็นคนยังไง

               “มีนไม่ใจง่ายขนาดนั้นหรอกค่ะ มีนรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร” มีนาถอนหายใจอย่างคิดหนัก ก็จริงอย่างที่ชายหนุ่มบอกหากความใกล้ชิดมันมีมากขึ้นซักวันเรื่องนี้ต้องเกิดขึ้น แต่มันก็เข้าทางหล่อนไม่ใช่หรือ การที่ทำให้คฑาวุฒิยอมทำหล่อนตั้งครรภ์

               “พี่จะคอยดู ไม่แน่ว่าไม่ท้องกับพี่อาจจะไปท้องกับคนอื่นก็ได้” เขาไม่ได้จะดูถูกแต่การที่ต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักมันก็ปวดใจมากพออยู่แล้ว

               “มีนไม่ใช่คนใจง่ายที่จะนอนกับใครไปทั่วนะคะ พูดอะไรคิดนิดนึง นิดนึงก็ยังดี เฮ้อ!”

+++++++

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ