not'likeเกินจะอธิบายคุณชายเรื่องมาก

ลำดับตอนที่ #7 : ฉันไม่ได้อยากให้นายมาเข้าใจฉัน(100%)

 ณ ห้องของมินวู

เจสสิก้า เจสสิก้า เจสสิก้า อีกหนึ่งเดือนสินะที่คอนเสริตจะเล่นเเล้วเเละเป็นวันที่ผมได้เงินเดือนด้วย>w< 

ก็อก ก็อก!!!

"มินวู มินวู ออกไปตีกอล์ฟกับฉันหน่อย" เอาเเล้วไงจ้างครั้งเดียวคุ้มยิ่งกว่าจ่ายของเซลล์

"ผมตีไม่เป็น"

"ไม่ใช่ ไปเเบกไม้ให้หน่อย"

"-0- คร้าบบบ" บอกออกไป'เเบก'ไม้ก็จบล่ะพูดซะสวยเลย

สนามกอล์ฟxxx

"มีนายด้วยก็ดีไม่เสียตังจ้างเเคทดี้^^"

"งกจังนะครับ- -"

"เอาน่า~~~ประสบการ์ณ"

"คร้าบบบ ว่าเต่คุณยองมินชอบกอล์ฟหรอฮะ"

"ไม่" อ้าวววว

"อ้าว- -a เเล้วเล่นทำไมหรอครับ"

"เห็นว่ามันเป็นกีฬาของคนรวยเลยอยากเล่นบ้างเผื่อวันหนึ่งเราจะได้เล่นกับพวกคนรวยๆโดยไม่ขายหน้าว่าเราเล่นไม่เป็นเเต่ที่ไหนได้

อะไรก็ไม่รู้เดินไปเดินมา ลุ้นให้ลงหลุม ตีก็ยาก ไม้ก็หนัก เเดดก็ร้อน พอลงทรายก็ตียากตีออกไปที่อื่นก็ไม่ให้เก็บลูก พัตก็ยากเฉไปเฉมา"

"-0-"

"กลับเถอะ"

"อ้าวยังเล่นไม่ถึงหลุมเลยนะครับ"

"ไม่เอาอ่ะ หิวกลับๆ"

"ผมไม่เข้าใจคุณจริงๆ"

"ฉันก็ไม่ได้อยากให้นายมาเข้าใจฉันนี่"

"=0="พะงาบๆ

ด้านกวังมิน

ตู๊ดดดด~~

"ฮัลโหล"

(กวังมิน ออกมาหาฉันหน่อย)

"คัย???"

(ดงฮยอน)

"ครูรู้เบอร์ผมได้ไง"

(เอาน่า มาหาฉันหน่อยที่ถนนxxx)

ตี๊ดดดดด~~

ถนนxxx

ที่นี่เป็นถนนที่ผมชอบมาเดินเล่นกับยุนซองบรรยากาศเก่าๆหวนกลับมาอีกครั้ง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องโทรตามกวังมิน(?)

หลายๆครั้งที่ผมอยากจะอยู่ใกล้กวังมินมากๆไม่รู้ทำไม นั้นไงพูดไม่ทันขาดคำกวังมินก็เดินมานู่นละ มองไกลๆก็น่ารักดีเเฮะ

"เฮ้ ทางนี้กวังมิน"

"อยู่นี่เองหรอ ขอโทษนะที่มาสาย"

"ไม่เป็นไร"

"ขอโทษจริงๆ"

"อืม กินนี่ก่อนสิ" ผมยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้กวังมิน

"อ่า~~~ สดชื่นขึ้นตั้งเยอะ"

"^^"

"นายเรียกฉันมาทำไมเนี่ย"

"เเค่อยากให้นายมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อย"

"เห?"

"เมื่อก่อนตอนที่ฉันคบกับยุนซอง ฉันชอบพายุนซองมาเดินที่นี่เป็นประจำเลย"

"พยายามลืมไว้นะ อกหักมันไม่ยักกะตาย เเค่เจ็บเจียนตายไม่ใช่หรอ"

"นาย"

"ผมเข้าใจครูนะถึงเเม้ครูไม่อยากให้ผมเข้าใจก็เถอะ^^"

"ฉันจะลืมยุนซองให้ได้"

"ครูสู้ๆ!"