ยัยเเสบอึนชา วุ่นรัก นายคิมทัน

บทนำ

กริ้ง  กริ้งงงงง  กริ้ง งงงง   เสียงนาฬิกาปลุกของแม่ที่ดังกระทบใบหูอันน้อยของฉันทุกวัน  ฉันเคยถามตัวเองเสมอว่า ทำไมฉันต้องตื่นเช้าแบบนี้ทุกวัน  ก็เป็นเพราะฉันโตแบบสาวแล้ว  เหตุผลที่มามี้   บอกกับฉัน  “หนูโตเป็นสาวแล้วนะ อึนชา ”  แต่ที่แท้จริงแล้วแม่ต้องการให้ฉันดูแลเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก ก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้วเพราะว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่มีฐานนะทางสังคมค่อนข้างสูงระดับต้น ของประเทศไทย  มามี้ไม่อยากให้ฉันน้อยหน้าลูกของคนที่มีฐานะเท่าๆกันกับครอบครัวของเรา  และอาจเป็นเพราะนายนั้น ที่แม่ต้องให้ฉันทำโน่น ทำนี้   ทำตัวเองให้สวยเสมอให้เหมาะสมกับเขา  ทั้งๆที่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว  ขนาดชื่อถ้ามามี้ และป๋าไม่พูดถึงฉันแถมจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย “ คิมจุ ” ผู้ชายชื่อ คิมจุ นึกภาพแล้วอยากถอดหัวตัวเองไปใส่โถส้วม ผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้า ได้ยินแค่ ชื่อ กำลังจะพัฒนามาเป็น สามี  แบบนี้ถ้าจะพูดว่าถูกคุมถุงชนก็ว่าได้  ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าสมัยนี้ยังนิยมวิธีโบราณของรุ่นอากงของฉัน 

“อึนชา ตื่นได้แล้ววันนี้ ป๋ารีบบบบ”  เสียงมามี้ตามเคย 

 “ค่ะ” @_!

ร่างน้อยของฉันที่หน้าตาเปอะเปื้อนไปด้วยคาบน้ำลาย ลืมตาขยับตัวได้พอลุกไปเปิดประตู

“มามี้  อึนชา ขอต่ออีก 5นาทีนะ “^__^๑

มามี้ มองฉันเหมือนจะเห็นใจฉัน  แต่ฉันรู้จักมามี้ดีว่ากี่ที่มามี้ไม่พูดอะไรเอาแต่มองด้วยความเห็นใจนั้นแปลว่าโตแล้วควรคิดเองบ้าง  ใครมันจะกล้าไปนอนต่อได้

“อึนชา ขอเวลาแต่งสวย 15 นาที นะค่ะ”

“รีบลงไปนะอึชา”มามี้

วันนี้มามี้คงต้องพาฉันไปอบน้ำแร่ แช่น้ำน้ำอีกตามเคยตอนปิดเทอมเพื่อนคนอื่นติวเข้มเพื่อเรียนมหาลัยทั้งๆที่พึ่งอยู่ ม.5 ที่ฉันไม่ไปเพราะมามี้  มามี้ต้องให้ฉันสวยที่สุดเพื่อรอการกลับมาของนาย คิมจุ ที่จะกลับมาจากนอกเพื่อมาบริหารบริษัทอันยักษ์ใหญ่ของครอบครัวที่ครอบครัวฉันเป็นหุ้นส่วน อาจเป็นเพราะเหตุนี้ที่ฉันต้องแต่งงานกับเขา  ที่สำคัญครอบครัวของเราทั้งสองสนิทสนมกัน และเพื่อผลประโยชน์

“อึนชา ป๋ารีบบบบนะวันนี้มีประชุม”

“ค่ะ  ป๋า” ป๋ามาตามเองแสดงต้องรีบจริงๆ เรื่องเวลาเนี้ยป๋าไม่เคยพลาด

                วันนี้ฉันแต่งกายสีชมพู่ลายตัดขว้างเล็กๆสีขาวที่เป็นเสื้อกับกระโปรง ที่มามี้พึ่งสั่งมาจากเกาหลีราคาก็ไม่ต้องพูดถึงเกือบแสน แถมยังไม่รวมกับชุดอื่นๆอีก งานนี้มามี้ ป๋า หมดไปหลายตังค์เพื่อ ความสวยของฉันที่ต้องรอนนาย คิมจุ กลับมา

“ สายอีกแล้วน่ะอึนชา”ป๋า

“เมื่อไหร่จะรู้จักโต”มามี้

“วันนี้ อึนขาไปกับ  ป๋านะ มามี้จะต้องไปทำธุระเรื่องคอร์สด รักษารูปร่างหนูนะ” มามี้

“งั้นป๋าจะไปส่งหนูที่ร้านสป๋าแล้วจะส่งคนไปค่อยดูแลหนูนะ” ป๋า

ป๋าก็เป็นแบบนี้ตามเคยไปส่งแล้วก๋ส่งคนตามไป มามี้ก็เหมือนกันเรื่องคอร์สรักษารูปร่างก็ไม่เคยถามฉันสักคำ  ป๋าก็เหมือนกัน เป็นห่วงมาก กลัวฉันไม่ไปตามที่มามี้บอกต้องไปส่งฉันทุกที่  ที่ มามี้จัดไว้ให้

-                     I must  cut  -

ฉันก้าวเท้าขึ้นรถด้วยอารมณ์กวัดกเวียง ที่กำลังงอนให้ป๋า  แต่ป๋านั่งเงียบทำเหมือนเมื้อกี้ไม่ได้ว่าฉัน  ซึ่งก็รู้ว่าฉันโกรธที่ป๋าว่าให้  ป๋าและมามี้เป็นคนที่ฉันโกรธให้บ่อยที่สุดเพราะคนรอบข้างฉันแล้วไม่มีใครกล้าว่าหรือทำอะไรฉันได้ เพราะก็ยังที่ว่าครอบครัวเราเป็นผู้ดี ร่ำรวย  นอกจากป๋าและมามี้แล้วก็ไม่มีใครกล้าตำหนิ นอกจากอากงแต่อากงก็เสียไปแล้ว  ป๋านั่งเงียบตลอดทางจากบ้านไปร้านสปา  ป๋าจอดรถเทียบกับฟุตบาทเพื่อให้ฉันเดินลงได้อย่างสะดวก

“เดี๋ยว ก็มีคนตามมาดูแลน่ะ ป๋าไปประชุมที่บริษัท” น่าตาป๋าเหมือนเคร่งเครียดเหมือนมีงานหนักจริงๆ ถึงว่าป๋าไม่พูดกับฉันตั้งแต่ออกจากบ้านทั้งๆที่รู้ว่าฉันโกรธป๋า

“ป๋า ค่ะ ป๋าโอเคนะค่ะ” ฉันถามป๋าเมื่อเห็นท่าทางของป๋าแย่

“ ถ้าทำสปาเสร็จก็ไปจัดการที่มามี้ วางรายการไว้ให้นะว่าต้อไปทำอะไรต่อ”  ป๋าไม่ตอบคำถามฉันแต่เปลี่ยนเรื่องไปที่อื่น

“ค่ะ”ฉัน

ฉันเดินลงรถโบกมือ บาย บ๋าย ป๋า  ลืมไปเลยว่า  โกรธป๋าอยู่    

 ฉันรีบเดินก้าวเท้าเข้าไปที่สปา  ก่อนจะถึงแสงแดดที่ส่องสาดกระทบกับกระจกทำให้แสงมากระทบลูกกระตาของฉันให้เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มรูปร่างสูงยาว  ดั้งคม ริมฝีปากริวบาง ประกายชมพู่ขาวน่าสัมผัส แก้มใส ผมสีน้ำตาล แววตาคมดูแข็งแรงเป็นบ้า

“ใครกันนนนน”  ฉัน และยังคงแอบอมยิ้มให้เขาตั้งแต่เห็น จนมีเสียง  ………………………โปรดติดตามตอนนี้ต่อไป___