ประธานนักเรียนสุดหล่อ กะ รองประธานสุดแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2

บทที่2

"เอ่อ ป้าค่ะ"
"นี่ ใครป้าเธอยะ" ยัยป้าแอร์โฮสเตสเตสพูดเสียงขมุบขมิบลอดไรฟันเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจชองคนอื่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า ป้า หนูขอให้ป้าได้รางวัลพนักงานดีเด่นในปีนีนี้น่ะค่ะ เพราะป้า สงบสถานการณ์ได้ดีมั๊กค่ะ อิ อิ

"ก็ป้าไงค่ะ ถ้าหนูไม่เรียกป้าแล้วป้าจะให้หนูเรียกว่าอะไรล่ะค่ะป้า และที่เรียกป้าเนี่ยน่ะค่ะ อิ อิ หุ หุเพราะป้ามีรอยเหี่ยวย่น&รอยตีนกาน่ะค่ะ ป้าเคยไปดูมาบ้างรึปล่าวค่ะ"

"นี่"ป้าพูดเสร็จก็นำมือมาลูบบริเวณใบหน้าของตัวเอง
"จุ๊ จุ๊ ค่ะ ป้าเดี่ยวผู้โดยสารก็แตกตัวกันหมด อดได้รางวัล พนักงานดีเด่นน๊า"
"เอ๊ะ ยัยหนูนี้นิ เถียงคำไม่ตกฟาก พ่อแม่อยู่ที่ไหน ตามมาหน่อยซิ"แล้วยัยป้าก็เหลือบไปเห็นโกปัน พี่ชายสุดที่ร้ากของฉัน

"นี่ พี่ชายของยัยหนูคนนี้รึปล่าวจ๊ะ" ยัยป้านี้พูดซะเสียงหวานเชียว แถมยัง เอามือข้างหนึ่งไปจับคอเสื้อของโกฉันแล้วยิ้มให้โกของฉันอีก ฮึ้ม อารมณ์เดือดค่ะ อารมณ์หวงพี่ชายเหรอเนี่ย
"เอ่อ ใช่ครับ"โถๆๆพี่ชายฉัน พูดเสียงอื่นไม่เป็นรึไง ชอบพูดจริง เสียงหว่านเสน่ห์เนี่ย ทำยังกะตัวเองหล่อม้ากกกยังงั้นแหละ ก็แค่สูง เฉียดๆ180 เซ็นที่ฉันไปคุยทีนึงต้องเงยหน้าตั้งมุม 90 องศาทุกที มีหุ่นนักกีฬาที่ต้องตาต้องใจสาวๆ มีผิวขาวเนียนที่ฉันแอบอิจฉา จมูกก็โด่งๆอย่าบอกใคร ตางี้ใสๆสีดำสนิทแล้วยังปากอีก สีอมชมพูดูสุขภาพดี ก็แค่เนี่ย ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมถึงมีสาวๆมาชอบพี่ชายของฉันกันเยอะนัก
"เอ่อ งั้นพี่ไม่เอาเรื่องน่ะจ๊ะ แต่ดูแลน้องดีๆล่ะ อย่าให้มาเถียงกะใครอีกน่ะจ๊ะ"
"เอ่อ ครับ" แล้วป้าก็เดินไป เฮ้อ ดีเหมือนกาน เหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก จากนั้น ฉันก็ไปนั่งบนเก้าอี้ผู้โดยสาร คาดเข็มขัดเรียบร้อย ไปนั่งหน้าตาเจี๋ยมเจี๋ยมอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นส่วนโกก็ทำแบบเดียวกะฉันแต่หันมาจ้องฉันอย่างเอาเป็นเอาตายจนอดถามไม่ได้ว่า

"มีอะไรอ๊ะโก"
"นี่ เอิน เมื่อกี้ไปเถียงแบบนั้นได้ไง เค้าเป็นผู้ใหญ่ แต่เราเป็นเด็ก ไปเถียงแบบนั้นได้ไงล่ะ แก่แดดจริงๆเลย"
"เค้าไม่ใช่เด็กแล้วน่ะอีกอย่าง โกไม่รู้เหรอ ว่าเอินน่ะ ปากไวกว่าความคิดแล้วอีกอย่างป้าแกก็มีรอยตีนกากะรอยเหี่ยวย่นจริงๆนี่นา"
"เออ ที่นี่ โกรู้แล้ว แต่ที่บอกว่า ปากไวกว่าความคิดเนี่ย เค้าเรียกว่า ฟูลลิชรึปล่าวเนี่ย เอ้อ หลับดีกว่า"

 ครอก ฟี้ Z Z Z zzzzzz

"เอ๊ะ ฟูลลิชเหรอ แปลว่าอะไรน่ะ เอ้ แปลว่าอะไรแล้วน่ะ มันติดที่ริมฝีปากอ๊ะ"ฉันพูดพร้อมกับสีหน้าครุ่นคิด
"ฟูลลิชเหรอ เอาะ อ่อ ใช่แล้วโง่ แปลว่า โง่ งั้นก็แสดงว่า โกว่าฉันว่าโง่น่ะซิ อ้ายๆๆๆๆโก มาว่าเค้าได้ไงอ๊ะโก"

ฉันพูดแล้วหันไปทางโกแต่แล้วสายตาก็ประจักษ์ให้เห็นว่าโกหลับแล้ว พร้อมกับน้ำลายที่ยืดออกมาทางริมฝีปากและหูก็บอกให้รู้ถึงเสียงกรนที่ฟังยังไงก็เหมือนเสียงชักโครก เฮ้อ โก หาว่าเค้าโง่ เดี่ยวเถอะ เอินจะเอาคืน ฮึ

เฮ้อ อีกไม่นานก็ถึงเมืองไทยแล้ว ดีใจจังเลยหลับดีกว่า

ครอก ฟี้ ครอก ฟี้ ZZZZZZ zzzzzzzzzzz

ผู้โดยสารโปรดทราบ ขณะนี้ เครื่องบินได้ลงที่ท่าอากาศยาน.........................ที่เมืองไทยเรียบร้อบแล้ว ขอให้ผู้โดยสารเตรียมตัวลงจากเครื่องด้วยค่ะ

ครอก ฟี้ ครอก ฟี้ Zzzzz Zzzzzzzz

"เฮ้ย ไอ้เอิน ตื่นได้แล้วเฟ้ย"โกปันพูดจบก็เอามือที่มีแต่แรงควายชัดๆมาตบหน้าฉัน ในปริมาณความแรงเบาๆแต่ทำให้หน้าฉันเกือบหักแหนะ นี้เค้าเรียกว่าเบาเหรอเนี่ย

ปึก ปึก ปึก

"โอ๊ย เจ็บ" ดีน่ะเนี่ยที่ผู้โดยสารลงเกือบหมดแล้วไม่งั้น เดี่ยวโดนยัยป้าสวดอีกรอบ
"นี้ โก ตบเค้าทำไมอ๊ะ"ฉันพูดพร้อมกับเอามือมาลูบแก้มตัวเองแล้วหันมามองโกด้วย

สีหน้า_ _ _ _@#$%_ _ _ _โกรธๆ

"อ้าว ก็เอินยังไม่ตื่น โกเลยกรุณาและสงเคราะห์เอามืออันนิ่มนวลมาตบแก้มเอินเบาๆไงจ๊ะ หวังจะให้เอินตื่นไงล่ะ" โอ้พี่ชายฉันประเสริฐมั่กมาก หวังดีกะน้องเหลือเกิน เป็นพระคุณอย่างสูงมากที่ตบแค่พอเจ็บ ดีน่ะ ที่ไม่ตบให้คอหัก ไม่งั้น จะตามไปหลอกหลอน อิ อิ

"หือ นี่เค้าเรียกตบหรือทีบกันแน่เนี่ย แรงอย่างกะ ค วา ย แหนะ ขอบอก"
"ตบซิจ๊ะ ถ้าทีบเนี่ย ป่านนี้ บาทา คงประทับอยู่ที่หน้าแล้วล่ะ เหอ เหอ"โกปันพูดแล้วทำตาปริบปริบ เฮ้อ นี่เหรอพี่ชายฉ้าน
"ไม่เอาแล้ว โกคอยดูน่ะ เค้าจะเอาให้เข็ดเลย มาแกล้งเค้าดีนัก ทั้งตีแล้วมาตบอีกอ๊ะ โกใจร้ายที่สุดเลยอ๊ะ โกใจร้ายที่ซู๊ดเลย ฮือ ฮือ"
"อ๊ะ อ๊ะ โกไม่ได้ใจร้าย เอางี้ เดี่ยวโกเลี้ยงไอติม เอาป่าวๆ"
"นี่โก เค้าไม่ได้เห็นแก่กินน่ะโก ถึงเอาไอติมมาล่อน่ะ"
"จะเอาไม่เอาล่ะจ๊ะ โกกะจะพาไปเลี้ยงซักหน่อย เฮ้อ โกไปคนเดียวก็ได้"โกฉันพูดจบก็ทำหน้าเหมือนจะเป็นจะตาย
"เอ่อ โก เค้าไปด้วยก็ได้ นี่เค้าไม่ได้เห็นแก่กินน่ะ แต่เค้าสงสารโกอ๊ะ"
"อืม งั้นตกลง เอาตามนี้น่ะ"
"อืม เออ โกเอา ไอติมบลูเบอรี่นะโก เอ่อ ช็อกโกแล็ตชิบด้วยน่ะโก"
"เออๆ ว่าแต่เอินน่ะ ลุกได้แล้ว"
"ค๊า คุณพี่ชายสุดที่ร้าก"
"คร้าบ คุณน้อง เชิญ"
แล้วฉันกับโกก็เดินควงกันลงมาจากเครื่องบิน