ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
'นี่ตื่นสิจ้ะสาวน้อย..ได้เวลาเเล้วนะจ้ะ' ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงหญิงสาวปริศนา ฉันรีบลุกขึ้นอาบน้ำเเต่งตัว เเล้วรีบลงมาข้างล่างก็เห็นน้าของฉันกำลังทำงานอยู่เงียบๆ ฉันจึงเกินไปทำข้าวเช้าในครัวให้น้าของฉัน
ตั้งเเต่ที่คุณพ่อคุณเเม่ฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ2เดือนที่เเล้ว ฉันจึงจำเป็นต้องย้ายมาอาศัยอยู่กับน้าเพชรน้าสาวของฉัน ซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองพอสมควร น้าเพชรบอกว่าที่สงบเเละคงทำให้ฉันลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาได้เเละฉันก็จะเข้มเเข็งขึ้น น้าเพชรยินดีอุปการะฉันเพราะว่าน้าของฉันก็ยังไม่มีลูกไม่มีสามี ฉันช่วยงานน้าเพชรทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำได้ (น้าของฉันทำงานเป็นนักเขียนภาพ คอลัมน์นิตยสาร ทำนองนี้) ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำคือตั้งใจเพื่อนช่วยเหลือน้าเพชรเเบ่งเบาภาระท่านบ้าง อย่างพ่อกับเเม่ที่เฝ้ามองฉันอยู่คงจะดีใจที่ฉันไม่สร้างปัญหาให้น้าของฉัน
"น้าเพชรรร! นี่โต้รุ่งอีกเเล้วหรอคะ?" ฉันพูดพลางวางชามข้าวต้มที่ฉันทำไว้ วางลงบนโต้ะทำงานของน้าเพชร
"ฮะๆๆๆ ^^" โทษทีนะเฟรช พอดีน้าต้องรีบปั่นต้นฉบับส่งบก.หน่ะ ต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้ด้วย"
"อย่าหักโหมนักสิคะ อย่าลืมทานข้าวด้วยนะคะ หนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ" ฉันพูดเสร็จก็หยิบรองเท้าผ้าสีดำมาสวม พลางมองหน้าอิดโรยของน้าเพชร เฮ้อออ..ฉันจะช่วยอะไรของได้บ้างนะ
"เอ่อ..น้าขอโทษนะ เปิดเรียนวันเเรกเเท้ๆเเต่ดันไปส่งเธอที่โรงเรียนให้ได้"
"ไม่เป็นไรค่ะ น้าเพชรทำเสร็จเเล้วต้องรีบพักผ่อนเลยนะคะ เดี๋ยวหนูจะซื้อข้าวเย็นมาให้เอง" น้าเพชรลุกขึ้นจากโต้ะทำงานเเละเดินตรงมายังฉัน เธอดึงฉันเข้าไปกอดไว้เเน่น
"ไปดีมาดีหล่ะ เเล้วน้าจะคิดถึงหนูเวลาไปโรงเรียนละกัน รู้สึกอบอุ่นดีใช่มั้ยหล่ะ"
"หนูจะรีบกลับนะ อ้อ..เเล้วก็หนูจะหางานพิเศษทำนะ น้าไม่ต้องห้ามหล่ะหนูหล่ะ หนูหน่ะจะต้องซื้อเก้าอี้นวดให้ได้เลยย" น้าไม่ได้ตอบฉัน เเต่เธอกลับมองฉันด้วยสีหน้าห่วยใยซะมากกว่า คงกำลังที่ฉันไปโรงเรียนเองสินะ ^^ จากนั้นฉันก็ขึ้นรถประจำทางไปยังโรงเรียนของฉัน เฮ้อโรงเรียนใหม่จะเป็นยังไงน้า จะมีเพื่อนดีดี ครูดีดี เเละก็อาหารดีดีมั้ยน๊าา
เพียงไม่กี่นาทีรถประจำทางก็จอดลงที่ที่มีป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนไว้ว่า 'GH School' มีรอยพ่นสีเติมคำว่า ost ไว้ข้างหลัง GH ด้วยเเฮะ สงสัยเป็นพวกมือบอลเเหงเลยเฮ้อไม่ไหวจริงๆ
ฉันก้าวลงมาจากรถยืนมองป้ายโรงเรียนสักพักนึงบรรยากาศที่นี่ดูครึ้มๆยังไงไม่รู้เเฮะ ดูสิต้นไม้น้อยใหญ่เต็มไปหมดเลย เเต่ละต้นมีเถาวัลย์ยาวคาดว่าทุกต้นนี่มีอายุเกินสิบปีเเน่เลย ดูโหวงเหวงไงไม่รู้เเฮะ ไอร่มรื่นหน่ะก็ดีนะเเต่นี่ร่มรื่นเกินไปมั้ง?
"เอาหล่ะ ฉันคงต้องหาเพื่อนสักคนก่อนสินะ"
Fanqq Sincerity
FB Thank youuu ♥
ตั้งเเต่ที่คุณพ่อคุณเเม่ฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ2เดือนที่เเล้ว ฉันจึงจำเป็นต้องย้ายมาอาศัยอยู่กับน้าเพชรน้าสาวของฉัน ซึ่งอยู่ห่างไกลจากตัวเมืองพอสมควร น้าเพชรบอกว่าที่สงบเเละคงทำให้ฉันลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาได้เเละฉันก็จะเข้มเเข็งขึ้น น้าเพชรยินดีอุปการะฉันเพราะว่าน้าของฉันก็ยังไม่มีลูกไม่มีสามี ฉันช่วยงานน้าเพชรทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำได้ (น้าของฉันทำงานเป็นนักเขียนภาพ คอลัมน์นิตยสาร ทำนองนี้) ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องทำคือตั้งใจเพื่อนช่วยเหลือน้าเพชรเเบ่งเบาภาระท่านบ้าง อย่างพ่อกับเเม่ที่เฝ้ามองฉันอยู่คงจะดีใจที่ฉันไม่สร้างปัญหาให้น้าของฉัน
"น้าเพชรรร! นี่โต้รุ่งอีกเเล้วหรอคะ?" ฉันพูดพลางวางชามข้าวต้มที่ฉันทำไว้ วางลงบนโต้ะทำงานของน้าเพชร
"ฮะๆๆๆ ^^" โทษทีนะเฟรช พอดีน้าต้องรีบปั่นต้นฉบับส่งบก.หน่ะ ต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้ด้วย"
"อย่าหักโหมนักสิคะ อย่าลืมทานข้าวด้วยนะคะ หนูไปโรงเรียนก่อนนะคะ" ฉันพูดเสร็จก็หยิบรองเท้าผ้าสีดำมาสวม พลางมองหน้าอิดโรยของน้าเพชร เฮ้อออ..ฉันจะช่วยอะไรของได้บ้างนะ
"เอ่อ..น้าขอโทษนะ เปิดเรียนวันเเรกเเท้ๆเเต่ดันไปส่งเธอที่โรงเรียนให้ได้"
"ไม่เป็นไรค่ะ น้าเพชรทำเสร็จเเล้วต้องรีบพักผ่อนเลยนะคะ เดี๋ยวหนูจะซื้อข้าวเย็นมาให้เอง" น้าเพชรลุกขึ้นจากโต้ะทำงานเเละเดินตรงมายังฉัน เธอดึงฉันเข้าไปกอดไว้เเน่น
"ไปดีมาดีหล่ะ เเล้วน้าจะคิดถึงหนูเวลาไปโรงเรียนละกัน รู้สึกอบอุ่นดีใช่มั้ยหล่ะ"
"หนูจะรีบกลับนะ อ้อ..เเล้วก็หนูจะหางานพิเศษทำนะ น้าไม่ต้องห้ามหล่ะหนูหล่ะ หนูหน่ะจะต้องซื้อเก้าอี้นวดให้ได้เลยย" น้าไม่ได้ตอบฉัน เเต่เธอกลับมองฉันด้วยสีหน้าห่วยใยซะมากกว่า คงกำลังที่ฉันไปโรงเรียนเองสินะ ^^ จากนั้นฉันก็ขึ้นรถประจำทางไปยังโรงเรียนของฉัน เฮ้อโรงเรียนใหม่จะเป็นยังไงน้า จะมีเพื่อนดีดี ครูดีดี เเละก็อาหารดีดีมั้ยน๊าา
เพียงไม่กี่นาทีรถประจำทางก็จอดลงที่ที่มีป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนไว้ว่า 'GH School' มีรอยพ่นสีเติมคำว่า ost ไว้ข้างหลัง GH ด้วยเเฮะ สงสัยเป็นพวกมือบอลเเหงเลยเฮ้อไม่ไหวจริงๆ
ฉันก้าวลงมาจากรถยืนมองป้ายโรงเรียนสักพักนึงบรรยากาศที่นี่ดูครึ้มๆยังไงไม่รู้เเฮะ ดูสิต้นไม้น้อยใหญ่เต็มไปหมดเลย เเต่ละต้นมีเถาวัลย์ยาวคาดว่าทุกต้นนี่มีอายุเกินสิบปีเเน่เลย ดูโหวงเหวงไงไม่รู้เเฮะ ไอร่มรื่นหน่ะก็ดีนะเเต่นี่ร่มรื่นเกินไปมั้ง?
"เอาหล่ะ ฉันคงต้องหาเพื่อนสักคนก่อนสินะ"
Fanqq Sincerity
FB Thank youuu ♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น