คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เด็กน้อย
หลัาที่หลินินินออาบ้านอลั่วเียเิเธอ็รีบึ้นรถออไปในทันที
“ุนายรับไปที่ลาเลยใ่ไหมรับ”
“ใ่”เธออบเพียสั้นๆ่อนะเหลือบมอออไปยันอหน้า่ารถ
เอี๊ย................เสียเบรรถระทนหันทำให้หลินินินถึับ้อใ
“โธ่ ไอ้เ็บ้าเินไมู่รถเลยอยาายหรือยัไัน”นับรถอหลินินินวาึ้น้วยวามโมโห
“ส่วนเี้ยวเธอะวาเ็อย่านั้นไ้ยัไัน”เธอำหนินับรถอย่าไม่พอใ่อนะรีบเินลไปูเ็น้อยที่น่าสสารนั่น
“หนูน้อยเธอเป็นยัไบ้า๊ะ”น้ำเสียอ่อนโยนเอ่ยถามึ้นับเ็น้อยที่นั่ร้อไห้อยู่รหน้ารถอเธอ
“ฮือ ฮือ ฮือ เ็บรับ ผมเ็บ”เสียร้อไห้สะอึสะอื้นัึ้นราวับเ็บปว
เธอเหลือบมอแผลถลอที่อยู่ราและแนอเ็้วยวามสสาร
“โธ่ มาเถอะเี๋ยวัน่วยทำแผล”เธอรีบพยุเ็น้อยไปนั่้าทา่อนะใ้นับรถไปื้ออุปร์ทำแผลที่ร้านยา้าๆมาให้
ผ้าเ็หน้าสีาวสะอาสะอ้านถูนำึ้นมาุบน้ำสะอาพร้อมับเ็ไปที่หน้าอันมอมแมมอเ็น้อยนเลี้ยเลา
ใบหน้าสวย่อยๆเผยยิ้มหวานอย่าอ่อนโยน
“เธอูน่ารัึ้นมาเลยพอหน้าาเธอสะอาสะอ้าน”
เ็ายเผยยิ้มว้าึ้นทันที
“ุน้า็สวยั ผมอยามีแม่เหมือนุน้าัเลย”
“ทำไมถึพูอย่านั้นล่ะแล้วแม่อเธอไปไหนัน”
เ็น้อยทำหน้าเศร้าลทันที
“แม่ทิ้ผมับพ่อไปนานมาแล้วรับ ผม็ไม่รู้ว่าแม่ไปไหนแ่พ่อบอว่าแม่ไปหาเินมาให้พวเรารับ”
เธอ่อยๆลูบหัวเ็น้อยอย่าเอ็นู
“แม่อเธอมีวามำเป็นอีไม่นานะลับมาหาเธอแน่ๆ๊ะ”เธอพูปลอบใเ็น้อย
ไม่นานนันับรถ็นำล่อยาทำแผลมาให้ับเธอ
“ุนายรับล่อยาทำแผลรับ”
เธอรีบหยิบล่อยานั่นพร้อมับรัษาแผลให้ับเ็น้อยในทันที พลาสเอร์แผ่นใส่อยๆปิลที่แนและาน้อยๆอย่าอ่อนโยน
“เสร็แล้ว๊ะ”
“อบุมารับมืออุน้าเบามาๆเลยอนที่พ่อผมทำแผลให้นะทั้เ็บทั้แสบเลยรับ”
“นั่น็แปลว่าเธอะ้อมีแผลอยู่บ่อยๆน่ะสิ๊ะ เธออบเล่นุนั้นเหรอ”
เ็น้อยรีบหลุบหน้าลในทันที นิ้วเล็ๆเี่ยันไปมาราวับัวน
“เธอเป็นอะไรไป๊ะ”
“ที่ผมมีบาแผลอยู่บ่อยๆไม่ใ่เพราะผมนหรอนะรับแ่ผมมัถูไล่ีน่ะรับ”
“ทำไมถึเป็นอย่านั้นล่ะ๊ะ”
“เพราะาวบ้านิว่าผมับพ่อเป็นหัวโมยเพราะเราแ่ัวสปรอีอย่าพ่อ็านไม่มีเินพอผมไปเล่นับเ็นอื่นๆในหมู่บ้าน เมื่อไหร่็ที่้าวอในหมู่บ้านหายไปผมะเป็นนแรที่ถูมอว่าเป็นโมยและะโนีทุรั้แ่โีที่ผมยัมีพ่อที่อยอยู่ปป้อพ่อยอมถูีแทนผมทุรั้เลยรับ”
“แล้วเธอไม่บอล่ะว่าเธอไม่ไ้ทำ”
“ไม่มีใรเื่อนนๆอย่าพวเราหรอรับ วันไหนที่พ่อปป้อผมพ่อ็ะถูาวบ้านีแรึ้นนบาทีเลือไหลอาบไปทั่วทั้หน้าแ่พ่อ็ยัอผมไว้แน่นไม่ยอมให้ผมถูี้วย
เธอ่อยๆโอบอเ็น้อย้วยวามสสารโยไม่แม้แ่ะมีท่าทีรัเีย
“โธ่ ทำไมถึเป็นอย่านั้นัน”
“ุน้าไม่รัเียผมหรอเหรอรับเนื้อัวผมสปรมาเลยนะรับ”
เธอผละัวออาเ็น้อย่อนะยิ้มให้เา
“ทำไมัน้อรัเียเธอ้วย เนื้อัวสปรแ่ล้าออ็ลับมาสะอาแ่ิใที่สปร่าหาล่ะ๊ะที่น่ารัเีย”
เ็น้อยเผยยิ้มว้าให้ับหลินินิน่อนะโผลเ้าอเธออีรั้
“อ้อมออุน้าอบอุ่นัรับ”
เธอยิ้มเบาราวับรู้สึสสารเ็น้อย
ความคิดเห็น