คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อาหารเช้า
เสียระทะและะหลิวระทบันไปมาพร้อมับลิ่นอาหารหอมโยออมาาห้อรัว ินหยาที่ำลั่วนทำอาหารเ้าให้ับนทั้บ้านอยู่ เธอปาเหื่อที่หน้าผาออพร้อมับพ่นลมหายใออมา
“เฮ้อ! เสร็ัที” เธอรีบัอาหารและ้าวมาัเรียไว้ที่โ๊ะอาหารอย่าเร่รีบ่อนะัอาหารใส่ล่อเพื่อเอาไว้ไปินที่ทำาน
“ปาป๊า หม่าม๊า ินโ่ว อาหารเ้าเสร็แล้วนะ”เธอเรียพ่อ แม่ และน้อายอเธอให้ลมาทานอาหารเ้าที่เธอัเรียมไว้ให้
แม่อเธอเินออาห้อนอนพร้อมับยิ้มให้เธอ “อบใมานะินหยา ลูรีบไปทำานเถอะเี๋ยวสาย”
ินหยาเินมาอแม่อเธอ “หนูไปทำแล้วนะม๊า อนเย็นหนูะื้อออร่อยๆลับมาให้ อาหารลาวันหนู็ทำใสู่้เย็นไว้แล้วม๊า่อยบอให้ินโ่ว่วยอุ่นให้นะ เี๋ยวหนู้อรีบไปทำาน่อน”เธอพูบ็หอมแ้มอแม่เธอ 1 ฟอ่อนะรีบออาบ้านไป
ินหยา เป็นหิสาววัย 31 ปีหลัาเรียนบเธอ็รีบหาานทำเพราะเธอเป็นเสาหลัอรอบรัวหลัาที่พ่ออเธอล้มป่วยนไม่สามารถทำานไ้ ส่วนแม่อเธอ็ร่าายไม่แ็แร โีที่ยัมีน้อายวัย 10 วบที่อย่วยูแลพ่อและแม่่วยเธอ ถึแม้ว่าานะทาบ้านอเธอะไม่่อยีนัแ่เธอ็เป็นนยันและไม่ยอมให้นในรอบรัวอเธอลำบา นอาเธอะทำานประำที่บริษัทแล้ว หลัเลิานเธอ็ยัไปรับทำานร้านอาหารเพื่อะไ้มีเินมาพอในาร่าย่ารัษาพยาบาลและส่น้อายอเธอเ้าเรียน
เธอเหลือบูนาฬิา้อมือเ่าๆอเธอพร้อมับยิ้ม้วยวามสบายใ
“ยัเหลือเวลาอีั้ 30 นาทีถึะถึเวลาเ้าาน”เธอพูับัวเอเบาๆ่อนะเินมานั่ที่ม้านั่ใ้้นไม้้าบริษัท่อนะหยิบ้าวล่อออมานั่ิน
“ินหยา”เสี่ยวโหย่ว เพื่อนอเธอร้อทัทายพร้อมับเินมาหาเธอ
“แหม๋ อย่าบอนะว่าทำอาหารมาินเออีแล้ว ะประหยัไปไหนะุินหยา”เสี่ยวโหย่วแล้พูหยอล้อเธอ้วยวามสนิท
ินหยามอหน้าเสี่ยวโหย่ว”ัน็้อประหยัสิ ็ันมีภาระเยอะนี่นา ใระเหมือนเธอล่ะบ้านรวยนานั้น”เธอพูพร้อมับยิ้มให้เสี่ยวโหย่ว
“ินหยา เธอนี่็เ่มาเลยนะทำานที่บริษัทแล้ว็ยั้อไปทำานพาร์ทไทม์อี ันล่ะเื่อเธอเลย ันยัิไม่ออเลยถ้าันเอปัหาแบบเธอะสามารถทำอย่าเธอไ้รึเปล่า
ินหยายิ้มให้เสี่ยวโหย่ว”มัน่วยไม่ไ้นี่ ภาระมันบีบบัับให้ัน้อทำ เพื่อรอบรัวอันแล้ว่อให้ัน้อเหนื่อยว่านี้ัน็ะทำ ไปันเถอะ ไ้เวลาเ้าานแล้ว”เธอบอเสี่ยวโหย่วพร้อมับลุึ้นาเ้าอี้
เสี่ยวโหย่วพยัหน้าพร้อมับลุไปพร้อมเธอ เมื่อทั้สอเ้ามาในออฟฟิศ่า็รีบไปทำานในหน้าที่อัวเอึ่ทั้ินหยาและเสี่ยวโหย่ว่าเป็นฝ่ายบัีอบริษัทึไ้นั่ทำานอยู่้าๆัน
“นี่ินหยา เย็นนี้ไปิน้าวันมั๊ยันมีนะแนะนำให้เธอรู้ัน่ะ”เสี่ยวโหย่วหันมาุยับินหยา
“เอาไว้พรุ่นี้แล้วันนะ วันนี้ัน้อไปทำานที่ร้านอาหารน่ะอีอย่าันบอับม๊าว่าะื้อออร่อยๆไปให้”
เสี่ยวโหย่วทำหน้าเ็เล็น้อย “โอเ อย่านั้น็ไ้ แ่พรุ่นี้เธอห้ามเบี้ยวันนะ”
ินหยายิ้มให้เสี่ยวโหย่ว “แล้วเธอะพาันไปพบใร ถึเบี้ยวไม่ไ้”
เสี่ยวโหย่วยิ้ม “รุ่นพี่ที่มหาลัยนะ เาามหาผู้หิแบบเธอันเลยอยาแนะนำให้เธอรู้ั เพราะั้แ่ที่ันรู้ัับเธอมาเธอยัไม่เยเห็นเธอออเทเลยัรั้เอาแ่ยุ่ับารทำาน ลอหาวามสุให้ัวเอบ้าสิ”
ินหยายิ้มให้เธอพร้อมับ้มหน้า้มาทำานอเธอ่อแ่็ไม่ไ้ปิเสธอะไร
ความคิดเห็น