ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 ของตายหรือเปล่า 10 %
เมื่อรับรู้ข่าวการตอบรับการแต่งงานของบุตรเขยในอนาคตจากคุณหญิงกสุมา คุณหญิงนัดดาจึงเดินไปบอกข่าวดีกับบุตรสาวที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้กลางห้องรับแขก
" ลูกริน พี่เขายอมแต่งแล้วน่ะลูก พรุ่งนี้พี่เขาจะมารับหนูไปลองดูชุดแต่งงานน่ะจะ เตรียมตัวด้วยนะ " คุณหญิงนัดดาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มละไมที่เห็นลูกสาวกำลังเป็นฝั่งเป็นฝาสักที รินริตาส่งค้อนให้มารดากับความดีใจจนออกนอกหน้า ก่อนจะส่งยิ้มออกมาอย่างรักใคร่ในตัวมารดา
" รินไม่ได้อยากแต่งกับพี่เขานี้คะแม่ ดูก็รู้ว่าเขาไม่ชอบริน แม่จะบังคับเขาทำไมค่ะ " รินริตาเอ่ยถามเสียงอ่อยเพราะเธอไม่อยากบังคับให้ใครมารักมาชอบแบบนี้
" โถ่ ลูกแม่ พรุ่งนี้ลูกก็ลองไปคุยกับพี่เขาดูสิลูกว่าพี่เขาจะยังไง แม่ก็ไม่อยากบังคับหรอกน่ะ แต่แม่ก็อยากอุ้มหลานไวไวด้วย " คุณหญิงนัดดานั่งลงเคียงข้างบุตรสาวก่อนจะเอื้อมมือที่ไม่เคยแห้งเหี่ยวไปเลยของตนลูบเบา ๆ บนศรีษะของรินริตาด้วยความเหนื่อยใจ หากคุณนิพนธ์สามีของตนยังอยู่เขาคงให้คำปรึกษาได้ดี
" ก็ได้ค่ะแม่หนูไปก็ได้ค่ะ " รินริตาตอบพร้อมรอยยิ้ม
เช้าวันใหม่ย่างกรายเข้ามาแต่รินริตายังไม่ลุกจากเตียงนอนเหมือนไม่ต้องการที่จะพบเช้าวันใหม่ที่แสนสดใสอากาศกำลังดีในวันนี้จนมารดาต้องรีบขึ้นมาปลุกรับเช้าวันใหม่
" ลูกสาวแสนสวยของแม่ ตื่นรึยังลูก วันนี้หนูต้องไปกับพี่แดนเขาน่ะ อย่าลืมซะล่ะ " หลังจากมารดาเดินจากไปรินริตาจึงถลกผ้าห่มผืนหนาออกจากที่นอนแล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวสำหรับการลองชุดแต่งงานร่วมกับชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะด่ายับไปเมื่อวานนี้
รินริตาใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวร่วมชั่วโมงโดยไม่รู้ว่าชายหนุ่มได้มานั่งรอเก้อตั้งแต่เธอยังนอนหลับอยู่ รินริตาเดินลงบันไดมาอย่างเก้ๆกังๆเพราะเสื้อที่เธอเลือกอยู่เป็นชั่วโมงนั้นมันสั้นจนเห็นเนื้อในเกือบหมด หญิงสาวใช้มือปิดกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีฟ้าอ่อนจนมิดเพราะกลัวสายตาที่แดลเนียลมองมาเหลือเกิน
" กว่าจะเสร็จรอเป็นปีเลยน่ะ จะแต่งทำไมในเมื่อไม่แต่งก็เซ็กซี่บาดใจขนาดนี้ " แดลเนียลเอ่ยชมอย่างกำกวมก่อนจะโดนฝ่ามือบางตบเข้าให้กลางหลัง จนต้องร้องซี้ด
" เงียบไปเลยน่ะ ถ้ายังอยากเดินหลังตรงอีก " รินริตาว่าพร้อมกับถลึงตาใส่
" เพิ่งรู้ว่ามีเมียดุ " แดลเนียลบอกก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูรถเพราะกลัวจะโดนฝ่ามือพิฆาตเป็นรอบที่สอง
" เชิญครับคุณผู้หญิงคนสวย " รินริตาเดินขึ้นไปนั่งประจำที่ก่อนจะหันสายตาไปมองมารดาพร้อมรอยยิ้ม
" เป็นอะไรไป ไม่สบายเหรอ " ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นร่างบางข้างๆเงียบผิดปกติทั้งที่เมื่อวันก่อนยังด่าเขาอยู่เลย หญิงสาวหันมามองก่อนจะหันกลับไปทางหน้าต่าง
เอาไป 10 ก่อนน่ะจ้า เดี๋ยวที่เหลือมาต่อให้คืนนี้ค่ะ
" ลูกริน พี่เขายอมแต่งแล้วน่ะลูก พรุ่งนี้พี่เขาจะมารับหนูไปลองดูชุดแต่งงานน่ะจะ เตรียมตัวด้วยนะ " คุณหญิงนัดดาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มละไมที่เห็นลูกสาวกำลังเป็นฝั่งเป็นฝาสักที รินริตาส่งค้อนให้มารดากับความดีใจจนออกนอกหน้า ก่อนจะส่งยิ้มออกมาอย่างรักใคร่ในตัวมารดา
" รินไม่ได้อยากแต่งกับพี่เขานี้คะแม่ ดูก็รู้ว่าเขาไม่ชอบริน แม่จะบังคับเขาทำไมค่ะ " รินริตาเอ่ยถามเสียงอ่อยเพราะเธอไม่อยากบังคับให้ใครมารักมาชอบแบบนี้
" โถ่ ลูกแม่ พรุ่งนี้ลูกก็ลองไปคุยกับพี่เขาดูสิลูกว่าพี่เขาจะยังไง แม่ก็ไม่อยากบังคับหรอกน่ะ แต่แม่ก็อยากอุ้มหลานไวไวด้วย " คุณหญิงนัดดานั่งลงเคียงข้างบุตรสาวก่อนจะเอื้อมมือที่ไม่เคยแห้งเหี่ยวไปเลยของตนลูบเบา ๆ บนศรีษะของรินริตาด้วยความเหนื่อยใจ หากคุณนิพนธ์สามีของตนยังอยู่เขาคงให้คำปรึกษาได้ดี
" ก็ได้ค่ะแม่หนูไปก็ได้ค่ะ " รินริตาตอบพร้อมรอยยิ้ม
เช้าวันใหม่ย่างกรายเข้ามาแต่รินริตายังไม่ลุกจากเตียงนอนเหมือนไม่ต้องการที่จะพบเช้าวันใหม่ที่แสนสดใสอากาศกำลังดีในวันนี้จนมารดาต้องรีบขึ้นมาปลุกรับเช้าวันใหม่
" ลูกสาวแสนสวยของแม่ ตื่นรึยังลูก วันนี้หนูต้องไปกับพี่แดนเขาน่ะ อย่าลืมซะล่ะ " หลังจากมารดาเดินจากไปรินริตาจึงถลกผ้าห่มผืนหนาออกจากที่นอนแล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมตัวสำหรับการลองชุดแต่งงานร่วมกับชายหนุ่มที่เธอเพิ่งจะด่ายับไปเมื่อวานนี้
รินริตาใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวร่วมชั่วโมงโดยไม่รู้ว่าชายหนุ่มได้มานั่งรอเก้อตั้งแต่เธอยังนอนหลับอยู่ รินริตาเดินลงบันไดมาอย่างเก้ๆกังๆเพราะเสื้อที่เธอเลือกอยู่เป็นชั่วโมงนั้นมันสั้นจนเห็นเนื้อในเกือบหมด หญิงสาวใช้มือปิดกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีฟ้าอ่อนจนมิดเพราะกลัวสายตาที่แดลเนียลมองมาเหลือเกิน
" กว่าจะเสร็จรอเป็นปีเลยน่ะ จะแต่งทำไมในเมื่อไม่แต่งก็เซ็กซี่บาดใจขนาดนี้ " แดลเนียลเอ่ยชมอย่างกำกวมก่อนจะโดนฝ่ามือบางตบเข้าให้กลางหลัง จนต้องร้องซี้ด
" เงียบไปเลยน่ะ ถ้ายังอยากเดินหลังตรงอีก " รินริตาว่าพร้อมกับถลึงตาใส่
" เพิ่งรู้ว่ามีเมียดุ " แดลเนียลบอกก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูรถเพราะกลัวจะโดนฝ่ามือพิฆาตเป็นรอบที่สอง
" เชิญครับคุณผู้หญิงคนสวย " รินริตาเดินขึ้นไปนั่งประจำที่ก่อนจะหันสายตาไปมองมารดาพร้อมรอยยิ้ม
" เป็นอะไรไป ไม่สบายเหรอ " ชายหนุ่มถามเมื่อเห็นร่างบางข้างๆเงียบผิดปกติทั้งที่เมื่อวันก่อนยังด่าเขาอยู่เลย หญิงสาวหันมามองก่อนจะหันกลับไปทางหน้าต่าง
เอาไป 10 ก่อนน่ะจ้า เดี๋ยวที่เหลือมาต่อให้คืนนี้ค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น