หัวใจเบิกรัก 20+ - นิยาย หัวใจเบิกรัก 20+ : Dek-D.com - Writer
×

    หัวใจเบิกรัก 20+

    ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในอดีต คือสิ่งที่ทำให้เขาไม่อยากคิดถึงมัน

    ผู้เข้าชมรวม

    411

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    411

    ความคิดเห็น


    3

    คนติดตาม


    3
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 เม.ย. 57 / 21:35 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

     

    โปรย

     

    เพราะความผิดพลาดในอดีตทำให้ กรณพัฒน์ เมธาธร ไม่คิดจะมองผู้หญิงที่จะก้าวมาเป็นแม่ของลูกอีกต่อไป ทั้งที่เขาก็รู้ว่าความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในอดีตเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องเกือบทั้งนั้น เพราะมิเช่นนั้นคงมิก่อเกิด กมลรส เมธาธร ขึ้นมาได้ แต่ช่องว่างระหว่างวัยและปัจจัยอะไรหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่าง ทำให้เขาไม่เลือกที่จะแสดงความรัก ความอบอุ่น ที่ลูกสาวคนเดียวโหยหามาตลอดชีวิต

     

     

     

    กรณพัฒน์    เมธาธร (แพท) อายุ 40 ปี

     

    นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่สามารถประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ความเจ้าชู้ยังคงเป็นเรื่องที่ทำให้เขาเป็นที่ประจักษ์ต่อทุกคนว่า ถึงจะเป็นคุณพ่อลูกหนึ่งแต่เขาก็ไม่เคยคิดจะทิ้งลาย 

     

     
     

     

    ชยณัฐ        ทิพากร (เชน) อายุ 37 ปี

     

    นักธุรกิจคู่แข่งที่ชาตินี้ทั้งชาติเขาจะไม่มีวันให้อภัยกับผู้ชายที่ทำให้พี่สาวของเขาต้องตายทั้งเป็น ทั้งที่เฝ้ารักเฝ้าค่อยเอาใจใส่ แต่สุดท้ายกลับถูกคนที่รักทรยศ เขาทำผู้หญิงคนหนึ่งตั้งท้องโดยทิ้งให้พี่สาวเขาแทบไม่เป็นผู้เป็นคนซึ่งเป็นผลจากการถูกหักหลัง และตอนนี้มันก็ถึงเวลาแล้วที่ผู้ชายสารเลวจะถูกเอาคืนอย่างสาสม

     

     

     

     

    กมลรส         เมธาธร (พรีม) อายุ 22 ปี

    เพราะขาดมารดาค่อยเอาใจใส่ทำให้เธอกลายเป็นคนเก็บตัว นิ่งเงียบและร้ายกาจในบางอารมณ์ มีพ่อก็เหมือนไม่มี เพราะท่านไม่เคยเข้าใจอะไรเลยว่าเธอต้องการอะไรที่ไม่ใช่เงิน นั่นคือความรัก ความอบอุ่นที่ทั้งชีวิตนี้โหยหามาตลอด

     

     


     

    ชนมน  อรุณพฤกษ์ (บัว) อายุ 22 ปี

     

    เพื่อนรักของคุณหนูพรีมแต่ด้วยฐานะที่แตกต่างกันทำให้เธอถูกมองเป็นคนไม่จริงใจ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้หน้ากากมาดนิ่งของเพื่อนรักมีแต่ความอ่อนไหวซ่อนอยู่ ซึ่งนั้นเธอรู้ดีว่าเกิดขึ้นจากใครถ้าไม่ใช่คนที่กำลังดูถูกเธอ

     

    *********************

     

    ตัวอย่างบางตอน

    แพท&บัว

    “ว้าย” เสียงร้องจากด้านหลังทำเอาคนที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าหันไปมอง เขาขมวดคิ้วที่เมื่อครู่เธอร้องออกมา

    “เป็นอะไร”

    “แมลงสาบไต่ขาบัวค่ะ” เสียงสั่นๆ พูดก่อนจะหลับตาปี๋ เธอเห็นว่าเป็นแมลงสาบจริงๆ แต่ไม่มีแรงจะปัดมันเพราะแค่เห็นเรี่ยวแรงที่เคยมีก็พลันหายเกลี้ยง

    “อยู่ที่ไหน” เขาถามก่อนจะทำใบหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย

    “ในกระโปรงค่ะ กรี๊ดดดดด!!” เสียงหวานกรีดร้องจนกรณพัฒน์ไม่อาจจะคาดเดาว่าตอนนี้แมลงสาบตัวนั้นมันอยู่ที่ไหน

    “อดทนหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวค่อยไปเอาออกในรถ” เขาบอกเสียงทุ้มๆ ทั้งที่ในใจอดจะหัวเราะไม่ได้ไม่รู้ว่าเธอไปทำทีท่าไหนถึงถูกแมลงสาบไต่เข้าไปในจุดอันตรายแบบนั้น

    “ฮื่อๆๆ อ๊ายๆๆ” เสียงหวานร้องดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเจ้าตัวนั้นมันกำลังไต่อยู่ในส่วนที่เรียกว่าอันตราย

    “ไปเร็ว”

    ทันทีที่ลิฟต์เปิดชายหนุ่มก็รีบกระชากตัวเธอให้เดินตามทันที เขาจับตัวของหญิงสาวให้นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามคนขับก่อนจะข้ามไปอีกฝั่งเพื่อเตรียมตัวจะออกรถ แต่เสียงสั่นๆ หวานๆ ทำให้เขานึกได้ว่าเธอกำลังต้องการความช่วยเหลือ

    “ตอนนี้เจ้าตัวนั้นมันอยู่ตรงไหนล่ะ” เขาถามอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

    “อยู่ อยู่ อยู่ เฮ้อ อยู่ในจุดที่อันตรายค่ะคุณอา” ชนมนทำหน้าเบะคล้ายคนจะร้องไห้ทันที จะให้เขาช่วยก็กระดากไม่น้อย แต่จะให้เธอทำเองก็ทำไม่ได้เช่นกัน

     

    “งั้นฉันขออนุญาตนะ”

     

    เชน&พรีม

     

    “อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นผมจะทุ่มคุณลงพื้น” เขาเอ่ยขึ้นเมื่อความอดทนสิ้นสุด

    “ใครใช้ให้คุณมาอุ้มฉันล่ะ” หญิงสาวสวนทันควันก่อนจะมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

    “แต่ผมคิดดูดีๆ อีกที ผมทุ่มคุณลงบนเตียงสบายกว่าเป็นไหนๆ ว่ามั้ย?”

    “อ๊ายยย ผู้ชายหน้าด้านไร้ยางอาย ในหัวคุณคิดแต่เรื่องพวกนี้หรือไงห๊ะ ฉันไปทำอะไรให้ถึงจับตัวฉันมาแล้วจะทำอะไรทุเรศๆ กับฉันอีก” พอเปิดฉากว่าและถามได้ก็ใส่เป็นชุดอย่างไม่มีเหนื่อย

    “เรื่องอะไรจะบอก” ประโยคเดิมถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

    “ไอ้...”

    “จุ๊ๆ ถ้าคุณยังไม่อยากอายก็เงียบไป เพราะถ้าด่าผมอีกคำเดียวล่ะก็ ผมจะจูบคุณตรงนี้และดีไม่ดีก็จะแสดงหนังสดกับคุณตรงนี้ด้วยเหมือนกัน” คนที่กำลังจะอ้าปากด่าทอหุบปากฉับ ยังไงก็ไม่รอดมือเขาแล้วทำไมต้องหาเรื่องใส่ตัวเองอีกล่ะ

    “น่ารักมาก” เขามิวายชมก่อนจะพาเธอขึ้นไปชั้นบนที่เป็นห้องพัก

    “ฉันอยากกลับบ้าน” เสียงหวานเอ่ยเสียงอ่อย

    “เดี๋ยวก็ได้กลับ” เขารู้ว่าเขาผิดที่คิดจะทำแบบนี้ แต่ถ้าวิธีนี้จะทำให้เขาพันธนาการเธอเอาไว้ได้ เขาก็พร้อมที่จะทำ

    “คุณจะไม่ทำแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ยคะ” น้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

     

    “ผมจำเป็น”

     

    *****************************************

    ** มาเปิดเรื่องใหม่ระหว่างรอผลการพิจารณาและอะไรหลายๆ อย่างค่า ฉะนั้นวันนี้ไรท์เตอร์เลยถือฤกษ์งามมาเปิดเรื่องนี้พร้อมกับอัพให้อ่านกันค่า ลงเนื้อหา 70% นะคะ **

     

    ถ้าชื่นชอบก็สามารถกดไลค์แฟนเพจของเราได้ที่นี่นะคะ

     

     

     

    https://www.facebook.com/pages/%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%A5%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B9%8C-%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%8A%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B9%8C/526988650732081?ref=hl

     

    ขอบคุณมากๆ ค่ะ ม๊วฟฟฟ
    ปล.ไรท์ทำบล็อกไลค์ไม่เป็นค่ะสำหรับเว็บ dek-D (บ้านนอกน่ะแหละค่าาา อิอิ)

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น