ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอน ๗ ๑๐๐%
สองอาทิตย์ผ่านไปหลังจากที่ณัฏฐนิชเลิกลากับธนดลไปเธอรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากได้ร้องไห้ แล้วมีกรวีร์นั่งอยู่ข้างๆ ตอนนี้เธอเห็นหน้ากรวีร์เมื่อไหร่หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นทุกที กรวีร์เองก็ทำดีกับเธอมากกว่าแต่ก่อน ตอนนี้เธอกำลังนั่งทำรายงานบนห้องนอนของเธอในบ้านของกรวีร์ โดยมีเพื่อนสาวทั้งสองของเธอ ปทิตตาและนภัสสรคุยผ่านทางออนไลน์บนคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คของเธอในระหว่างการทำรายงานไปด้วย
"ไอนัท แกบอกมาว่าแกเริ่มชอบคุณวีร์แล้วใช่มั้ย" ปทิตตายิงคำถามเมื่อทั้งสามตัดสินใจพักผ่อนจากการทำรายงาน
"จะบ้าเหรอ" ณัฏฐนิชตอบ ตอนนี้ใบหน้าเธอร้อนผ่าว
"ฉันว่าตอนนี้ หน้าไอนัทคงแดงอยู่แน่เลยหว่ะ" นภัสสรเสริม
"ไอบ้า พวกแกรู้ได้ไงว่าฉันหน้าแดง" ณัฏฐนิชตวาดแหวใส่เพื่อนสาว
"ก็เธอหน้าแดงจริงๆนี่" เสียงกรวีร์ดังมาจากข้างหลัง ทำให้เธอหันหลังไปมอง
"นี่คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ออกไปนะ" เธอลุกขึ้นแล้วชี้ออกไปทางประตู
"เธอปิดประตูไม่สนิทเองนี่หน่า" กรวีร์บุ้ยปากไปทางประตูห้องของเธอ
"สวีสดีคะคุณวีร์" เสียงเพื่อนสาวของเธอดังออกมาจากลำโพงคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค
"สวัสดีสาวๆ" กรวีร์ตอบกลับไป ณัฏฐนิชมองหน้ากรวีร์แทบจะกินเลือดกินเนื้อ
"สร ฉันว่าพวกเราวางสายแล้วไปกันเถอะ ปล่อยให้คู่หมั้นเขาคุยกัน" ปทิตตากล่าวหยอกล้อเพื่อนสาว
"นั่นซิ นั่นซิ นัทพวกเราไปก่อนนะ" ว่าแล้วปทิตตาและนภัสสรตัดสายทิ้ง
"นี่ นี่ พวกแก เฮ้ย" ณัฏฐนิชหันไปค้อนกรวีร์ที่เป็นต้นเหตุ ใครให้เขาเข้ามาเล่า
"ว่าแต่เธอ เริ่มชอบฉันแล้วใช่มั้ยหล่ะ" กรวีร์แหย่ณัฏฐนิช
"บ้าซิ ออกไปเลย" ว่าแล้วเธอก็ลากกรวีร์แล้วผลักกรวีร์ออกจากห้องของเธอ แต่ก่อนออกจากห้องกรวีร์ก้มลงมาหอมแก้มเธอเร็วๆหนึ่งฟอดแล้วจากไป ทำให้เธอตกตะลึงกับสิ่งที่กรวีร์ทำลงไป ส่วนกรวีร์นั้นเดินยิ้มเข้าห้องนอนของตัวเองไป ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นแก้มของณัฏฐนิชช่างหอมละมุน มีกลิ่นหอมของสบู่อ่อนๆลอยมาจากตัวเธอ แค่นี้ก็ทำให้กรวีร์หลับฝันดีได้
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะเธออยู่บนรถของกรวีร์ เขาอาสามาส่งเธอที่บ้านทั้งๆที่ปฏิเสธไปแล้วแต่เขาเหมือนมัดมือชกโดยการเอาสัมภาระทั้งหมดของเธอขึ้นรถ ณัฏฐนิชมองดูหน้าจอแล้วตัดสายทิ้ง โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
"ทำไม ไม่รับโทรศัพท์หล่ะ" กรวีร์ถามเมื่อเห็นโทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง
"ไม่อะ ไม่อยากรับ" เธอมองโทรศัพท์แล้วตัดสายทิ้งอีกครั้ง แต่ตัดสายไปได้ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก กรวีร์ชิดซ้ายจอดรถแล้วแย่งโทรศัพท์ของณัฏฐนิชไป เมื่อเห็นชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ว่าใครโทรเข้ามา เขาก็เข้าใจโดยทันทีว่าทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็ดังไม่หยุดเขาเลยตัดสินใจรับโทรศัพท์ให้ทันที การกระทำของเขาทำให้ณัฏฐนิชตกตะลึง
"ฮัลโหลนัท เราโทรไปตั้งหลายรอบแหน่ะ" เสียงปลายสายดังขึ้นมา
"ตอนนี้นัทไม่ว่างที่จะคุยด้วย" กรวีร์ตอบกลับไป
"คุณเป็นใครมารับโทรศัพท์แฟนผมได้ยังไง" ธนดลถามกลับไป คำว่า'แฟนผม' ทำให้กรวีร์ฉุนกึกกับคำนี้
"นัทไม่สะดวกที่จะคุยกับคุณ แค่นี้นะครับ" กรวีร์ตัดสายทิ้งทันทีหลังพูดจบ จากนั้นเขาก็ทำการปิดเครื่องเสร็จสรรพ แล้วคืนให้แก่เจ้าของที่นั่งตกตะลึงกับการกระทำของเขา
เมื่อปลายสายวางลงไปแล้วไม่สามารถติดต่อได้มันทำให้ธนดลร้อนใจ ตอนนี้เขาอยู่หน้าบ้านของณัฏฐนิชเขารอเธออยู่เพื่อจะขอคืนดีกับณัฏฐนิชหลังจากเขาบอกเลิกกับณัฏฐนิชแล้ว เขามารู้ตัวว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีณัฏฐนิช เขาเลยตัดสินใจมาหาเธอที่บ้านแต่พ่อแม่ของเธอบอกว่าเธอยังไม่อยู่บ้านเขาคิดว่า เธออาจจะพยายามหลบหน้าเขาอยู่ก็เป็นได้ เขาเลยตัดสินใจรอหน้าบ้านของเธอ ธนดลมองเห็นรถหรูคันหนึ่งแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านของณัฏฐนิช โดยบนรถคนนั้นมีณัฏฐนิชและชายหนุ่มอยู่บนนั้นด้วย
"นัท เรามีเรื่องจะคุยด้วย" ธนดลเข้าไปจับแขนณัฏฐนิชตอนที่เธอก้าวลงจากรถ มันทำให้เธอตกใจจนต้องสะบัดแขนทิ้ง และถอยหลังออกไป กลิ่นเหล้าที่ติดตัวของธนดลบ่งบอกได้ว่าเขาดื่มมาไม่น้อยเลยทีเดีย กรวีร์ออกมาจากรถทันทีหลังเห็นเหตุการณ์
"ดล ดลมาทำอะไรที่นี่" การกระทำของเธอทำให้ธนดลแปลกใจ เธอไม่เคยสะบัดแขนหรือถอยห่างจากเขาเลย
"เรามีเรื่องจะคุยด้วย" ธนดลจับมือของเธอและพยายามพาเธอออกห่างจากรถและเจ้าของรถ
"คุยกันตรงนี้แหล่ะดล" ณัฏฐนิชฝืนไว้ไม่ให้ไปตามแรงลากของธนดล
"ไม่ได้ มันเป็นเรื่องของเราสองคน" ธนดลยังคงยืนยันจะพาเธอไป จนกรวีร์ต้องเข้ามาขวางไว้
"คุยตรงนี้แหล่ะครับ ต่อหน้าคู่หมั้นของเธอดีกว่า" กรวีร์ดึงณัฏฐนิชมายืนอยู่ข้างหลังเขา
"นัท นัทอย่ามาหลอกเราเลยนะ นัทลองใจเราอยู่ใช่มั้ย นัทเราขอโทษ เรากลับมาคบกันเถอะนะ" ธนดลไม่สนใจกรวีร์แต่ชะเง้อไปคุยกับณัฏฐนิชที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังกรวีร์
"ผมว่าคุณเมาแล้วหล่ะครับ กลับไปเถอะ" กรวีร์เอ่ยปากแล้วจูงมือณัฏฐนิชเข้าบ้านของเธอ แต่ธนดลจับไหล่กรวีร์ไว้ เมื่อกรวีร์หันมาก็เจอหมัดของธนดลเข้าอย่างจัง ทำให้เขาเสียหลักล้มไปกองกับพื้น ณัฏฐนิชตกใจจนส่งเสียงร้องออกมาแล้วรีบเข้าไปดูอาการของกรวีร์ เมื่อธนดลเห็นก็หมายจะเข้าไปต่อยซ้ำ แต่ณัฏฐนิชผลักธนดลออกไป เสียงร้องของณัฏฐนิชทำให้คนในครอบครัวของเธอวิ่งออกมาดู
"ดลเราว่าคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วหล่ะ ดลกลับไปก่อนเถอะ ไว้ดลสร่างเมาแล้วค่อยมาคุยกัน" ณัฏฐนิขบอกกับธนดล แล้วพยุงกรวีร์ขึ้นมาแต่ธนดลจับแขนเธอไว้ เมื่อกรวีร์ยืนขึ้นมาได้เข้าไปดึงแขนของณัฏฐนิชออกจากมือของธนดล แล้วปล่อยหมัดออกไปทำให้ธนดลล้มลงไปที่พื้นเขายันตัวเองลุกขึ้นหมายจะเข้าไปต่อยกรวีร์แต่พงษ์พิชญ์บิดาของณัฏฐนิชได้ล็อคแขนทั้งสองข้างของธนดลไว้ ส่วนกรวีร์มีณัฏฐนิชจับเอาไว้อยู่
"พอ พอแล้ว ป๊าว่าดลกลับไปก่อนเถอะ ไว้ดลสร่างเมาแล้วค่อยกลับมาคุยกัน" พงษ์พิชญ์กล่าว ก่อนที่จะพยักหน้าให้ขนิษฐามารดาของณัฏฐนิชพากรวีร์และณัฏฐนิชเข้าไปในบ้าน
"วีร์ นัทเข้าบ้านก่อนเถอะลูก ทางนี้ให้ป๊าจัดการ" แล้วขนิษฐาก็พากรวีร์และณัฏฐนิชเข้าไปในบ้าน เมื่อเห็นว่าทุกคนเข้าไปในบ้านแล้วพงษ์พิชญ์ก็ปล่อยธนดล
"กลับบ้านก่อนเถอะดล" พงษ์พิชญ์กล่าวกับธนดล
"วันนี้ผมจะกลับไปก่อน พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่ ผมลาหล่ะครับ" ธนดลยกมือไหว้ลาพงษ์พิชญ์ เมื่อพงษ์พิชญ์เห็นว่าธนดลกลับไปแล้วจึงกลับเข้าไปในบ้านของตัวเอง
"ไอนัท แกบอกมาว่าแกเริ่มชอบคุณวีร์แล้วใช่มั้ย" ปทิตตายิงคำถามเมื่อทั้งสามตัดสินใจพักผ่อนจากการทำรายงาน
"จะบ้าเหรอ" ณัฏฐนิชตอบ ตอนนี้ใบหน้าเธอร้อนผ่าว
"ฉันว่าตอนนี้ หน้าไอนัทคงแดงอยู่แน่เลยหว่ะ" นภัสสรเสริม
"ไอบ้า พวกแกรู้ได้ไงว่าฉันหน้าแดง" ณัฏฐนิชตวาดแหวใส่เพื่อนสาว
"ก็เธอหน้าแดงจริงๆนี่" เสียงกรวีร์ดังมาจากข้างหลัง ทำให้เธอหันหลังไปมอง
"นี่คุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง ออกไปนะ" เธอลุกขึ้นแล้วชี้ออกไปทางประตู
"เธอปิดประตูไม่สนิทเองนี่หน่า" กรวีร์บุ้ยปากไปทางประตูห้องของเธอ
"สวีสดีคะคุณวีร์" เสียงเพื่อนสาวของเธอดังออกมาจากลำโพงคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค
"สวัสดีสาวๆ" กรวีร์ตอบกลับไป ณัฏฐนิชมองหน้ากรวีร์แทบจะกินเลือดกินเนื้อ
"สร ฉันว่าพวกเราวางสายแล้วไปกันเถอะ ปล่อยให้คู่หมั้นเขาคุยกัน" ปทิตตากล่าวหยอกล้อเพื่อนสาว
"นั่นซิ นั่นซิ นัทพวกเราไปก่อนนะ" ว่าแล้วปทิตตาและนภัสสรตัดสายทิ้ง
"นี่ นี่ พวกแก เฮ้ย" ณัฏฐนิชหันไปค้อนกรวีร์ที่เป็นต้นเหตุ ใครให้เขาเข้ามาเล่า
"ว่าแต่เธอ เริ่มชอบฉันแล้วใช่มั้ยหล่ะ" กรวีร์แหย่ณัฏฐนิช
"บ้าซิ ออกไปเลย" ว่าแล้วเธอก็ลากกรวีร์แล้วผลักกรวีร์ออกจากห้องของเธอ แต่ก่อนออกจากห้องกรวีร์ก้มลงมาหอมแก้มเธอเร็วๆหนึ่งฟอดแล้วจากไป ทำให้เธอตกตะลึงกับสิ่งที่กรวีร์ทำลงไป ส่วนกรวีร์นั้นเดินยิ้มเข้าห้องนอนของตัวเองไป ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นแก้มของณัฏฐนิชช่างหอมละมุน มีกลิ่นหอมของสบู่อ่อนๆลอยมาจากตัวเธอ แค่นี้ก็ทำให้กรวีร์หลับฝันดีได้
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะเธออยู่บนรถของกรวีร์ เขาอาสามาส่งเธอที่บ้านทั้งๆที่ปฏิเสธไปแล้วแต่เขาเหมือนมัดมือชกโดยการเอาสัมภาระทั้งหมดของเธอขึ้นรถ ณัฏฐนิชมองดูหน้าจอแล้วตัดสายทิ้ง โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
"ทำไม ไม่รับโทรศัพท์หล่ะ" กรวีร์ถามเมื่อเห็นโทรศัพท์ดังขึ้นหลายครั้ง
"ไม่อะ ไม่อยากรับ" เธอมองโทรศัพท์แล้วตัดสายทิ้งอีกครั้ง แต่ตัดสายไปได้ไม่นานโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก กรวีร์ชิดซ้ายจอดรถแล้วแย่งโทรศัพท์ของณัฏฐนิชไป เมื่อเห็นชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ว่าใครโทรเข้ามา เขาก็เข้าใจโดยทันทีว่าทำไมเธอถึงไม่รับโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็ดังไม่หยุดเขาเลยตัดสินใจรับโทรศัพท์ให้ทันที การกระทำของเขาทำให้ณัฏฐนิชตกตะลึง
"ฮัลโหลนัท เราโทรไปตั้งหลายรอบแหน่ะ" เสียงปลายสายดังขึ้นมา
"ตอนนี้นัทไม่ว่างที่จะคุยด้วย" กรวีร์ตอบกลับไป
"คุณเป็นใครมารับโทรศัพท์แฟนผมได้ยังไง" ธนดลถามกลับไป คำว่า'แฟนผม' ทำให้กรวีร์ฉุนกึกกับคำนี้
"นัทไม่สะดวกที่จะคุยกับคุณ แค่นี้นะครับ" กรวีร์ตัดสายทิ้งทันทีหลังพูดจบ จากนั้นเขาก็ทำการปิดเครื่องเสร็จสรรพ แล้วคืนให้แก่เจ้าของที่นั่งตกตะลึงกับการกระทำของเขา
เมื่อปลายสายวางลงไปแล้วไม่สามารถติดต่อได้มันทำให้ธนดลร้อนใจ ตอนนี้เขาอยู่หน้าบ้านของณัฏฐนิชเขารอเธออยู่เพื่อจะขอคืนดีกับณัฏฐนิชหลังจากเขาบอกเลิกกับณัฏฐนิชแล้ว เขามารู้ตัวว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มีณัฏฐนิช เขาเลยตัดสินใจมาหาเธอที่บ้านแต่พ่อแม่ของเธอบอกว่าเธอยังไม่อยู่บ้านเขาคิดว่า เธออาจจะพยายามหลบหน้าเขาอยู่ก็เป็นได้ เขาเลยตัดสินใจรอหน้าบ้านของเธอ ธนดลมองเห็นรถหรูคันหนึ่งแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านของณัฏฐนิช โดยบนรถคนนั้นมีณัฏฐนิชและชายหนุ่มอยู่บนนั้นด้วย
"นัท เรามีเรื่องจะคุยด้วย" ธนดลเข้าไปจับแขนณัฏฐนิชตอนที่เธอก้าวลงจากรถ มันทำให้เธอตกใจจนต้องสะบัดแขนทิ้ง และถอยหลังออกไป กลิ่นเหล้าที่ติดตัวของธนดลบ่งบอกได้ว่าเขาดื่มมาไม่น้อยเลยทีเดีย กรวีร์ออกมาจากรถทันทีหลังเห็นเหตุการณ์
"ดล ดลมาทำอะไรที่นี่" การกระทำของเธอทำให้ธนดลแปลกใจ เธอไม่เคยสะบัดแขนหรือถอยห่างจากเขาเลย
"เรามีเรื่องจะคุยด้วย" ธนดลจับมือของเธอและพยายามพาเธอออกห่างจากรถและเจ้าของรถ
"คุยกันตรงนี้แหล่ะดล" ณัฏฐนิชฝืนไว้ไม่ให้ไปตามแรงลากของธนดล
"ไม่ได้ มันเป็นเรื่องของเราสองคน" ธนดลยังคงยืนยันจะพาเธอไป จนกรวีร์ต้องเข้ามาขวางไว้
"คุยตรงนี้แหล่ะครับ ต่อหน้าคู่หมั้นของเธอดีกว่า" กรวีร์ดึงณัฏฐนิชมายืนอยู่ข้างหลังเขา
"นัท นัทอย่ามาหลอกเราเลยนะ นัทลองใจเราอยู่ใช่มั้ย นัทเราขอโทษ เรากลับมาคบกันเถอะนะ" ธนดลไม่สนใจกรวีร์แต่ชะเง้อไปคุยกับณัฏฐนิชที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังกรวีร์
"ผมว่าคุณเมาแล้วหล่ะครับ กลับไปเถอะ" กรวีร์เอ่ยปากแล้วจูงมือณัฏฐนิชเข้าบ้านของเธอ แต่ธนดลจับไหล่กรวีร์ไว้ เมื่อกรวีร์หันมาก็เจอหมัดของธนดลเข้าอย่างจัง ทำให้เขาเสียหลักล้มไปกองกับพื้น ณัฏฐนิชตกใจจนส่งเสียงร้องออกมาแล้วรีบเข้าไปดูอาการของกรวีร์ เมื่อธนดลเห็นก็หมายจะเข้าไปต่อยซ้ำ แต่ณัฏฐนิชผลักธนดลออกไป เสียงร้องของณัฏฐนิชทำให้คนในครอบครัวของเธอวิ่งออกมาดู
"ดลเราว่าคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วหล่ะ ดลกลับไปก่อนเถอะ ไว้ดลสร่างเมาแล้วค่อยมาคุยกัน" ณัฏฐนิขบอกกับธนดล แล้วพยุงกรวีร์ขึ้นมาแต่ธนดลจับแขนเธอไว้ เมื่อกรวีร์ยืนขึ้นมาได้เข้าไปดึงแขนของณัฏฐนิชออกจากมือของธนดล แล้วปล่อยหมัดออกไปทำให้ธนดลล้มลงไปที่พื้นเขายันตัวเองลุกขึ้นหมายจะเข้าไปต่อยกรวีร์แต่พงษ์พิชญ์บิดาของณัฏฐนิชได้ล็อคแขนทั้งสองข้างของธนดลไว้ ส่วนกรวีร์มีณัฏฐนิชจับเอาไว้อยู่
"พอ พอแล้ว ป๊าว่าดลกลับไปก่อนเถอะ ไว้ดลสร่างเมาแล้วค่อยกลับมาคุยกัน" พงษ์พิชญ์กล่าว ก่อนที่จะพยักหน้าให้ขนิษฐามารดาของณัฏฐนิชพากรวีร์และณัฏฐนิชเข้าไปในบ้าน
"วีร์ นัทเข้าบ้านก่อนเถอะลูก ทางนี้ให้ป๊าจัดการ" แล้วขนิษฐาก็พากรวีร์และณัฏฐนิชเข้าไปในบ้าน เมื่อเห็นว่าทุกคนเข้าไปในบ้านแล้วพงษ์พิชญ์ก็ปล่อยธนดล
"กลับบ้านก่อนเถอะดล" พงษ์พิชญ์กล่าวกับธนดล
"วันนี้ผมจะกลับไปก่อน พรุ่งนี้ผมจะมาใหม่ ผมลาหล่ะครับ" ธนดลยกมือไหว้ลาพงษ์พิชญ์ เมื่อพงษ์พิชญ์เห็นว่าธนดลกลับไปแล้วจึงกลับเข้าไปในบ้านของตัวเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น