พินัยกรรมสานรัก

ลำดับตอนที่ #3 : คิดถึง ๑๐๐%

� � � �"นี่ทุกคน น้องนัทนักศึกษาฝึกงานจ้า" จันทนาพี่เลี้ยงของณัฏฐนิชแนะนำณัฏฐนิชให้ทุกคนได้รู้จัก เธอเลือกมาฝึกงานที่สำนักงานใหญ่ของธนาคารมีชื่อแห่งหนึ่งในประเทศไทย�
� � � �"สวัสดีคะ นัท คะ" ณัฏฐนิชแนะนำตัวเองให้กับทุคน พร้อมยกมือไว้และยิ้มหวาน วันนี้เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษเพราะเป็นวันที่ กรวีร์ไปต่างประเทศ ๑เดือน มันทำให้เธอไม่ต้องคอยรับฝีปาก ปะทะคารมกับกรวีร์ อีกอย่างวันนี้เป็นวันฝึกงานครั้งแรก เธอทั้งกังวลแล้วก็ตื่นเต้นด้วย
� � � �"คนนี้ พี่นันท์ เลขาคุณบุริศร์ ผู้จัดการของเรา" จันทนาผายมือไปที่นัทนันท์เธอเป็นคนสวยคนนึงเลยหล่ะถ้าไม่แต่งหน้าจัดไปหน่อย
� � � �"มีแฟนยังจ๊ะ มีขื่อยศนะจ๊ะ" ชัยยศผู้ชายอายุประมาณ สี่สิบปี หัวล้านหน่อยๆ เอ่ยปากแซว
� � � �"ไอพี่ยศ เดี๋ยวเมียพี่ก็มาแหกอกหรอก" เสียงผู้หญิงวัยสามสิบเอ่ยขึ้นมา�
� � � �"แหม คุณจารุณีครับ อย่าพูดอย่างงั้นซิเดี๋ยว เขาก็ขึ้นมาหรอก" ชัยยศทำทีตัดพ้อ
� � � �"ส่วนคนนี้ก็พี่จ๋าจะ ทีมของเรามีแค่นี้แหล่ะ เราเป็นฝ่ายติดต่อลูกค้านะ เดี๋ยวพาไปแนะนำคุณริทหัวหน้าทีมของเรา" จันทนาพาณัฏฐนิชไปยังห้องทำงานที่เป็นห้องส่วนตัวป้ายหน้าห้องเขียนว่าผู้จัดการ จันทนาเคาะประตู เมื่อได้ยินเสียงตอบรับให้เปิดประตู จันทนาก็เปิดประตูเข้าไปข้างในห้องมีชายหนุ่มอายุยี่สิบปลายๆย่างเข้าสามสิบนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำตำแหน่งบนโต๊ะมีชื่อของเขาตั้งไว้อยู่ เขามีใบหน้าคมสันได้รูป ดูสง่าราศีบ่งบอกได้ว่าที่บ้านมีฐานะดี
� � � �"คุณริทคะ นี่นักศึกษาฝึกงานคะ น้องนัท" ณัฏฐนิชยกมือไหว้ เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอเห็นรอยยิ้มเจือตลกขบขันของบุริศร์ทำให้เธอนึกสงสัย
� � � �"คนนี้เหรอ ที่ไอวีร์เล่าให้ฟัง" บุริศร์เหมือนพูดเบาๆกับตนเองทำให้ จันทนาและณัฏฐนิชสงสัย
� � � �"คุณริทว่าไงนะคะ" จันทนาถามขึ้นเมื่อเห็น บุริศร์หัวเราะเบาๆกับตนเอง หรือว่าทำงานหนักจนเพี้ยนไปแล้วนะ
� � � �"ไม่มีอะไรหรอก ดูแลน้องเขาให้ดีๆหล่ะ แล้ว็คุณจัน ผมไม่ได้เพี้ยนด้วยนะ" บุริศร์พูดพร้อมมองหน้าจันทนาเหมือนรู้ทันความคิดของเธอ ทั้งสองเดินออกจากห้องไป จันทนาเริ่มอธิบายงานว่าสิ่งที่ณักฐนิชควรจะทำคืออะไร โดยมีสายตาของบุริศร์มองอยู่เป็นระยะๆ�

� � � �"น้องนัทๆ วันนี้พี่ดูเป็นไงบ้าง สวยมั้ย" จู่ๆจันทนาก็ถามณัฏฐนิช ณัฏฐนิชทำได้เพียงพยักหน้า เมื่อเธอสังเกตไปรอบๆแผนกของเธอ วันนี้ผู้หญิงในแผนกแต่งตัวดูสวยเป็นพิเศษไม่ว่าจะเป็นสาวเล็กสาวใหญ่ บางคนปกติไม่เคยแต่งหน้าก็มีการแต่งหน้าบางๆ แม้กระทั้งนักศึกษาฝึกงานที่มาทำก่อนเธอก็มีการแต่งหน้าทำผมดูเป็นสาวขึ้น
� � � �"จัน ผู้ชายมาหน่อยไม่ได้เลยนะ" ชัยยศไม่วายที่จะแซว จันทนาหันกลับไปมองค้อนหนึ่งทีให้กับชัยยศ
� � � �"แหน่ะ มีค้อนๆ จ๋า หยุดทาแป้งได้แล้วตอนนี้หน้าแกเหมือนจะไปเล่นละครใบ้ได้แล้ว ขาวเวอร์" เมื่อชัยยศเห็นจารุณีเติมแป้งหม่หยุดก็อดไม่ได้ที่แขวะจารุณีไปหนึ่งที จารุณีเองเมื่อได้ยินเธอก็ยกกำปั้นขึ้นเป็นเชิงตอบโต้
� � � �"วันนี้ใครจะมาเหรอคะ ทำไมพวกพี่แต่งตัวกันสวยเชียว" ณัฏฐนิชถามด้วยความอยากรู้
� � � �"ก็วันนี้ลูกค้าคนสำคัญมาหน่ะซิ เป็นเพื่อนกับผู้จัดการด้วย" ชัยยศเท้าคางชิงตอบ ก่อนที่จันทนาจะตอบ ทั้งสองสาวพยักหน้ารับพร้อมกัน
� � � �"ลูกค้ารายนี้สำคัญมาก" จันทนาลากเสียงยาวตรงคำว่ามากบอกชัดเจนว่าสำคัญจริง
� � � �"สำคัญตรงที่หล่อมาก รวยมากด้วย" นัทนันท์ลุกมาจากที่นั่ง เธอเดินถือกระจกแล้วพูดไปพรางมองกระจกไปเพื่อเช็คสภาพความเรียบร้อยของตัวเอง จนณัฏฐนิชอยากจะเห็นหน้าของลูกค้าสำคัญคนนี้เหลือเกิน อยู่เสียกรี๊ดเล็กๆ จากบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ก็ดังขึ้น ทำให้ณัฏฐนิชต้องหันไปมองตามเสียงกรี๊ด ลูกค้าคนนั้นทำให้เธอตัวแข็งทื่อ พูดอะไรไม่ออก เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง ไหนบอกไป ๑เดือน นี่แค่สองอาทิตย์เองนะ
� � � �"กรี๊ด คุณวีร์มาแล้ว" จันทนา จารุณี นัทนันท์ กรี๊ดขึ้นพร้อมกัน จนชัยยศและณัฏฐนิชตกใจสะดุ้งเอาปิดหูไว้
� � � �"เบาๆหน่อยหูจะแตก" ชัยยศแขวะให้ไปอีกหนึ่งดอก ทั้งสามหันมามองชัยยศกันตาเขียว จนชัยยศสะดุ้งแล้วก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป เมื่อกรวีร์เดินมาถึงหน้าห้องของบุริศร์ เขาหันมาทางที่ณัฏฐนิชนั่งอยู่แล้วก็โบกมือพร้อมส่งร้อยยิ้มมาให้ จันทนา จารุณี นัทนันท์ สามสาวส่งเสียงกรี๊ดออกมาโดยทันที แต่ในทางกลัีบกันณัฏฐนิชได้แต่ขมวดคิ้ว พร้อมมีความรู้สึกแปลกๆตามมา ทำไมเธอต้องรู้สึกหมันไส้พวกผู้หญิงพวกนี้ด้วยนะ หรือว่าเธอจะ... ไม่นะ ตอนนี้เธอยังรักธนดลอยู่ถึงแม้จะยังไม่ได้รับข่าวจากธนดลก็ตาม�
� � � �"แล้วทีนี้ใครจะเป็นคนเอากาแฟไปให้หล่ะ" นัทนันท์เหมือนตื่นจากความฝัน มองหน้าเพื่อนร่วมงานทั้งสอง จันทนา จารุณี ส่ายหน้าพร้อมกันโดยทันที พวกเธอยังคงจำได้ไม่ลืม กับคำพูดอันเจ็บแสบของกรวีร์ที่ว่า 'นี่มันกาแฟหรือน้ำล้างห้องน้ำครับมันไม่ได้เรื่องเลย ไปเอาน้ำเปล่ามาให้ผมดีกว่านะ คงจะอร่อยกว่าแกแฟแก้วนี้อีก' มันทำให้พวกเธอเสียความมั่นใจไปเลยทีเดียว เมื่อบุริศร์โผล่หน้าออกมา ทั้งสามสาวกลืนน้ำลายดังเอื้อก ใครจะไปเป็นเหยื่อ เอ้ย คนไปชงกาแฟ
� � � �"นัท เอานี่ไปชงกาแฟให้คุณวีร์หน่อยไป" บุริศร์พูดพร้อมถือขวดโหลกาแฟยี่ห้อดังออกมา แล้วยื่นให้ณัฏฐนิช เธอยื่นมืออกมารับด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย จันทนา จารุณี นัทนันท์ โล่งอกที่ไม่ใช่ตัวเองแต่พวกเธอก็อดสงสารณัฏฐนิชไม่ได้ ไม่เพียงแต่สามสาวเท่านั้น ชัยยศยังส่งสายตาเป็นห่วงให้แก่ณัฏฐนิชอีกด้วย
� � � �"คะ" ณัฏฐนิชตอบรับสั้นๆ แล้วเธอหันไปหยิบเทอโมมิเตอร์วัดอุณหภูมิขนาดพกพาออกมาจากนั้นเธอก็เดินไปยังห้องครัว เมื่อณัฏฐนิช
ยกถ้วยกาแฟมาพร้อมกลิ่นกาแฟหอมกลุ่นเดินมาถึงหน้าห้องของบุริศร์ จันทนา จารุณี นัทนันท์ รวมไปถึงชัยยศ ส่งสายตาเป็นกำลังใจให้�

� � � �เมื่อณัฏฐนิชเปิดประตูเข้าไปพบว่ากรวีร์นั่งส่งยิ้มให้เธอ กรวีร์เพิ่งค้นพบว่าเขาอยากกลับมาเห็นหน้าของณัฏฐนิชเร็วๆ เขาเร่งทำงานให้เสร็จภายในสองอาทิตย์ เพื่อกลับมาหาณัฏฐนิช เมื่อณัฏฐนิชเห็นรอยยิ้มของกรวีร์แทนที่เธอจะโมโห แต่กลับใจเต้น จนเธอต้องรีบเอาถ้วยกาแฟไปวาง อากัปกริยาทุกอย่างของทั้งสอง อยู่ในสายตาของบุริศร์ตลอดเวลา หรือเพื่อนของเขาจะมีข่าวดีเร็วๆนี้
� � � �"ถ้าไม่มีอะไรแล้วนัทขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวนัทไปเอาขวดกาแฟมาคืนนะคะ" ณัฏฐนิชหันหลังกำลังจะเดินออกไป เสียงหนึ่งดังขึ้นเธอไม่ได้ยินเสียงนี้มาสองอาทิตย์น่าแปลกที่เธอคิดถึงเสียงนี้มากขนาดไหน
� � � �"รสชาติดีนะเนี่ย นึกว่าเธอจะลืมไปแล้ว ถ้าเเธอลืมแสดงว่าเธอความจำสั้นมาก" กรวีร์พลั้งปากพูดออกไป เขาอยากจะกัดลิ้นตัวเองจริงๆ
� � � �"ถ้าฉันลืมก็แปลกแล้ว วันนั้นคุณทำให้ฉันเมากาแฟ คุณจะกินกาแฟเหมือนคนธรรมดาทั่วไปไม่ได้หรือไง" ณัฏฐนิชร่ายยาวเป็นชุดไม่หยุดหายใจ จากนั้นเธอก็กระทืบเท้าแล้วเดินออกนอกห้องไป ยิ่งนึกถึงวันนั้นเธอยิ่งโมโห เขาสั่งให้เธอชงกาแฟแก้วเป็นสิบรอบ จนกว่าจะถูกปากเขา�
� � � �"โห น้องนัทของแกนี่โครตเจ๋งเลยหว่ะ" บุริศร์เอ่ยปากหลังจากณัฏฐนิชเดินออกไป
� � � �"คนที่จะมาเป็นภรรยาฉันต้องแข็งแกร่งอยู่แล้ว" กรวีร์ตอบพร้อมยิ้มกริ่มเมื่อนึกถึงใบหน้ายามโกรธของณัฏฐนิช
� � � �"แล้วแกบอกเรื่องนั้นหรือยังวะ" บุริศร์ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
� � � �"ยังหว่ะ ถ้าบอกตอนนี้ฉันคงไม่ได้แต่งแน่นอน" กรวีร์จากสีหน้าที่ยิ้มแย้มกลายเป็นกังวลเล็กน้อย
� � � �"ยังไงแกควรรีบบอกนะ ไม่งั้นจะเป็นเรื่องใหญ่เอาได้" บุริศร์เตือนอย่างจริงจัง �
� � � ��
�

�