คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เช้าวันหนึ่งของวันที่น่าเบื่อที่ซู้ดของฉัน-- ที่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแบบนี้อยู่ทุกวัน เริ่มจาก.....
"ไอ้มิโสะ!!!!! เมื่อไหร่จะตื่นเนี้ย"
เสียงๆหนึ่งแว้ดเข้าหูในยามเช้าของวัน
"โธ่ๆ ขอหลับอีกซัก 5นาทีไม่ได้รึไง ไอ้มิ้น--"
ฉันเถียงอย่างสุดจะทน เดี๋ยวนี้จะตื่นกันทำไมเช้านักหนา ไม่เข้าใจเลย
"ไม่ได้จ้ะ เพราะวันนี้ฉันมีนัดโทรคุยกับวนิลาสุดเลิฟของฉันนะ ถ้าแกยังไม่ตื่น ฉันจะลงไปแล้วนะยะ"
ยัยมิ้นพูดอย่างมีความสุขแถมยังหน้าแดงอย่างกะลูกตำลึงซะอีกน่ะ --
"เออๆ แกจะไปก็ไป ฉันจะนอนต่ออีกซัก2-3ชั่วโมง จะรีบตื่นอีกทำไมก็ไม่รู้ เนอะโรลรี่จัง ^^ "
ฉันหันไปทางสปอนเซอร์ประจำของฉันโดยหวังว่ามันจะเข้าข้างฉํนนะวันนี้ ^^ แต่มันดันชักหน้ารำคาญขึ้นมาซะงั้น
"นี่ ฉันชื่อโรลเว้ยโรล จำไว้ๆ" โถๆฉันจำได้ตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหาแล้วล่ะย่ะ
"เออ ว่าแต่ ยัยหน้าเต้าหู้ตกลงจะไปยังยะ วันนี้ฉันมีนัดกับวนิลาคุงน้า ^^ " ว่าแล้ว ยัยมิ้นก็หน้าแดงแจ๊ดแจ๋เลย --
"เดี๋ยวฉันก็จะลงไปแล้วนะ มิโสะ วันนี้ฉันไม่อยากตื่นสายหรอกนะเธอ" ว่าอีกทียัยโรลรี่ก็สยายผมเดินสะบัดตูดไปเลย ง่างั้นวันนี้ก็ต้องตื่นเช้าน่ะเซ่ แง Y3Y
"เออๆ เดี๋ยวไปด้วยคนน้า รอคนสวยด้วยจ้า ^^ "
ฉันรีบกระโดดออกจากเตียงแล้วเข้าไปแต่งตัวในทันทีทันใด
เมื่อพวกฉันลงไปด้านล่างยัยมิ้นก็วิ่งไปที่ประตูโรงเรียนทันที ไอ้โรลรี่บอกฉันว่าวันนี้วนิลาจะไปเข้าค่าย ไอ้มิ้นเลยอุตส่าห์ไปหาที่หน้าโณงเรียน(นัดกันไว้นั่นล่ะ -- )
"เออ ว่าแต่ วันนี้ใช่ปะที่เขาประกาศผลอีข้อสอบบ้าๆบอๆนั่นน่ะ เฮ่อ........ -- "
ฉันถามยัยโรลรี่แล้วก็นั่งถอนหายใจไปพลาง ก็มันน่ามั้ยล่ะ จิตสำนึกในการอยากทำข้อสอบแบบสุดๆมันดันพุ่งพล่านซะขนาดนั้นง่า แล้วจะไม่ให้น่าห่วงได้ไงง่า TT^TT
"โอ๋ๆ ใจเย็นนะคับ มิโสะคุง เดี๋ยวอาจารย์คงไม่อ่านข้อสอบของมิโสะหรอกนะจ้า โอ๋ๆ -- "
ยัยโรลรี่ดึงฉันมากอด(ซะงั้น)แล้วทำท่าโอ๋ อย่างกะฉันเป็นเด็กซะอย่างนั้นล่ะน่า....
"กลับมาแร้วจ้า มิโสะ โรลจัง ^//^ "แล้วเสียงแปดหลอดของยัยมิ้นก็ดังทะลุหูของฉัน อ๊าก!!! o0o
"อูย~ ยัยมิ้น ไม่ต้องดัดเสียงแหลมขนาดนี้นก็ได้ย่ะ"
ฉันตะโกนใส่มิ้นอย่างรำคาญเต็มทน
"โทษที เผอิญเขาอารมณ์ดีน่ะคร่า ^^ "
อารมณ์ดีงั้นหรอเนี่ย o-0
"นี่ มิโสะ มิ้น อาจารย์หน้าแป้นแกเรียกเข้าแถวแล้วล่ะ”คูนนายโรลรี่เรียกไปอีกละ โถๆๆคงเบื่อกับการสนทาบ้าๆบอๆนี่สินะเนี่ย- -
"..............อาเมน"
บทสวดมนตร์กับบทเคารพธงชาติมันยาวหยืดไปนานแสนนาน ว้า น่าเบื่อจังเยยอะ 3^3 (จิงๆ ฉันก็ท่องได้นะ แต่...ขี้เกียจอะ -- ) ส่วนยัยโรลรี่มันก็ตั้งหน้าตั้งตาสวดเข้าไป (ก็มันอยู่ศาสนาคริสต์ก็จะให้ทำไงล่ะ -- ) ส่วนยัยมิ้นก็ทำท่าพอๆกับอิฉันเดี๊ยะๆเลย(เผลอๆหลับทั้งยืนซะดั้ว) พอการทำพิธีหน้าเสาธงอันแสนยาว(หยืด)ก็จบลง หมีขั้วโลกประจำโรงเรียนก็ขึ้นไปบนหน้าเสาธงซะที
(ในที่นี้อาจารย์หมีขั้วโลก หมายถึง คุณอธิการอาจารย์ใหญ่ประจำโรงเรียนของเรานั่นเอง เพราะอาจารย์แกใส่เสื้อซะขาวจั๊วะแสบตาได้ดีจริงๆ ^-^ ความจริงอาจารย์เขาก็เป็นคนคริสต์ก็เลยต้องแต่งแบบนี้อะนะ)
"สวัสดีนักเรียนที่รักทุกคนนะคะ" แล้วคำสนทนาเริ่มต้นของคุณหมีก็เริ่มต้นขึ้น(เรียกซะน่ารักเชียว -3- )
"วันนี้ทุกคนคงทราบกันดีแล้วว่า วันนี้จะมีประกาศผลของนักเรียนที่สอบคัดเลือกนักเรียนแลกเปลี่ยนได้ จริงๆแล้วทางฝ่ายอาจารย์อยากให้นักเรียนไปดูผลเอาเอง แต่ว่ามาเซอร์จะบอกจำนวนของนักเรียนที่สอบเข้ามาด้ก่อนแล้วกันนะคะ"
โถ~จริงๆอาจารย์ไม่ต้องบอกกันหรอก ยิ่งบอกยิ่งลุ้น
"นักเรียนชั้น ม.1 มี......."
หัวใจฉันมันเต้นแทนเด็กม.1ไปหมดแล้ว ^-^
"12 คนนะคะ"
ฉันลองนับนิ้วดูจากนักเรียนที่มีทั้งหมด 48คน....ประมาณแค่ 1ส่วน 4 เท่านั้นเองง่า อู๋ย~โชคดีกันจ๊าง --
"ม.2 มี 52 คน" โอ้ไหงชั้นนี้เข้าได้เยอะ จัง คงอยากเข้ากันอะจิ(แต่พอหันไปดูแถวของม.2แล้ว...ทำหน้าเศร้ากันใหญ่เลย โอ๋ๆพี่เข้าใจ -- )
"ม.3 มี 23 คน"
อ้าวๆชั้นม.3คงโลดเต้นกันไม่เบาเลย(แต่พอหันไปดันทำหงอยกันอีก 0-o คงอยากเข้ากันอะจิ ไหงเขาไม่สลับกันซะเลยล่ะ ระหว่าง ม.2 กับม.3 เนี่ย
--)
" ชั้นม.4 มี 5 คนนะคะ"
เพื่อนชั้นม.4 ยิ้มกันระรื่นชื่นมื่นกันเชียว (แหงล่ะใครจะไปอยากเข้ากันเล่า -- ) แต่ว่าทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ แนวว่าต้องโดนเกณฑ์ไปงั้นแหละ บ้าๆคิดมากไปแล้วนะ ไอ้คำว่านักเรียนแลกเปลี่ยนไม่เคยหลุดลอดเข้ามาในสมองฉันเลย --^
แล้วหลังจากนั้นอาจารย์แกก็ประกาศไปจนจบของเขาแหละ แล้วพออาจารย์ประกาศให้ทุกคนไปดูผลได้ สนามหน้าเสาธงก็ว่างเปล่าราวกับสายลม ฉันกะยัยมิ้นเลยหาที่ว่างๆนั่งเอา เพราะยัยโรลรี่จะไปดูผลแทนให้(ใช้แรงงานเพื่อนนะเนี่ย -- )
"ไอ้มิ้น แกคิดว่าแกจะติดมั้ย"ฉันหันไปถามยัยมิ้นที่กำงเบิกบานกับเรื่องวนิลาบ้าบออะไรนั่นอยู่
"คงไม่แหละนะ เพราะฉํนน่ะหลับตากามั่วๆไปเลยนี่นาแล้วอย่างนี้มันจะมีหน้าถูกมั้ยล่ะ" พอฟังที่ยัยมิ้นพูดฉันก็รู้สึกหดหู่แบบสุดๆ ก็แหงล่ะตอนนั้นอารมณ์อยากทำวิชาภาษาญี่ปุ่นมันพุ่งปรี๊ดเลยนี่นา Y^Y
"เอาน่าๆไอ้มิโสะ ฉันว่าอาจารย์คงไม่โหดร้ายขนาดจับแกไปเป็นไอ้นักเรียนแลกเปลี่ยนบ้าๆบอๆนั่นหรอก เชื่อสิ"
อืม..ลองฟังจากคำพูดของยัยมิ้นแล้วก็พอให้ฉันโล่งใจไปบ้างนิดส์นึงอะนะ แล้วยัยโรลรี่ก็มาพอดีทีนี้ล่ะจะได้รู้ดำรู้แดงกันว่าตกลงเราจะ...
"อ้าวโรลตกลงผลเป็นไงมั่งล่ะ"
ยัยมิ้นเสนอหน้าเข้ามาถามยัยโรลรี่เป็นคนแรก
"แล้วเธอจะฟังข่าวดีหรือข่าวร้ายก่อนดีล่ะ มิ้น" โอ้มีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย ฉันเลยรีบตอบตัดหน้ายัยมิ้นไป
"ข่าวดีสิ โรลรี่ ใครจะบ้าไปฟังข่าวร้ายก่อนล่ะเนาะ ^^ "
ฉันหันมายิ้มให้มิ้น
"งั้น ฉันจะบอกข่าวดีสำหรับแกให้แล้วกัน นะ....แกติด 1 ใน 5 ของชั้นม.4ล่ะ -- "
แล้วไอ้มิ้นก็หันมาตาลุกวาวใส่ฉัน
"อ้าว! ได้หรอเนี่ยดีจัง ^^ "
" o0o "
แล้วฉันก็เริ่มรู้ตัว น้ำตาเริ่มไหลพราก
"อ๊ากส์!!! ฉันเนี่ยนะ"ฉันถามยัยโรลรี่อีกทีเพื่อความแน่ใจ
"แหงล่ะก็เธอเล่นทำภาษาญี่ปุ่นได้เต็มร้อยเองนี่นา--"
แล้วฉันก็ทำตาโตลุกวาวเมื่อรู้ว่า.....ฉันสอบภาษาญี่ปุ่นได้เต็มร้อย!!! 0-o
ความคิดเห็น