คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [ตอนที่ 4]พลังไฟพิเศษกับมื้ออาหารแห่งความคึกครื้น(?)
[ตอนที่ 4]พลังไฟพิเศษกับมื้ออาหารแห่งความคึกครื้น(?)
“ป่านั้นมันอยู่ที่ไหนน่ะ?”เซโตะถาม
“ไม่รู้สิ”
“งั้นไปหากันเถอะ”เคียวเนะพูด
“เดี๋ยว”
“มีอะไรไก่เล้า”
“เจ้าจะไปหาตอนนี้จริงๆรึ ตอนนี้มันเย็นมากแล้วนะ”อเลาดี้ให้เหตุผล
“อ้อใช่ ใจนะไก่เล้า”
“...”
“แล้ววันนี้จะพอแค่นี้หรอ?”คิมิโกะถาม
“อืม พวกเจ้าคงเหนื่อยไปพักก่อนเถอะ”จีพูด
“เอ๋? พัก?”ทุกคนร้อง
“อือ อาหารเย็นอีกหนึ่งชั่วโมงนะ เจอกันที่ห้องอาหารไปถูกนะ?”
“อื้ม”
ห้องของพวกผู้หญิง
“พวกเขาใจดีจังเลยเนอะๆ”เซโตะพูด
“ใช่ ดูสิๆนัคเคิ้ลซื้อเสื้อผ้าให้ฉันตั้งเยอะเลย”คิมิโกะชูถุงช็อปปิ้งใบใหญ่สามสี่ใบขึ้น
“โห น่ารักทั้งนั้นเลยของฉันแรมโพก็ซื้อให้เหมือนกัน เธอล่ะคาวะ?”
“อ่า...คุณอาซาริก็ซื้อมาให้ตั้งหลายตัวเหมือนกัน”
“จีก็ซื้อให้ฉันเยอะนะ เหมือนพวกเขาจะไว้ใจได้เนอะรุ่นพี่ชินเอ”ยาริหันไปถามชินเอที่นั่งเงียบๆ
“อ๊ะ เอ๋? อ่าใช่ น่าจะไว้ใจได้นะ”ชินเอตอบ
“ไว้ใจได้แน่หรอ?”ซาโอริพูดเบาๆ
“หา?”ทุกคนถามพลางหันไปมองซาโอริเป็นตาเดียว
“ก็...คนเราน่ะดูจากภายนอกไม่ได้หรอกนะ”ซาโอริพูดพลางก้มหน้าต่ำ
“ซาโอริจัง...คนเราไม่ใช่จะเป็นแบบนั้นเสมอไปนะ”ชินเอพูด
“ใช่ โดยเฉพาะไก่เล้าหมอนั่นออกจะว่านอนสอนง่าย แต่ดื้อบางเวลา”เคียวเนะพูด
“รุ่นพี่คะ คนนะไม่ใช่หมา”ยาริพูดอย่างขำๆ
“แล้วเอจัง...เธอไว้ใจพวกเขาจริงหรอ?”
“อ่าฉัน...”ชินเออึกอัก
“ช่างมันเถอะฉันคงกังวลมากไป”ซาโอริพูดก่อนกลับมายิ้มสดใส
“เอ่อ...”ทุกคนเริ่มกังวลกับคำพูดของซาโอริ แม้เจ้าตัวจะบอกแบบบนั้นแต่มันน่าไว้ใจซะที่ไหน
ในเมื่อตัวเองบางทีก็แอบรู้สึกกังวลกับพวกเขาเหมือนกัน
‘เพิ่งรู้จักกันคงไม่น่าจะมาช่วยกันง่ายๆหรอก’
ด้านนอกที่หน้าต่างห้อง
“เอ๋? ได้นอนห้องดีแบบนี้ด้วยอิจฉาอ๊ะ”
“พอเลยมาเรียเธอจะเกาะหน้าต่างถึงเมื่อไหร่หา?”เด็กผู้หญิงผมสีดำออกม่วงพูด
“งือ...มันน่าอิจฉายัยพวกนั้นจัง”เด็กผู้หญิงผมสีชมพูบ่น
“ใช่ ได้อยู่กับหนุ่มหล่อๆแถมได้นอนห้องดีๆแบบนี้อีก”เด็กผู้หญิงผมสีแดงชื่อมาเรียพูด
“หยุดเลยเอเลียเธอเอาอีกคนด้วยรึไง เราไม่ได้มาเพื่อดูหนุ่มนะ”
“แอ๊ เธอนี่ขวางโลกหนุ่มหล่อๆแบบนี้มีแค่ที่นี่เท่านั้นล่ะน่า ทำไมต้องอยู่กับยัยพวกนั้นด้วย บู่ๆๆ”เด็กผู้หญิงชื่อเอเลียบ่น
“พวกเธอนี่ เรามาเพื่อหามณีแห่งเวลานะ!”
“แมรี่...จริงๆเธอก็อยากจะแอบดูพวกหนุ่มๆใช่ไหมล่ะ?”มาเรียแซว
“บ้ารึไงฉันไม่ใช่พวกเธอนะ! พวกเราต้องหาเบาะแสของมณีแห่งเวลาให้ได้ภายในวันนี้นะ!”
“บู่...เอาละไปสอดแนมพวกนั้นต่อเถอะ”
“เฮ้ จะไปดูพวกหนุ่มก็บอกมาเถอะ!”
“อ้า ถูกรู้ทันซะแล้ว หวะ...หวาๆๆ”
โครม!
ด้านพวกรุ่นที่ 1
“นุฟุฟุ พรีโม่จะลากผมมาทำไมครับ?”
“หึ ลากผมมาทำไม?”
“งืม เจ้าเมืองอยากจะไปเดินเล่นนะ”
“เงียบ!”จีตวาด
“ฮะๆๆ วันนี้จะพูดอะไรหรอ?”อาซาริถามอย่างอารมณ์ดี
“ก็เห็นไฟของพวกเด็กผู้หญิงพวกนั้นไหม?”จีอ๊อตโต้ถาม
“เห็น”
“เห็นแล้วมีอะไร?”อเลาดี้ถามกลับ
“ไฟพวกนั้นน่ะไม่ใช่ทั้ง อรุณ อัสนี วายุ พิรุณ สายหมอก เมฆา หรือนภาเลยน่ะสิ”
“...”
“ก็เลยคิดว่าเด็กพวกนั้นอาจจะมีอะไรพิเศษก็ได้”จีอ๊อตโต้พูด
“...”
“ข้าคิดว่าเราควรตามดูพฤติกรรมของพวกเธอ”
“โห่ คิดจะจีบหญิงล่ะสิ”แรมโพพูด
“แรมโพ! ข้าไม่เคยคิดเรื่องแบบนั้น!”
“แต่ที่จีอ๊อตโต้ว่าก็มีเหตุผลนะ”จีว่าหลังจากเงียบมานาน
“แต่นักบวชอย่างข้าจะไม่บาปต่อพระเจ้ารึ?”นัคเคิ้ลถาม
“ไม่ใช่ เราไม่ได้จะ...เพียงแต่ต้องการจะดูพลังของไฟเหล่านั้นแค่นั้น”
“แต่...”
“เอาเป็นว่าตกลงเลยละกัน ภารกิจนี้ไม่มีปฏิเสธ”จีอ๊อตโต้สรุป
“เผด็จการชัดๆ”
‘ทีนี้เราก็จะได้รู้เรื่องเกี่ยวกับชินเอ’จีอ๊อตโต้
‘สังเกตชีวิตคนโรคจิตงั้นหรอ...หึ’ไก่...เอ๊ย!อเลาดี้(จะแกล้งข้าอีกคนรึไง:อเลาดี้)
‘ฮะๆๆ น่าสนุก’อาซาริ
‘ถ้าจีอ๊อตโต้สั่งก็คงเลี่ยงไม่ได้’จี
‘จะบาปไหมเนี่ย...?’นัคเคิ้ล
‘คอยตามดูเด็กนั่นเนี่ยนะ’เดม่อน
‘ทำไมเจ้าเมืองต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย’แรมโพ
ห้องอาหาร
บรรยากาศในห้องอาหารดูแปลกๆ พวกผู้หญิงบางคนเอาแต่ทำหน้าไม่ไว้ใจใส่พวกจีอ๊อตโต้
พวกจีอ๊อตโต้บางคนก็จ้องพวกผู้หญิงกันจนตาจะถลน
ชินเอนั่งข้างๆจีอ๊อตโต้ ต่อมาคือซาโอริที่นั่งข้างเดม่อน เซโตะข้างแรมโพ ยาริข้างจี
อีกด้านเคียวเนะข้างอเลาดี้ คิมิโกะข้างนัคเคิ้ล และคาวะข้างอาซาริ
“พวกเจ้าทานอาหารอิตาลีได้ใช่ไหม?”จีอ๊อตโต้ถามแต่ยังจ้องแต่ชินเอ
“ได้(ค่ะ)”
“งั้นก็ดี”
“ชินเอเจ้าเป็นอะไรน่ะเงียบไปนะ?”จีอ๊อตโต้ถาม
“เปล่าค่ะ”ชินเอตอบเบาๆ
“เจ้าก็ด้วยเงียบผิดปกตินะ”เดม่อนทักซาโอริ
“...”
“นี่”
“คะ?!”
“เจ้าเป็นอะไร?”
“เปล่าค่ะ”ซาโอริหลบตาไปอีกทาง
“เฮ้อ...”คิมิโกะถอนหายใจ
“เจ้าเป็นอะไร?”นัคเคิ้ลถาม
“ฉันไม่อยากกินผัก...”
“ข้ากินให้เองอาหารคือสิ่งที่ประทานมาจากพระเจ้า”นัคเคิ้ลคว้าจานจากมือของคิมิโกะ
“เอ่อขอบใจ”
“รู้สึกอยากกินไก่”เคียวเนะพูด
“...”อเลาดี้หันไปจ้องเคียวเนะทันที
“มีอะไรไก่เล้า?”
“เจ้าอยากจะว่าอะไรข้ารึไง?”
“เปล๊า”
“...”
“แรมโพเขี่ยอาหารทิ้งแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ”เซโตะว่า
“เจ้าเมืองไม่อยากกินสั่งได้รึไง”
“มันเสียดาย!”
“ครับๆ”
“คาวะชอบทานปลาหรือไม่ขอรับ?”อาซาริถาม
“...”คาวะไม่ตอบแต่ทำมือแปลกๆ
“???”
“พอได้”
“เมื่อครู่อะไรหรือขอรับ?”
“ภาษามือไง”คาวะยิ้ม
“อืม...อ๊ะ?!”ยาริทำท่าจะตักเนื้อแต่กลับโดนแย่งช้อนไปซะก่อน
“...”
“นาย!”ยาริพยายามจะหยิบช้อนคืนจากจี
“อ่อนหัด”จีว่าก่อนตักเนื้อให้ยาริ
“อ่า...ขอบ...ขอบใจ”
“อาหารอร่อยดีนะเจ้าว่าไหม?”จีอ๊อตโต้ถามชินเอ
“อ่าค่ะ”ชินเอไม่พูดอะไรแต่เหลือบมองซาโอริแวบหนึ่งอย่างกังวล
“...”ซาโอรินั่งจ้องอาหารตรงหน้าโดยไม่แตะเลยซักนิด
“หืม? ซาโอริไม่กินหรอเสียดายนะ”เซโตะถาม
“อ่าคือ...”
“อ๊ะ นั่นมันอร่อยออกเธอไม่กินหรอ?”เคียวเนะถามบ้าง
“ฉัน...”
“เจ้าพูดว่าประหยัดไม่ใช่รึไง ทีนี้ล่ะไม่ประหยัดนะ”เดม่อนว่า
“กะ...กินก็ได้!”ซาโอริว่าก่อนจะตักอาหารนั้นไปคำหนึ่ง
“อร่อยไหม? หือเจ้าเป็นอะไรไป?”เดม่อนถาม
“ซะ...ซาโอริจัง ฉันลืมของน่ะไปเอาเป็นเพื่อนหน่อยนะ!”ชินเอลุกจากโต๊ะพลางดึงซาโอริออกไปทันที
“อะไรของเขานะ?”พวกผู้หญิงที่เหลือพึมพำ
ด้านชินเอและซาโอริ
“ดีขึ้นไหมซาโอริจัง?”ชินเอถาม
“อะ...อืม”
“ทำไมเธอไม่บอกไปเลยล่ะว่าไม่อยากจะกินน่ะ?”
“ก็...มันน่าอายนี่นา”
“เธอนี่...”
“พวกเจ้าวิ่งออกมาทำไม?”จีอ๊อตโต้และเดม่อนที่เดินตามมาถามขึ้น
“คุณจีอ๊อตโต้?”
“คุณเดม่อน?”
“พวกเจ้าออกมาทำไม?”เดม่อนถาม
“คือ...”
“นุ...นุฟุฟุ อย่าบอกนะครับว่าเจ้าแพ้อาหารเมื่อครู่น่ะ”
“ใครแพ้ฮะ?! หัวสัปปะรด!”ซาโอริตวาด
“นุ”
“ซะ...ซาโอริจัง...”
“แน่จริงพูดอีกทีซิ! เดี๋ยวปั๊ด...จับสับให้เป็นขนมให้หมดเลย!”
“อ่า...ซาโอริ...จะ...จัง”
“พะ...เพื่อนเจ้าประหลาดดีนะ...”
“นุฟุฟุ”
“หัวเราะอะไรหา?! บ้า!”และแล้วทั้งซาโอริและเดม่อนก็ทะเลาะกันไปตลอดทางที่เดินไปห้องอาหาร
“พวกเธอไปไหนมาหรอ?”เซโตะถาม
“อ่านิดๆหน่อยๆน่ะ”ชินเอตอบ
“แล้ว...”
“...”
“ทำไมซาโอริกับเดม่อนถึง...”
“ว่าไงนะ?! พูดอีกทีซิหัวสัปปะรด!”
“ก็บอกว่าเจ้านี่มันเหมือนพวกบ้าๆเลยไงเล่า!”
“หา?! นายล่ะที่บ้า! บ้าไม่มีใครเกิน! นิสัยเสีย! แบร่!”
“เอ่อ...มันเกิดอะไรขึ้นหรอ?”คาวะถาม
“เรื่องมันยาว”ชินเอตอบ
“แล้วทำไมต้องลากซาโอริออกไปแบบนั้นล่ะ?”เคียวเนะถาม
“คือ...”ชินเอลากพวกผู้หญิงทั้งหมดมาพูดซุบซิบ
“อ๋อๆ”
“...”อเลาดี้แอบเดินเข้ามาใกล้ๆ
“นายจะมาฟังทำไมฮะ?! ไก่เล้า!”
“รุ่นพี๊!! อย่าทะเลากัน...จี?! นายอีกคนหรอ?!”
“อ่า...ทุกคน”
เหมือนอาหารมื้อนี้จะเต็มไปด้วยเสียง...(ทะเลาะ)
วันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงเนี่ย...?
TBC.
***********************************
ความคิดเห็น