คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [ตอนที่3]ชิ้นส่วนที่1 จุดเริ่มต้นของการผจญภัย
[ตอนที่3]ชิ้นส่วนที่1 จุดเริ่มต้นของการผจญภัย
อยู่ๆ...สิ่งของในมือของคาวะก็เรืองแสงขึ้นมา และหนังสือที่อยู่ในมือเคียวเนะก็เหมือนเรืองแสงตอบรับสิ่งของที่อยู่บนมือของคาวะด้วยเช่นกัน
“คาวะจัง...ถืออะไรเอาไว้น่ะ”ชินเอพูด
“สมบัติประจำตระกูลค่ะ...”คาวะตอบสั้นๆ
“งั้น...อย่าบอกนะ ว่าสมบัติประจำตระกูลของเธอน่ะ...ก็คือ...”ยาริพูด
“เสี้ยวของมณีแห่งกาลเวลา!!!”ทุกคนประสานเสียงพร้อมกัน
“ไม่รู้สิ...แม่บอกแค่ว่าให้เก็บไว้ให้ดีๆเฉยๆ”คาวะตอบ
“นั่นแหละ ไม่ใช่ก็ต้องใช่แล้ว”เคียวเนะพูด
“นี่ๆ ทุกคน ข้าว่าเก็บหนังสือเล่มนี้เอาไว้ก่อน แล้วพวกเจ้าไปจัดห้องของตัวเองก่อนดีกว่านะ ข้าให้แม่บ้านเตรียมเอาไว้แล้ว”จีอ๊อตโต้พูดขัดขึ้น
“อ่า...เอ๊ะ”ซาโอริพูดพร้อมกับทำหน้าแบ๊ว(ไรเตอร์:เพื่อ?)(ซาโอริ:กระโดดถีบไรเตอร์เพราะว่าขัดอารมณ์สุนทรียภาพ(?)ของซาโอริ)
“ตามข้ามาสิ^_^”จีอ๊อตโต้ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วจึงเดินนำทางพวกสาวๆไปที่ห้อง
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็เดินมาถึงห้องๆหนึ่งซึ่งดูเผินๆจากนอกห้องแล้วมันเป็นห้องธรรมดาที่ไม่พิเศษอะไรนัก แต่ว่าหลังจากที่พวกสาวๆเปิดประตูเข้าไป ทุกๆคนก็ล้มเลิกความคิดแบบนั้นทันที
“โอ้ว~ ว้าว!!!”คิมิโกะพูดขึ้น
“สวยดีเนอะ”เซโตะพูดขึ้น แต่ว่าน้ำเสียงดูไม่ค่อยตื่นเต้นซักเท่าไหร่
“หึ...ผิดคาดนะเนี่ย”เคียวเนะพูดขึ้น
“โอ้ ว้าวๆๆๆๆ สวยมากเลยเนอะเอจัง”ซาโอริพูด
“ใช่”ชินเอพูดพร้อมมองออกไปรอบๆห้อง
“...”คาวะไม่พูดอะไรแต่ว่าเดินสำรวจไปรอบๆห้อง
“สุดยอดเลยอ่ะ”ยาริพูดขึ้น
ห้องที่พวกสาวๆอยู่นั้น พอเปิดประตูเข้ามาจะพบกับห้องโถงสไตล์ตะวันตกที่เป็นทรงกลม ที่ตกแต่งด้วยดอกไม้และเฟอร์นิเจอร์ต่างๆมากมาย และรอบๆผนังห้องโถงก็จะมีประตูอีก8บาน 1บานเป็นประตูทางออกจากห้อง ส่วนอีก7ใบเป็นประตูไปสู่ห้องส่วนตัวของพวกเธอทั้ง7คน
ที่จีอ๊อตโต้บอกว่าให้มาจัดห้องนั้น หมายถึงให้พวกสาวๆมาเลือกเฟอร์นิเจอร์ที่จะนำมาประดับห้องของตนเอง เพราะว่าห้องของแต่ละคนในตอนนี้นั้นเป็นห้องที่ว่างเปล่าที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากห้องน้ำในตัวห้องที่อยู่ทางขวามือของประตูห้อง
ห้องของเคียวเนะ
เคียวเนะได้เลือกวอลเปเปอร์(ไรเตอร์:สมัยนั้นมันมีแล้วยังเนี่ย= =;)สีดำแดง เลือกเตียงสีแดงวางไว้ที่มุมห้องด้านขวาใน เลือกโต๊ะสำหรับเขียนหนังสือสีดำวางไว้ที่ข้างๆเตียงพร้อมกับโคมไฟ(หรือคบไฟ?)สีดำแดงที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ เลือกตู้เสื้อผ้าซึ่งข้างนอกเป็นสีแดงแต่ข้างในเป็นสีดำวางไว้ที่มุมซ้ายในที่อยู่ถัดจากหน้าต่างรับแสงอาทิตย์ซึ่งมีผ้าม่านสีดำแขวนอยู่
ห้องของซาโอริ
ซาโอริเลือกวอลเปเปอร์ลายขนม เลือกเตียงสีขาวที่มีผ้านวมลายขนมหวานวางไว้ที่มุมขวาหน้าของห้อง เลือกโต๊ะเขียนหนังสือเป็นโต๊ะลไม้ธรรมดาวางถัดจากเตียงไปทางมุมขวาในของห้องพร้อมกับเลือกโคมไฟสีชมพูวางไว้บนโต๊ะ ส่วนตู้เสื้อผ้านั้นเป็นตู้เสื้อผ้าสีชมพูสลับฟ้าวางไว้ที่มุมเดียวกับเคียวเนะ ส่วนผ้าม่านเป็นสีขาวที่มีลายขนมอยู่บนตัวผ้า
ห้องของชินเอ
ชินเอเลือกวอลเปเปอร์สีฟ้าที่ไม่มีลวดลายอะไรเลย เลือกเตียงสีขาวที่มีผ้านวมสีฟ้าวางไว้ที่มุมเดียวกับเคียวเนะ เลือกโต๊ะเขียนหนังสือสีขาววางไว้ถัดจากปลายเตียงของตนเองพร้อมกับโคมไฟสีขาววางไว้บนโต๊ะ ส่วนตู้เสื้อผ้านั้นเป็นข้างนอกเป็นสีฟ้า ส่วนข้างในนั้นเป็นสีขาววางไว้ที่มุมซ้ายนอกของห้อง และผ้าม่านเป็นสีฟ้าลายจุดสีขาว
ห้องของคาวะ
คาวะเลือกวอลเปเปอร์ลายต้นไม้ เลือกเตียงไม้สีน้ำตาลวางไว้ที่มุมเดียวกับซาโอริ เลือกโต๊เขียนหนังสือเป็นโต๊ะไม้สีน้ำตาลวางไว้ที่มุมซ้ายในของห้องพร้อมกับโคมไฟสีเขียว เลือกตู้เสื้อผ้าเป็นตู้ไม้วางไว้ที่มุมขวาในของห้อง และผ้าม่านเป็นผ้าม่านสีเขียวลายใบไม้
ห้องของยาริ
ยาริเลือกวอลเปเปอร์ลายท้องทะเล เลือกเตียงสีน้ำเงินผ้านวมสีฟ้า เลือกโต๊เขียนหนังสือสีเขียวและโคมไฟสีฟ้า เลือกตู้เสื้อผ้าสีฟ้าลายดอกไม้สีเขียว และมีช่อกุหลาบวางไว้ที่บนโต๊เขียนหนังสือ เลือกผ้าม่านลายท้องทะเล ส่วนตำแหน่งของนั้นเหมือนของเคียวเนะทุกประการ
ห้องของคิมิโกะ
คิมิโกะเลือกลายวอลเปเปอร์เป็นลายตัวโน้ต เลือกเตียงสีชมพูลายเครื่องดนตรี เลือกโต๊ะสีขาวและโคมไฟลายดนตรี เลือกตู้เสื้อผ้าเป็นลายโน้ตดนตรีหลากสีบนพื้นสีขาว ส่วนผ้าม่านนั้นเป็นลายไวโอลีนและตัวโน้ตสีดำบนพื้นสีขาว ตำแหน่งของนั้นเหมือนของชินเอยกเว้นตู้เสื้อผ้าที่วางไว้ที่มุมซ้ายใน
ห้องของเซโตะ
เซโตะเลือกวอลเปเปอร์ลายดอกไม้สีชมพู ส่วนเตียงนั้นเป็นเตียงสีขาวลายตัวโน้ต โต๊ะเขียนหนังสือเป็นสีชมพูพร้อมกับโคมไฟสีขาว ส่วนตู้เสื้อผ้านั้นข้างนอกสีขาวแต่ข้างในสีชมพู และสุดท้าย ผ้าม่านเป็นสีเขียวอ่อนลายดาวสีเหลือง ส่วนเรื่องตำแหน่งของนั้นเหมือนของคาวะทุกประการ
หลังจากสาวๆจัดห้องเสร็จ พวกเธอทั้ง7คนก็ได้มารวมตัวกันที่ห้องโถงเพื่อคุยซุบซิบต่างๆนาๆ และแน่นอน...เอจังก็ถูกลืมเหมือนเดิม แต่ว่า...หลังจากที่คุยกันสักพัก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ก๊อก...ก๊อก...
“เชิญ”เคียวเนะพูดสั้นๆแต่ได้ใจความ
หลังจากที่เคียวเนะอนุญาตให้บุคคลปริศนาที่เคาะประตูเดินเข้ามาในห้อง และบุคคลที่เดินเข้ามาในห้องก็คือแม่บ้านของห้องนี้นี่เอง
“สวัสดีเจ้าค่ะ ดิชั้นชื่อมาเรีย เป็นแม่บ้านประจำห้องนี้เจ้าค่ะ คือว่า...พรีโม่บอกให้ดิชั้นมาชวนทุกๆท่านให้ไปซื้อเสื้อที่ตลาดด้วยกันเจ้าค่ะ”
“หืม?...พรีโม่นี่ใครอ่ะ”ชินเอพูด
“ไม่รู้สิ แต่ว่าสงสัยจะเป็นคุณจีอ๊อตโต้ที่ช่วยดูแลเธอล่ะมั๊ง เห็นคุณเดม่อนเค้าเรียกอยู่”ซาโอริพูด
“อ๊ะ...หรอ ว่าแต่มันหมายความว่าไงเนี่ย...พรีโม่ รุ่นที่1 แฟมิลี่ วองโกเล่?”เอพูด
“วองโกเล่ แฟมิลี่ มาเฟียแฟมิลี่ที่ใหญ่ที่สุดในสมัยพวกเราไงเอ”เซโตะพูด
“อ๋อๆ เข้าใจล่ะ ไปกันเถอะพวกเรา พวกคุณจีอ๊อตโต้คงรอนานแล้วแหละ”เอจังพูดตัดบท
“อื้ม”คิมิโกะพูด
ห้องโถง
“อ้าว...มากันแล้วรึ”จีอ๊อตโต้พูด
“ปล่อยให้เจ้าเมืองรออย่างงี้ได้ยังไงล่ะ”แรมโพพูด
“แรมโพ พอเถอะ ข้าว่าไปกันได้แล้วแหละ”จีพูดขึ้น
“555+ นั่นสิขอรับ”อาซาริพูด
หลังจากนั้น...พวกเราทั้ง14คนก็เดินไปที่ตลาด และมุ่งตรงไปยังร้านขายเสื้อผ้าทันที
“เอาเป็นว่า...พวกเราแยกกันตรงนี้ดีกว่าเนอะ”ซาโอริพูด
“อื้ม”ชินเอพูด
“เดี๋ยวก่อนสิ ถ้าพวกเจ้าไปกันเดี่ยวๆแบบนี้เดี๋ยวก็หลงทางกันหมดหรอก”เดม่อนพูด
“จริงด้วย”เซโตะพูด
“แล้วจะเอายังไงล่ะ”คิมิโกะพูด
“งั้น...ข้าไปกับเซโตะ อลาวดี้ไปกับเคียวเนะ เดม่อนไปกับซาโอริ จีไปกับยาริกะ อาซาริไปกับคุโรคาวะ นัคเคิลไปกับคิมิโกะ แล้วก็จีอ๊อตโต้ไปกับชินเอล่ะกันนะ”แรมโพพูด
“อะไรกันนายหัวเขียว อย่ามาตัดสินใจมั่วซั่วแบบนี้สิ”ยาริพูด
“ชั้นเป็นเจ้าเมือง ทำได้ทุกอย่างแหละ”แรมโพสวนกลับอย่างฟังไม่ขึ้น
“เอาน่าๆ พอเถอะขอรับ กระผมว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะขอรับ”อาซาริพูด
“หึ...ทำไมข้าต้องไปกับยัยโรคจิตนี่ด้วย”อลาวดี้พูด
“เงียบไปเลยไอ้ไก่เล้า”เคียวเนะพูดสวนกลับ
“นุฟุฟุ แล้วแต่ล่ะกันนะ”เดม่อนพูด
“ส่วนชั้น ยังไงก็ได้ แล้วนายล่ะจีอ๊อตโต้”จีพูด
“ข้าว่าก็ดีเหมือนกันนะ ถือโอกาสพาพวกเจ้าเที่ยวรอบเมืองเลยล่ะกัน”จีอ๊อตโต้พูด
“เอ๋...”ชินเอพูด
“มีอะไรงั้นรึชินเอจัง”จีอ๊อตโต้พูด
“ป...ป่าวค่ะ แค่งงว่ารอบเมืองนี้เที่ยววันเดียวจะหมดรึป่าวอ่ะค่ะ”ชินเอพูดต่อ
“ไม่ต้องห่วงหรอกขอรับ นั่งรถม้าไปแปปเดียวก็รอบเมืองแล้วล่ะขอรับ”อาซาริพูด
“อ่า...ค่ะ”ชินเอพูด
“งั้น...ไปเลยล่ะกัน”คาวะพูด
หลังจากนั้น...ทุกคนก็แยกย้ายกันไปช๊อปปิ้ง(?)ตามจุดต่างๆของเมือง
ด้านชินเอกับจีอ๊อตโต้
ณ ร้านขายเสื้อ
“สวัสดีขอรับคุณลูกค้า เชิญด้านในก่อนสิขอรับ”เจ้าของร้านพูด
“ค่ะ”ชินเอพูดตอบรับ
หลังจากนั้น ทั้ง2คนก็เดินเข้าไปข้างในร้านและตรงเข้าไปที่มุมเสื้อผ้าสตรีทันที
“ตัวนี้เป็นไงล่ะ ชอบมั๊ย”จีอ๊อตโต้พูดพร้อมกับยื่นเดรสสีชมพูมาให้
“อ่า...เอ่อ”ชินเอพูดติดๆขัดๆเพราะไม่กล้าแสดงความคิดเห็น
“ไม่เป็นไร พูดมาเถอะ”
“เอ่อ...คือว่ามันหวานไปน่ะค่ะ ชั้นชอบแบบที่มันทำอะไรสะดวกๆมากกว่า”
“อ่าว...งั้นหรอ งั้นตัวนี้ล่ะ”คราวนี้จีอ๊อตโต้หยิบเสื้อสีฟ้าและกางเกงสีขาวมาให้ชินเอ
“อ่า...ตัวนี้ก็ได้ค่ะ”
“เจ้าอยากได้อยากได้อะไรเพิ่มมั๊ยล่ะ”
“เอ่อ...ไม่รบกวนคุณจีอ๊อตโต้ดีกว่าค่ะ อะไรที่ประหยัดได้ก็ต้องช่วยกันประหยัด”
“อื้ม...จริงด้วยสินะ เจ้าเนี่ย...พ่อแม่สอนมาดีนะเนี่ย”
ทันทีที่จีอ๊อตโต้พูดถึงพ่อแม่ ชินเอก็มีสีหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
“อ๊ะ...ข้าขอโทษนะ ที่เผลอไปพูดอะไรเข้า”
“ป่าวค่ะ...ไม่มีอะไรหรอก”ชินเอฝืนทำสีหน้ายิ้มแย้ม
“อืม...งั้นก็ดีแล้วล่ะ แต่ว่าเจ้าน่ะ...มีปัญหาอะไรก็มาปรึกษาข้าได้นะ”
“อ่า...ค่ะ”
“อย่าเก็บไว้คนเดียวล่ะ”จีอ๊อตโต้พูดย้ำเหมือนรู้อะไรบางอย่าง
“ค...ค่ะ เราไปกันต่อดีกว่า”ชินเอรีบพูดตัดบท
“อ๊ะ...จริงด้วย”
‘ชินเอท่าทางจะมีปัญหาอะไรบางอย่างเกี่ยวกับอดีตสินะ...ถึงได้แสดงสีหน้าเศร้าๆอย่างงั้นออกมา ทั้งๆที่ปกติเธอจะยิ้มตลอดเวลาทั้งๆที่ถูกเมินบ่อยๆ’จีอ๊อตโต้คิดอยู่ในใจ
หลังจากนั้น ชินเอและจีอ๊อตโต้ก็ได้ไปเที่ยวกันต่อ โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่ามีสายตาปริศนากำลังจ้องมองมาที่ทั้ง2คน
“ว้าว~ หนุ่มคนนั้นหล่อชะมัดเลย แต่ติดอยู่ที่ยัย กขค. ผมสีฟ้านั่น...คอยดูสิ ชั้นจะแย่งหนุ่มหล่อคนนั้นมาให้ได้เลย โฮะๆๆ”เสียงปริศนาพูดขึ้นโดยไม่ใส่ใจสายตาที่จ้องมาที่เธอ
”ดูสิ ยัยมาเรียจอมหยิ่งนั่น ทำอะไรของมันก็ไม่รู้ เค้ามีแฟนแล้วยังไปแย่งได้ลงคออีก”แม่ค้าคนหนึ่งพูด
“ใช่ๆ ยัยคุณหนูนั่น สงสัยจะไม่รู้ตัวว่าผู้ชายคนนั้นไม่เหมาะกับหน้าปลาร้าอย่างยัยนั่นหรอก”แม่ค้าอีกคนพูดตอบ
“นี่...พวกแก2คนว่ายังไงนะ จนแล้วยังไม่เจียมอีก”มาเรียสวนกลับ
“ป่าวเจ้าค่ะ คุณหนูมาเรีย”แม่ค้า2คนพูดแบบเอียนๆ
ในขณะนั้น วองโกเล่แฟมิลี่ยังไม่เป็นที่รู้จักมากมายนักเพราะเป็นแค่ยุคเริ่มแรกของการก่อตั้ง แต่ต่อมา...พวกเขาและเธอทั้ง14คนจะต้องกลายเป็นตำนานเล่าขานกันถึงยุคปัจจุบันเลยทีเดียว
ด้านซาโอริและเดม่อน
“นุฟุฟุ อยากได้ชุดแบบไหนล่ะครับ”เดม่อนถาม
“แบบไหนก็ได้ ไอ้หัวสัปปะรด”ซาโอริตอบ และท่าทางเธอจะอยู่ในด้านมืดซะด้วย
“งั้นเอาอันนี้ล่ะกันนะ”เดม่อนพูดพร้อมหยิบชุดกระโปรงยาวสีฟ้ามาให้ซาโอริ
“ก็ได้...ตามใจนายล่ะกัน”
“แล้วเจ้าไม่อยากได้อย่างอื่นหรอ”
“ประหยัดสิ”
“อ๋อ...พ่อแม่สอนมาดีนะเนี่ย”
หลังจากที่เดม่อนพูดถึงพ่อแม่ของซาโอริ ซาโอริก็มีสีหน้าเศร้าลง พร้อมกับมีน้ำตาคลอที่เบ้าตา
“เป็นไรไปน่ะ”
“ป...ป่าว ไม่มีอะไรหรอก ซื้อของต่อเถอะ”
หลังจากนั้น...ทั้ง2คนก็เดินกัด(?)กันไปตลอดการเที่ยวรอบเมือง
ด้านคาวะกับอาซาริ
“ชุดนั่น...สวยดีนะ”คาวะพูดพร้อมกับชี้ไปที่ชุดเสื้อและกางเกงสีน้ำตาล
“ชอบแบบนั้นหรอขอรับ”
“อ่า...มั๊ง”
“งั้นเดี๋ยวกระผมไปซื้อมาให้นะขอรับ”
ด้านเซโตะกับแรมโพ
“อยากได้อะไรก็ไปซื้อเองล่ะกัน เจ้าเมืองไม่ไปทำเรื่องแบบนั้นหรอก”แรมโพพูดไล่
“ชั้นไม่ใช่ทาสนายซะหน่อย แล้วนายจะรู้ได้ไงว่าชั้นจะไม่หลงทาง ถ้านายไม่ตามชั้นไปด้วย”เซโตะพูดสวนกลับ
“เออๆ ก็ได้ๆ แล้วอยากได้แบบไหนล่ะ”
“เอาแบบที่มันธรรมดาๆอ่ะ”
“แล้วมันยังไงเล่า!!!! คิดว่าข้าจะรู้เรอะ”
“ก็เอาแบบนั้นไง”เซโตะพูดพร้อมชี้ไปที่ชุดกระโปรงยาว
“แล้วก็ไม่บอกตั้งแต่แรก”แรมโพพูดอย่างหัวเสีย
ด้านคิมิโกะกับนัคเคิล
“ไปเลือกเสื้อแบบสุดขีด!!!!”นัคเคิลพูด
“เอ่อ...ร้านขายเสื้อมันก็อยู่ตรงหน้าเราแล้วนี่นา~”คิมิโกะพูด
“อ๊ะ จริงด้วย งั้นเข้าไปข้างในเถอะ”
“อืม”
ด้านในร้าน
“เจ้าอยากได้ชุดแบบไหนล่ะ”
“เอาชุดที่ใส่แล้วทำอะไรสะดวกๆน่ะ”คิมิโกะพูดไปแต่ที่จริงแล้วเธออยากใส่ชุดหวานๆมากกว่า
“ข้าว่าเจ้าเหมาะกับชุดหวานๆนะ”นัคเคิลพูดเหมือนรู้ใจคิมิโกะ
“อ่า...งั้น ก็ได้”คิมิโกะพูดตอบรับ
“เอาไปลองแบบสุดขีดสิ”นัคเคิลพูดพร้อมยื่นชุดกระโปรงสีเขียวให้คิมิโกะ
“ขอบใจนะ”
ด้านยาริและจี
“ไปเลือกชุดสิ”จีพูด
“ไม่บอกชั้นก็ไปอยู่แล้วล่ะน่า”ยาริพูดตอบแบบส่งๆ
หลังจากนั้น...ทั้ง2คนก็เดินเข้าไปในร้าน
“เอาชุดนี้ไปลองสิ”จีพูดพร้อมยื่นชุดกระโปรงยาวสีเหลืองให้
“ไม่เอา...ชั้นชอบชุดนี้”ยาริพูดพร้อมกับชี้ไปที่เสื้อสีฟ้ากางเกงสีน้ำตาล
“งั้นก็ตามใจเจ้าล่ะกัน”จีพูดตอบ
“หึ...”
ด้านเคียวเนะและอลาวดี้
“เอาชุดนี้ไปลองซะ”อลาวดีพูดพร้อมกับยัดกระโปรงยาวสีชมพูสลับฟ้าให้เคียวเนะ
“ไม่เอาเฟ้ยไอ้ไก่เล้า ขืนใส่ชุดนี้มีหวังไม่ได้ทำอะไรกันพอดี”เคียวเนะสวนกลับ
“แต่ข้าสั่งให้เจ้าใส่ชุดนี้”
“ไม่เอาเฟ้ยไอ้ไก่เล้า”
“ถ้าไม่ใส่ข้าจะจับเจ้า”
“หึ...คิดว่าจะจับชั้นได้รึไง หา!!!”
“...”อลาวดี้นิ่งเงียบไป เหมือนว่ากลัวเคียวเนะจะฆ่าทิ้งยังไงอย่างงั้น
“งั้นชั้นเลือกของชั้นเองดีกว่า”พูดจบเคียวเนะก็หยิบเสื้อยืดกับกางเกงเข้าไปลองในห้องลองชุดโดยไม่สนใจใยดีอลาวดี้อีกเลย
หลังจากที่ทุกคนกลับมาจากการไปเที่ยวรอบเมืองแล้ว
ณ ห้องโถงใหญ่ในปราสาทวองโกเล่
“เป็นไงล่ะ ได้เสื้อกันครบทุกคนมั๊ย”จีอ๊อตโต้ถาม
“ได้ค่ะ”ซาโอริตอบ
“ได้”เคียวเนะตอบ
“ได้แล้วเหมือนกัน”คาวะตอบ
“ได้แล้ว...”เซโตะตอบ
“ได้แล้ว...อ่ะนะ”คิมิโกะตอบ
“ได้แล้ว...หึ”ยาริตอบเหมือนไม่เต็มใจ
ทันใดนั้นเอง แหวนของพวกผู้หญิงทั้ง7วงก็เปล่งแสงขึ้นมา และหลังจากนั้น...พลังไฟธาตุพิเศษของพวกเธอก็ไหลออกมาจากแหวนทั้งๆที่พวกเธอไม่ได้จุดไฟ
“อ๊ะ...อะไรกันเนี่ย”ชินเอพูดพร้อมกับใช้มือซ้ายกำข้อมือข้างขวาที่กำลังใส่แหวนอยู่
“ซาโอริไม่ได้จุดนะ”ซาโอริพูด
“ชั้นก็เหมือนกัน”เคียวเนะพูด
“มันไหลออกมาเองอ๊ะ”เซโตะพูด
“พวกเจ้า...นี่มันพลังไฟอะไรกันน่ะ”จีอ๊อตโต้พูด
“เดี๋ยวค่อยอธิบายทีหลังนะคะ”ชินเอพูด
ทันใดนั้นเอง เสี้ยวมณีแห่งกาลเวลาของคาวะก็เรืองแสงขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน แสงจากเสี้ยวมณีแห่งกาลเวลาฉายภาพสถานที่แห่งหนึ่งเข้ามาในหัวของทั้ง14คน...เป็นป่าที่มีแสงอาทิตย์ส่องแต่ว่าไม่มีความรู้สึกร้อนเลยเพราะมีเงาของสิ่งต่างๆในป่าคอยบังแสงแดด แล้วหลังจากนั้น...ภาพนั้นก็ค่อยๆหายไปช้าๆ
“อะไรน่ะขอรับ”อาซาริพูดขึ้น
“ที่ซ่อนมณีแห่งกาลเวลาชิ้นต่อไป”เคียวเนะพูดขึ้น
TBC.
*******************************************
ความคิดเห็น